***
က်မနဲ႔ ျမန္မာျပည္ခရီး (အပိုင္း - ၁)ေရးၿပီး အပိုင္း ၂ ကို မဆက္ခင္ ေျပာခ်င္တာေလးေတြရွိလို႔ ဒီစာကို ခ်က္ခ်င္း ေရးခဲ့ေပမယ့္ မအားတာနဲ႔ အဆံုးမသတ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ အခုမွ ျပန္ဖတ္ ျပန္ျပင္ ျပန္ျဖည့္ၿပီး တင္လိုက္ပါတယ္။
ေျပာခ်င္တာက ပထမပို႔စ္ရဲ႕ ကြန္မန္႔ေလးေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ပါပဲ။ အဲဒီပို႔စ္မွာ Anonymous တေယာက္က ခုလို လာေရးခဲ့ပါတယ္။
***
Anonymous said...
ဘာေတြဘယ္္လုိ ဘယ္ေလာက္ဆုိးဆုိး ကုိယ္႔ႏုိင္ငံကဆို သစ္႐ြက္၊ သစ္ျမစ္ေလးေတြကအစ ႏွစ္သက္ျမတ္ႏုိးပါတယ္။
ျမန္မာျပည္က ဆီေတြက မသန္႔တာေတြ၊ ေဆးဆိုးထားတဲ့ အစားအစာေတြ၊ ပိုးသတ္ေဆးျဖန္းထားတဲ့ အသီးအႏွံေတြ၊ တာရွည္ခံေအာင္ စီမံထားတာေတြ၊ အတိုင္းအဆမရွိ သံုးစြဲတဲ့ ဓာတုပစၥည္းေတြ စတဲ႔ စားေသာက္ကုန္ေတြ စားျပီးရွင္သန္ေနရတဲ႔ အဖြား အသက္ ၈၆ႏွစ္ ရွည္ျပီး က်န္းမာေနတုန္းပါပဲ။
10/01/2012 2:58 PM
***
10/01/2012 2:58 PM
***
ဟုတ္ကဲ့ … အဖြား အသက္ရွည္ က်န္းမာတာ ၀မ္းသာပါတယ္။ တခုရွိတာက လူတေယာက္ က်န္းမာ အသက္ရွည္ဖို႔ရာ ကံ၊ စိတ္၊ ဥတု၊ အာဟာရ ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းတရား ေလးပါးေၾကာင့္လို႔ မွတ္သားခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လူေတြအတြက္ အာဟာရျဖစ္ေစတဲ့ အစားအေသာက္ဟာ အေရးႀကီးတဲ့ က႑က ပါ၀င္တာေပါ့။ ဒါေပမဲ့လဲ အာဟာရတခုထဲလား ဆိုေတာ့ ဟုတ္မွ မဟုတ္ဘဲ။ တျခား အေၾကာင္းသံုးပါးကိုလည္း ေမ့ထားလို႔မွ မရတာေလ။ ဒါေၾကာင့္ healthy food ေတြခ်ည္း ဘယ္လိုစားေနေန ကိုယ့္ကံပါလာသေလာက္ပဲ ေနရမွာပဲ၊ ကံကုန္ရင္ ေသမွာပဲ။ ေတြ႔ကရာ ရွစ္ေသာင္း စားေနလဲ ကိုယ့္ကံ အက်ဳိးေပးက ေကာင္းေနရင္ အသက္ရွည္မွာပဲ။ ဒါေၾကာင့္ အသက္ရွည္ျခင္း တိုျခင္း က်န္းမာေရး ေကာင္းျခင္း ဆိုးျခင္းဟာ အစားအေသာက္နဲ႔ သက္ဆိုင္ေပမဲ့လဲ အစားအေသာက္ တခုထဲေပၚမွာေတာ့ မူတည္ မေနပါဘူး။
ၾကံဳလို႔ေျပာရရင္ က်မအဘိုး (ဘုန္းႀကီး) ဟာ အသက္ ၈၄ ႏွစ္မွာ ပ်ံလြန္ေတာ္မူခဲ့တယ္။ သူ အသက္ ၁၃ ႏွစ္သားကတည္းက ေဆးလိပ္ကို စြဲစြဲျမဲျမဲ ေသာက္ခဲ့တာ ပ်ံေတာ္မူတဲ့ အထိပဲ။ ေဆးေပါ့လိပ္၊ စီးကရက္၊ ေဆးတံ၊ ေဆးျပင္းလိပ္ … အကုန္ေသာက္ခဲ့ဖူးပါသတဲ့။ ၾကိဳၾကားၾကိဳၾကား ကြမ္းလဲ စားေသးတယ္။ အဘိုးေသာက္ၿပီး ခ်ထားတဲ့ ေဆးလိပ္တိုေလးေတြ ယူယူဖြာရင္း အသက္ႀကီးမွ ေဆးလိပ္ ေသာက္တတ္သြားတဲ့ က်မအဘြားကေတာ့ အသက္ ၅၀ ေက်ာ္မွာပဲ ကင္ဆာ ေရာဂါနဲ႔ ဆံုးပါးသြားခဲ့တယ္။ (အဘြားဆံုးၿပီးမွ အဘိုးက ဘုန္းႀကီး၀တ္ လိုက္တာပါ။) ဆိုေတာ့ … ေဆးလိပ္ေသာက္ရင္ ေရာဂါျဖစ္မယ္၊ အသက္ငယ္ငယ္နဲ႔ ေသမယ္လို႔ ဒီ့ျပင္လူေတြက ေျပာေပမဲ့ အဘိုးက ငါ ၁၃ ႏွစ္သားကတည္းက ေသာက္လာတာကြ … ဘာမွမျဖစ္ဘူးလို႔ ျပန္ေျပာတတ္တယ္။
ဒါေၾကာင့္ လူတေယာက္နဲ႔ တေယာက္က ေနထိုင္တဲ့ ေဒသခ်င္း၊ စားေသာက္တဲ့ အစားခ်င္း တူရင္ေတာင္ (တနည္း - ဥတုနဲ႔ အာဟာရခ်င္း တူရင္ေတာင္) ကံခ်င္း မတူညီတာေၾကာင့္ အက်ဳိးေပးခ်င္းလဲ ကြာျခားႏိုင္ပါတယ္။ သူမေသတိုင္း ငါမေသေတာ့ဘူးလား။ ေဆးလိပ္ကို တလိပ္နဲ႔ တလိပ္ မီးကူးၿပီး အေငြ႕ေထာင္းေထာင္း ထေအာင္ ေသာက္လာတဲ့ အဘိုးက ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မေသတာနဲ႔ ၁၃ ႏွစ္သားမွာ ေဆးလိပ္ေသာက္သူသည္ ၈၄ ႏွစ္ထိ ေနရ၏ လို႔ အဆိုတင္သြင္းလို႔ မရႏိုင္ပါဘူး။ အမ်ားအတြက္ မွန္ကန္တဲ့ အဆိုကေတာ့ “ေဆးလိပ္ေသာက္ျခင္းသည္ က်န္းမာေရးကို ထိခိုက္ေစႏိုင္သည္” မဟုတ္လား။ ေျပာခ်င္တာကေတာ့ … အခ်က္အလက္တခုကို အက်ဳိးအေၾကာင္းသင့္ ေျပာမယ္ဆိုရင္ တဦးတေယာက္ကို မၾကည့္ဘဲ ေယဘုယ်သေဘာနဲ႔ အမ်ားအတြက္ကို ၾကည့္ၿပီးမွ ေျပာဖို႔ လိုအပ္တယ္ ဆိုတာပါ။
***
ျမန္မာျပည္သူ ျပည္သားေတြအေနနဲ႔ ျမန္မာျပည္ကို မခ်စ္တဲ့သူ ရွိမယ္မထင္ပါဘူး။ က်မသည္လဲ ဒီထဲမွာ တေယာက္အပါအ၀င္ ဆိုပါေတာ့ … ။ ျမန္မာျပည္ကို ခ်စ္လြန္းလို႔ ျမန္မာျပည္က အရြက္၊ အျမစ္ မဆိုထားနဲ႔ အေစ့အဆံေရာ၊ ပင္စည္ အကိုင္းေရာ ေျမႀကီးထဲက ေက်ာက္တံုး ေက်ာက္ခဲေလးေတြပါ က်မက ဘိလပ္အထိကို ယူလာပါတယ္။ ဟုတ္တယ္ … က်မ ယူလာတာေတြက … ျမန္မာျပည္ျဖစ္ ပရီးမီးယား လက္ေဖ်ာ္ေကာ္ဖီမႈန္႔ထုတ္ .. အဲဒါက အေစ့ေပါ့ … ေကာ္ဖီေစ့ကို ႀကိတ္တာကိုး။ အရြက္ထဲမွာဆိုရင္ ဆူးပုတ္ရြက္ေျခာက္, ေခြးေတာက္ရြက္ေျခာက္။ အျမစ္က … ဂ်ဴးျမစ္ … ဟုတ္တယ္ ပဲပုပ္နဲ႔ ေၾကာ္ထားတာ စားလို႔အလြန္ေကာင္း။ ပင္စည္ကေတာ့ ငွက္ေပ်ာအူ အေျခာက္ေတြ .. မုန္႔ဟင္းခါးထဲ ထည့္ခ်က္ရေအာင္လို႔ပါ။ အကိုင္းကေတာ့ သနပ္ခါးတံုးေလ … ေဆာင္းတြင္း မလိမ္းႏိုင္ေပမဲ့ ေႏြဆိုလိမ္းရေသးတာ။ ေက်ာက္တံုးေက်ာက္ခဲကလား … စိန္ေၾကာင္ နီလာ လက္၀တ္ရတနာေတြ ဘာေတြေပါ့ … ဟဲဟဲ။ အဲဒီေလာက္ထိ ကိုယ့္ျပည္ကို ခ်စ္တတ္လြန္းတဲ့ က်မပါ … ။
 |
| က်မယူလာတဲ့ အေျခာက္မ်ား :) |
 |
| အမႈန္႔ ... အေစ့ .. အျမစ္ ... အားလံုးကိုခ်စ္၏။ |
သို႔ေပသိ … ရွိရွိသမွ် အေစ့အဆံ သီး ပြင့္ ရြက္ ျမစ္ အားလံုးကိုေတာ့ က်မ မခ်စ္ႏိုင္ေပါင္ရွင္။ ဆိုၾကပါစို႔ … အုတ္တံတိုင္းနဲ႔ အုတ္နံရံေတြမွာ ေရညႇိတက္ေနရင္ ၾကည့္လို႔အင္မတန္ ဆိုးတာမို႔ အဲဒီေရညႇိပင္ေတြကို က်မ မုန္းတယ္။ ေနာက္ၿပီး “ေစတီဘုရား၊ တည္ထားေကာင္းလ်က္၊ ေညာင္ပင္ဖ်က္” ဆိုတဲ့စကား ရွိတယ္မဟုတ္လား … ဘုရားေစတီေတြမွာ တြယ္ကပ္ေပါက္ေနၿပီး တစစ ၀ါးၿမိဳသြားမယ့္ ေညာင္ပင္အျမစ္ေတြ … က်မ မႀကိဳက္ပါဘူး။ အဲဒီလို အပင္ေတြ အျမစ္ေတြကို က်မလက္နဲ႔ ကိုယ္တိုင္ ဆြဲမႏႈတ္ႏိုင္သည့္တိုင္ ႏႈတ္ႏိုင္သူေတြ သတိမူေစဖို႔ တတ္ႏိုင္သေလာက္ ညႊန္ျပေပးခ်င္စိတ္ေတာ့ အရွိသားလား … ။ ကိုယ္တတ္ႏိုင္သေလာက္ေပါ့။
က်မ ေျပာခ်င္တာ အဲဒီသေဘာပါ။ ခ်စ္တာေတာ့ ခ်စ္တာပဲ … ခ်စ္တယ္ဆိုၿပီး မ်က္စိမွိတ္ မခ်စ္ပါရေစနဲ႔။ ခုလို ကိုယ္ျမင္တာေလးေတြ အျပဳသေဘာနဲ႔ ေျပာတာမို႔ ဒါကို ခ်စ္လို႔ေျပာတယ္ မွတ္ပါ လို႔သာ ဆိုပါရေစ … ။
***
ေနာက္တေယာက္ကလဲ ခုလို ေရးထားျပန္ပါေသးတယ္။ သူကလဲ Myanmar Lover ပါတဲ့။
Anonymous said...
It depends. When I went back to visit Myanmar last three years ago, my intention was to enjoy street food in the city. As we all know that there are varieties of street food that we cannot buy or make it at home or elsewhere. If you are afraid of eating food in Myanmar, I will suggest you to not go. When we travel the city or country we have lived for our most of the life, our expectation should not be so high because Myanmar is not the first world country. In fact, it is one of the poorest nations in the world. So always keep in mind that "what you see is what you get." So if you think you can deal wth it, then you go. If you are not able to handle it, please just don't go. How simple is that!
Myanmar Lover
10/01/2012 8:57 PM
It depends. When I went back to visit Myanmar last three years ago, my intention was to enjoy street food in the city. As we all know that there are varieties of street food that we cannot buy or make it at home or elsewhere. If you are afraid of eating food in Myanmar, I will suggest you to not go. When we travel the city or country we have lived for our most of the life, our expectation should not be so high because Myanmar is not the first world country. In fact, it is one of the poorest nations in the world. So always keep in mind that "what you see is what you get." So if you think you can deal wth it, then you go. If you are not able to handle it, please just don't go. How simple is that!
Myanmar Lover
10/01/2012 8:57 PM
***
“ရွင္းရွင္းေလးပါ … ။ ျမန္မာျပည္က အစားအေသာက္ေတြ စားရမွာေၾကာက္ရင္ မသြားနဲ႔ေပါ့ …” တဲ့။ အဲဒါဟာ က်မတို႔အတြက္ အေကာင္းဆံုး အေျဖလား … ။ က်မတို႔ေတြ အမ်ားႀကီး ေမွ်ာ္လင့္လို႔ မရဘူးတဲ့လား … ။
က်မ မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္းနဲ႔ စကားၾကံဳလို႔ ေျပာျဖစ္တိုင္း အျမဲ တမ္းတမ္းတတ ေျပာမိတဲ့ စကားေလးေတြ ရွိတယ္ … ။ ျမန္မာျပည္က အရင္တုန္းကဆို ႏိုင္ငံတကာထက္ ေခတ္ေရွ႕ေျပးခဲ့တယ္၊ ခုမွ ေခတ္ေနာက္က်သြားတာ ... လို႔ပါ။ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆိုေတာ့ ဥပမာ … စိုက္ပ်ဳိးေရးကို ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ အရင္တုန္းက သီးႏွံေတြ စိုက္ပ်ဳိးတဲ့အခါမွာ ဖြံ႔ျဖိဳးတိုးတက္တဲ့ ႏိုင္ငံေတြက ဓာတ္ေျမၾသဇာေတြ သံုးေနၾကေပမဲ့ ျမန္မာျပည္ကေတာ့ ႏြားေခ်းလို သဘာ၀ ေျမၾသဇာမ်ဳိးနဲ႔သာ စိုက္ပ်ဳိးခဲ့တာမို႔ ေအာ္ဂဲန္းနစ္ သီးႏွံေတြ က်မတို႔ စားခဲ့ရတယ္။ ေမြးျမဴေရးဆိုလဲ သူမ်ားႏိုင္ငံေတြ ေလွာင္အိမ္ထဲ ပိတ္ေမြးထားတဲ့ ေမြးျမဴေရးၾကက္ေတြ ေဖာေဖာသီသီ စားေနစဥ္မွာ ျမန္မာျပည္မွာ ဗမာၾကက္မ်ဳိး/ ၾကက္ဥမ်ဳိးပဲ စားခဲ့ရတာ။ အခု တျခားႏိုင္ငံေတြက free-range ၾကက္/ၾကက္ဥဆိုၿပီး တြင္တြင္က်ယ္က်ယ္ ျဖစ္လာတဲ့အခ်ိန္က်ေတာ့ က်မတို႔ဆီမွာ ေမြးျမဴေရးၾကက္ (စီပီၾကက္ စီပီၾကက္ဥ) ဆိုတာေတြ ေပါမ်ားလာပါေတာ့တယ္။ အဲ … ေမြးျမဴေရးဆိုလို႔ အမ်ဳိးသမီးေတြ ကေလးေမြးရင္လဲ အရင္က ႐ိုး႐ိုးပဲ ညႇစ္ေမြးၾကတာပါ၊ သူမ်ားႏိုင္ငံေတြ ခြဲေမြးေနတုန္းက ျမန္မာအမ်ဳိးသမီးေတြ ေခတ္မီစြာ သဘာ၀အတိုင္း ေမြးၾကတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွ ျမန္မာျပည္မွာ ခြဲေမြးတာေတြ ေခတ္စားလာတာ မဟုတ္လား။
ႏိုင္ငံတကာမွာက မေကာင္းမွန္းသိရင္ ဆက္မလုပ္ဘူး၊ ေနာက္ျပန္လွည့္ၾကတယ္။ ျမန္မာျပည္ကေတာ့ သူမ်ားေတြ ေနာက္ျပန္လွည့္ခ်ိန္မွာ သူက ေရွ႕တိုးလို႔ေကာင္းတုန္း … အဲဒါကိုမွ ေခတ္မီတယ္ ထင္တုန္း။ ဒီႏိုင္ငံေတြမွာ ေနာက္ပိုင္း ကေလးေမြးရင္ ႐ိုး႐ိုးသဘာ၀ အေလွ်ာက္ပဲ ေမြးဖို႔ ဆရာ၀န္ေတြက ပညာေပးတယ္၊ ဆြဲေဆာင္တယ္။ လိုအပ္မွသာ ခြဲေမြးၾကတာ … တဲ့။ က်န္းမာေရးကို ဂ႐ုျပဳသူေတြက ဓာတုေဆး၀ါးေတြ မသံုးတဲ့ ေအာ္ဂဲန္းနစ္ သီးႏွံေတြကိုသာ စားသံုးၾကတယ္။ ဓာတ္ေျမၾသဇာသံုးရင္လဲ စားသံုးသူအတြက္ အႏၲရာယ္ျဖစ္ႏိုင္တဲ့ အတိုင္းအတာထိ မသံုးစြဲၾကဘူး။ လမ္းေဘးဆိုင္ေတြကလဲ ဆိုင္ရာက သတ္မွတ္ခ်က္ေတြနဲ႔အညီ သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္းေရာင္းၾကတယ္။
ဘာမ်ားခက္လို႔လဲ … အဲဒီေလာက္ေတာ့ က်မတို႔ ေမွ်ာ္လင့္ခြင့္ ရွိမယ္လို႔ ထင္တာပါပဲ။ ျမန္မာျပည္ကို ခ်စ္တယ္ဆိုတာ အရြက္ေတြ အျမစ္ေတြ ထိုင္ခ်စ္ေန႐ံုနဲ႔ မျဖစ္ပါဘူး။ မ်က္စိမွိတ္ၿပီး ခ်စ္ေနလို႔က … ႏွစ္ရာ ေရာက္ပါတယ္။ “ဒီမွာကေတာ့ ဒီလိုပဲေအ့ … ညည္း မႀကိဳက္ရင္ မလာနဲ႔ ေအ … ဒါပဲ” ဆိုတာကလဲ မွန္ကန္တဲ့ အေျဖမျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ လုပ္ရမယ့္ နည္းလမ္းေတြ၊ လုပ္ႏိုင္တဲ့ နည္းလမ္းေတြ ရွိေနတာပါပဲ။ လုပ္ခ်င္ဖို႔နဲ႔ လိုက္လုပ္ဖို႔ပဲ လိုေနတာ မဟုတ္လား။
***
စာလဲ ရွည္သြားပါၿပီ။ ဒီစာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးလဲ လြတ္လပ္စြာ အျမင္ကြဲျပားႏိုင္ပါတယ္။ က်မစာဖတ္ၿပီး မွတ္ခ်က္ေပးသူ အမည္ပါပါ မပါပါ က်မ ေလးစားပါတယ္။ အမည္မပါေပမဲ့ ကိုယ့္အျမင္ ကိုယ့္အေတြးကို ခ်ေရးသြားတာပဲေလ။ တခုေတာ့ ေတာင္းပန္ပါရေစ … က်မ စာအေရးအသားနဲ႔ တင္ျပပံု ညံ့ဖ်င္းရင္ေတာ့ ခြင့္လႊတ္ၾကပါရွင္။
***
အားလံုးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
ေမဓာ၀ီ
၁၆၊ ေအာက္တိုဘာ၊ ၂၀၁၂
၁၂း၃၁ နာရီ