Quantcast
Channel: ေတြးမိေတြးရာ...ေရးမိေရးရာ
Viewing all 186 articles
Browse latest View live

လက္ပံ

$
0
0

ဒီတေခါက္ အညာခရီးမွာ ပင္လံုးကြ်တ္ပြင့္ေနတ့ဲ လက္ပံပင္ေတြကို အျပင္မွာ စျမင္ဖူးျပီး စြဲစြဲလမ္းလမ္း ျဖစ္ခ့ဲရတယ္။
.
ေဆာင္းအကုန္ ေႏြအကူးဆို လက္ပံေတြ ပြင့္ၾကသတ့ဲ။
... ... ...
သြားခ့ဲတ့ဲ ခရီးစဥ္တေလွ်ာက္ မႏၲေလး၊ အမရပူရ၊ စစ္ကိုင္းနဲ႔ ေမျမိဳ႕ ပိတ္ခ်င္းေျမာင္မွာပါ လက္ပံေတြပြင့္ေနတာ ႀကံဳခ့ဲရတယ္။ လက္ပံပြင့္နီနီေတြက အပင္ေပၚမွာေရာ ပင္ေအာက္မွာပါ ရဲရဲေတာက္ ေနတာျမင္ေတာ့ … 


ပိတ္ခ်င္းေျမာင္အထြက္က လက္ပံပြင့္ေၾကြေတြ ...

"လာေဟ့ ဒြါး
သြားေကာက္ခ်ည္စို႔
ပြင့္ေျခာက္ကယ္ အနားလန္
ဆက္ရက္ကယ္ ညံ
ပင္လက္ပံ ေၾကြခ်ိန္က်ျပီမို႔
မိဇံလွ နင္လိုက္ဦးမလား
သံုးစိတ္ဝင္ ထန္းေလွ်ာ္ေတာင္းရယ္ႏွင့္
ေပါင္းလန္မွျပန္ၾကမယ္ေလး။"

ဆိုတ့ဲ ဦးေဆာင္းရဲ႕ လက္ပံေကာက္ ကဗ်ာေလးက အေတြးထဲေရာက္လာတယ္။ လက္ပံပင္ႀကီးေပၚမွာေတာ့ တကယ့္ကို "လက္ပံပင္ ဆက္ရက္က်"ဆိုတ့ဲအတိုင္း ဆက္ရက္သံေတြ က်လိက်လိနဲ႔ ဆူညံလို႔။ စကားပံုဆိုတာ တကယ္ျဖစ္တာကို အေျခခံျပီး ေပၚလာတာပါလား ဆိုျပီး ဒီစကားပံုေလးကို လက္ေတြ႕သိလိုက္ရလို႔ ေက်နပ္ေနမိပါ ေသးတယ္။

သေျပတန္းခံတပ္အနီးက လက္ပံပင္ႀကီး

"လက္ပံပြင့္ေတြ ေလအတိုက္ေၾကြလိုက္တ့ဲအခါ
တဝဲဝဲေဝ့ကာ ေလယာဥ္ပမာ"

အဆိုေတာ္သန္းထြန္းေလးရဲ႕ အညာအလြမ္း သီခ်င္းေလးထဲမွာ လက္ပံပြင့္ေၾကြပံုကို သ႐ုပ္ေဖာ္ထားပံုက ပီျပင္လွတယ္။ လက္ပံပြင့္ေၾကြပံုက တျခား ပန္းပြင့္ေတြ သစ္ရြက္ေတြ ေၾကြသလို မဟုတ္ဘူး၊ တေဝ့ေဝ့ တလည္လည္နဲ႔ ေလဟုန္စီးျပီး ေျမေပၚသက္ၾကတာ။ ဘယ္ေလာက္လွ ဘယ္ေလာက္ ခ်စ္စရာ ေကာင္းလိုက္ပါသလဲ။
ဦးပိန္တံတားနဲ႔ လက္ပံပင္ရဲ႕ အလွ

လက္ပံေကာက္ရင္း သီခ်င္းဆိုတ့ဲ ႐ုပ္ရွင္ ဇာတ္ဝင္ခန္းေလး တခုလဲ ခုထိ စြဲေနမိေသးတယ္။ 

"ႏုထြားပ်ဳိ ေမလံု
ကိုယ့္အသည္းမွာ စြဲေနပါေပါ့
သည္းလိုက္တ့ဲျဖစ္ပံု
ၾကံဳရင္ ဆံုရင္ လိုက္ခ့ဲပါလား က်မတို႔ရြာျမစ္ဆံု"

ပန္းျမိဳင္လယ္က ဥယ်ာဥ္မွဴး ႐ုပ္ရွင္ဇာတ္ကားထဲမွာ အဲဒီသီခ်င္းကို လက္ပံပင္ႀကီးေအာက္ လက္ပံေကာက္ရင္း ဆိုေနတ့ဲ ဇာတ္ဝင္ခန္းေလး သတိရ ျမင္ေယာင္မိလို႔ လက္ပံပင္ႀကီးေအာက္ ေရာက္တုန္း သီခ်င္းေလးကို ခပ္တိုးတိုး ညည္းတြားမိေသးရဲ႕။

ဦးပိန္တံတားထိပ္က လက္ပံပင္ႀကီး

"လက္ပံပြင့္ခ်ိန္ ေခြး႐ူးခ်ိန္"

ေဆာင္းအကုန္ ေႏြအကူး ေႏြဦးေပါက္ရင္ အညာမွာ ေရရွားတယ္၊ မ်က္ခမ္းစပ္ေတြ ျဖစ္တယ္၊ ေခြး႐ူးေတြ ေပါတယ္ လို႔ အေမေျပာျပဖူးတယ္။ အဲဒီစကား ၾကားတိုင္း အညာေနပူေအာက္မွာ နီနီရဲရဲပြင့္ေနတ့ဲ လက္ပံပင္ႀကီးေတြရယ္ ေလပူေဝွ႔တိုင္း ေၾကြက်ၾကတ့ဲ ရြက္ဝါေတြရယ္ ျပီးေတာ့ သြားရည္တျမားျမားနဲ႔ ေလွ်ာက္ေျပးေနတ့ဲ ေခြး႐ူးတေကာင္ရယ္ ကို ျမင္ေယာင္မိတယ္။ 

ဦးပိန္တံတားမွာေရာင္းတဲ့ လက္ပံပြင့္ေျခာက္ေတြ

 “တံျမက္စည္းဟင္း”

အညာက ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္းေတြ အလည္လာၾကတ့ဲအခါ လက္ပံပြင့္ေျခာက္ေတြ ယူလာၾကလို႔ အိမ္မွာ လက္ပံေခါင္းဟင္းခ်က္ရင္ ငယ္ငယ္က သိပ္စိတ္ညစ္တာပဲ။ လက္ပံပြင့္ထဲက ဝတ္ဆံတိုင္ အေခ်ာင္းေလးေတြဟာ ေျခာက္သြားျပီး ဟင္းခ်က္လိုက္ေတာ့ တံျမက္စည္းနဲ႔တူလို႔ တံျမက္စည္းဟင္းလို႔ နာမည္ေပးခ့ဲၾကဖူးတယ္။ တံျမက္စည္းဟင္းကို သူမ်ားတကာလို သိပ္စြဲစြဲလမ္းလမ္း မႏွစ္သက္ခ့ဲဖူးဘူး။ ဒါေပမ့ဲ ေတာင္သမန္အင္းက ဦးပိန္တံတားေပၚမွာ လက္ပံပြင့္ေျခာက္ေတြ ဗန္းကေလးနဲ႔ ထည့္ေရာင္းေနတာ ေတြ႕ေတာ့ ငယ္ငယ္က စားခ့ဲဖူးတ့ဲ တံျမက္စည္းဟင္းကေလး ျပန္သတိရျပီး စားခ်င္စိတ္ ေပၚလာမိတယ္။
.
"မဆီမဆိုင္ လက္ပံသား ဓားနဲ႔ခ်ဳိင္"

ဒီစကားရဲ႕ ရင္းျမစ္ကို ေသခ်ာမသိေပမဲ့ ကိုယ္နဲ႔မဆိုင္ဘဲ ဆြဲထည့္တာမ်ဳိး ၾကံဳတဲ့အခါ ကိုယ္တိုင္လည္း ဒီစကားကို သံုးႏႈန္းခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဘာလို႔မ်ား လက္ပံသားမွ ဓားနဲ႔ခ်ဳိင္ရတာလဲ၊ လက္ပံသားက အသားပြသလား က်စ္သလား ... တကယ္ကို မသိပါဘူး။ လက္ပံပင္ အျမစ္ဆံုႀကီးေပၚမွာ ထိုင္ခဲ့ဖူးေပမဲ့ သူ႔အသားကို မစမ္းစစ္ၾကည့္မိေလျခင္းလို႔ စိတ္ထဲ ေနာင္တရမိေသးတယ္။

အျပာေရာင္ ေကာင္းကင္ေနာက္ခံနဲ႔ လက္ပံပြင့္ နီနီေတြ

“ဥံဳ - လက္ပံပင္ထိပ္ဖ်ား တင္က်ီးနား၊ တင္က်ီးထိုးဟဲ့ - ငါး႐ိုးထြက္”

ငါး႐ိုးမ်က္ရင္ ရြတ္တဲ့ ဂါထာတဲ့။ ငယ္ငယ္က ငါး႐ိုးစူးရင္ အဲဒီလို ရြတ္ၾကတာ ၾကားဖူးတယ္။ ရထားေပၚ ကားေပၚ ေရာင္းတဲ့ အိတ္ေဆာင္ ေလာက်မ္းေလးထဲမွာလည္း ဖတ္ဖူးတယ္။ တခ်ဳိ႕ကလည္း ဒီဂါထာက ငါး႐ိုးမ်က္တာ တကယ္ သက္သာေစသတဲ့။ တခါမွ စမ္းမၾကည့္ဖူးလို႔ မွန္မမွန္ေတာ့ မသိပါဘူး။ လက္ပံပင္ႀကီး ျမင္ေတာ့ ဟိုးထိပ္ဖ်ားမွာ တင္က်ီးနားေနမလားလို႔ ေမာ့ၾကည့္မိေသးတယ္။ တင္က်ီးေတာ့ မရွိဘူး၊ ရဲရဲနီေနတဲ့ လက္ပံပြင့္ေတြက အျပာေရာင္ ေကာင္းကင္ေနာက္ခံနဲ႔ လွေနလိုက္တာ .... ။

နန္းေတာ္ကၽြန္းရြာက လက္ပံပင္ရင္းမွာ

စစ္ကိုင္းက နန္းေတာ္ကြ်န္းရြာကေလးကို ေရာက္ေတာ့ ဧရာဝတီ ျမစ္ကမ္းနားမွာ လက္ပံပင္ႀကီး အႀကီးႀကီးကိုေတြ႕လို႔ ေပ်ာ္ျပီး လက္ပံပြင့္ေကာက္တ့ဲ ပံုေလး႐ိုက္ေပးပါလို႔ အကို႔ကို ပူဆာေတာ့ လက္ပံပြင့္ေၾကြေတြက ႏြားေခ်းေတြ ေခြးေခ်းေတြနဲ႔ ညစ္ပတ္ေနတာမို႔ မ႐ိုက္ပါနဲ႔တ့ဲ။ လက္ပံပင္ေအာက္က သစ္ျမစ္ဆံုႀကီး ေပၚမွာပဲ ႐ိုက္ေပးပါတယ္။
.
ဦးပိန္တံတားေပၚမွာ လက္ပံပင္ေနာက္ခံ႐ႈခင္းနဲ႔
ဒါနဲ႔ပဲ လက္ပံပြင့္ေၾကြေတြ မေကာက္ရတ့ဲ အတူူတူ အေၾကြပန္းေလးေတြကို ေငးေမာရင္း ဓာတ္ပံုေလးေတြပဲ႐ိုက္ျပီး လက္ပံပြင့္ေတြ ေၾကြရာေျမက ျပန္လာခ့ဲရပါေတာ့တယ္။
***
ေမဓာဝီ
၂၊ မတ္၊ ၂၀၁၆
၁၇း၅၀ နာရီ
(အညာခရီး အမွတ္တရ)

ထိုေန႔ ...

$
0
0
မတ္လနံနက္ခင္းမို႔ ေနပြင့္သည္ႏွင့္ ပူခ်င္ၿပီ။ ကားထဲမွာ ေလေအးစက္ဖြင့္ထားေသာ္ျငား လူေရာ စိတ္ပါ ပူေနမိ၏။ အစစ အဆင္ေျပ ေခ်ာေမြ႔ပါ့မလား ... စိတ္လႈပ္ရွားေနခဲ့သည္။ သူတို႔ႏွစ္ဦးလံုး စိတ္ေစာေန၍ ႐ံုးဖြင့္ခ်ိန္ထက္ ေစာလြန္းစြာ ေရာက္သြားၾကသည္။ ႐ံုးက မဖြင့္ေသး။ အနီးရွိ စံုစီနဖာ ေရာင္းေသာ ဆိုင္ကေလးမွ စာခ်ဳပ္ ႏွစ္ေစာင္ဝယ္ၿပီး ႐ံုးအဖြင့္ကို သူတို႔ ထိုင္ေစာင့္ေနၾကသည္။ 
.

အတန္ငယ္ၾကာေသာ္ ႐ံုးဖြင့္ၿပီ။ ႐ံုးဖြင့္ေသာ္လည္း သူတို႔ကိစၥကို ခ်က္ခ်င္း ေဆာင္ရြက္၍မရေသး။ တရားသူႀကီးအလာကို ေစာင့္ရျပန္သည္။ ေရွ႕ဖတ္စာေရး၊ သက္ေသ လိုက္ေပးမည္သူ၊ ေရစစၥရီလုပ္ေပးမည့္သူ ... စသျဖင့္ ဆက္လက္ ေစာင့္စားရင္း အခ်ိန္တို႔က တေရြ႕ေရြကုန္လြန္သြားၾကသည္။ ႐ံုးဝင္ေပါက္ရွိ ခံုတန္းရွည္ေလးတြင္ သူတို႔ႏွစ္ဦး တေယာက္လက္ကို တေယာက္ ဆုပ္ကိုင္ကာ ထိုင္ေနရင္း ဘဝႏွစ္ခုကို တစ္ခုတည္း ေပါင္းစပ္ရန္ စိတ္ရွည္စြာ ေစာင့္စားေနခဲ့ၾကရ၏။
.
စာခ်ဳပ္မွာ အမွားအယြင္း မပါေစလို၍ သူကိုယ္တိုင္ပင္ ျဖည့္မည္ စိတ္ကူးကာ ေဘာပန္ရွာေတာ့ စာခ်ဳပ္လက္မွတ္ထိုးရန္ အဂၤလန္မွ တံုးဖလားသူႀကီး ပို႔ေပးေသာ ခေရာ့စ္ ေဘာပန္ေလးက အိမ္က စားပြဲေပၚ ေမ့က်န္ခဲ့ေၾကာင္း သိရသည္။ သို႔ႏွင့္ ပိုက္ဆံအိတ္ထဲ အျမဲေဆာင္ထားေသာ ေဘာပန္ေလး တေခ်ာင္းကို ထုတ္၍ ျဖည့္လိုက္ရေတာ့သည္။ ထိုေဘာပန္ေလးက ဆြစ္ဇာလန္ႏိုင္ငံမွ ကိုညီလင္းသစ္ႏွင့္ ပထမဆံုး ဆံုၾကစဥ္က လက္ေဆာင္ရထားေသာ ဆြစ္ အမွတ္တရ ေဘာပန္ေလးျဖစ္သည္။ အဂၤလန္ႏွင့္ လြဲ၍ ဆြစ္ႏွင့္ ေရစက္ဆံုရသည့္ အျဖစ္။
.
အခ်ိန္တန္ေသာ္ တရားသူႀကီး၏ အခန္းသို႔ သြားရေလျပီ။ အမ်ဳိးသမီး တရားသူႀကီးက သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို ၾကည့္ကာ ျပံဳးစစ။ အသက္မျပည့္ေသးတဲ့ စံုတြဲဟု ခပ္ေနာက္ေနာက္ ေျပာရင္း စာခ်ဳပ္ေလးတြင္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ လက္မွတ္ထိုးၾကရသည္။ ထို႔ေနာက္ အသိသက္ေသ ႏွစ္ဦးကလည္း လက္မွတ္ထိုးၾကသည္။ ေနာက္ ... ဘုတ္အုပ္ႀကီးထဲတြင္ သူတို႔ႏွစ္ဦး၏ အခ်က္အလက္မ်ားကို စာရင္းသြင္းသည္။ သည္လိုႏွင့္ ထိုေန႔မွ စ၍ သူတို႔ႏွစ္ဦး၏ ဘဝသည္ ႐ိုးရွင္းစြာ စတင္ခဲ့ရေလသည္။
.
 ယခုဆိုလွ်င္ တႏွစ္တင္းတင္းျပည့္ၿပီ။ သူႏွင့္ ကိုယ္က တေနရာစီ။ သို႔ေသာ္ ေဝးမေနပါ။ ႏွစ္ဦးသား အျမဲ ေႏြးေထြးစြာ တသားတည္း ရွိေနသည္သာ။
***
၅၊ ၀၃၊ ၂၀၁၆
၁၈း၁၅ နာရီ
တႏွစ္ျပည့္ မဂၤလာ အမွတ္တရ

ဘိုးေတာ္ဘုရားရဲ႕ ျခေသၤ့ႀကီးမ်ားနဲ႔ ဦးေပၚဦး

$
0
0
 
မင္းကြန္းက ပုထိုးေတာ္ႀကီးဘုရားကို ေရာက္ခ်ိန္မွာ ေနအေတာ္ျမင့္ေနျပီ။ အညာေႏြရဲ႕ မြန္းတည့္လု ေနပူဒဏ္ကို မခံႏိုင္တာေၾကာင့္ ပုထိုးေတာ္ႀကီး အေပၚကို မတက္ျဖစ္ခဲ့ဘူး။ ပုထိုးေတာ္ႀကီးဘုရားကေန အေရွ႕ဘက္ကို ေမွ်ာ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဧရာဝတီျမစ္ႀကီး … ျပီးေတာ့ ျခေသၤ့လို႔ေတာင္ မပီျပင္ေတာ့တ့ဲ ျခေသၤ့ႀကီးႏွစ္ေကာင္ရဲ႕ ၾကြင္းက်န္ရစ္ေသာ အပိုင္းအစေတြ။ သမိုင္းထဲက ျခေသၤ့ႀကီးေတြရဲ႕ ႐ုပ္ၾကြင္းေတြ ... ဆိုပါေတာ့ ... ။ ပုထိုးေတာ္ႀကီးနဲ႔ ျခေသၤ့ႀကီးရဲ႕ ႐ုပ္ႀကြင္းေတြကို ၾကည့္ၿပီး ဘိုးေတာ္ဘုရားနဲ႔ ဦးေပၚဦးကို သတိတရ ျဖစ္မိသြားတယ္။

ဘိုးေတာ္ဘုရားရဲ႕ အမိန္႔ေတာ္အရ ပုထိုးေတာ္ႀကီး အနီးမွာ တည္ေဆာက္ထားတဲ့ ျခေသၤ့ႀကီးေတြ ၿပီးခါစမွာ ဦးေပၚဦးက လာၾကည့္ၿပီး
"ျခေသၤ့ႀကီး ျခေသၤ့ႀကီးေတြနဲ႔ နာမည္ႀကီးေနလိုက္တာ ခု ... ၾကည့္ေတာ့လဲ ..."
လို႔ ေဝဖန္ဖို႔ စကားအစ ... ျခေသၤ့ႀကီးေတြေနာက္မွာ ပုန္းေနတဲ့ ဘိုးေတာ္ဘုရားက ႐ုတ္တရက္ ထြက္လာၿပီး ...
"ဟဲ့ ေပၚဦး ဆက္ေျပာေလ ခု ၾကည့္ေတာ့ ဘာျဖစ္သလဲ ... "
လည္း ဆိုေရာ ... ဦးေပၚဦးက
"ၾကည့္ေတာ့လဲ အသက္ဝင္လိုက္တာ ဧရာဝတီျမစ္ တဖက္ကမ္းကို ခုန္ကူးေတာ့မယ့္ အလားပါပဲ ဘုရား"...
လို႔ တမုဟုတ္ခ်င္း အေလွ်ာက္ေကာင္းလို႔ အေထာင္းသက္သာခဲ့ရတယ္။
.
ဘိုးေတာ္ဘုရားဟာ ပုထိုးေတာ္ႀကီးကို ျမန္မာ သကၠရာဇ္ ၁၁၅၂ ခုႏွစ္မွာ စတင္ပႏၷက္ခ်ျပီး ကမၻာေပၚမွာ အႀကီးက်ယ္ဆံုး အခမ္းနားဆံုး ျဖစ္ေအာင္ အျမင့္ ေပ ၅၀၀ ထိ ေဆာက္လုပ္မယ္လို႔ရည္ရြယ္ခ့ဲပါသတဲ့။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီအခ်ိန္မွာ "ဘုရားလည္းျပီး၊ ျပည္ႀကီးလည္း ပ်က္၊ မင္းကြန္းဘုရားႀကီး အျပီးသတ္၊ မုဆိုးသုညကပ္"ဆိုတဲ့ တေဘာင္ ေပၚလာေတာ့ အယူေတာ္မဂၤလာ ဦးႏိုးက ... "ဘုရားႀကီး ျပီးရင္ တိုင္းျပည္ပ်က္မယ္၊ မုဆိုးဘိုဆက္လို႔ ေခၚတ့ဲ ကုန္းေဘာင္မင္းဆက္လည္း ပ်က္မယ္"လို႔ နိမိတ္ ေကာက္ခဲ့တယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ ဘိုးေတာ္ဘုရားဟာ ပုထိုးေတာ္ႀကီးကို အျပီး မသတ္ေစဘဲ အျမင့္ ၁၆၂ ေပမွာ ရပ္ခ့ဲတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။
.
ဒါ့အျပင္ ဘိုးေတာ္ဘုရားဟာ ဉာဏ္ေတာ္ျမင့္မားတဲ့ ပုထိုးေတာ္ႀကီးနဲ႔ လိုက္ဖက္ညီေအာင္ ပုထိုးေတာ္ႀကီး အေရွ႕ဘက္ ဧရာဝတီျမစ္ကမ္း နဖူးမွာ အျမင့္ေပ ၉၅ ေပရွိတဲ့ ျခေသၤ့ႀကီး ႏွစ္ေကာင္ကို ေဆာက္လုပ္ တည္ထား ေစခ့ဲတယ္။ ျခေသၤ့ႀကီးေတြဟာ အင္မတန္ႀကီးမားၿပီး ေျခသည္း လက္သည္းရဲ႕ အလ်ားက ၅ ေပခြဲ၊ လံုးပတ္က ၄ ေပ ခြဲ ရွိပါသတဲ့။ ျခေသၤ့ႀကီးရဲ႕ မ်က္လံုးမွာ တပ္ဆင္တဲ့ ေက်ာက္မ်က္လံုးႀကီးရဲ႕ လံုးပတ္အဝန္းဟာ မတပ္ဆင္ခင္ တိုင္းတာခ်က္အရ ၁၃ ေပရွိတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ နည္းနည္းေနာေနာ ႀကီးမားတဲ့ ျခေသၤ့ႀကီးေတြ မဟုတ္ပါဘူး။
.
ဘယ္ေလာက္ပဲ ႀကီးမားခန္႔ညားစြာ တည္ေဆာက္ခဲ့ပဲေပမယ့္ တခ်ိန္မွာေတာ့ ပ်က္စီးရစျမဲ ... ။ ၁၁၅၅ ခုႏွစ္မွာ စတင္ေဆာက္လုပ္ခဲ့တဲ့ ျခေသၤ့ႀကီးေတြဟာ ၄၅ ႏွစ္အၾကာ ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၂၀၀ ျပည့္မွာေတာ့ ငလ်င္ဒဏ္ေၾကာင့္ ၿပိဳက် ပ်က္စီး ခဲ့ရပါေတာ့တယ္။ ပ်က္စီးသြားတဲ့ ျခေသၤ့ႀကီးေတြကိုလည္း ဘယ္သူမွ ျပဳျပင္ျခင္းမရွိတာေၾကာင့္ ခုျမင္ေတြ႕ရတဲ့အတိုင္း ျခေသၤ့ ငုတ္တိုႀကီးေတြ ဘဝနဲ႔ လာသမွ်လူ ဓာတ္ပံု႐ိုက္သမွ် ခံေနရရွာတာပါပဲ။
.

ကိုယ္တိုင္လည္း ဒီျခေသၤ့ပ်က္ႀကီးေတြကို ဓာတ္ပံု႐ိုက္ယူရင္း တဖက္ကမ္းကို ခုန္ကူးေတာ့မယ့္အလား ဦးေပၚဦးႏႈတ္ဖ်ားမွာ အသက္ဝင္ခဲ့တဲ့ တခါက ျခေသၤ့ႀကီးေတြကို ျပန္ျမင္ေယာင္ ေတြးေတာေနမိတယ္။
ၾကြင္းက်န္ရစ္တဲ့ ျခေသၤ့ႀကီးရဲ႕ ကိုယ္ထည္ အပိုင္းအစေပၚမွာေတာ့ ‪အမႈိက္မပစ္ရ ဒဏ္ေငြ ၅၀၀၀ လို႔ ထံုးနဲ႔ ကမၺည္းထိုးထားေလရဲ႕။
***
ေမဓာဝီ
၂၀ ၊ ၀၃ ၊ ၂၀၁၆
၁၆း၃၆ နာရီ



(၂၀၁၆ ေဖေဖာ္ဝါရီလ စစ္ကိုင္း - မင္းကြန္း ခရီးစဥ္ အမွတ္တရ)

ဘဝ

$
0
0


ဘဝ
***
ေကာင္းကင္ယံထက္ ရပ္မၾကည့္အား
ကံ့ေကာ္ရြက္ေတြ မေရတြက္အား
ရြက္ပုန္းပန္းပြင့္ ဝင့္မၾကည့္အား။

ပင္ေျခ ေျမထက္ 
ေၾကြရြက္ ေျခာက္ႏြမ္း
တံျမက္ရမ္းလွဲ
စုသိမ္းဆည္းကာ
ဘဝထဲမွာ က်င္လည္ေန။
***

ေမဓာဝီ
၁၉ မတ္ ၂၀၁၆

... ေႏြလယ္မိုး ...

$
0
0



ေႏြလယ္ မိုး
***
ညာသံေပးလာ မိုးေဒဝါလည္း 
ခ်ဳန္းကာအံု႔ဆိုင္း မႈိင္းေလၿပီ။

ခရမ္းျပာသန္း ပ်ဥ္းမပန္းလည္း
ေႏြလယ္မိုးဆမ္း လန္းေတာ့သည္။ 

ျပတင္းမွာေငး ႏွမေလးလည္း
အေဝးဆီမွန္း လြမ္းရၿပီ။

ဒီမိုးႏွင့္ေႏြ ရာသီေထြ၍
စိတ္ေတြ ေလလြင့္ေနေတာ့သည္။
***
ေမဓာဝီ
၂၈၊ ၀၃၊ ၂၀၁၅
၁၅း၄၁ နာရီ

(မႏွစ္က ေဖ့စ္ဘြတ္မွာ တင္ခဲ့တဲ့ ကဗ်ာေလးပါ)

သၾကၤန္အႀကိဳ ...

$
0
0
သၾကၤန္ အႀကိဳ
***

အတာအိုးကေလးထဲ
ခုနစ္ေန႔ပန္းနဲ႔ အရြက္ေတြဆင္ျမန္း
အိမ္ဦးခန္းမွာထား
သိၾကားမင္းကို ႀကိဳၾက
ဒီအခ်ိန္ ကိုယ့္ေဒသမွာေပါ့ ... ။ 
.
ေဒသနဲ႔ ကင္းကြာ
ကိုယ့္မွာကေတာ့ ... 
... ... ... ...
... ... ... ...
သၾကၤန္ပန္းကေလး ေမႊးေမႊး
သၾကၤန္ေတးကေလး ခ်ဳိခ်ဳိ
သၾကၤန္ေရစို ရႊဲရႊဲ
သၾကၤန္ပြဲရဲ႕ အေဝးမွာ
ကဗ်ာေရးရင္းသာ သၾကၤန္ကိုႀကိဳေတာ့မယ္ ... ။ 
***
ေမဓာဝီ
၁၂ ဧၿပီ ၂၀၁၆
၀၈း၃၇ နာရီ 

သၾကၤန္အက် ...

$
0
0


သၾကၤန္ အက်
***
တႏွစ္တခါ
ျဗဟၼာႀကီး ဥေကၡာင္း
လက္ေျပာင္းလက္လႊဲလုပ္ရင္း
သၾကၤန္က်သတ့ဲ။
.
ျဗဟၼဏအယူပဲ ေျပာေျပာ
ေျပာခ်င္တာေျပာပါေစ
ျမန္္မာေတြရဲ႕ သၾကၤန္ပြံဲေတာ္
မေပ်ာ္သူရွိေလမလား
အတူ ေရကစားၾကမယ္။
.
သၾကၤန္မွာ သိၾကားမင္း
လူ႕ျပည္ကို ဘာနဲ႔ဆင္းမလဲ
ဘယ္သူရဲ႕ အမည္စာရင္း
ေခြးသားေရ ပုရပိုဒ္ထဲသြင္းမလဲ
ကဲ …
သၾကၤန္တြင္းမွာ တို႔ လိမၼာၾကမယ္။
***

 ေမဓာဝီ
၁၃ ဧျပီ ၂၀၁၆
၀၈.၅၈ နာရီ

သၾကၤန္အၾကတ္

$
0
0





သၾကၤန္ အၾကတ္
***
သၾကၤန္အခါတြင္း
ဥပုသ္သီတင္း ေစာင့္သူမ်ား၊

သၾကၤန္ကားနဲ႔ ေလွ်ာက္လို႔လည္
ေရပက္ခံမယ္ ဆိုသူမ်ား၊


မ႑ပ္မွာ ထိုင္
မေမာႏိုင္ေအာင္ ေရကစားသူမ်ား၊


 လာသမွ်လူ အျဖဴအမည္းမေရြး
စတုဒိသာေကြ်းသူမ်ား၊


 ေအးေအးလူလူ ေနပူမခံဘဲ
အိမ္ထဲမွာေနသူမ်ား…
.
ထိုထိုသူမ်ားအတြက္
ျပကၡဒိန္ေလးေရေတြစို
သၾကၤန္အၾကတ္ကို ေရာက္ခ့ဲျပီ။
***


 ေမဓာဝီ
၁၄ ဧျပီ ၂၀၁၆
မဟာသၾကၤန္အၾကတ္ေန႔

သၾကၤန္အၾကတ္ ဒုတိယေန႔ ...

$
0
0


သၾကၤန္အၾကတ္ ဒုတိယေန႔
***
ရက္ထပ္ႏွစ္မို႔
အၾကတ္ႏွစ္ရက္ျဖစ္တာ
သၾကၤန္ခ်စ္သူေတြ ဝမ္းသာစရာ။

.
တႏွစ္စာ အညစ္အေၾကး
အတာေရနဲ႔ ေဆးရေအာင္
ေျပာင္တာမေျပာင္တာ အသာထား
ေရကစားရင္း သီခ်င္းေတြဆို
မန္းေတာင္ရိပ္ခို ညိဳျမ
တူးပို႔သံဂီတနဲ႔
ျမိဳ႕မျငိမ္းသီခ်င္းေတြလည္း
သၾကၤန္ေရ စိုလို႔ရႊဲသြားတယ္။
***
 
  ေမဓာဝီ
၁၅ ဧျပီ ၂၀၁၆
၀၉း၂၉ နာရီ

သၾကၤန္အတက္ ...

$
0
0



သၾကၤန္အတက္
***
သၾကၤန္ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးရက္
အတက္ေန႔ ေရာက္ခ့ဲျပီ။
.
နံ႔သာေရ သေျပခက္မ်ားနဲ႔
ေရပက္ကစားတ့ဲ အဘိုးအဘြားမ်ားေခတ္၊

မေထြမျပား ေငြဖလားနဲ႔
ေရကစားတ့ဲ အေဖအေမမ်ားေခတ္၊

 ႏို႔ဆီခြက္ ခြက္ေစာင္းဆြဲ
အသဲအမဲပက္ၾက အကိုအမတို႔ေခတ္၊

အျပင္းစားပမ့္ မီးသတ္ပိုက္
တို ဟိုက္ ေဖာ္ မူး
အေပ်ာ္က်ဴးၾကတ့ဲ က်ေနာ္က်မတို႔ေခတ္၊
.
ေခတ္အမ်ဳိးမ်ဳိး ဘယ္လိုပင္ျဖတ္သန္းလဲ
သၾကၤန္ပန္းေလးေတြ အျမဲေမႊး
သၾကၤန္ေတးေလးေတြ အစဥ္ခ်ဳိ
သၾကၤန္ပ်ဳိေမေတြ အားလံုးလွ
သၾကၤန္အကေတြ ေက်ာ့ရွင္းသမို႔
သၾကၤန္တြင္းကို တသသ
အားလံုးက လြမ္းေနၾကရသတ့ဲ။ … ။
***
 
 ေမဓာဝီ
၁၆ ဧျပီ ၂၀၁၆
၁၀း၄၀ နာရီ

အမွားမျမင္ေစဖို႔ အမွားျပင္ေစလို

$
0
0
ဆရာမခင္သႏၲာရဲ႕ စာေပေဟာေျပာပြဲ ဗီဒီယိုဖိုင္ေလးကို အေတာ္မ်ားမ်ား ေဖ့စ္ဘြတ္ေပၚမွာ ရွယ္ထားၾကတာ ေတြ႕ေပမဲ့ မအားတာနဲ႔ နားမေထာင္ျဖစ္ေသးဘူး။ ဒါေပမဲ့ ရွယ္တဲ့လူက ႏွစ္မ်ဳိးႏွစ္စား ျဖစ္ေနတာ ေတြ႕ရလို႔ စိတ္ဝင္စားတာနဲ႔ နားေထာင္ျဖစ္သြားၿပီး ဒီစာကို ေရးပါတယ္။
.
သူေျပာသြားတာကေတာ့ ေအာက္ပါအတိုင္းပါပဲ။
.
“ဒီေန႔ေခတ္ … ဒီေန႔ေခတ္ဆိုတာ သိပ္မၾကာခင္က ျပီးခဲ့တဲ့ေခတ္ရဲ႕ ပညာေရး က်မတို႔မႀကိဳက္ပါဘူးေနာ္၊ က်မလည္း မႀကိဳက္ပါဘူး။ ပညာေရးဟာ စုတ္ျပတ္တယ္ နိမ့္က်တယ္ အဆင့္မရွိဘူး ႏိုင္ငံတကာနဲ႔ ယွဥ္ရင္ ဆိုျပီး ျဖစ္ၾကတယ္။ ေက်ာင္းသားေတြ ေခတ္အဆက္ဆက္ ဆႏၵျပၾကတယ္။ ပညာေရးနဲ႔ပတ္သက္ျပီး အေျခခံဥပေဒေတြ ျပန္ေရးဆြဲခ်င္ၾကတယ္၊ လက္ခံပါတယ္၊ က်မတို႔ႏိုင္ငံ ပညာေရး မေကာင္းပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ က်မ တခုေလာက္ေမးခ်င္တာ အဲဒီ စုတ္ျပတ္ပါတယ္ဆိုတဲ့ ပညာေရး အဆင့္မမီပါဘူးဆိုတဲ့ ပညာေရးကို အဲဒီေက်ာင္းသားေတြ ဆံုးခန္းတိုင္ေအာင္ သင္ျပီးၾကျပီလား … အသံုးမက်ပါဘူးဆိုတဲ့ အဲဒီတကၠသိုလ္ကေန ေပးထားတဲ့ ပညာ ဘြဲ႕တခုကို ယူျပီးၾကျပီလား”
.
က်မ နားလည္ထားတာကေတာ့ ေက်ာင္းသားဆိုတာ အတန္းပညာျပီးဆံုးေအာင္ သင္ယူေနဆဲသူကို ဆိုလိုတာလို႔ ယူဆပါတယ္။ ပညာကို ဆံုးခန္းတိုင္ေအာင္ သင္ျပီးသူ ဘြဲ႕ရၿပီးသူ တေယာက္ဟာ ေက်ာင္းသား မဟုတ္ေတာ့ပါ။ ဒါေၾကာင့္ စုတ္ျပတ္သတ္ပါတယ္ဆိုတဲ့ ပညာေရးကို ေက်ာင္းသားေတြ ဆံုးခန္းတိုင္ေအာင္ သင္ျပီးျပီလား … … … ဘြဲ႕တခုကို ယူၿပီးၾကၿပီလား ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းဟာ လြဲေနတယ္လို႔ ျမင္တာပါပဲ။ ဒီလိုနဲ႔ ဆက္နားေထာင္ေတာ့ …
.
“ဥပမာေလး တခုေျပာပါမယ္။ က်မတို႔ သိပ္ခ်စ္တဲ့ က်မတို႔ရဲ႕ လြတ္လပ္ေရးဖခင္ႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက ၁၉၃၆ ခုႏွစ္မွာ တကၠသိုလ္မွာ ေက်ာင္းသားသပိတ္ေမွာက္ပါတယ္။ သူဦးေဆာင္ျပီး သပိတ္ေမွာက္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ … ဘာလို႔သပိတ္ေမွာက္လဲ အဲဒီကၽြန္ပညာေရးလို႔ သတ္မွတ္တဲ့ အဂၤလပ္ေတြ သင္ေပးတဲ့ တကၠသိုလ္ရဲ႕ ပညာေရးကို ကၽြန္ပညာေရးလို႔ သတ္မွတ္သည္ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ေက်ာင္းသားေတြက ကၽြန္ပညာေရး အလိုမရွိ ဒီပညာေရး အလိုမရွိဆိုျပီး သပိတ္ေမွာက္တာ၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက ဦးေဆာင္ဦးရြက္နဲ႔ ၁၉၃၆ ခုႏွစ္မွာ ပါဝင္ခဲ့တယ္”
.
ဆရာမဟာ ပထမေက်ာင္းသား သပိတ္နဲ႔ ဒုတိယ ေက်ာင္းသားသပိတ္ကို ေရာေနဟန္ရွိပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔ သပိတ္ေမွာက္တဲ့ ၁၉၃၆ ခုႏွစ္က ဒုတိယေက်ာင္းသား သပိတ္ပါ။
.
၁၉၂၀ ပထမေက်ာင္းသားသပိတ္ ျဖစ္ေပၚလာပံုကို အရင္ေျပာရရင္ ဘုရင္ခံ ကရက္ေဒါက္ ေရးဆြဲတဲ့ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ အက္ဥပေဒကို ကန္႔ကြက္တဲ့အေနနဲ႔ ေကာလိပ္ေက်ာင္းသားေတြက သပိတ္ေမွာက္ၾကတယ္။ ဒီဥပေဒကို ဘာေၾကာင့္ ကန္႔ကြက္တာလဲ ဆိုေတာ့ တကၠသိုလ္ပညာဟာ လူတိုင္းအတြက္ မဟုတ္ဘဲ လက္တဆုပ္စာ ေငြရွင္ ဂုဏ္ရွင္ အသိုင္းအဝိုင္း အတြက္ ေရးဆြဲထားတဲ့ အက္ဥပေဒ ျဖစ္ေနလို႔ပါပဲ။ ဆရာမေျပာတဲ့ ကၽြန္ပညာေရး ျဖစ္ေနလို႔ ဆိုပါေတာ့။ အဲဒီမွာ ျမန္မာစာသည္ ဒို႔စာ … စသျဖင့္ ေၾကြးေၾကာ္ခ်က္ေတြ ေပၚထြက္လာတာပါ။ တန္ေဆာင္မုန္းလဆုတ္ ၁၀ ရက္မွာ က်ေရာက္တဲ့ အမ်ဳိးသားေန႔ ရဲ႕ အစဟာ အဲဒီ ပထမေက်ာင္းသားသပိတ္ေၾကာင့္ပါ။
.
ဒါ့ျပင္ သပိတ္ေမွာက္ ေက်ာင္းသားႀကီးေတြဟာ ေက်ာင္းသားငယ္ေလးေတြ ပညာသင္ မပ်က္ေစေရးအတြက္ အမ်ဳိးသားေက်ာင္း (ေနရွင္နယ္ေက်ာင္း)ေတြ ဖြင့္လွစ္ သင္ၾကားေပးခဲ့တာေၾကာင့္ ပထမေက်ာင္းသားသပိတ္ဟာ အမ်ဳိးသားေက်ာင္းမ်ားရဲ႕ အစ … လို႔လည္း ေျပာလို႔ရပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဟာလည္း ေရနံေခ်ာင္း ေနရွင္နယ္ေက်ာင္းထြက္တေယာက္ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
.
ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔ပါဝင္တဲ့ ၁၉၃၆ ခုႏွစ္ ဒုတိယေက်ာင္းသား သပိတ္ကို ၾကည့္ရေအာင္ … ။
အိုးေဝမဂၢဇင္း ေပးစာက႑ (Point from the letter) မွာ ပါဝင္တဲ့ ငရဲေခြးႀကီး လြတ္ေနသည္ (The Hell Hound at Large) စာတိုေလးမွာ ေရးသူ ယမမင္း (ညိဳျမ) က ငရဲျပည္ကထြက္ေျပးသြားေသာ ေခြးနက္ႀကီး တေကာင္ တကၠသိုလ္နယ္ေျမတြင္ ေသာင္းက်န္းေနပါသည္၊ ေတြ႕လွ်င္ ငရဲျပည္သို႔ ျပန္ပို႔ေပးလိုက္ပါ လို႔ အဓိပၸါယ္ရတဲ့ စာကို အဂၤလိပ္လို ေရးသားခဲ့တယ္။ အဲဒါကို ေဖာ္ျပခဲ့လို႔ တကၠသိုလ္အာဏာပိုင္ေတြက အယ္ဒီတာ ကိုေအာင္ဆန္းကို ေခၚၿပီး စာေရးသူကို ေမးတဲ့အခါ မေျဖခဲ့တာေၾကာင့္ ေက်ာင္းထုတ္ၿပီး အေရးယူဖို႔ စီစဥ္ၾကတယ္။ အဲဒီအရင္ ရက္ပိုင္းကလည္း တကၠသိုလ္ဥကၠ႒ ကိုႏု (ဦးႏု) ရဲ႕ ေဟာေျပာခ်က္တခုနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ကိုႏုကို တကၠသိုလ္ အာဏာပိုင္ေတြက ေက်ာင္းထုတ္ထားၾကတယ္။ ဒါေတြကို မေက်နပ္တဲ့ ေက်ာင္းသားေတြဟာ ၁၉၃၆ ေဖေဖာ္ဝါရီမွာ ေက်ာင္းသားသမဂၢအစည္းအေဝး ျပဳလုပ္ၿပီး သပိတ္ေမွာက္ခဲ့ၾကပါတယ္။
.
ေက်ာင္းသားေတြဟာ ၁၉၃၆ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္ဝါရီ ၂၆ မွာ ေရႊတိဂံုဘုရားေတာင္ဘက္မုခ္မွာ အဖြဲ႕ဝင္ ၃၁ ဦးပါဝင္တဲ့ သပိတ္ေမွာက္ ေကာင္စီကို ဖြဲ႕စည္းခဲ့ၿပီး တကၠသိုလ္ပညာေရးရဲ႕ ခ်ဳိ႕ယြင္းခ်က္ ၁၂ ခ်က္ကို ျပင္ဆင္ဖို႔ ေတာင္းဆိုခဲ့တယ္။ တကၠသိုလ္ သပိတ္ဟာ ဟိုက္စကူးေက်ာင္းသားေတြကိုပါ ကူးစက္သြားတာေၾကာင့္ ေနာက္ဆံုးမွာ အာဏာပိုင္ေတြက ထုတ္ထားတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြကို ျပန္လက္ခံရၿပီး အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအဖြဲ႕မွာလည္း ေက်ာင္းသား ကိုယ္စားလွယ္ေတြကို လက္ခံရပါေတာ့တယ္။
.
ဆရာမရဲ႕ ေဟာေျပာခ်က္ကို ဆက္နားေထာင္ေတာ့ ...
.
“ဒါေပမဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကေလ ၁၉၃၇ က်ေတာ့ သပိတ္လွန္တယ္၊ သပိတ္လွန္တယ္ဆိုတာ သိပါတယ္ေနာ္ ဒီေခတ္ကေလးေတြ … ။ မေမွာက္ေတာ့ဘူးေပါ့။ ဒီပညာေရးကို မဆန္႔က်င္ေတာ့ဘူးဆိုျပီးေတာ့ သပိတ္လွန္တယ္။ ၃၆ မွာ သပိတ္ေမွာက္တယ္။ ၃၇ မွာ သပိတ္လွန္တယ္။ ၁၉၃၈ ခုႏွစ္မွာ အဲဒီမႀကိဳက္ပါဘူး ဆိုတဲ့ ကၽြန္ပညာေရးစနစ္က ေပးတဲ့ မဟာဝိဇၨာဘြ႕ဲကို ရေအာင္ယူခဲ့တယ္။ အဲဒီ အစိုးရက ေပးတဲ့ပညာေတြနဲ႔ပဲ ဘာသာစကားေတြနဲ႔ပဲ ကိုယ့္ကို အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့သူကို သူ႔အ႐ိုးနဲ႔ သူျပန္ထိုးျပီး တြန္းလွန္ခဲ့တယ္”
.
တကယ္တမ္း သပိတ္လွန္တာက ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ ေတာင္းဆိုခ်က္အမ်ားစုကို အဂၤလိပ္အစိုးရက လိုက္ေလ်ာေပးတဲ့အတြက္ ၁၉၃၆ ေမလ ၁ ရက္မွာ သပိတ္လွန္ခဲ့တာပါ။ ေက်ာင္းသားေတြ အဓိက ေတာင္းဆိုတဲ့ ၁၉၂၀ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္အက္ဥပေဒကို ျပင္ဆင္ဖို႔ သေဘာတူတဲ့အျပင္ ေက်ာင္းထုတ္ခံရတဲ့ ကိုႏုနဲ႔ ကိုေအာင္ဆန္းကို ေက်ာင္းျပန္တက္ခြင့္ေပးခဲ့တယ္။ ေက်ာင္းအုပ္ ဒီေဂ်စေလာ့ကို အၿငိမ္းစားေပးၿပီး ပါေမာကၡဦးေဖေမာင္တင္ကို ခန္႔ထားလိုက္တာေၾကာင့္ ဦးေဖေမာင္တင္ဟာ တကၠသိုလ္မွာ ပထမဆံုးျမန္မာလူမ်ဳိးပါေမာကၡ ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။
.
ေနာက္တခ်က္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ၁၉၃၈ ခုႏွစ္မွာ မဟာဝိဇၨာဘြဲ႕ရတယ္ ဆိုတဲ့ ကိစၥကို ေသခ်ာေအာင္ အေထာက္အထားရွာေတာ့ Wikipedia မွာ ခုလို ေတြ႕ပါတယ္။
.
In October 1938, Aung San left his law classes and entered national politics. At this point, he was anti-British and staunchly anti-imperialist. He became a Thakin (lord or Master - … ... )
.
ဝီကီပိဒိယမွာ ပါတဲ့ (lord or Master) ဆိုတာကိုမ်ား မာစတာဘြဲ႕ မဟာဝိဇၨာဘြဲ႕လို႔ ဆရာမက အမွတ္မွားသြားတာလား။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အကို ဦးေအာင္သန္း ေရးတဲ့ ေအာင္သန္းရဲ႕ ေအာင္ဆန္း စာအုပ္ထဲမွာလဲ ခုလိုေတြ႕ရပါတယ္။
.

၁၉၃၆ ခုႏွစ္ ေက်ာင္းျပန္ဖြင့္ေသာအခါ ေအာင္ဆန္းသည္ တကသ၏ ဒုတိယဥကၠ႒ ျဖစ္လာပါသည္။
... .... ...
ထိုႏွစ္စာေမးပြဲ (ဘီေအ-အထက္တန္းစာေမးပြဲ) ကို မေျဖႏိုင္ဘဲ ေနာက္ႏွစ္ (၁၉၃၇) မွာမွ ေျဖဆိုရပါသည္။ တနည္းအားျဖင့္ဆိုလွ်င္ ေအာင္ဆန္းအဖို႔ တႏွစ္ပုပ္သြားပါသည္။
…. ….
အဂၤလိပ္စာေပ၊ ဥေရာပရာဇဝင္၊ ႏိုင္ငံေရးေဗဒတို႔ကို သင္ယူခဲ့ေသာ ေအာင္ဆန္းသည္ ၁၉၃၇ မတ္လတြင္ ဘီေအ စာေမးပြဲကို ေအာင္ျမင္ပါသည္။ ဘီေအေအာင္သည္ထိ စာေမးပြဲ တခါမွ် မက်ဘူးေပ။ သို႔ေသာ္လည္း ေနာက္ႏွစ္တြင္ကား ေက်ာင္းသားကိစၥ၊ ႏိုင္ငံေရးကိစၥတို႔ကို အခ်ိန္ျပည့္ ေဆာင္ရြက္ရသည္ျဖစ္ရာ စာက်က္ခ်ိန္ မရသျဖင့္ ဘီအယ္လ္ပညာ (ဥပေဒပညာ) ပထမႏွစ္ စာေမးပြဲတြင္ ႐ႈ့ံးပါသည္။ ေအာင္ဆန္း၏ ပထမအႀကိမ္ ႐ႈံးျခင္းႏွင့္ ေနာက္ဆံုးအႀကိမ္ ႐ႈံးျခင္းေပတည္း။
***
ဆရာမက ခုလို ဆက္ေျပာျပန္ပါတယ္။
.
“ဗိုလ္ခ်ဳပ္သာ ၃၆ ခုႏွစ္က သပိတ္ေမွာက္ျပီး သပိတ္မလွန္ဘဲ ထားရင္ အဲဒီလိုမ်ဳိး လယ္ဗယ္တန္း အဂၤလိပ္လို ေျပာရတဲ့စကားေတြ ေျပာႏိုင္ပါ့မလား။ အဲဒီ ပညာေရး သူ႕ဟာသူ ကၽြန္ျပဳျပဳ ဘာျပဳျပဳ ေကာင္းေကာင္း မေကာင္းေကာင္း မေကာင္းဘူး ဆိုတဲ့ပညာေရးကို ဆံုးခန္းတိုင္ေအာင္ သင္ျပီးေတာ့မွ ငါတို႔ပညာေရးက ဒီလိုရွိရမွာ ငါတို႔ျမန္မာစာက ဘယ္လိုပါရမွာ ဆိုျပီး ေျပာႏိုင္ဖို႔အတြက္ မေကာင္းပါဘူးဆိုတဲ့ ပညာေရးကို ဆံုးခန္းတိုင္ေအာင္ သင္ရမယ္”
.
အဲဒါကလည္း ေတာ္ေတာ္ေလး လြဲေနတယ္ ထင္တာပါပဲ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဟာ သပိတ္လွန္သည္ျဖစ္ေစ ေမွာက္သည္ျဖစ္ေစ လူအမ်ားထဲမွာ အဂၤလိပ္လို public speech ေပးႏိုင္ဖို႔ ေက်ာင္းပိတ္ရက္မွာ ကိုယ္တိုင္ေလ့လာခဲ့ရပါတယ္။ သပိတ္လွန္ၿပီး ေက်ာင္းဆက္တက္ခဲ့လို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က အဂၤလိပ္လိုေတြ လယ္ဗယ္တန္း ေျပာႏိုင္တာလား။ သပိတ္မလွန္ဘဲ ေက်ာင္းဆက္မတက္ခဲ့ရင္ အဂၤလိပ္လိုေတြ မေျပာႏိုင္ေတာ့ဘူးလား။ ဒီတခါလည္း ေအာင္သန္းရဲ႕ ေအာင္ဆန္းစာအုပ္ကပဲ ကိုးကားပါရေစ … ။
.
သပိတ္မေမွာက္ခင္ တကသအစည္းအေဝးမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေျပာတဲ့အေၾကာင္းကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္အကို ဦးေအာင္သန္းက ခုလို ေရးခဲ့ပါတယ္။

ထိုေန႔က ေအာင္ဆန္း၏ ေျပာပံုဆိုပံုသည္ အထက္တြင္ ေဖာ္ျပခဲ့ေသာ စကားရည္လုပြဲ၌ ေျပာဆိုခဲ့ပံုႏွင့္ ဆီနဲ႔ေရ ကြာဘိသကဲ့သို႔ ကြာျခားေနပါသည္။ အဂၤလိပ္စကားကို ေရေရလည္လည္ ႏိုင္ႏိုင္နင္းနင္း ေျပာဆိုႏိုင္႐ံုမက အခ်က္အလက္မ်ားသည္လည္း ထိမိရကား ၾကားရသူအဖို႔ ၾကက္သီးေမြးညင္း ထစရာပင္၊
.
ေလးႏွစ္ ( ၁၉၃၂ မွ ၁၉၃၆) အတြင္း ေအာင္ဆနး္၏ တိုးတက္မႈသည္ ခ်ီးက်ဴးေလာက္ေပသည္။ ထိုသို႔တုိးတက္လာရသည္မွာ အျခားေၾကာင့္မဟုတ္။ ေအာင္ဆန္းသည္ ေက်ာင္းပိတ္ရက္မ်ားတြင္ အလကားမေနဘဲ အက္ဒ္မန္းဘာ့ခ္ (Edmund Burke)၊ ဒစ္စေရလီ (Disraeli) စေသာ အဂၤလိပ္ ပါလီမန္ ရာဇဝင္တြင္ ထင္ရွားေက်ာ္ၾကားခဲ့သည့္ ပုဂၢိဳလ္ႀကီးမ်ား၏ မိန္႔ခြန္းကို အလြတ္ေလာက္နီးနီး ရေအာင္ ဖတ္ထားေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။
***
“အခုက်မတို႔ ဒီေခတ္ေက်ာင္းသားေတြ အခု ၾကားမွာပါ အုတ္ေအာ္ေသာင္းနင္း၊ အဲဒီမႀကိဳက္ပါဘူးဆိုတဲ့ စုတ္ျပတ္တဲ့ ပညာေရးကို သင္မထားဘဲနဲ႔ သူတို႔ေခတ္ သူတို႔အလွည့္ေရာက္တဲ့အခါမွာ ဘယ္အရာကို ျဖတ္ထုတ္မလဲ ေျပာ … ။ တတိယႏွစ္မွာ သင္တဲ့ ေရွ႕ေနဦးသူ၏ စိတ္ဓာတ္ မႀကိဳက္ဖူး ျဖဳတ္မယ္လို႔ ေျပာ အခုက်မေျပာရင္ေတာင္ သိရဲ႕လား အဲဒီေက်ာင္းသားေတြ၊ သိရဲ႕လား ၊ သိမွာမဟုတ္ဘူး၊ မလုပ္ခဲ့တာ မေလ့လာခဲ့တာ၊ အကုန္ေလ့လာခဲ့ၿပီးမွ ေရွ႕ေန ဦးသူရဲ႕ စိတ္ဓာတ္က ေကာင္းတယ္ေဟ့ ဘယ္မွာ သင္မယ္၊ ဘယ္ဟာကေတာ့ ျဖဳတ္မယ္ေဟ့လို႔ ေျပာေလာက္ေအာင္က အဲဒီ စုတ္ျပတ္ပါတယ္ဆိုတဲ့ ပညာေရးကို ဆံုးခန္းတိုင္ေအာင္ သင္၊ ဒါမွ ကိုယ့္ေခတ္ ကိုယ့္အလွည့္ေရာက္တဲ့အခါမွာ ဘာေတြကို ျဖဳတ္မယ္၊ ဘာေတြကိုထည့္မယ္ ဘာေတြကို ေကာင္းမြန္ေအာင္ လုပ္မယ္ ဆိုတဲ့ အသိရွိဖုိ႔အတြက္ ဒီေခတ္လူငယ္ေတြကို စင္ေပၚမွာ က်မ ေဟာေျပာတိုင္း ေဟာေျပာတိုင္း ထည့္ေျပာျဖစ္တာ စုတ္ျပတ္တဲ့ ပညာေရးပဲ သင္ထားပါ၊ သင္ထားပါ၊ ကုန္သည္ထိ သင္ထားပါ၊ အဲဒါသင္ထားမွသာ သူတို႔ရဲ႕ ေနာက္မ်ဳိးဆက္ တဆက္ကို သူတို႔ ျပန္ဦးေဆာင္တဲ့အခါ ျပန္ေျပာတဲ့အခါမွာ ပညာေရး အေျခခံဥပေဒဆြဲတဲ့အခါမွာ သူတို႔ေျပာႏိုင္မွာေပါ့။ အဲလိုမွ မဟုတ္ရင္ ဒီလိုပဲ မႀကိဳက္ဘူး မႀကိဳက္ဘူးဆိုတဲ့ ပညာေရး နဲ႔ လယ္ဗယ္လိုက္သြားမွေပါ့။
.
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကိုပဲၾကည့္၊ မေတာ္လွန္ခဲ့ရင္ ၃၈ ခုႏွစ္မွာ မဟာဝိဇၨာဘြဲ႕ ရပါ့မလား၊ ႐ိုး႐ိုးဘြဲ႕မဟုတ္ဘူးေနာ္ မဟာဝိဇၨာဘြဲ႕ရတာ၊ အဲဒီလို ဘြဲ႕ေတြရ အဲဒီပညာေတြ သိလို႔သာလွ်င္ က်မတို႔ လြတ္လပ္ေရး ႀကိဳးပမ္းတဲ့အခါမွာ ဘာသာစကားကို ႏိုင္ငံျခားသား တေယာက္လို ကၽြမ္းကၽြမ္းက်င္က်င္ ေျပာတတ္လို႔ က်မတို႔ႏိုင္ငံရဲ႕ လြတ္လပ္ေရးႀကိဳးပမ္းမႈဟာ အေရွ႕ကို ေရြ႕ခဲ့တာ အေရွ႕ကို ျမန္ခဲ့တာ။ အဲဒီလို ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔လို မဟုတ္ဘဲ သပိတ္ေမွာက္ျပီး ေမွာက္ ဘာမွမလုပ္ဘဲ ဒီပညာေရးကို မႀကိဳက္ဖူးဘဲ တလည္လည္ တသက္လံုးပဲ သပိတ္ေမွာက္လိုက္ ေတာ္လွန္လိုက္ သပိတ္လွန္လိုက္သာ လုပ္ေနရမယ္ဆိုရင္ က်မတို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ အေျခအေန ဒီလိုေတာင္ ေရာက္လာမွာမဟုတ္ဘူး”
***


စင္ျမင့္ထက္မွာ လက္ညွဳိးေလးတေထာင္ေထာင္နဲ႔ ေျပာေနတဲ့ ဆရာမ လွလွေလးကို ၾကည့္ရင္း က်မ ရင္ပူလာမိတယ္။ သင္႐ိုးညႊန္းတန္းေရးဆြဲတာနဲ႔ ပညာေရးဥပေဒေရးဆြဲတာက မတူပါဘူး။ တတိယႏွစ္မွာ ပါတဲ့ ေရွ႕ေနဦးသူ၏ စိတ္ဓာတ္ဆိုတာ သင္႐ိုးညႊန္းတန္းပါ။ ဆရာမ ေျပာတဲ့ အဲဒီ ေရွ႕ေနဦးသူ၏ စိတ္ဓာတ္ကိုလည္း က်မလည္း မသိပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ က်မသိတာက … သူတို ႔ေတာင္းဆိုခ်က္ (၁၁) ခ်က္ကိုပါ။ ဘာေတြလဲဆိုတာ ဆရာမလည္း သိထားသင့္ပါတယ္။ ေက်ာင္းသားေတြဟာ စုတ္ျပတ္သတ္ေနတဲ့ ပညာေရးကို မသင္ခ်င္တဲ့ အေၾကာင္းတခုတည္းေၾကာင့္ သပိတ္ေမွာက္ခဲ့ၾကတာ မဟုတ္ပါဘူး။
***
နိဂံုးခ်ဳပ္ရရင္ေတာ့ စာေပေဟာေျပာပြဲ စင္ျမင့္ထက္မွာ ေဟာေျပာေနတဲ့ ဆရာမအေနနဲ႔ သမိုင္းကို ကိုးကားတယ္ဆိုရင္ မွန္ကန္တိက်ေစခ်င္ပါတယ္။ ဒါမွလည္း ေနာက္လူေတြ အမွတ္မမွား အျမင္မမွားမွာ မဟုတ္လား။
***
ေမဓာဝီ
၂၉ ဧၿပီ ၂၀၁၆
၀၀း၁၅ နာရီ
***

သို႔ ... / မွ ... ခ်စ္သူ

$
0
0

သတိရရင္
ေကာင္းကင္ကို ေမာ့ၾကည့္
တိမ္ေတြလို ရွိေနမွာ။
.
နီးတခါ ေဝးတလွည့္
အတူရွိခဲ့တဲ့ ေန႔မ်ား
အားတဲ့အခါ လြမ္းေနပါ။
.

 ျပကၡဒိန္တခုေဟာင္း
ရက္မွ ႏွစ္ ေျပာင္းသြား  
အမွတ္တရေန႔မ်ားကို သတိရပါ။
.
အလုပ္ခြင္မွာ ဂ႐ုစိုက္
အိပ္ငိုက္ရင္ သီခ်င္းဆို
စိတ္ကို ေပ်ာ္ေအာင္ထားပါ။
.

ျပန္ဆံုဆည္းမယ့္ရက္
လက္ခ်ဳိးေရတြက္ကာ
စိတ္ကူးနဲ႔ ၾကည္ႏူးပါ။
.
သတိရရင္ ... 
ေျမျပင္ကို ငံု႔ၾကည့္
အရိပ္ကေလးလို ရွိေနမွာ။
***
ေမဓာဝီ
၀၅၊ ၀၅၊ ၂၀၁၆

မိုးေမွ်ာ္ေတး ...

$
0
0

မိုးေမွ်ာ္ေတး
***
ျမရည္စိုလူး
ပိေတာက္ဖူးလည္း
မိုးဦးေမွ်ာ္ရ ...
ၾကာလွျပီ။
.
ခရမ္းေရာင္သန္း
ပ်ဥ္းမပန္းလည္း
လြင့္ႏြမ္းေၾကြက်
ေျမချပီ။
.
ဝါႏုေရာင္ျဖာ
ပန္းငုဝါလည္း
ပူဗ်ာပါကြ်မ္း
ညွဳိးႏြမ္းျပီ။
.
မိုးကိုေမွ်ာ္လည္း
မိုးဖြဲမေစြ
မိုးေရမစြတ္
မိုးငတ္မြတ္ေသာ
ဝန္းက်င္ေတာမွာ
မိုးရြာေစေရး
ေတးဖြဲ႕သီ။
***
ေမဓာဝီ
16.05.16

သံုးနားညီ ...

$
0
0

သံုးနားညီ
***
မိုးေရရ၍
စိမ္းျမေနေသာ
သစ္ပင္ ေတာ။...
.
ေနေရာင္ခ'၍
ဝင္းပေနေသာ
သစ္ပင္ ေတာ။
.
ေလေျပသ'၍
ယိမ္းကေနေသာ
သစ္ပင္ ေတာ။
.
မိုး ႏွင့္ ေန ေလ
သံုးေထြ ညီမွ်
အစဥ္ရမွ
သာစြ႐ႈေမာ
စိမ္းစို ေတာ။ ။
 
*** 
ေမဓာဝီ
20.05.16
07.06

ပန္းစကား

$
0
0



ပန္းစကား
 ***
ပန္းစကား
နမ္းမလား ေမ ... ၊
အပြင့္ေရႊဝါေရာင္နဲ႔
ပင္ျမင့္ေခါင္ ေတာင္ပုပၸါးမွာ
သင္းပ်ံ႕လို႔ေဝ ... ။
 .
ဗ်တၱပန္းဆက္ရာေျမ
ညင္းေလေျပ ေဆာ္အေသြး၊
ေတာင္ခိုးတေဝေဝနဲ႔
ေမွာင္မိုးေစြ ရာသီလြမ္းမွာ
ပန္းရနံ႔ေမႊး ...  ။ ... ။
***
ေမဓာဝီ
၃ ဇူလိုင္ ၂၀၁၆
(ေခတၱ ပုပၸါး)

အေဖ့ေမြးေန႔အတြက္ …

$
0
0
ဝါဆိုလသည္ အမွတ္တရမ်ားစြာျဖင့္ ျပည့္လို႔ေနေပသည္။ ဝါဆိုလျပည့္ေက်ာ္တရက္က အေဖ့ေမြးေန႔။ ဒီကေန႔ အေဖ ၇၁ ႏွစ္ျပည့္သည္။ အေဖ့ေမြးေန႔ေပါင္းမ်ားစြာ အေဖ့အနားမွာေနခဲ့ၿပီး ေမြးေန႔ပြဲေလးေတြ ဆင္ႏႊဲခဲ့ၾကဖူး၏။ ယခုေတာ့ အေဖက အေဝးမွာမို႔ မနက္ေစာေစာ အေဖ့ထံ ဖုန္းေခၚ၍သာ ေမြးေန႔ဆုေတာင္း စကားေျပာႏိုင္ခ့ဲသည္။ စကားေျပာဆိုအျပီး ႏႈတ္ဆက္ကာ ဖုန္းမခ်ခင္ အေဖက သာဓုေခၚခဲ့သည္။
.
''သမီးက မေန႔က ဥပုသ္ေစာင့္ထားေတာ့ သီလရွင္ေလးေပ့ါ''ဟု အေဖက ခ်စ္စႏိုးေျပာသည္။ မေန႔က ဝါဆိုလျပည့္မို႔ န၀ဂၤသီလယူကာ ဥပုသ္ေစာင့္ျဖစ္ၿပီး ဒီကေန႔ မနက္ေစာေစာ အလုပ္ျပန္စသည္မို႔ အေဖ့ေမြးေန႔အတြက္ အထူးတလည္ ခ်က္ျပဳတ္ ဆြမ္းေလာင္းျခင္း မျပဳႏိုင္။ မုန္႔ပံုးႏွင့္ ဝတၳဳေငြသာ ကပ္လွဴႏိုင္ခဲ့သည္။ အေဖကေတာ့ အေဖ့အတြက္ မည္သည့္ကုသိုလ္ကို မည္သို႔ပင္ျပဳေစကာမူ ေက်နပ္ေနသည္သာ။ အေဖသည္ သူ႔ကို နားအလည္ဆံုး၊ ခြင့္အလႊတ္ႏိုင္ဆံုးသူပါပဲ … ။

ၿပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္ ေအာက္တိုဘာလက အေဖႏွင့္အေမရွိရာ ဖေလာ္ရီဒါသို႔ လိုက္သြားစဥ္ ႐ုတ္တရက္ အူအတက္ခြဲစိတ္ခဲ့ရသည္။ တညလံုး ဗိုက္ေအာင့္၍ နာက်င္စြာခံစားေနစဥ္ အေဖက ၾကင္နာစြာ ျပဳစုေပးခဲ့သည္။ ေဆး႐ံုမွဆင္းၿပီး ေနာက္ပိုင္းလည္း ေသာက္ရသည့္ ေဆးေပါင္းမ်ားစြာေၾကာင့္ အစားပ်က္ကာ အန္ဟယ္ ေအာ့ဟယ္ ျဖစ္တိုင္း အေဖက အန္ထားသည့္ အညစ္အေၾကးမ်ားကအစ သန္႔ရွင္းေပးခဲ့သည္။ ထိုစဥ္က အေမကလည္း ေနသိပ္မေကာင္း၍ အေဖ့မွာ အေမ့ကိုေရာ သူ႔ကိုပါ မနားရေအာင္ ျပဳစုေပးရရွာေလသည္။
.
“အေဖ့ကို အားနာတယ္” … ဟု သူကေျပာေတာ့ အေဖက … “သမီးေလးကို ျပဳစုေပးရလို႔ အေဖက ဝမ္းသာေနတာ” ဟု ေျပာေလသည္။ လူမမာတေယာက္ ျပဳစုရျခင္းကို အလုပ္႐ႈပ္သည္ဟု မျမင္ဘဲ အေဖတို႔ အနားမွာေနတုန္း သမီး ခုလိုျဖစ္တာ ကံေကာင္းတယ္ဟုလည္း တဖြဖြေျပာေသးသည္။
***
အေဖက ေလာဘနည္းသူ၊ ေဒါသနည္းသူ၊ သည္းခံႏိုင္စြမ္းရွိသူ၊ ေရာင့္ရဲတင္းတိမ္တတ္သူ၊ ကိုယ့္အတြက္ထက္ တဖက္သားကို ပိုမိုၾကည့္သည့္သူ၊ သူတို႔ေတြကို ဘာသာေရးမ်က္စိ ဖြင့္ေပးခဲ့သူ၊ ဗုဒၶအဘိဓမၼာတရားေတာ္ႏွင့္ မိတ္ဆက္ေပးခဲ့သူ၊ မိ႐ိုးဖလာလြန္ ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြ ျဖစ္ေအာင္ သင္ျပေပးခဲ့သူ။ အေဖ့ေၾကာင့္ ျမန္မာစာေပႏွင့္ ကဗ်ာေတြကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးတတ္ခဲ့သည္။ အေဖ့ေၾကာင့္ ျမန္မာသံစဥ္ဂီတေတြကို ခံစား နားဆင္တတ္ခဲ့သည္။ အေဖ့ေၾကာင့္ မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ ရွိခဲ့သည္။ အေဖ့ေၾကာင့္ အမွားအမွန္ကို ေဝဘန္ပိုင္းျခားႏိုင္စြမ္း အထိုက္အေလ်ာက္ ရရွိခဲ့ပါသည္။
.
ဖေလာ္ရီဒါမွာ ရွိေနစဥ္ အေဖ့ထံမွာ ပ႒ာန္းသင္ခဲ့ရသည္။ “အသံုးခ်အဘိဓမၼာ ပ႒ာန္းေဒသနာ” ဟု အမည္တပ္၍ အဘိဓမၼာ အေျခခံသိ႐ံုျဖင့္ ပ႒ာန္းကို အၾကမ္းမ်ဥ္း နားလည္ႏိုင္ေအာင္ အေဖက သင္ေပးခဲ့သည္။ အဘိဓမၼာကို စာေတြ႕တြင္မဟုတ္ဘဲ လက္ေတြ႕အသံုးခ်ႏိုင္ေအာင္ အေဖက နည္းလမ္းျပေပးခဲ့သည္။ ပ႒ာန္းျမန္မာျပန္ကို ဇယားျဖင့္ စီစဥ္ေပးထားသျဖင့္ အလြယ္တကူနားလည္စြာ ရြတ္ဖတ္ႏိုင္ေစခဲ့သည္။
.
အေမရိကန္ႏိုင္ငံမွာ ႐ုပ္ဝတၳဳ ပစၥည္းေတြ ျပည့္စံုသည့္တိုင္ အေဖက ျမန္မာျပည္ကို တမ္းတစြာျဖင့္ “ဆရာလည္း မရွိ တပည့္လည္းမရွိတဲ့ အရပ္မွာ ၾကာရွည္မေနခ်င္ဘူး” ဟု တခါတရံ ညည္းတြားရွာသည္။ အေမရိကန္ႏိုင္ငံမွာက အေဖသိလိုသည့္ ဘာသာေရးဆိုင္ရာ ေမးခြန္းမ်ားကို ေမးျမန္းရမည့္ ဆရာရင္းမရွိ၊ အေဖ့ထံမွ လိုလိုလားလား သင္ယူခ်င္သည့္ တပည့္လည္းမရွိ။ ျမန္မာျပည္မွာေတာ့ အေဖ့မွာ ဆရာေတြေရာ တပည့္တပန္းေတြပါ ေပါမ်ားလွပါသည္။ အေဖမရွိေသာ္လည္း အေဖ့တပည့္ေတြက မၾကာခဏ ဖုန္းဆက္ၾက သတင္းေမးၾကသည္။ သီတင္းကၽြတ္ဆိုလွ်င္ ဆရာ့ကို အေဝးမွ ကန္ေတာ့လိုက္ပါေၾကာင္း အမွာစကား ပါးၾကသည္။ အေဖကလည္း အေဖ့ဆရာေတြကို ရံဖန္ရံခါ သမီးေတြမွ တဆင့္ ကန္ေတာ့ေစသည္။ အေဖက ဆရာေတြကို ခ်စ္ေတာ့ အေဖ့ကိုလည္း တပည့္ေတြက ခ်စ္ၾကသည္ပင္။
.
အေဖ့ကို သက္ရွည္က်န္းမာစြာ က်မ္းစာမ်ား ျပဳစုေရးသားေစခ်င္ပါသည္။ ရွားပါးက်မ္းစာအုပ္ေတြ ျပန္ေဖာ္ထုတ္ ပံုႏွိပ္လိုသည့္ အေဖ့ကိုေတာ့ သူတို႔တေတြ ဝိုင္းတားထားရသည္။ စာအုပ္ အုပ္ေရတေထာင္ထုတ္လုိ႔မွ ငါးရာမကုန္ႏိုင္သည့္ ေခတ္ကာလဝယ္ အေဖျပန္လည္ ႐ိုက္ႏွိပ္လိုသည့္ စာအုပ္ က်မ္းေလးႀကီးေတြက အေရာင္းထိုင္းမွာ၊ ေငြအိပ္ေနမွာ၊ ဂိုေထာင္မွာ စာအုပ္ေတြပံုေနမွာဟု သူတို႔က တားျမစ္ၾကသည္။ အဲဒီစာအုပ္ေတြ အီးဘြတ္လုပ္ထားလို႔ရတာပဲဟုဆိုေတာ့ အေဖက သိပ္မႀကိဳက္ခ်င္ အင္တင္တင္။ ေခတ္ကာလ အေျခအေနကို အေဖနားလည္ႏိုင္မည္ ထင္ပါသည္။
.
အေဖ အျမတ္ႏိုးဆံုး တန္ဖိုးအထားဆံုးက စာအုပ္မ်ားပင္ ျဖစ္သည္။ စာအုပ္ခ်စ္ျမတ္ႏိုးေသာ အေဖက တခ်ိန္က လွ်မ္းလွ်မ္းေတာက္ခ့ဲသည့္ ဟံသာဝတီ၏ မ်ဳိးဆက္ျဖစ္ေနသည္မွာ ဂုဏ္ယူစရာ။ သို႔ေပသိ ယခုအခါ၌ ဟံသာဝတီ ဟူသည္ စာရြက္ေပၚတြင္ အမည္သာရွိေတာ့သည္မွာ ႏွေျမာစရာ။ ဟံသာဝတီ စာအုပ္တိုက္ သတင္းစာတိုက္ မ်ဳိးဆက္ျဖစ္သည့္အတြက္ စာအုပ္စာတမ္း အေဖ့မွာ ေပါမ်ားလွသည္။ အရင္ကေတာ့ ကိုယ္ပိုင္စာၾကည့္တိုက္ကေလး လုပ္ထားခဲ့ျပီး စာအုပ္ အမ်ဳိးအစား စံုလင္ေအာင္ ျဖည့္တင္းထားခ့ဲသည္။ အေဖ့၏ စာအုပ္ဗီ႐ိုေတြထဲမွ မ်ားျပားလွစြာေသာ စာအုပ္မ်ားသည္ သူတို႔အတြက္ ငယ္စဥ္ကေန ယခုတိုင္ စိတ္အာဟာရ ျဖစ္ခ့ဲရသည္။
.
အေဖက သူစုေဆာင္းထားခ့ဲေသာ စာအုပ္မ်ားကို အလြန္တန္ဖိုးထားေလသည္။ အေမရိကန္ႏိုင္ငံသို႔ သြားရေတာ့မည္ ဆိုေတာ့ အေဖက ေၾကြက်မတတ္ ျဖစ္ေနေသာ ေရွးစာအုပ္မ်ားကို ကိုယ္တိုင္ အဖံုးခ်ဳပ္ ေကာ္ကပ္ကာ စနစ္တက် သိမ္းဆည္းခ့ဲသည္။ တျခားစာအုပ္ေတြထက္ ဘာသာေရးစာအုပ္မ်ားကို ပိုျမတ္ႏိုးေသာ အေဖက ဘာသာေရးစာအုပ္မ်ားကို ဘယ္သူ႔မွ မငွားနဲ႔ေနာ္ ဟု မွာထားေသးသည္။ စာအုပ္မ်ားစြာ သယ္မသြားႏိုင္သည္မို႔ အေဖလိုခ်င္ေသာ စာအုပ္ဆိုလွ်င္ မရရေအာင္ရွာဝယ္ျပီး စာတိုက္မွျဖစ္ေစ လူႀကံဳျဖင့္ ျဖစ္ေစ ပို႔ေပးရေသးသည္။
.
အေဖျမတ္ႏိုးတ့ဲ စာအုပ္မ်ားရွိရာ အေဖခ်စ္ေသာ ျမန္မာျပည္မွာ အေဖႏွင့္အတူ ရွိကာ အေဖႏွစ္သက္ေသာ ျမန္မာ အစားအစာေတြ ခ်က္ေကြ်းခ်င္ပါေသးသည္။ သို႔ေပမ့ဲ တဘက္က ၾကည့္လွ်င္ေတာ့ ေခတ္မီျပည့္စံုေသာ ေဆးဝါး၊ က်န္းမာေရးႏွင့္ ညီညြတ္ေသာ အစားအေသာက္မ်ား၊ အပူအေအး မွ်တစြာ ေနထိုင္ႏိုင္ျခင္းႏွင့္ ေရ မီး ေၾကာင့္ၾကရန္မလိုျခင္း၊ ျခင္ ယင္ ၾကြက္ ပိုးဟပ္ စသည့္ သတၱဝါမ်ား ရန္မွ ကင္းေဝးျခင္းတို႔ေၾကာင့္ ထိုတိုင္းျပည္တြင္ ဆက္လက္ ေနထိုင္ေစခ်င္မိျပန္သည္။
.
တကယ္ေတာ့ ေနရာေဒသ နီးျခင္းေဝးျခင္းက အဓိက မဟုတ္ပါေလ။ အေဖ ေနေကာင္း က်န္းမာ သက္ရွည္စြာျဖင့္ ဘာသာ သာသနာ အက်ဳိးကို ေဆာင္ရြက္ႏိုင္လွ်င္ျဖင့္ မည္သည့္ေနရာမွာေနေန အဓိပၸါယ္ရွိေသာ ေနထိုင္ျခင္း ျဖစ္သည့္အတြက္ သူတို႔လည္း ခြဲခြါရက်ဳိးနပ္ေပမည္ မဟုတ္လား။
.
ခ်စ္ေသာ အေဖ
သက္ရွည္ က်န္းမာ ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ
. . . .
အေဖ့ခ်စ္တ့ဲ သမီးငယ္
***
20.07.16
ဝါဆိုလျပည့္ေက်ာ္ တရက္
ဗုဒၶဟူးေန

သူ ... ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ …

$
0
0

သူႏွင့္က်မ အမွတ္တရ ေန႔ေလးေတြတိုင္းတြင္ ႏွစ္ေယာက္အတူ ရွိမေနသည္က မ်ားလွသည္။ ယခုလည္း မၾကာခင္ အခ်ိန္ပိုင္းမွာ သူ႔ေမြးေန႔ကို ေရာက္ေတာ့မည္၊ သူႏွင့္က်မက တေယာက္တေနရာစီ။
.
တကယ္ေတာ့ တေနရာစီ ေဝးကြာေနေပမ့ဲ ႏွစ္ေယာက္သား အတူရွိေနသည္ႏွင့္ သိပ္ေတာ့ မထူးျခားလွပါ။ အိပ္ရာဝင္ အိပ္ရာထ၊ အလုပ္ဆင္း အလုပ္တက္၊ ေကာ္ဖီခ်ိန္ ထမင္းစားခ်ိန္၊ ရထားေပၚ တက္ခ္စီေပၚအထိ မက္ေဆ့ခ်္ပို႔ရင္း စကားေျပာရင္း ခြဲခြါေန႔မ်ားကို ေႏြးေထြးစြာ ေက်ာ္ျဖတ္ခ့ဲၾကသည္။
.
တဦးႏွင့္တဦး အားလပ္ခ်ိန္ မတူၾကလွ်င္လည္း အေၾကာင္းမဟုတ္။ အတူတူ ႏွစ္ေယာက္သား ဟိုဟိုဒီဒီ သြားလာခ့ဲစဥ္ ႐ိုက္ကူးထားခ့ဲေသာ ဓာတ္ပံုေလးမ်ားကို ျပန္ၾကည့္ရင္း အလြမ္းေျပခ့ဲၾကရသည္။ ဒီလိုလုပ္ၾကရေအာင္ဟု တိုင္ပင္ထားၾကသည္ မဟုတ္ဘဲ ႏွစ္ဦးသား အေလ့အထတို႔ တိုက္ဆိုင္ၾကျခင္းသာ။
.
က်မက ရန္ကုန္မွာ အလုပ္ျပန္လုပ္ေနျပီမို႔ သူရွိရာသို႔ မသြားႏိုင္ေတာ့ သူက ခြင့္ရရင္ ရသလို က်မထံ ျပန္လာရေလျပီ။ က်မက စကၤာပူႏိုင္ငံ၏ ၾကပ္တည္း က်ဥ္းေျမာင္းေသာ အခန္းငယ္ေလးထဲတြင္ ေနထိုင္ရ အသားမက်ႏိုင္သည္ေၾကာင့္ သူ႔ကိုသာ ျပန္လာရန္ ေတာင္းဆိုထားရ၏။


ဟိုအရင္အေခါက္ေတြ သူျပန္လာစဥ္မွာေတာ့ က်မတို႔ႏွစ္ေယာက္ အိမ္နားက ဟိုတယ္မွာ တည္းရင္တည္း ခရီးေတြ ထြက္ရင္ထြက္ … ေနေရးထိုင္ေရး အဆင္မေျပေသး။ ဒီတေခါက္မွာေတာ့ က်မမိဘမ်ား ေက်းဇူးေၾကာင့္ ေနထိုင္စရာ အိမ္ခန္းကေလး ရွိခ့ဲျပီ။ သူ ျပန္မလာခင္ အိမ္ကေလးကို ျပဳျပင္ သန္႔ရွင္းေစျပီး လိုအပ္သည့္ ပစၥည္းေလးေတြ ဝယ္ထည့္ခ့ဲရသည္။ အိမ္ေထာင္က်ျပီး တႏွစ္ေက်ာ္မွ ခန္းဝင္ ပစၥည္းဝယ္ရတ့ဲ အျဖစ္။ 


ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ႏွစ္ေယာက္လံုး ေပ်ာ္ၾကသည္။ သူကေတာ့ ပိုေပ်ာ္လိမ့္မည္လား မသိ။ ထိုအိမ္ေလးမွာ ေန႔သည့္ ေလးငါးရက္တြင္ ေန႔စဥ္ ေစ်းသြား ခ်က္ျပဳတ္ ေလွ်ာ္ဖြပ္ သိမ္းဆည္း ဘုရားေဝယ်ာေဝစၥပါ လုပ္ရင္း ၾကည္ႏူး ေက်နပ္ေနေလသည္။ ခြင့္ရက္မွာ အအိပ္မက္သည့္သူက က်မ မနက္ေစာေစာ ၆ နာရီခြဲ ေက်ာင္းသြားရန္အတြက္ ငါးနာရီခြဲသာသာမွာ အိပ္ရာက ထေနရျပီ။ သူ႔ကိုပါ ေက်ာင္းမွာ လက္ေတြ႕ သင္ခန္းစာမ်ား သင္ၾကားေစေတာ့ ေက်ာင္းဆရာလုပ္ခ့ဲဖူးသည့္ သူက ဆရာပိုး ျပန္ဝင္ျပီး တက္ၾကြေနခ့ဲသည္။ ႏွစ္ေယာက္ဆံုေတြ႕ခ်ိန္က ခဏေလးေပမ့ဲ ၾကည္ႏူး ခ်မ္းေျမ့ဖြယ္။
.
သူ ျပန္သြားျပီး ေနာက္လတြင္ တေခါက္လာရန္ စီစဥ္ရင္း ေပ်ာ္ရႊင္ေနခ့ဲသည္။ သူ႔ကို အျမဲ ေပ်ာ္ေစခ်င္ပါသည္။ လုပ္ငန္းခြင္တြင္ သူ ပင္ပန္းလြန္းသည္။ သူ႔ဘဝ တေလွ်ာက္လံုးလည္း ပင္ပန္းခ့ဲတာေတြ မ်ားလွျပီ။ က်မႏွင့္အတူ လက္တြဲေလွ်ာက္လွမ္းသည့္ ဘဝခရီးတေလွ်ာက္ သူ စိတ္ခ်မ္းေျမ့ ေပ်ာ္ရႊင္ေစရမည္ဟူသည့္ စကားလက္ေဆာင္ေလးကို သူ႔ေမြးေန႔ အမွတ္တရ အျဖစ္ ေပးအပ္ႏွင္းဆက္ လိုက္ပါေတာ့သည္။
.
ခ်စ္တ့ဲ အကို ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ

ခ်စ္ေသာ
ေမ
29.07.16

ဘေလာ့ေဒးႏွင့္ ဆယ္စုႏွစ္သို႔ သမင္လည္ျပန္ ...

$
0
0
***
၂၀၀၆ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ ၃၀ ရက္ေန႔မွာ စခ့ဲတ့ဲ က်မရဲ႕ "ေတြးမိေတြးရာ ေရးမိေရးရာ"ဘေလာ့ေလးဟာ ခုဆိုရင္ ဆယ္ႏွစ္တင္းတင္း ျပည့္ခ့ဲပါျပီ။ ေရးခ့ဲသမွ်ေတြ ျပန္ၾကည့္ေတာ့ ဆယ္ႏွစ္အတြင္းမွာ ပို႔စ္ေပါင္း ၇၃၉ ပုဒ္ ေရးျဖစ္ခ့ဲတာ ေတြ႕ရတယ္။ ပို႔စ္ေတြကို ကဗ်ာ အက္ေဆး ဝတၳဳ ခရီးသြားေဆာင္းပါးနဲ႔ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ စသျဖင့္ ေခါင္းစဥ္ေလးေတြ ခြဲျပီးတင္ခ့ဲပါတယ္။ ဘေလာ့ေရးခါစက တခ်ိန္က်ရင္ စုျပီး စာအုပ္ထုတ္မယ္လို႔ ရည္ရြယ္ခ့ဲေပမ့ဲ ဘေလာ့ဂါေတြ တေယာက္ျပီးတေယာက္သာ စာအုပ္ေတြ ထုတ္ျပီး စာေရးဆရာေတြ ျဖစ္သြားၾကတယ္၊ က်မကေတာ့ ခုထိမထုတ္ျဖစ္ေသးပါဘူး။
.
ဘေလာ့ေဒးလို႔ သတ္မွတ္ခ့ဲၾကတဲ့ ၃၁ ၾသဂုတ္နဲ႔ က်မဘေလာ့ေလး ဆယ္ႏွစ္တင္းတင္း ျပည့္တဲ့အခ်ိန္ ဘေလာ့မွာ လွမ္းခဲ့သမွ် ေျခရာေလးေတြကို ျပန္ၾကည့္ရင္း အင္တာနက္ စသံုးျဖစ္ခဲ့ပံုေတြကို ျပန္ေတြးမိတယ္။ ၂၀၀၆ မွာမွ ဘေလာ့စေရးေပမဲ့ ဒီ့အရင္ကတည္းက အင္တာနက္ သံုးျဖစ္ေနပါၿပီ။
.
အင္တာနက္စသံုးျခင္း
*
၂၀၀၀ ျပည့္ႏွစ္ေက်ာ္ခါစမွာ အင္တာနက္ကို dial up နဲ႔ စသံုးခ်ိန္က outlook express နဲ႔ အီးေမးလ္ေလာက္သာ သံုးျဖစ္ခ့ဲတယ္။ dial up က ဖုန္းလိုင္းနဲ႔ ခ်ိတ္ရတာမို႔ အင္တာနက္သံုးေနရင္ ဖုန္းက ဘီးဇီးျဖစ္ေနျပီး တခါတခါ ဖုန္းဝင္လာရင္ အင္တာနက္ လိုင္းက်သြားတတ္ပါတယ္။ ပံုေတြ attached file ေတြတြဲျပီး အီးေမးလ္ပို႔ရင္လည္း အခ်ိန္သိပ္ၾကာပါတယ္။ အဲဒီလို အဆင္မေျပမႈေတြနဲ႔သာ သံုးရတယ္ ဖုန္းေဘလ္လာေတာ့ တသိန္းေက်ာ္ ေဆာင္လိုက္ရျပီးေနာက္ပိုင္း broadband တပ္လိုက္ပါေတာ့တယ္။ ADSL ေတြခ်ေပးတ့ဲအခါ ADSL လည္း ထပ္တပ္ခ့ဲတယ္။
.
Broadband နဲ႔ ADSL ေတြ တပ္ခါစ free email ဖြင့္လို႔ရတ့ဲ web site ေတြျဖစ္တ့ဲ postman တို႔ yahoo, msn, aol တို႔ကေန အီးေမးလ္ေရာ messenger ပါ သံုးျဖစ္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက စစခ်င္းမို႔ ဝက္ဘ္ဆိုက္ေတြကို ပိတ္တာဆို႔တာ သိပ္မရွိေသးပါဘူး။ Skype ကေန conference call ေခၚၿပီး လူအမ်ားနဲ႔ ေျပာလို႔ရတ့ဲအထိ ကြန္နက္ရွင္ေကာင္းပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့ yahoo, msn ေတြရဲ႕ ေမးလ္ေရာ မက္ဆန္ဂ်ာေရာ သံုးလို႔ မရေတာ့ပါဘူး။ ပုဂံနက္က ေမးလ္ကိုပဲ သံုးရပါေတာ့တယ္။ အစိုးရကလည္း အီးေမးလ္ေတြ အဝင္အထြက္ကို ေစာင့္ၾကည့္ စစ္ေဆးဖို႔ ဆက္သြယ္ေရးက တပ္သားေလးေတြကို တာဝန္ေပးထားတယ္လို႔ သိရတာေၾကာင့္ အီးေမးလ္ အင္တာနက္ သံုးရတာဟာ လံုျခံဳမႈမရွိသလို ပ႐ိုက္ေဗစီလည္း မရွိခဲ့ပါဘူး။
.
chat room နဲ႔ forum မ်ား
*
အဲဒီေနာက္ ပလန္းနက္ျမန္မာနဲ႔ ပုဂံဝက္ဘ္ဆိုက္ေတြထဲမွာ လူစည္ကားလာၾကတယ္။ ကမ႓ာတဝွမ္းက ျမန္မာေတြဟာ ျမန္မာလို ေျပာလို႔ရတ့ဲ ခ်တ္ရြမ္းေတြမွာ ဆံုၾက ေျပာၾကတယ္။ အဲဒီတုန္းက ပလန္းနက္နဲ႔ mmchat ကို အသံုးမ်ားခဲ့ၾကပါတယ္။ ခ်တ္ရြမ္းမွာ ေပ်ာ္စရာေကာင္းသလို ျငင္းခုန္ၾက ရန္ျဖစ္ၾက ဆဲၾကတာေတြ လည္းရွိတယ္။ အေၾကာင္းအရာတခုကို တင္ျပ ေဆြးေႏြး ျငင္းခုန္ႏိုင္တ့ဲ ဖိုရမ္ေတြလည္း သက္ဝင္ လႈပ္ရွားလာၾကတယ္။ မွတ္မွတ္ရရ mercy killing နဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ဖိုရမ္ထဲမွာ အမ်ားနဲ႔ တေယာက္ ေဆြးေႏြး ျငင္းခုန္ခ့ဲဖူးတယ္။ ပုဂံနက္ထဲမွာ လူငယ္ေတြကို ဘာသာေရး မႈိင္းတိုက္ခ့ဲတ့ဲ ဘႀကီးဝိဟာရီ (မိုးျပာဂိုဏ္းေခါင္းေဆာင္) နဲ႔ အေျခအတင္ ေျပာခ့ဲဖူးတယ္။ အဲဒီတုန္းကေတာ့ သူမွန္းမသိခ့ဲပါဘူး။ ေနာက္ဆံုး ပုဂံဖိုရမ္ရဲ႕ အက္ဒ္မင္က bias လုပ္ျပီး ကိုယ့္စာေတြ တင္မေပးေတာ့တာနဲ႔ ပုဂံဖိုရမ္ကို ေက်ာခိုင္းျပီး ေနးတစ္ျမန္မာ ဖိုရမ္ကို ေရာက္ခ့ဲျပန္တယ္။
.
forum မွ blog ဆီသို႔
*
အက္ဒ္မင္ရဲ႕ ထိမ္းခ်ဳပ္မႈရွိေနတ့ဲ ဖိုရမ္ေတြကို ျငီးေငြ႕လာခ်ိန္မွာ ဖိုရမ္ထဲမွာရွိတ့ဲ ညီလင္းဆက္၊ ကိုေမာင္လွ၊ ႏိုင္းႏိုင္းစေနတို႔က ဘေလာ့စေရးေနၾကပါျပီ။ သူတို႔လင့္ခ္ေတြကို လိုက္ၾကည့္ရင္း ကိုယ္လည္း ဘေလာ့တခုလုပ္ခ်င္စိတ္ ျဖစ္လာတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ google က free ေပးတ့ဲ ဂ်ီေမးလ္ေတြ သံုးေနၾကျပီမို႔ ဂ်ီေမးလ္အေကာင့္နဲ႔ ဖြင့္ႏိုင္တဲ့ blogspot ကို သံုးျပီး ဘေလာ့ေတြ ေရးၾကပါတယ္။ ကိုယ္လည္းပဲ နည္းပညာဆိုင္ရာ ဟိုလူ ဒီလူ အကူအညီေတာင္း၊ ညီလင္းဆက္ေရးတ့ဲ ဘေလာ့လုပ္နည္းေတြဖတ္ျပီး ကိုယ္ပိုင္ ဘေလာ့တခု ဖန္တီးျဖစ္ခ့ဲတယ္။ ကိုယ္ေရးထားတ့ဲ စာတိုေပစေလးေတြ တေန႔တပုဒ္တင္ရင္း အေက်နပ္ႀကီး ေက်နပ္လို႕ေပါ့။
.
ပထမဆံုးပို႔စ္နဲ႔ ဘေလာ့
*
စစခ်င္းပို႔စ္မွာ ေၾကာင္ဂါးဖီးရဲ႕ I can but I won't ဆိုတ့ဲ ပံုေလးကို သေဘာက်လို႔ ကိုယ္နဲ႔လည္းတူလို႔ Me ဆိုတ့ဲ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ တင္ခ့ဲပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက ျမန္မာလို ျမင္ရဖို႔အေတာ္ေလး ႀကိဳးစားခ့ဲရပါတယ္။ အင္တာနက္ စာမ်က္ႏွာေပၚမွာ ကိုယ္ေရးတဲ့စာကို ကြန္ပ်ဴတာ စာလံုးနဲ႔ ျမင္ရတဲ့ ခံစားခ်က္က ဟိုးအရင္ မဂၢဇင္းထဲ ကိုယ့္စာမူပါလို႔ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးရတဲ့ ခံစားခ်က္မ်ဳိးနည္းတူပါပဲ။ ကိုယ့္စာကိုယ္ တစိမ့္စိမ့္ ၾကည့္မဝခဲ့ဘူး။
.
ျမန္မာစာလံုးမ်ားနဲ႔ ဘေလာ့
*
ကြန္ပ်ဴတာေပၚမွာ ျမန္မာစာကို စစခ်င္း CE font ေနာက္ေတာ့ Win font ေတြ သံုးၿပီး ႐ိုက္ခဲ့ၾကတယ္၊ ဖိုရမ္ေတြ ခ်တ္ရြမ္းေတြမွာ ဝင္းစာလံုးနဲ႔ပဲ ႐ိုက္ခဲ့ၾကေပမဲ့ ဘေလာ့ေပၚလာတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ ေဇာ္ဂ်ီစာလံုးကို တညီတညြတ္တည္း သံုးခဲ့ၾကပါတယ္။ ဝင္းစာလံုး သံုးတ့ဲ ဘေလာ့ေတြရွိေပမ့ဲ အင္မတန္နည္းပါတယ္။ အမ်ားစုက ေဇာ္ဂ်ီကိုပဲ သံုးၾကတယ္။ ေဇာ္ဂ်ီသံုးမယ္ဆိုရင္ ေဇာ္ဂ်ီကီးဘုတ္ကို ေဒါင္းလုတ္ယူ အင္စေတာလုပ္ၿပီး သံုးရေပမဲ့ သူက user friendly ျဖစ္တာေၾကာင့္ တျဖည္းျဖည္း ေဇာ္ဂ်ီသံုးစြဲသူေတြ မ်ားျပားလာခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက ယူနီကုတ္ေပၚျပီလား မေပၚေသးဘူးလားေတာ့ မသိပါဘူး၊ ယူနီကုတ္ သံုးတဲ့သူေတာ့ မေတြ႕ရေပးပါဘူး။
.
ေရးမိေရးရာ ဘေလာ့
*
မဂၢဇင္းလို အယ္ဒီတာမရွိ၊ ဖိုရမ္လို အက္ဒ္မင္မရွိတ့ဲ ဘေလာ့ေရးသူေတြဟာ ကိုယ့္စာကိုယ္ တာဝန္ယူၾကရပါတယ္။ ေဝဖန္ခံ အဆဲခံႏိုင္ၾကရတယ္။ အဲဒီတုန္းက အစိုးရကို ေဝဖန္မိရင္ တဘက္က လက္ခုပ္တီးသလို တဘက္ကလည္း ျပစ္တင္ဆဲေရးတာ ခံရတယ္။ အဲဒီတုန္းက အြန္လိုင္းမဂၢဇင္းေတြရဲ႕ အမွားတခ်ဳိ႕နဲ႔ ဘေလာ့ေရးေဖာ္ အခ်င္းခ်င္းရဲ႕ သတ္ပံုအမွားေလးေတြ ေထာက္ျပတတ္တ့ဲ က်မလည္း လူအျမင္ကတ္ခံရတ့ဲ စာရင္းဝင္ တေယာက္ပါပဲ။
.
ေန႔စဥ္ၾကံဳေတြ႕ရတ့ဲ အျဖစ္အပ်က္ေလးေတြ၊ ကိုယ္မွ်ေဝခ်င္တ့ဲ အေၾကာင္းအရာနဲ႔ စာေတြ ကဗ်ာေတြအျပင္ ေတြးမိသမွ် ခ်ေရးျဖစ္ခ့ဲတာမို႔ ဘေလာ့ဟာ က်မအတြက္ေတာ့ စာေရးဖို႔ ေလ့က်င့္ကြင္းတခု ျဖစ္ခ့ဲပါတယ္။ ၂၀၀၆ ၾသဂုတ္ေနာက္ပိုင္းနဲ႔ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ အေစာပိုင္း ကာလေတြဟာ စာအေရးျဖစ္ဆံုး အခ်ိန္ေတြပါပဲ။ အဲဒီတုန္းက ဘေလာ့မွာ တေန႔တပုဒ္ မွန္မွန္ ေရးျဖစ္ခ့ဲပါတယ္။ ေန႔စဥ္ေရးခ့ဲတာမို႔ အဲဒီတုန္းက စာေတြဟာ ကုန္ေစ်းႏႈန္းအပါအဝင္ ေခတ္ကို ထင္ဟပ္တ့ဲ အေၾကာင္းအရာေတြ မ်ားပါတယ္။
.
သမိုင္းထဲက ဘေလာ့
*
ဒီလိုနဲ႔ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လထဲမွာ အစိုးရက ေၾကျငာမထားဘဲ စက္သံုးဆီေတြ ေစ်းတိုးျမွင့္လိုက္ေတာ့ တခ်ဳိ႕ဘတ္စ္လိုင္းေတြ မထြက္ဘူး၊ ကားခေတြေစ်းတက္သြားတယ္။ အေျခခံ လူတန္းစားေတြ ကသီလင္တ ျဖစ္ၾကတ့ဲအခါ ဘတ္စ္ကားမစီး အငွားကားမစီးဘဲ တစုတေဝးထဲ လမ္းေလွ်ာက္ၾကတ့ဲ အျဖဴေရာင္ လႈပ္ရွားမႈ ေပၚေပါက္လာခ့ဲပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က သိပ္ကို sensitive ျဖစ္ေနတဲ့ကာလ ... ေရႊဝါေရာင္ေတာ္လွန္ေရး မတိုင္ခင္အခ်ိန္ေလးေပါ့။ က်မက အစိုးရသတင္းစာထဲမွာ ပါတဲ့ ေဆာင္းပါးတပုဒ္ကို ေထာက္ျပေဝဖန္တဲ့ စာတပုဒ္ ဘေလာ့မွာ ေရးခဲ့လိုက္တယ္။ အဲဒီေဆာင္းပါးကို ဟစ္တိုင္အြန္လိုင္းမီဒီယာက သူတို႔စာမ်က္ႏွာမွာ ထည့္ခြင့္ေတာင္းၿပီး ထည့္လိုက္တဲ့အခါ .... ။
... ... ... ...
... ... ... ...
.
အဲဒီေဆာင္းပါးနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ က်မကို ကြန္မန္႔ေတြနဲ႔ ခ်ီးက်ဴးအားေပးသလို ေဝဖန္ ဆဲေရး ျခိမ္းေျခာက္တာေတြလည္း ခံခဲ့ရပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေရႊဝါေရာင္ အစပ်ဳိးေနပါၿပီ။ ဘေလာ့ေတြနဲ႔ ဘေလာ့ဂါေတြကိုလည္း သတိထားၾကည့္႐ႈေနတဲ့ အခ်ိန္။ ေနာက္ဆံုး မိသားစုရဲ႕ ဆႏၵအရ ဘေလာ့ကို ပိတ္ခဲ့လိုက္ၿပီး သြားဖို႔အျမဲတမ္း ျငင္းဆန္ခဲ့တဲ့ ျဗိတိန္ႏိုင္ငံကို သြားမယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ပါတယ္။ မွတ္မွတ္ရရ စက္တင္ဘာ ၁၀ ရက္မွာ ဘေလာ့ပိတ္ခဲ့ၿပီး တလမၾကာပါဘူး၊ ေအာက္တိုဘာ ၆ ရက္မွာ ျဗိတိန္ကို ေက်ာင္းသားဗီဇာနဲ႔ ထြက္ခဲ့ပါတယ္။ တခ်ဳိ႕က က်မကို မီဒီယာကို ခုတံုးလုပ္ၿပီး အဂၤလန္သြားတာလို႔ အမနာပ ေျပာခဲ့ၾကတယ္။ အမွန္တကယ္က ေက်ာင္းေလွ်ာက္ၿပီး ေက်ာင္းသားဗီဇာနဲ႔ တရားဝင္သြားခဲ့ျခင္း ျဖစ္တဲ့အျပင္ ဟိုေရာက္ေတာ့လည္း ဘာအခြင့္အေရးမွ မယူခဲ့ပါဘူး။ (ဆိုလိုတာက Asylum မေလွ်ာက္ခဲ့ပါဘူး) ေနထိုင္ခြင့္ ဗီဇာမကုန္ခင္မွာပဲ ရန္ကုန္က အစ္မႀကီး ေနမေကာင္းလို႔ ျမန္မာျပည္ ျပန္လာခဲ့တာပါ။
.
ေရႊဝါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးမွာ ဘေလာ့ဂါေတြဟာ အစိုးရက ေစာင့္ၾကည့္ခံခဲ့ရတဲ့ သူေတြ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ က်မ အဂၤလန္ေရာက္ၿပီး မၾကာခင္ ေနဘုန္းလတ္ အဖမ္းခံရတဲ့ သတင္းကို စိတ္မေကာင္းစြာ ၾကားခဲ့ရပါတယ္။
.
ဘဝထဲက ဘေလာ့
*
အဂၤလန္ေရာက္ခါစ ကြန္ပ်ဴတာ မရွိတာေၾကာင့္ ဘေလာ့မေရးႏိုင္ပါဘူး။ ေက်ာင္းစာၾကည့္တိုကက ကြန္ပ်ဴတာကလည္း ျမန္မာစာ အင္စေတာလုပ္ခြင့္ မရွိပါဘူး။ ဒါနဲ႔ပဲ ကိုရန္ေအာင္က ကူညီေပးမယ္ဆိုလို႔ စာရြက္ေပၚမွာ လက္ေရးနဲ႔ခ်ေရး၊ ဘားဂလစ္နဲ႔ ႐ိုက္ ျပီး သူ႔ဆီပို႔ သူက ျမန္မာလို ျပန္႐ိုက္ေပးၿပီး က်မဆီ ျပန္ပို႔၊ အဲဒါကို ေကာ္ပီလုပ္ျပီး ျမန္မာစာ မျမင္ရတဲ့ စက္မွာ ေလးေထာင့္ကြက္ေတြကို ေရတြက္ရင္း ဘေလာ့ေရးခဲ့ရဖူးတယ္။ ျဗိတိန္ရဲ႕ ေဆာင္းရာသီအခ်ိန္ ... ညဘက္ အပူေပးစက္ ပိတ္လိုက္လို႔ ေအးစက္ေနတဲ့ စာၾကည့္တိုက္ထဲမွာ သန္းေခါင္ေက်ာ္ေလာက္ထိ ေနၿပီး ခိုက္ခိုက္တုန္စြာ ဘေလာ့ေရးခဲ့ရတဲ့ ေန႔ရက္ေတြကို ျပန္ေျပာရင္ ဇာတ္နာတယ္မ်ား ဆိုေနမလား။
.
ေက်ာင္းအိပ္ေက်ာင္းစား ေနရတဲ့ ေက်ာင္းမွာ တပတ္တခါ ေက်ာင္းက ဟိုဟိုဒီဒီ စရိတ္ၿငိမ္း လိုက္ပို႔တာကို မလိုက္ဘဲ စေနတနဂၤေႏြဆိုရင္ အမလတ္ အိမ္ကို အေျပးျပန္ၿပီး သူ႔ကြန္ပ်ဴတာနဲ႔ ဘေလာ့ေရးခဲ့တဲ့ အထိ ဘေလာ့ကို စြဲလမ္းခဲ့တယ္။ အခ်ိန္ပိုင္း အလုပ္ကေလးရေတာ့ ပထမဆံုးရတဲ့ လစာနဲ႔ တိုရွီဘာလက္ပ္ေတာ့ေလး ဝယ္ၿပီးတဲ့ေနာက္ ဘေလာ့ကို စိတ္တိုင္းက် ျပန္ေရးလိုက္တာ အဲဒီႏွစ္က စာေမးပြဲေတာင္ က်လို႔။ ေက်ာင္းအိပ္ေက်ာင္းစားကေန ဦးရီးေတာ္အိမ္ကိုေရာက္၊ အဲဒီမွာ အင္တာနက္တပ္မထားေတာ့ ဖုန္းလိုင္းနဲ႔ခိုးသံုးၿပီး ဦးရီးေတာ္ အျငိဳျငင္ ခံခဲ့ရေသးတယ္။ ေနာက္ေတာ့ မိုဘိုင္းအင္တာနက္ ဝယ္သံုးၿပီး ကြန္နက္ရွင္ ခပ္ေႏွးေႏွးနဲ႔ ဘေလာ့ဂင္းခဲ့ရတယ္။
.
ဘေလာ့ေခတ္ ကုန္ၿပီလား ...
*
ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္လို လူမႈကြန္ရက္စာမ်က္ႏွာေတြ ေပၚေပါက္လာခ်ိန္မွာ ဘေလာ့ေရးသူေတြ အေတာ္နည္းသြားတယ္။ အရင္က တက္တက္ၾကြၾကြ ေရးခဲ့သူေတြလည္း သိပ္မေရးျဖစ္ေတာ့ဘဲ active မျဖစ္ေတာ့တဲ့ ဘေလာ့ေတြ မ်ားလာခဲ့တယ္။ ကိုယ္တိုင္လည္း ဘယ္ေနရာေရာက္ေရာက္ ဘေလာ့ကို မေရးဘဲ မေနႏိုင္ေအာင္ စြဲလမ္းခဲ့ရာက တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ စြဲလမ္းစိတ္ ေလ်ာ့နည္းလာသလို ဘေလာ့ေခတ္ကလည္း ေမွးမွိန္လာခဲ့ပါတယ္။ ဘေလာ့ကို ဘဝတခုလို ထင္မွတ္ခဲ့ရာက ဘေလာ့ဟာ ဘဝမဟုတ္မွန္း သိလာခဲ့ၿပီေပါ့။
.
ဘေလာ့နိဂံုး
*
ဒီလိုနဲ႔ပဲ တႏွစ္ၿပီးတႏွစ္ အသက္ႀကီးျပင္းရင္း တခ်ိန္မွာေတာ့ ဘေလာ့ေလးနဲ႔ ခြဲခြါရမယ့္ အခ်ိန္ေရာက္လာပါလိမ့္မယ္။ အဲဒီအခါမွာ တခ်ိန္က ေတြးမိေတြးရာ ေရးမိေရးရာေတြ ေရးခဲ့တဲ့ ေမဓာဝီ ဆိုသူကို က်န္ရစ္သူေတြက သတိရခ်င္လည္း ရမယ္ ... ေမ့ခ်င္လည္း ေမ့သြားၾကမွာပါပဲ။ ဒါကိုက သဘာဝေတြပဲ မဟုတ္လား။ ေမဓာဝီကို သိသူ မသိသူ ခ်စ္သူ မုန္းသူ ဘယ္လိုမွ မေနသူ အားလံုးအတြက္ ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ ေန႔ရက္ေလး ျဖစ္ပါေစလို႔ 310816 ဘေလာ့ေဒးမွာ ဆုေတာင္းလိုက္ပါတယ္။
***
ေမတၱာျဖင့္ ...
ေမဓာဝီ
၃၁ ၾသဂုတ္ ၂၀၁၆

အေပါင္း အႏုတ္ ႏွင့္ ညီမွ်ျခင္း ( + - = )

$
0
0
.
(၁) အေပါင္း
+ + + +
အမွတ္တရ ရက္ေလးေတြ တရက္တိုးတိုင္း ... ...
... ... ...
သံေယာဇဥ္ေတြ တိုးပြါး
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြ တိုးပြါး
နားလည္မႈေတြ တိုးပြါး ...
... ... ...
(၂) အႏုတ္
- - - -
သံသယေတြ ေလ်ာ့ပါး
ပဋိပကၡေတြ ေလ်ာ့ပါး
မာန္မာနေတြ ေလ်ာ့ပါး ...
... ... ...
(၃) ညီမွ်ျခင္း
= = = =
ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြ တူညီ
ရည္မွန္းခ်က္ေတြ တူညီ
ရပ္တည္ခ်က္ေတြ တူညီ
... ... ...
ေရွ႕ဆက္ရမယ့္ ပန္းတိုင္ဆီ ...
မွီတြယ္ရာ ပခံုး
ႏူးညံ့တဲ့ ႏွလံုးသား
အင္အားရွိတဲ့ လက္မ်ားနဲ႔
ဆက္သြားၾကမယ္ အတူတူ ... ... ။
***
 
ေမဓာဝီ
၅၊ ၀၉၊ ၂၀၁၆
၁၆း၀၀ နာရီ
(တႏွစ္နဲ႔ ၆ လျပည့္ ... အမွတ္တရ)

ရထားသံလမ္းေပၚက ကဗ်ာႏွစ္ပုဒ္

$
0
0
မႏွစ္က ေဖ့စ္ဘြတ္မွာ တင္ခဲ့တဲ့ ကဗ်ာနဲ႔ ဒီႏွစ္တင္ျဖစ္တဲ့ ကဗ်ာ ... တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ဓာတ္ပံုေလးေတြက ရထားသံလမ္းေလးေတြခ်ည္း ျဖစ္ေနတယ္။ မႏွစ္က ကဗ်ာရဲ႕ ဓာတ္ပံုက အဂၤလန္ႏိုင္ငံ South Stafford-shire နယ္က Bilbrook ဆိုတဲ့ ရြာငယ္ကေလးရဲ႕ဘူတာ႐ံု ရထားသံလမ္းပါ။ အဂၤလန္မွာေနတုန္းက အလုပ္သြား ေက်ာင္းသြားရင္ အိမ္နဲ႔ မနီးမေဝးက အဲဒီဘူတာေလးကေန တခါတေလ ရထားစီးျဖစ္တယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ကေတာ့ ဘတ္စ္နဲ႔သြားတာပါပဲ။ ရထားစီးျဖစ္တဲ့အခါ ဘူတာ႐ံုေလးမွာ ေစာင့္ေနရင္း ဘုရားစာရြတ္တဲ့အခါရြတ္၊ ဟိုေငး ဒီေငး ဟိုေတြးဒီေတြး ေတြးတဲ့အခါ ေငးလို႔ ေတြးလို႔ေပါ့။ မႏွစ္က ဒီဓာတ္ပံုေလးကို အယ္လ္ဘမ္ထဲ ျပန္ေတြ႔ၿပီး ကဗ်ာေလး ေရးျဖစ္သြားခဲ့ပါတယ္။ 
.
ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရတဲ့ခဏ
ဘဝဆိုတာက တိုတိုေလး ... 
.
ခြန္းဆက္ဖို႔ျပင္ေနဆဲ 
ႏႈတ္ဆက္လို႔ ခြဲခဲ့ရတဲ့အခါ
ကံၾကမၼာကိုသာ ယိုးမယ္ဖြဲ႕မိတယ္။ 
***
၁ဝ၊ ၉၊ ၂၀၁၄ 
***
ေနာက္တပံုကေတာ့ ၾသဂုတ္လထဲမွာ ေက်ာင္းက ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ တိုက္ႀကီးၿမိဳ႕နယ္ကို ေရေဘးကယ္ဆယ္ေရး ပစၥည္းေတြ သြားလွဴေတာ့ ကယ္ဆယ္ေရးစခန္း လုပ္ထားတဲ့ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းနားမွာ ေတြ႔ရတဲ့ ရထားသံလမ္းေလးကို သေဘာက်လို႔ ႐ိုက္ထားခဲ့လိုက္တယ္။ မိုးရာသီမို႔ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ စိမ္းစိုေနတာပဲ။ အစိမ္းေရာင္ေတြ ၾကားမွာ လဲေလ်ာင္းေနတဲ့ သံလမ္းေလးရဲ႕ ေဘးတဘက္တခ်က္မွာ ကၽြန္းပင္တန္းနဲ႔ ... ။ ဒီသံလမ္းေလးေတြကို ၾကည့္ျပီး ကဗ်ာတပုဒ္ ေရးျဖစ္ခဲ့တယ္။ 
.

သံလမ္းမ်ား
***
ဘယ္မွာ ဆံုမလဲ
ဘယ္မွာ ဆံုးမလဲ
... ... ... ... ... 
... ... ... ... ...
... ... ... ... ...
ဘဝရထားႀကီးကို ေက်ာမွာပိုးရင္း  
မညည္းမညဴ ခရီးအတူ သြားခဲ့တယ္။
***
ေမဓာဝီ
၉၊ ၀၉၊ ၂၀၁၆
Viewing all 186 articles
Browse latest View live