*
ေမဓာဝီ ပန္းခ်ီဆြဲေနသည္။
ေမဓာဝီ ပန္းခ်ီဆြဲေနသည္။
 |
| ေက်ာင္းတြင္းပန္းခ်ီၿပိဳင္ပြဲ |
ဟုတ္ပါတယ္။ ေမဓာဝီတေယာက္ ၿပီးခဲ့တဲ့ ေႏြရာသီ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ကစလို႔ ပံုဆြဲစာအုပ္ရဲ႕ စာမ်က္ႏွာေတြေပၚမွာ ေရာင္စံုခဲတံနဲ႔ တမ်ဳိး ေရာင္စံုေရေဆးေတြနဲ႔ တဖံု ပံုေတြဆြဲေနခဲ့တယ္။ တကယ္ေတာ့ သူဟာ ပန္းခ်ီပညာကို ေလ့လာခ်င္ေနခဲ့တာ ဟိုးငယ္ငယ္ေလးကတည္းက တဲ့ ... ။ အခြင့္အေရး မေပးတဲ့ အတြက္ ေသေသခ်ာခ်ာ မသင္ယူ မေလ့လာခဲ့ရဘူး။ ဒီလိုနဲ႔ ဘေလာ့ဂ္စေရးေတာ့ သူနဲ႔ ေရးေဖာ္ေရးဖက္ ဘေလာ့ဂါေတြထဲမွာ ပန္းခ်ီပညာရွင္ေတြ ဝါသနာရွင္ေတြကို ျမင္ေတြ႔ရတဲ့အခါ ပန္းခ်ီဆြဲခ်င္တဲ့ သူ႔ရဲ႕ဆႏၵဟာ တေန႔တျခား ႀကီးမားလို႔ လာခဲ့ျပန္တယ္။
 |
| ပထမဆံုး ေရးတဲ့ ေရေဆးပန္းခ်ီ |
စကၤာပူက မစုခ်စ္ဆြဲတဲ့ (ဦးေရခ်မ္းနဲ႔ မေရႊစု) ကာတြန္းေလးေတြကို သိပ္သေဘာက်သလို ပံုတူပန္းခ်ီေတြဆိုရင္လဲ ရင္သပ္႐ႈေမာ ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ ပန္ဒိုရာရဲ႕ ပန္းခ်ီေတြဆိုလဲ ကြန္ပ်ဴတာေပၚမွာ ဆြဲတဲ့ ပန္းခ်ီေရာ အျပင္မွာဆြဲတဲ့ ပန္းခ်ီေတြပါ ခ်စ္စႏိုးနဲ႔ ႏွစ္သက္ခဲ့ဖူးတယ္။ ေနာက္ ကဗ်ာေတြ စာေတြလဲေရး၊ ဂစ္တာလဲတီး သီခ်င္းလဲဆို၊ ပန္းခ်ီလဲဆြဲတဲ့ မခ်စ္ၾကည္ေအးနဲ႔ ပ်ဳိးယုဝသုန္ ... စသျဖင့္ ပန္းခ်ီဆြဲတဲ့ ဘေလာ့ဂါတိုင္းကို အားက်စိတ္နဲ႔ သူ႔မွာ ေငးေမာေနခဲ့ရတာ ... ။ ဟိုးေနာ္ေဝးႏိုင္ငံက ဦးသစ္နက္ဆူးကေတာ့ တကယ့္ ပါရမီ့ရွင္ ပ႐ုိတေယာက္မို႔ သူဆြဲသမွ် အံ့ၾသတႀကီး ပါးစပ္အေဟာင္းသား ... လက္ဖ်ားေတြ ခါလို႔ေပါ့။ ဘိလပ္ကတံုးဖလားသူႀကီးမင္းတို႔လို ကိုယ္တိုင္ေရး တေၾကာင္းဆြဲ ပန္းခ်ီေတြနဲ႔ ဘေလာ့ပို႔စ္ေတြကို ခပ္တည္တည္ သ႐ုပ္ေဖာ္ေနတာလဲ အင္း ... အားက်စရာပါပဲေလ ... ။ :)
ဒီလိုနဲ႔ သူလဲပဲ ပန္းခ်ီဆြဲခ်င္တဲ့စိတ္ေတြ တားမရ ဆီးမရ ျဖစ္လို႔လာပါတယ္။ ခက္တာက ဝါသနာသာ ပါတယ္ ... ပါရမီက နည္းလြန္းလွတာေၾကာင့္ ညီအစ္မ သံုးေယာက္ထဲမွာ သူဟာ ပန္းခ်ီပညာမွာ အညံ့ဆံုးပဲတဲ့။ သူတို႔ ညီအစ္မ သံုးေယာက္လံုး သူငယ္တန္းကတည္းက လသာ-၂ မွာ ေက်ာင္းတက္ၾကပါတယ္။ အဲဒီေခတ္တုန္းက ပဥၥမတန္းက စၿပီး ေက်ာင္းမွာ ပန္းခ်ီ၊ အိမ္တြင္းမႈ၊ ဘင္ခရာ၊ ဂၽြမ္းဘား စသျဖင့္ ေက်ာင္းသင္ခန္းစာ မဟုတ္တဲ့ ဘာသာရပ္ေတြထဲက ကိုယ္ႀကိဳက္တာ ေရြးခ်ယ္သင္ယူခြင့္ရွိတယ္။ အစ္မႀကီးက ဘင္ခရာထဲပါတယ္၊ အစ္မလတ္က ပန္းခ်ီ သင္တယ္။ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ဘာကို ဝါသနာပါမွန္း မသိတဲ့ ေမဓာဝီဟာ ေယာင္ခ်ာခ်ာနဲ႔ ဘာလုပ္ရမွန္း မသိခဲ့ဘူး။
 |
| Hanging Garden ခဲပန္းခ်ီ |
သူငယ္ခ်င္းတခ်ဳိ႕က အိမ္တြင္းမႈ သင္တန္းထဲပါေတာ့ သူလဲ အိမ္တြင္းကို လိုက္မႈပါတယ္။ အိမ္တြင္းမႈခ်ိန္မွာ အပ္နဖား ထိုးရင္း မိုးလင္း ... အဲ ... စာသင္ခ်ိန္ တခ်ိန္ကုန္သြားလို႔ ဘာမွ မလုပ္လိုက္ရတာကလဲ ခဏခဏ။ အပ္ေစာင္းထိုးနဲ႔ ဝက္သိုးထုိးကလဲ ခုထိမကြဲေသးဘူး၊ အပ္ျပန္ေပါက္ဆို ကိုယ့္လက္ကို ကိုယ္ အပ္နဲ႔ ျပန္ျပန္ေပါက္ေနလို႔ ဒဏ္ရာနဲ႔ ဒဏ္ခ်က္။ အဲဒါနဲ႔ ေနာက္တမ်ဳိး ေျပာင္းမွပါ ဆိုၿပီး ဂၽြမ္းသြားထိုးတယ္။ ကိုယ့္အခ်စ္ဆံုး သူငယ္ခ်င္းတေယာက္က ဂၽြမ္းဘားထဲ ပါတာကိုး။ ဇြဲရွိတဲ့ ေမဓာဝီဟာ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ လိုက္ ဂၽြမ္းထုိးရင္း ဇက္ေတြနာ ကိုယ္လက္ေတြ နာေတာ့ ဆက္မလုပ္ခ်င္ေတာ့ျပန္ဘူး၊ ကိုယ့္ခႏၶာကိုယ္ အခ်ဳိးအဆက္နဲ႔ ဂၽြမ္းဘားနဲ႔ကလဲ အဆင္မေျပတာပါတာေပါ့။ ဒါနဲ႔ ေနာက္ဆံုး ပန္းခ်ီခန္းထဲ ေရာက္သြားပါေရာ။
ပန္းခ်ီခန္းမွာ ဟိုျခစ္ ဒီျခစ္ ေလွ်ာက္ျခစ္ေနတုန္းကေတာ့ ဟုတ္လို႔ပါပဲ။ တရက္ေတာ့ ဆရာမက အနီေရာင္ ရွိေသာ ပန္းသံုးမ်ဳိး ဆြဲခဲ့ပါဆိုၿပီး အိမ္စာေပးလိုက္တယ္။ အဲဒီမွာ ေမဓာဝီတေယာက္ ခြက်ေတာ့တာပဲ။ သံုးမ်ဳိးျပည့္ေအာင္ ဘာပန္းေတြ ဆြဲရမလဲ မသိဘူး။ အဝိုင္းေလးထဲမွာ အရစ္ေလးေတြေခြၿပီး အနီေရာင္ေလးျခယ္ ႏွင္းဆီပန္း နာမည္တပ္လိုက္တယ္၊ တူတာ မတူတာ အပထားေပါ့။ ေနာက္တခါ ... ႐ိုးတံရွည္ေလး ေဘးတဖက္တခ်က္မွာ ပြင့္ဖတ္ အနီေရာင္ေလးေတြ ကပ္ဆြဲၿပီး သစၥာပန္းလို႔ နာမည္တပ္၊ ပန္း ႏွစ္မ်ဳိးေတာ့ရၿပီ။ ေနာက္တမ်ဳိးအတြက္ ဘာဆြဲရမွန္း မသိေတာ့ အစ္မလတ္က အၾကံေပးတယ္၊ ၾကာပန္းအနီေလး ဆြဲပါလား ... တဲ့။ အင္း ... ဟုတ္သားပဲ၊ ၾကာပန္းက အနီေရာင္ ... ။ ၾကာပန္းက အနီေရာင္ေပမဲ့ ... ခက္တာက ၾကာပန္းမဆြဲတတ္လို႔ ဆြဲလိုက္ ဖ်က္လိုက္နဲ႔ အခ်ိန္ေတြသာ လင့္ကုန္တယ္၊ ၾကာပန္းနီနီက မျဖစ္လာေသးဘူး။ ေနာက္ဆံုး အစ္မလတ္က အျမင္မေတာ္လာတာနဲ႔ သူ႔ပံုဆြဲစာအုပ္ထဲမွာ ၾကာပန္းနီေလးတပြင့္ ဆြဲေပးလိုက္ပါေတာ့တယ္။
 |
| ေရေဆးပန္းခ်ီ |
ေနာက္တေန႔ ေက်ာင္းေရာက္ေတာ့ ဆရာမဆီ စာအုပ္ထပ္တဲ့အခါ ဆရာမက အမွတ္ျခစ္ေနရင္း သူ႔စာအုပ္ အလွည့္အေရာက္မွာ နာမည္ေခၚပါေလေရာ။ မရဲတရဲ အနားကပ္သြားေတာ့ ...
"ဒါ ... သမီးစာအုပ္လား"
"ဟုတ္ကဲ့"
“ဒီၾကာပန္းက ဘယ္သူဆြဲေပးတာလဲ” ဆရာမက ဒဲ့ပဲ ေမးပါတယ္။
“သမီးဆြဲတာပါ” သူကလဲ ဒဲ့ပဲ လိမ္လိုက္တယ္။
“မွန္မွန္ေျပာေနာ္” ဆရာမကလဲ ကိုယ့္တပည့္ကို အဲဒီေလာက္ အယံုအၾကည္ရွိတာ။
“ဟုတ္တယ္ ... သမီးဆြဲတာပါ” သူကလဲ မထူးေတာ့ၿပီမို႔ ဆက္လိမ္တယ္။
ေဘးနားမွာ လူေတြကလဲ ဝိုင္းေနၿပီ။ လိမ္ေနရတာ ရွက္ေတာ့လဲ ရွက္တယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းကေတာ့ အမွန္အတိုင္း ေျပာရမွာ ပိုရွက္ေနခဲ့တယ္။
“ကဲ ... ဟုတ္ၿပီ ... ဒါဆို ... ေရာ့ ... ဒီမွာ ဆြဲျပ”
ဂိ ... ေသၿပီဆရာ ... ။
ဆရာမစားပြဲနား ဝိုင္းေနတဲ့ လူေတြၾကားထဲမွာ ျမဳပ္ေနတဲ့ ေမဓာဝီဟာ ပိုၿပီး ပုဝင္သြားမတတ္ပဲ။ ဆရာမက ေျမျဖဴခဲႀကီးေပးၿပီး သူ႔စားပြဲေပၚမွာ ၾကာပန္းပံု ဆြဲခိုင္းတယ္။ လိမ္ညာတယ္ဆိုတာ ဘယ္အခါမွ မေကာင္းပါဘူး။ မ်က္စိပ်က္ မ်က္ႏွာပ်က္နဲ႔ ေမဓာဝီဟာ လူေတြအလယ္မွာ ေခၽြးပ်ံရင္း ခုလို ျပန္ေျပာလိုက္တယ္။
“သမီး ေျမျဖဴခဲနဲ႔ ပံုမဆြဲတတ္ပါဘူး တီခ်ာ”
ဆရာမက စိတ္ပ်က္သြားလို႔ပဲလား၊ သနားသြားလို႔ပဲလား၊ လူေတြအံုေနတာကို မႀကိဳက္လို႔ဘဲလား ... တခုခုေၾကာင့္ပါပဲ၊ သူ႔ကို အတင္းအက်ပ္ ဆက္မဆြဲခိုင္းေတာ့ဘဲ ေနာက္တပံု ကိုယ္တိုင္ ထပ္ဆြဲခဲ့ဖို႔သာ ေျပာလိုက္ပါေတာ့တယ္။
အဲဒီ အျဖစ္အပ်က္ဟာ သူ႔စိတ္ထဲမွာ ခုခ်ိန္ထိ စြဲထင္က်န္ေနတယ္။ ဟန္ေဆာင္ လိမ္ညာမိတာကိုလဲ ျပန္ေတြးတိုင္း တႏုံ႕ႏုံ႔နဲ႔ ရွက္ခဲ့ရပါတယ္။
***
ဒီေနာက္မွာေတာ့ ပံုဆြဲျခင္းနဲ႔ သူဟာ အေတာ္ေလး ကင္းေဝးသြားခဲ့ျပန္တယ္။ ဟိုဟာ ဒီဟာ ေယာင္ေျခာက္ဆယ္ ေလွ်ာက္လုပ္ရင္း သူ႔ရဲ႕ ငယ္ဘဝက ကိုယ့္ဝါသနာ ဘာမွန္းမသိဘဲ ကုန္ဆံုးခဲ့တယ္။
 |
| ထူးအိမ္သင္ အမွတ္တရ ခဲပန္းခ်ီ |
***
၂၀၁၂-မတ္လမွာ သူ အဂၤလန္က ျပန္ေရာက္ၿပီး အစ္မႀကီး ဦးစီးတဲ့ ေက်ာင္းမွာ ကူညီလုပ္ကိုင္ရေတာ့ ကေလးေတြကို စာသင္တဲ့ေနရာမွာ ပန္းခ်ီပညာက အထူးသျဖင့္ လိုအပ္တယ္လို႔ ပိုၿပီး သိခဲ့ရတယ္။ B.Ed တက္ရင္ ပန္းခ်ီကို သီးသန္႔ သင္ရတယ္လို႔ ေက်ာင္းမွာလုပ္ေနတဲ့ B.Ed ဆင္း ဆရာေတြကလဲ ေျပာျပတယ္။ အဲဒီဆရာေတြ စာသင္တဲ့အခါ ဝိႈက္ဘုတ္မွာ ပံုေတြဆြဲၿပီး သင္ျပၾကတာကို ျမင္ေတာ့ သူ႔ရဲ႕ ပန္းခ်ီပိုးက ျပန္ႏိုးၾကြလာျပန္တယ္။
ၿပီးခဲ့တဲ့ ေႏြရာသီမွာေတာ့ ပန္းခ်ီသင္ခ်င္တဲ့ ေက်ာင္းသားေလးေတြအတြက္ ပန္းခ်ီဆရာေခၚတဲ့အခါ သူက ဒီလို စဥ္းစားတယ္။ ဒီတႏွစ္ကို ကေလးေတြနဲ႔အတူ သူပါ လိုက္သင္လိုက္မယ္။ ေနာက္ႏွစ္က်ရင္ ဆရာမငွားေတာ့ဘူး၊ သူပဲ သင္မယ္ ... တဲ့။ အၾကံႀကီးတာ ... ။ မ႐ိုးသားတဲ့ ေမဓာဝီဟာ ပန္းခ်ီဆရာကိုေတာ့ အဲဒီလို မေျပာပါဘူး ... ။ က်မလဲ လိုက္သင္ပါရေစ ဆရာ ... ပန္းခ်ီပညာကို ဝါသနာပါလို႔ပါ ... ဘာညာ ဆိုေတာ့ ဆရာကလဲ အိုေက တဲ့။ ဒီလိုနဲ႔ ေမဓာဝီတေယာက္ အေျခခံ ပန္းခ်ီသင္တန္း စတင္ တက္ျဖစ္သြားေလသတည္း ဆိုပါေတာ့။
သင္တန္းမွာ လူကလဲ သိပ္မမ်ားပါဘူး။ ၂ တန္း၊ ၅ တန္း၊ ၇ တန္း ... စသျဖင့္ အရြယ္မညီတဲ့ ေက်ာင္းသား ေလးငါး ေျခာက္ေယာက္နဲ႔ ႀကီးေကာင္ႀကီးမား ေမဓာဝီနဲ႔ ပန္းခ်ီေတြ အတူတူ ဆြဲၾကပါေတာ့တယ္။ ကေလးေတြနဲ႔ အတူသင္ရေတာ့ ေႏွးေပမယ့္ တခုေကာင္းတာက သူတို႔ေလးေတြရဲ႕ အိုင္ဒီယာေတြကို ေလ့လာခြင့္ရသလို၊ သူတို႔ေမးတတ္တဲ့ ေမးခြန္းမ်ဳိးေလးေတြလဲ သိႏိုင္တယ္၊ ဒါ့ျပင္ ဘယ္လို အေျခအေနမွာ သူတို႔ ၿငီးေငြ႕တတ္ၿပီး ဘယ္လိုအေျခအေနမ်ဳိးမွာ စိတ္အားထက္သန္တယ္ ဆိုတာေတြပါ သိႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ ေႏြရာသီ သံုးလ ကေလးေတြနဲ႔အတူ ပန္းခ်ီသင္ၿပီးေနာက္ ပန္းခ်ီပိုး အေတာ္ဝင္သြားတဲ့ ေမဓာဝီဟာ ပန္းခ်ီသင္တန္း မတက္တဲ့ ေက်ာင္းသားေတြကိုပါ ပံုဆြဲစာရြက္ေတြ ေရာင္စံုခဲတံနဲ႔ ေရေဆးေရာင္စံုေတြ ေပးၿပီး ေက်ာင္းတြင္း ပန္းခ်ီၿပိဳင္ပြဲေတြ လုပ္လိုလုပ္၊ သူကိုယ္တိုင္ ဟိုေရးဒီေရး လုပ္ထားတဲ့ ပန္းခ်ီကားေတြကို ေက်ာင္းသားေတြကို အမွတ္တရ လက္ေဆာင္ ေပးလိုေပး ပန္းခ်ီေလာကႀကီး အသက္ရွင္သန္ေရးအတြက္ မနားမေန ႀကိဳးစားပါေတာ့တယ္။
 |
| ေရာင္စံုခဲတံနဲ႔ဆြဲတဲ့ ငွက္ကေလး |
တခါက ဆရာမေလးတေယာက္ဟာ ဆိုးတယ္လို႔ နာမည္ႀကီးတဲ့ အတန္းကို စၿပီး သင္ရသတဲ့။ ဆရာမေလး အတန္းထဲဝင္လာၿပီး ေက်ာက္သင္ပုန္းေပၚမွာ ပန္းသီးပံုႀကီး ဆြဲလိုက္တယ္။ အဲဒါဘာလဲ ... ဆိုေတာ့ ေက်ာင္းသားေတြက (ကန္ေတာ့ပါရဲ႕) ဖင္တုန္းႀကီးပါ ဆရာမလို႔ တညီတညြတ္ထဲ ေျဖၾကပါသတဲ့။ ဆရာမေလးလဲ ရွက္သြားၿပီး ေက်ာင္းအုပ္ဆရာႀကီးကို သြားတိုင္တာေပါ့။ “အတန္းထဲက ေက်ာင္းသားေတြ က်မကို ဝိုင္းေနာက္ေနၾကပါတယ္ ဆရာႀကီး” ... ။ “ဟင္ ဟုတ္လား၊ ငါလိုက္ၿပီး ဆံုးမမယ္” ဆရာႀကီးလဲ စိတ္ဆိုး မာန္ဆိုးနဲ႔ အတန္းထဲကို လိုက္လာၿပီး ေက်ာက္သင္ပုန္းကို ျမင္ေတာ့ ခုလို ေျပာလိုက္သတဲ့။
“ေဟ့ ... ေက်ာက္သင္ပုန္းေပၚမွာ ဖင္တုန္းႀကီးပံု ဘယ္သူ ဆြဲထားတာလဲကြ” တဲ့။
အဲဒီအေၾကာင္းေလး ဖတ္ဖူးထားေတာ့ သူ ပန္းသီးပံု မဆြဲရဲဘူး။ တျခား လြယ္တဲ့အသီး စဥ္းစားၿပီး လိေမၼာ္သီးပံုေလး ဆြဲလိုက္ပါတယ္။ လိေမၼာ္သီးဆိုေတာ့ ထိပ္က စူစူေလးစဆြဲၿပီး ေအာက္က အဝိုင္းေလး ဝိုင္းလိုက္တာေပါ့။ ဆြဲေနတုန္းမွာပဲ ဘာပံုလဲေတာင္ မေမးရေသးဘူး၊ ေက်ာင္းသူေလး တေယာက္က ထေအာ္ပါတယ္။
“Angry bird” တဲ့ ... ။
***
ကိုင္း စာဖတ္သူမ်ား ... ဒီေလာက္ဆို ေမဓာဝီရဲ႕ ပန္းခ်ီလက္ရာကို သေဘာေပါက္ေလာက္ပါၿပီ။ သူကိုယ္တိုင္လဲ အေတာ္ေလး သေဘာေပါက္သြားပါတယ္။ ပံုျပင္ထဲက ဆရာမလိုေတာ့ သူက ရွက္ၿပီး ဆရာႀကီးကို သြားမတိုင္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ angry bird နဲ႔ တူတဲ့ လိေမၼာ္သီးေလးကို ဝႈိ္က္ဘုတ္ေပၚက ဖ်က္ကာ တျခားပံုတပံု ေျပာင္းဆြဲၿပီး သင္ခန္းစာေတြကို ဆက္သင္ခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္း သူ႔ရဲ႕ အတန္းမွာ ... လိေမၼာ္သီးပံု ဘယ္ေတာ့မွ မဆြဲေတာ့ဘူးတဲ့။
***
ပန္းခ်ီဆြဲသူ အေပါင္းအား ေလးစားလ်က္-
ေမဓာဝီ
၂၀၊ ၀၉၊ ၁၄
၀၀း၃၀ နာရီ (ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္)
BPP Challenge အတြက္ ေရးေသာပို႔စ္ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ထပ္ တဂ္လိုသူမ်ားကေတာ့ ...
ေရးႏိုင္ရင္ ေရးေပးၾကပါ။ မေရးႏိုင္ရင္ ၅၀၀၀ က်ပ္ တဲ့။ က်မေျပာတာ မဟုတ္ဘူးေနာ္။ :D သဂ်ီးတို႔ တီတင့္တို႔။
