မႏွစ္က ေဖ့စ္ဘြတ္မွာ တင္ခဲ့တဲ့ ကဗ်ာနဲ႔ ဒီႏွစ္တင္ျဖစ္တဲ့ ကဗ်ာ ... တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ဓာတ္ပံုေလးေတြက ရထားသံလမ္းေလးေတြခ်ည္း ျဖစ္ေနတယ္။ မႏွစ္က ကဗ်ာရဲ႕ ဓာတ္ပံုက အဂၤလန္ႏိုင္ငံ South Stafford-shire နယ္က Bilbrook ဆိုတဲ့ ရြာငယ္ကေလးရဲ႕ဘူတာ႐ံု ရထားသံလမ္းပါ။ အဂၤလန္မွာေနတုန္းက အလုပ္သြား ေက်ာင္းသြားရင္ အိမ္နဲ႔ မနီးမေဝးက အဲဒီဘူတာေလးကေန တခါတေလ ရထားစီးျဖစ္တယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ကေတာ့ ဘတ္စ္နဲ႔သြားတာပါပဲ။ ရထားစီးျဖစ္တဲ့အခါ ဘူတာ႐ံုေလးမွာ ေစာင့္ေနရင္း ဘုရားစာရြတ္တဲ့အခါရြတ္၊ ဟိုေငး ဒီေငး ဟိုေတြးဒီေတြး ေတြးတဲ့အခါ ေငးလို႔ ေတြးလို႔ေပါ့။ မႏွစ္က ဒီဓာတ္ပံုေလးကို အယ္လ္ဘမ္ထဲ ျပန္ေတြ႔ၿပီး ကဗ်ာေလး ေရးျဖစ္သြားခဲ့ပါတယ္။
.
.
ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရတဲ့ခဏ
ဘဝဆိုတာက တိုတိုေလး ...
.
ခြန္းဆက္ဖို႔ျပင္ေနဆဲ
ႏႈတ္ဆက္လို႔ ခြဲခဲ့ရတဲ့အခါ
ကံၾကမၼာကိုသာ ယိုးမယ္ဖြဲ႕မိတယ္။
***
၁ဝ၊ ၉၊ ၂၀၁၄
***
ေနာက္တပံုကေတာ့ ၾသဂုတ္လထဲမွာ ေက်ာင္းက ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ တိုက္ႀကီးၿမိဳ႕နယ္ကို ေရေဘးကယ္ဆယ္ေရး ပစၥည္းေတြ သြားလွဴေတာ့ ကယ္ဆယ္ေရးစခန္း လုပ္ထားတဲ့ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းနားမွာ ေတြ႔ရတဲ့ ရထားသံလမ္းေလးကို သေဘာက်လို႔ ႐ိုက္ထားခဲ့လိုက္တယ္။ မိုးရာသီမို႔ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ စိမ္းစိုေနတာပဲ။ အစိမ္းေရာင္ေတြ ၾကားမွာ လဲေလ်ာင္းေနတဲ့ သံလမ္းေလးရဲ႕ ေဘးတဘက္တခ်က္မွာ ကၽြန္းပင္တန္းနဲ႔ ... ။ ဒီသံလမ္းေလးေတြကို ၾကည့္ျပီး ကဗ်ာတပုဒ္ ေရးျဖစ္ခဲ့တယ္။
.
သံလမ္းမ်ား
***
ဘယ္မွာ ဆံုမလဲ
ဘယ္မွာ ဆံုးမလဲ
... ... ... ... ...
... ... ... ... ...
... ... ... ... ...
ဘဝရထားႀကီးကို ေက်ာမွာပိုးရင္း
မညည္းမညဴ ခရီးအတူ သြားခဲ့တယ္။
***
ေမဓာဝီ
၉၊ ၀၉၊ ၂၀၁၆