ပီတိ
***
ေျမးႏွင့္ အဘြား
သားႏွင့္ အမိ
ဆံုေတြ႕သည့္ခိုက္
သည္းလႈိက္ပီတိ
ရင္ဝယ္ၿငိသည္
အမိ ဝမ္းေျမာက္ပါေစေသာဝ္။
***
ေမဓာဝီ
၁၁ စက္တင္ဘာ၊ ၂၀၁၆
၂၃း၀၄ နာရီ
↧
ပီတိ
↧
တေရးႏိုး ... ဖိုးလမင္းနဲ႔ ကိုပြ
.
ထိန္ထိန္သာေနတဲ့ လမင္းႀကီးပံုေတြ ႐ိုက္ၿပီး တင္ထားၾကတဲ့ မိတ္ေဆြတခ်ဳိ႕ရဲ႕ ပို႔စ္ေတြလည္း ျမင္ေတာ့ ဓာတ္ပံုမ႐ိုက္ခဲ့မိေလျခင္းလို႔ စိတ္ထဲေတြးရင္း ဟိုဟိုဒီဒီဖတ္ေနတုန္း ကိုပြရဲ႕ ပို႔စ္အသစ္ကို ေတြ႕လိုက္ေတာ့ ဝမ္းသာအားရ ဖတ္ျဖစ္သြားတယ္။ အမ်ားသိၾကတဲ့အတိုင္း ကိုပြရဲ႕ ပို႔စ္က ဟာသေတြခ်ည္းမို႔ ဖတ္ရင္း ျပံဳးစိျပံဳးစိ အသံမထြက္ဘဲ ရယ္ေနမိတယ္။
.
ကိုပြအေမ့ေျခရာယူေနတုန္း ဆန္ခံလာတဲ့ သီလရွင္ ေရာက္လာတဲ့ အခန္းဖတ္ေနတဲ့အခ်ိန္ ေဘးနားမွာ အိပ္ေမာက်ေနတဲ့ အကိုက ဟိုဘက္ဒီဘက္ လွည့္ရင္း ႏိုးလာတာမို႔ ဖုန္းကို အသာပိတ္ၿပီး သူ႔ဘက္ လွည့္လိုက္တယ္။ သူက ကိုယ့္ကိုၾကည့္ၿပီး ...
"ေမ ... ဘာျဖစ္လို႔လဲ"လို႔ ေမးေတာ့
"ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး ... ဟိဟိ"
ကိုယ္ကလည္း ရယ္ခ်င္စိတ္က မေဖ်ာက္ႏိုင္ေသးေတာ့ ဘာမွမျဖစ္ဘူးသာ ေျပာရတာ မ်က္ႏွာက ျပံဳးစိစိ ပါးစပ္ကလည္း ဟီဟိ လို႔ ထြက္သြားေတာ့ ... သူက ထပ္ေမးျပန္တယ္။
"ဘာေတြ သေဘာက်ေနတာလဲ ေမ"
ဒီအခ်ိန္ႀကီး ေဖ့စ္ဘြတ္ထဲက ကိုပြစာကို ဖတ္ၿပီး ရယ္ေနတာ မေျပာခ်င္လို႔ ခုလို ေျပာလိုက္တယ္။
"ခုနကေလ ... ေမ ႐ွဴ႐ွဴးသြားေပါက္ေတာ့ ျပတင္းေပါက္ကေန လမင္းႀကီးသာေနတာ ျမင္လို႔"
ဘာမွေတာ့ မဆိုင္ဘူး၊ ပါးစပ္ထဲေတြ႕ရာ ေလွ်ာက္ေျပာလိုက္တာ။
"ဟင္ ... ဘယ္လို"
"ဖိုးလမင္းႀကီးေလ ... သာေနလိုက္တာ လင္းထိန္ေနတာပဲ ကိုရဲ႕ အာ့ေၾကာင့္"
"အမယ္ ... ေလွ်ာက္ေျပာေနတယ္ ... အဲဒါ ... ကို အိပ္ရင္း ေဖာင္ျပင္ေနတာ ျမင္လို႔ ေျပာတာ မဟုတ္လား"
သူေျပာမွ ကိုယ္က ပိုရယ္ခ်င္သြားေရာ ...
"ဟီးဟီး .... အင္း အင္း ... ဟုတ္တယ္"
ၿပီးၿပီးေရာ အင္း ... လိုက္ေတာ့ ထပ္ေမးေသးတယ္။
"အဲဒီေတာ့ ေမက ဘာလုပ္လိုက္လဲ"
"ေမကလား ... ဓာတ္ပံု႐ိုက္လိုက္တယ္"
သူ႔ကို စ-ခ်င္တာနဲ႔ အဲလို ေျပာၿပီး တခြိခြိရယ္မိေတာ့ သူက "ၾကည့္စမ္း ေတာ္ေတာ္ဆိုးတဲ့ ေမ"လို႔ ေျပာၿပီး
"ဘယ္ႏွနာရီ ရွိၿပီလဲ ... ေမ"တဲ့ ေမးတယ္။
"၃ နာရီထိုးၿပီ"
"ဒါဆို ျပန္အိပ္လိုက္အံုးမယ္။ ၅ နာရီ ႏႈိးေနာ္"
ေျပာၿပီး တေခါေခါ ျပန္အိပ္ေပ်ာ္သြားပါေရာ။ ရယ္ခ်င္လြန္းလို႔ မအိပ္ႏိုင္တဲ့ ကိုယ့္မွာေတာ့ ကိုပြကို ျပန္ဖြင့္ ဆံုးေအာင္ဖတ္၊ အသံမထြက္ေအာင္ ရယ္၊ သူေျပာတာေတြကို ျပန္စဥ္းစားၿပီရယ္ ... မနက္က်မွ ဒါကို ပို႔စ္တင္ရမယ္လို႔ ေတြး .... ရယ္ရင္း ေတြးရင္း ၅ နာရီ ထိုးခါနီးမွ ေမွးခနဲ ျပန္အိပ္ေပ်ာ္သြားပါေတာ့တယ္။
***
ေမဓာဝီ
၂၈၊ ၀၉၊ ၁၅
(မႏွစ္က ေဖ့စ္ဘြတ္မွာ ေရးခဲ့တာေလးပါ။)
.
ကိုပြအေမ့ေျခရာယူေနတုန္း ဆန္ခံလာတဲ့ သီလရွင္ ေရာက္လာတဲ့ အခန္းဖတ္ေနတဲ့အခ်ိန္ ေဘးနားမွာ အိပ္ေမာက်ေနတဲ့ အကိုက ဟိုဘက္ဒီဘက္ လွည့္ရင္း ႏိုးလာတာမို႔ ဖုန္းကို အသာပိတ္ၿပီး သူ႔ဘက္ လွည့္လိုက္တယ္။ သူက ကိုယ့္ကိုၾကည့္ၿပီး ...
"ေမ ... ဘာျဖစ္လို႔လဲ"လို႔ ေမးေတာ့
"ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး ... ဟိဟိ"
ကိုယ္ကလည္း ရယ္ခ်င္စိတ္က မေဖ်ာက္ႏိုင္ေသးေတာ့ ဘာမွမျဖစ္ဘူးသာ ေျပာရတာ မ်က္ႏွာက ျပံဳးစိစိ ပါးစပ္ကလည္း ဟီဟိ လို႔ ထြက္သြားေတာ့ ... သူက ထပ္ေမးျပန္တယ္။
"ဘာေတြ သေဘာက်ေနတာလဲ ေမ"
ဒီအခ်ိန္ႀကီး ေဖ့စ္ဘြတ္ထဲက ကိုပြစာကို ဖတ္ၿပီး ရယ္ေနတာ မေျပာခ်င္လို႔ ခုလို ေျပာလိုက္တယ္။
"ခုနကေလ ... ေမ ႐ွဴ႐ွဴးသြားေပါက္ေတာ့ ျပတင္းေပါက္ကေန လမင္းႀကီးသာေနတာ ျမင္လို႔"
ဘာမွေတာ့ မဆိုင္ဘူး၊ ပါးစပ္ထဲေတြ႕ရာ ေလွ်ာက္ေျပာလိုက္တာ။
"ဟင္ ... ဘယ္လို"
"ဖိုးလမင္းႀကီးေလ ... သာေနလိုက္တာ လင္းထိန္ေနတာပဲ ကိုရဲ႕ အာ့ေၾကာင့္"
"အမယ္ ... ေလွ်ာက္ေျပာေနတယ္ ... အဲဒါ ... ကို အိပ္ရင္း ေဖာင္ျပင္ေနတာ ျမင္လို႔ ေျပာတာ မဟုတ္လား"
သူေျပာမွ ကိုယ္က ပိုရယ္ခ်င္သြားေရာ ...
"ဟီးဟီး .... အင္း အင္း ... ဟုတ္တယ္"
ၿပီးၿပီးေရာ အင္း ... လိုက္ေတာ့ ထပ္ေမးေသးတယ္။
"အဲဒီေတာ့ ေမက ဘာလုပ္လိုက္လဲ"
"ေမကလား ... ဓာတ္ပံု႐ိုက္လိုက္တယ္"
သူ႔ကို စ-ခ်င္တာနဲ႔ အဲလို ေျပာၿပီး တခြိခြိရယ္မိေတာ့ သူက "ၾကည့္စမ္း ေတာ္ေတာ္ဆိုးတဲ့ ေမ"လို႔ ေျပာၿပီး
"ဘယ္ႏွနာရီ ရွိၿပီလဲ ... ေမ"တဲ့ ေမးတယ္။
"၃ နာရီထိုးၿပီ"
"ဒါဆို ျပန္အိပ္လိုက္အံုးမယ္။ ၅ နာရီ ႏႈိးေနာ္"
ေျပာၿပီး တေခါေခါ ျပန္အိပ္ေပ်ာ္သြားပါေရာ။ ရယ္ခ်င္လြန္းလို႔ မအိပ္ႏိုင္တဲ့ ကိုယ့္မွာေတာ့ ကိုပြကို ျပန္ဖြင့္ ဆံုးေအာင္ဖတ္၊ အသံမထြက္ေအာင္ ရယ္၊ သူေျပာတာေတြကို ျပန္စဥ္းစားၿပီရယ္ ... မနက္က်မွ ဒါကို ပို႔စ္တင္ရမယ္လို႔ ေတြး .... ရယ္ရင္း ေတြးရင္း ၅ နာရီ ထိုးခါနီးမွ ေမွးခနဲ ျပန္အိပ္ေပ်ာ္သြားပါေတာ့တယ္။
***
ေမဓာဝီ
၂၈၊ ၀၉၊ ၁၅
(မႏွစ္က ေဖ့စ္ဘြတ္မွာ ေရးခဲ့တာေလးပါ။)
↧
↧
... အတူ ...
အတူ ***
အတူျပဳဖူးတ့ဲ ကုသိုလ္ေတြ
အတူေနခ့ဲတ့ဲ ေန႔ရက္မ်ား
အတူစားခ့ဲတ့ဲ မနက္စာ...
အတူသာယာခ့ဲတ့ဲ အခ်ိန္မ်ား
အတူသြားခ့ဲတ့ဲ စာေပပြဲ
အတူတြဲထားတ့ဲ လက္ႏွစ္ဖက္
အတူႏွစ္သက္တ့ဲ ေနရာေလး
အတူအေလးထားတ့ဲ ပုဂၢိဳလ္ေတြ
ကို နဲ႔ ေမ … ႏွစ္ေယာက္တဘဝ
အတူေလွ်ာက္ၾကတ့ဲ လမ္းခရီးမွာ
နီးနီးေဝးေဝး မညည္းေၾကးသြားမယ္ေလ …
***
ေမဓာဝီ
13.10.16
18.45
↧
အြန္လိုင္း အင္တာဗ်ဴး
ေလာကအလွအြန္လိုင္းမဂၢဇင္းနဲ႔ (၂၀၀၉ ဒီဇင္ဘာလမွာ) အင္တာဗ်ဴးျဖစ္တုန္းက ေျဖခဲ့တာေလး ျပန္ေတြ႕လို႔ ...
***
***
(Q) ဘယ္အခ်ိန္ကစလို႔ စာေတြေရးျဖစ္ခဲ့တာပါလဲ။
(A) ေရးတာကေတာ့ အလယ္တန္းေက်ာင္းသူ ဘ၀ေလာက္က စၿပီး ေရာက္တတ္ရာရာ ကဗ်ာေလးေတြ စာေလးေတြ ေရးျဖစ္ပါတယ္။ ၁၉၈၈ ေလာက္မွာ မဂၢဇင္းကို စပို႔ျဖစ္တယ္။ ပန္းေ၀သီ မဂၢဇင္းမွာ (ဆရာ) ႏြမ္ဂ်ာသိုင္း အယ္ဒီတာလုပ္ေနတဲ့ အခ်ိန္ ကေလာင္သစ္ေတြကို ဖိတ္ေခၚတဲ့ ပန္းႏုသစ္သီက႑ကို ပို႔လိုက္တာပါ။ ပထမဆံုးပို႔တဲ့ ၀တၳဳေလးက တႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ အၾကာ (၁၉၈၉ ႏို၀င္ဘာလ) မွာ ပံုႏွိပ္ေဖာ္ျပျခင္း ခံခဲ့ရပါတယ္။ ၀တၳဳနာမည္က “စိတ္ေဖာက္ျပန္ျခင္း” … တဲ့။
---
(Q) ျမန္မာစာကုိ ႏွံ႔စပ္တဲ့ လူတေယာက္ဆုိေတာ့ ဘယ္ဘာသာတြဲနဲ႔ ေက်ာင္းမွာ သင္ယူခဲ့တာပါလဲ။
---
(Q) ျမန္မာစာကုိ ႏွံ႔စပ္တဲ့ လူတေယာက္ဆုိေတာ့ ဘယ္ဘာသာတြဲနဲ႔ ေက်ာင္းမွာ သင္ယူခဲ့တာပါလဲ။
(A) ျမန္မာစာကို မႏွံ႔စပ္ေသးပါဘူး။ ၀ါသနာအရ ေလ့လာေနတာပဲ ရွိပါတယ္။ ေက်ာင္းၿပီးခဲ့တာကေတာ့ ႐ူပေဗဒ အဓိကနဲ႔ပါ။
---
(Q) ဟိုအရင္တုန္းက ကဗ်ာဆုိတာ သူ႔မွာနည္းစံနစ္ေလးေတြရိွတယ္။ ကာရန္မိရမယ္၊ ဘာညာေပါ့။ ဒီေန႔ေခတ္မွာေတာ့ ကဗ်ာဆိုတာ လြတ္လပ္သြားတယ္။ ဘယ္လိုမ်ိဳးကုိ ကဗ်ာလို႔ ေခၚပါသလဲ။
---
(Q) ဟိုအရင္တုန္းက ကဗ်ာဆုိတာ သူ႔မွာနည္းစံနစ္ေလးေတြရိွတယ္။ ကာရန္မိရမယ္၊ ဘာညာေပါ့။ ဒီေန႔ေခတ္မွာေတာ့ ကဗ်ာဆိုတာ လြတ္လပ္သြားတယ္။ ဘယ္လိုမ်ိဳးကုိ ကဗ်ာလို႔ ေခၚပါသလဲ။
(A) ေရွးကဗ်ာေတြမွာေတာ့ သူ႔ေရးနည္း ဥပေဒသနဲ႔ သူရွိၾကတယ္။ ရတု၊ ရကန္၊ အဲ၊ အန္၊ လူးတား စသျဖင့္ သူ႔စပ္နည္းနဲ႔သူ ေရးဖြဲ႕ၾကတယ္။ ခုေခတ္မွာေတာ့ အရင္ကလို ဥပေဒသေတြနဲ႔ စည္းကမ္းတင္းက်ပ္တာမ်ဳိး မရွိေတာ့ဘူး။ လြတ္လပ္သြားတယ္ေပါ့။ အဲဒီလို လြတ္လပ္သြားတယ္ဆိုေပမဲ့ ကဗ်ာမွာ ကာရန္မပါရင္ေတာင္ အသံ (နရီ) ေတာ့ ရွိသင့္တယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ အသံမပါရင္ စကားေျပ ျဖစ္သြားမယ္လို႔ ထင္တာပါပဲ။ (က်မအထင္ကို ေျပာတာပါ၊ ျမန္မာမွာေရာ ကမၻာမွာပါ ေခတ္အဆက္ဆက္ ျငင္းေနၾကတဲ့ ေခါင္းစဥ္မို႔ သိပ္ေတာ့ မေျပာရဲဘူး)
.
ဘယ္လိုမ်ဳိးကို ကဗ်ာလို႔ေခၚလဲ ဆိုတာေတာ့ ကဗ်ာဆရာမဟုတ္လို႔ မေျပာတတ္ပါဘူး။ ခုေခတ္ပညာရွင္ေတြ ကဗ်ာကို ဘယ္လိုအဓိပၸါယ္ဖြင့္ၾကသလဲ မသိပါ။ ေရွးပညာရွင္ႀကီးေတြကေတာ့ ကဗ်ာဆိုတာ ပညာရွိတို႔ရဲ႕ ဥစၥာလို႔ ဆိုၾကတယ္။ က်မ္းကုိးၿပီးေျပာရရင္ေတာ့ ကဗ်ာသဂၤဟေမဒနီထဲမွာ ခုလိုေဖာ္ျပထားပါတယ္။
.
“က၀ီဟိဗႏၶိတဗၺႏၲိကဗ်ံ - ပညာရွိတို႔ ဖြဲ႔ဆို သီကံုး အပ္ေသာေၾကာင့္ ကဗ်ာမည္ေၾကာင္း, က၀ီနံ ဣဒႏၲိ ကဗ်ံ - ပညာရွိတို႔သာ ဖြဲ႔ဆိုႏိုင္၍ ပညာရွိတို႔၏ ဥစၥာရတနာ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ကဗ်ာမည္ေၾကာင္းကို က်မ္းအေစာင္ေစာင္တြင္ ပညာရွိ အသီးသီးတို႔ မိန္႔ဆိုေတာ္ မူခဲ့ၾကသည့္အတိုင္း ကဗ်ာတခု ဖြဲ႕လိုေသာသူသည္ ျမန္မာမႈ, သဒၵါနည္း, အလကၤာနည္း, ဆန္းနည္း, ကာရန္ယူနည္း, ကာရန္လႊဲနည္း, ကာရန္ခံနည္း, ကာရန္အုပ္နည္း, အက်ဥ္းကို အက်ယ္ျပဳနည္း, အက်ယ္ကို အက်ဥ္းျပဳနည္း, ခ်ီ-ခ် နည္း, ႀကိယာထားနည္း, ေတာ-ရပ္-ျဖတ္-စပ္နည္း စေသာ အခ်က္အလက္မ်ားႏွင့္ စကားပရိယာယ္ ႂကြယ္၀ရျခင္း, စကားလံုး သိမ္ေမြ႔ရျခင္း, အဓိပၸါယ္ စံုလင္ျပည့္၀ေစျခင္း, ေတာ-ေတာင္-ေရ-ေျမ ဗဟုႆုတ, ေဒသႏၲရ ဗဟုႆုတ, စာေပ ဗဟုႆုတရွိျခင္း စသည္မ်ားကို လိမ္မာ ကၽြမ္းက်င္ၿပီး႐ံုသာမက- မိမိစပ္လိုေသာ ကဗ်ာလကၤာကို အနည္းဆံုး ၂-ပုဒ္ ၃-ပုဒ္ခန္႔ ရရွိထားၿပီးလည္း ျဖစ္ရေပသည္၊ ထို႔ေၾကာင့္ ကဗ်ာဟူသည္ ပညာရွိတို႔၏ ဥစၥာရတနာ ျဖစ္သည္-ဆိုျခင္းမွာ အလြန္ ေလ်ာ္ကန္လွေပသည္။”
.
အဲဒါကိုဖတ္ၿပီး ကဗ်ာေရးဖို႔ လက္တြန္႔ခဲ့ဖူးတယ္။
---
(Q) ေမာ္ဒန္၊ ပို႔စ္ေမာ္ဒန္ ကဗ်ာဆိုတာေတြကိုေရာ ႏွစ္သက္ပါသလား။
.
ဘယ္လိုမ်ဳိးကို ကဗ်ာလို႔ေခၚလဲ ဆိုတာေတာ့ ကဗ်ာဆရာမဟုတ္လို႔ မေျပာတတ္ပါဘူး။ ခုေခတ္ပညာရွင္ေတြ ကဗ်ာကို ဘယ္လိုအဓိပၸါယ္ဖြင့္ၾကသလဲ မသိပါ။ ေရွးပညာရွင္ႀကီးေတြကေတာ့ ကဗ်ာဆိုတာ ပညာရွိတို႔ရဲ႕ ဥစၥာလို႔ ဆိုၾကတယ္။ က်မ္းကုိးၿပီးေျပာရရင္ေတာ့ ကဗ်ာသဂၤဟေမဒနီထဲမွာ ခုလိုေဖာ္ျပထားပါတယ္။
.
“က၀ီဟိဗႏၶိတဗၺႏၲိကဗ်ံ - ပညာရွိတို႔ ဖြဲ႔ဆို သီကံုး အပ္ေသာေၾကာင့္ ကဗ်ာမည္ေၾကာင္း, က၀ီနံ ဣဒႏၲိ ကဗ်ံ - ပညာရွိတို႔သာ ဖြဲ႔ဆိုႏိုင္၍ ပညာရွိတို႔၏ ဥစၥာရတနာ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ကဗ်ာမည္ေၾကာင္းကို က်မ္းအေစာင္ေစာင္တြင္ ပညာရွိ အသီးသီးတို႔ မိန္႔ဆိုေတာ္ မူခဲ့ၾကသည့္အတိုင္း ကဗ်ာတခု ဖြဲ႕လိုေသာသူသည္ ျမန္မာမႈ, သဒၵါနည္း, အလကၤာနည္း, ဆန္းနည္း, ကာရန္ယူနည္း, ကာရန္လႊဲနည္း, ကာရန္ခံနည္း, ကာရန္အုပ္နည္း, အက်ဥ္းကို အက်ယ္ျပဳနည္း, အက်ယ္ကို အက်ဥ္းျပဳနည္း, ခ်ီ-ခ် နည္း, ႀကိယာထားနည္း, ေတာ-ရပ္-ျဖတ္-စပ္နည္း စေသာ အခ်က္အလက္မ်ားႏွင့္ စကားပရိယာယ္ ႂကြယ္၀ရျခင္း, စကားလံုး သိမ္ေမြ႔ရျခင္း, အဓိပၸါယ္ စံုလင္ျပည့္၀ေစျခင္း, ေတာ-ေတာင္-ေရ-ေျမ ဗဟုႆုတ, ေဒသႏၲရ ဗဟုႆုတ, စာေပ ဗဟုႆုတရွိျခင္း စသည္မ်ားကို လိမ္မာ ကၽြမ္းက်င္ၿပီး႐ံုသာမက- မိမိစပ္လိုေသာ ကဗ်ာလကၤာကို အနည္းဆံုး ၂-ပုဒ္ ၃-ပုဒ္ခန္႔ ရရွိထားၿပီးလည္း ျဖစ္ရေပသည္၊ ထို႔ေၾကာင့္ ကဗ်ာဟူသည္ ပညာရွိတို႔၏ ဥစၥာရတနာ ျဖစ္သည္-ဆိုျခင္းမွာ အလြန္ ေလ်ာ္ကန္လွေပသည္။”
.
အဲဒါကိုဖတ္ၿပီး ကဗ်ာေရးဖို႔ လက္တြန္႔ခဲ့ဖူးတယ္။
---
(Q) ေမာ္ဒန္၊ ပို႔စ္ေမာ္ဒန္ ကဗ်ာဆိုတာေတြကိုေရာ ႏွစ္သက္ပါသလား။
(A) ဘယ္လိုကဗ်ာအမ်ဳိးအစားမဆို ခံစားလို႔ရရင္ ႏွစ္သက္တာခ်ည္းပါပဲ။ နားမလည္ရင္ေတာ့ ခံစားလို႔မရဘူး … မႀကိဳက္ဖူး ဆိုပါေတာ့။
---
(Q) စာေရးဆရာဆိုတာ ကုိယ္ေရးတဲ့စာကုိ တာ၀န္ယူရတယ္ဆုိတာ… အဲဒီ သေဘာထားအျမင္ေလးကို ရွင္းျပပါလား။
---
(Q) စာေရးဆရာဆိုတာ ကုိယ္ေရးတဲ့စာကုိ တာ၀န္ယူရတယ္ဆုိတာ… အဲဒီ သေဘာထားအျမင္ေလးကို ရွင္းျပပါလား။
(A) စာေရးဆရာမွ မဟုတ္ပါဘူး။ စာေရးသူတိုင္းဟာ မိမိေရးတဲ့စာအေပၚမွာ တာ၀န္ရွိတယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ စာတပုဒ္ေရးၿပီး .ကိုယ့္နာမည္တပ္လိုက္တာနဲ႔ ဒီစာနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ေကာင္းက်ဳိးဆိုးက်ဳိးေတြဟာ ကိုယ့္အေပၚမွာ မူတည္သြားပါၿပီ။ ဒီစာရဲ႕ အက်ဳိးဆက္ဟာ ကိုယ့္အေပၚမွာ တာ၀န္ရွိသြားပါၿပီ။
.
စာေရးဆရာမ ဂ်ဴးကေတာ့ ခုလိုေရးဖူးတယ္။
“စာေရးသူတိုင္းသည္ ကိုယ့္သမိုင္းကို ကိုယ္တိုင္ေရးေနသူမ်ား ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ တာဝန္အလြန္ႀကီးပါသည္။ ထိုတာဝန္ကို ကၽြန္မတို႔သည္ ဂုဏ္သိကၡာျဖင့္ရင္းရမည္။
ထိုဂုဏ္သိကၡာကိုလည္းကၽြန္မတို႔ဖတ္ေသာ စာအုပ္မ်ားက ေပးအပ္ပါလိမ့္မည္။” တဲ့။
---
(Q) စာေရးသူ၊ စာဖတ္သူ ဆိုတဲ့ သေဘာထား အျမင္ေလးကေရာ။
.
စာေရးဆရာမ ဂ်ဴးကေတာ့ ခုလိုေရးဖူးတယ္။
“စာေရးသူတိုင္းသည္ ကိုယ့္သမိုင္းကို ကိုယ္တိုင္ေရးေနသူမ်ား ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ တာဝန္အလြန္ႀကီးပါသည္။ ထိုတာဝန္ကို ကၽြန္မတို႔သည္ ဂုဏ္သိကၡာျဖင့္ရင္းရမည္။
ထိုဂုဏ္သိကၡာကိုလည္းကၽြန္မတို႔ဖတ္ေသာ စာအုပ္မ်ားက ေပးအပ္ပါလိမ့္မည္။” တဲ့။
---
(Q) စာေရးသူ၊ စာဖတ္သူ ဆိုတဲ့ သေဘာထား အျမင္ေလးကေရာ။
(A) စာေရးသူေတြဟာ စာဖတ္သူဘ၀က စခဲ့တာပါပဲ။ စာဖတ္သက္ ရင့္လာတာနဲ႔အမွ် ကိုယ္ဖတ္ခဲ့တဲ့ စာေတြကို အားက်ၿပီး စာေရးခ်င္စိတ္ ျဖစ္လာတယ္။ ကိုယ့္အေတြ႔အၾကံဳ ကိုယ့္အေတြးအေခၚေတြကို ျပန္လည္ မွ်ေ၀ခ်င္လာတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ စာဖတ္သူကေန စာေရးသူ ျဖစ္လာတယ္။ စာေရးသူျဖစ္လာေတာ့လည္း ေရးခ်ည္းေနလို႔ မရပါဘူး။ ဖတ္လည္း ဖတ္ေနရဦးမွာပါပဲ။
.
စာေရးသူ စာဖတ္သူနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဘေလာ့မွာစာတပုဒ္ေရးခဲ့ဖူးပါတယ္။
အတိုခ်ဳပ္ ေျပာရရင္ေတာ့ စာေရးသူတေယာက္ ေရးလိုက္တဲ့ စာတပုဒ္ကို စာဖတ္သူေတြက ႐ႈေထာင့္အသီးသီးကေန ခံစားခြင့္ ရွိတယ္။ ျဖန္႔ထြက္ေတြးခြင့္ရွိတယ္ ဆိုတာပါ။ ဒီလိုေတြးေတာ ခံစားလိုက္တဲ့အခါမွာ ကိုယ္ေပးခ်င္တဲ့ မက္ေဆ့ခ်္နဲ႔ လြဲသြားတတ္တာမ်ဳိး (အဆိုးဘက္ တိမ္းသြားတာမ်ဳိး) ျဖစ္တတ္တာမို႔ စာေရးသူေတြက အင္မတန္ သတိထားရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔လည္း စာေရးသူေတြက ကိုယ္ေရးတဲ့စာအေပၚမွာ တာ၀န္ရွိတယ္လို႔ ဆိုခဲ့တာပါ။
---
(Q) ေရးတဲ့အခါမွာ စာဖတ္သူကို တစ္ခုခု ေပးလိုက္မယ္လို႔ ရည္ရြယ္ေရးတာလား ဘယ္လို မု(ဒ္)မ်ိဳး နဲ႔ေရးပါသလဲ။
.
(A) တခုခုေပးမယ္ဆိုတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္လို႔ေျပာရင္ ဆရာႀကီးလုပ္တယ္ ထင္ၾကဦးမယ္။ ဆရာလုပ္လိုတဲ့ စိတ္နဲ႔ ေရးတာ မဟုတ္ေပမဲ့ တကယ္တမ္း စာဖတ္သူေတြ တခုခုရေစခ်င္ပါတယ္။ ဥပမာ - ဘာသာေရးနဲ႔ ပတ္သက္တာမ်ဳိး ေရးရင္ ဘာသာေရး အသိေလးေတြ ရေစခ်င္တာမ်ဳိး၊ ရသစာေပ ေရးရင္ကေတာ့ … (ဦး) သုေမာင္ေျပာတဲ့ ကြမ္းစကားလိုေပါ့။ အရည္မရ အဖတ္မရေပမဲ့ ရသတမ်ဳိးမ်ဳိး စာဖတ္သူမွာ ခံစားက်န္ရစ္တယ္ဆိုရင္ ကိုယ္ေရးရက်ဳိးနပ္တာပါပဲ။
---
(Q) အလုပ္တစ္ခု လုပ္တယ္ဆိုရင္ အေကာင္းအဆိုး ဒြန္တြဲေနတတ္ပါတယ္။ ရသစာေပေတြ ေရးတဲ့အခါ ျမန္မာစာနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ေဆာင္းပါးေလးေတြ ေရးတဲ့အခါမွာ အေကာင္းလုိ႔ ယူဆရေပမယ့္ အဆိုးအေနနဲ႔ ႀကဳံေတြ႔ရတာေလးေတြ ရိွပါသလား။ အင္တာနက္မွာ စာေရးတဲ့အခါမွာ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္စရာ ရွိပါသလား။
.
(A) အေကာင္းေရးေပမဲ့ အဆုုိးနဲ႔ ၾကံဳရတာမ်ဳိးေတြ ရွိပါတယ္။ ကိုယ္ကလဲ အေရးမတတ္တာ ပါမွာေပါ့ေလ။ ၾကာေတာ့လဲ ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္ ျဖစ္သြားတာပါပဲ။ စိတ္အေႏွာက္အယွက္ ျဖစ္စရာေတြလည္း တခါတေလ ၾကံဳရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ စာေရးတာ ၀ါသနာပါေနေတာ့ ဘယ္လိုပဲ ၾကံဳၾကံဳ ေရးေနမိဦးမွာပါပဲ။
---
(Q) ခုေလာေလာဆယ္ ဘာေတြ လုပ္ေနပါသလဲ။
.
စာေရးသူ စာဖတ္သူနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဘေလာ့မွာစာတပုဒ္ေရးခဲ့ဖူးပါတယ္။
အတိုခ်ဳပ္ ေျပာရရင္ေတာ့ စာေရးသူတေယာက္ ေရးလိုက္တဲ့ စာတပုဒ္ကို စာဖတ္သူေတြက ႐ႈေထာင့္အသီးသီးကေန ခံစားခြင့္ ရွိတယ္။ ျဖန္႔ထြက္ေတြးခြင့္ရွိတယ္ ဆိုတာပါ။ ဒီလိုေတြးေတာ ခံစားလိုက္တဲ့အခါမွာ ကိုယ္ေပးခ်င္တဲ့ မက္ေဆ့ခ်္နဲ႔ လြဲသြားတတ္တာမ်ဳိး (အဆိုးဘက္ တိမ္းသြားတာမ်ဳိး) ျဖစ္တတ္တာမို႔ စာေရးသူေတြက အင္မတန္ သတိထားရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔လည္း စာေရးသူေတြက ကိုယ္ေရးတဲ့စာအေပၚမွာ တာ၀န္ရွိတယ္လို႔ ဆိုခဲ့တာပါ။
---
(Q) ေရးတဲ့အခါမွာ စာဖတ္သူကို တစ္ခုခု ေပးလိုက္မယ္လို႔ ရည္ရြယ္ေရးတာလား ဘယ္လို မု(ဒ္)မ်ိဳး နဲ႔ေရးပါသလဲ။
.
(A) တခုခုေပးမယ္ဆိုတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္လို႔ေျပာရင္ ဆရာႀကီးလုပ္တယ္ ထင္ၾကဦးမယ္။ ဆရာလုပ္လိုတဲ့ စိတ္နဲ႔ ေရးတာ မဟုတ္ေပမဲ့ တကယ္တမ္း စာဖတ္သူေတြ တခုခုရေစခ်င္ပါတယ္။ ဥပမာ - ဘာသာေရးနဲ႔ ပတ္သက္တာမ်ဳိး ေရးရင္ ဘာသာေရး အသိေလးေတြ ရေစခ်င္တာမ်ဳိး၊ ရသစာေပ ေရးရင္ကေတာ့ … (ဦး) သုေမာင္ေျပာတဲ့ ကြမ္းစကားလိုေပါ့။ အရည္မရ အဖတ္မရေပမဲ့ ရသတမ်ဳိးမ်ဳိး စာဖတ္သူမွာ ခံစားက်န္ရစ္တယ္ဆိုရင္ ကိုယ္ေရးရက်ဳိးနပ္တာပါပဲ။
---
(Q) အလုပ္တစ္ခု လုပ္တယ္ဆိုရင္ အေကာင္းအဆိုး ဒြန္တြဲေနတတ္ပါတယ္။ ရသစာေပေတြ ေရးတဲ့အခါ ျမန္မာစာနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ေဆာင္းပါးေလးေတြ ေရးတဲ့အခါမွာ အေကာင္းလုိ႔ ယူဆရေပမယ့္ အဆိုးအေနနဲ႔ ႀကဳံေတြ႔ရတာေလးေတြ ရိွပါသလား။ အင္တာနက္မွာ စာေရးတဲ့အခါမွာ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္စရာ ရွိပါသလား။
.
(A) အေကာင္းေရးေပမဲ့ အဆုုိးနဲ႔ ၾကံဳရတာမ်ဳိးေတြ ရွိပါတယ္။ ကိုယ္ကလဲ အေရးမတတ္တာ ပါမွာေပါ့ေလ။ ၾကာေတာ့လဲ ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္ ျဖစ္သြားတာပါပဲ။ စိတ္အေႏွာက္အယွက္ ျဖစ္စရာေတြလည္း တခါတေလ ၾကံဳရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ စာေရးတာ ၀ါသနာပါေနေတာ့ ဘယ္လိုပဲ ၾကံဳၾကံဳ ေရးေနမိဦးမွာပါပဲ။
---
(Q) ခုေလာေလာဆယ္ ဘာေတြ လုပ္ေနပါသလဲ။
(A) ေက်ာင္းသားျပန္လုပ္ေနပါတယ္။
---
(Q) စိတ္ဖိစီးမႈေတြကို ဘယ္လိုေျပေပ်ာက္ေအာင္ လုပ္ပါသလဲ။
---
(Q) စိတ္ဖိစီးမႈေတြကို ဘယ္လိုေျပေပ်ာက္ေအာင္ လုပ္ပါသလဲ။
(A) တခါတေလ သီခ်င္းနားေထာင္တယ္၊ ဆိုတယ္။
ဒါနဲ႔မွ မေပ်ာက္ရင္ တရားနာတယ္။ ေမတၱာပို႔တယ္။
ဒါနဲ႔မွ မရရင္ေတာ့ တရားထိုင္ပါတယ္။
---
(Q) အားလပ္ခ်ိန္မွာ ဘာေတြ လုပ္ပါသလဲ။
ဒါနဲ႔မွ မေပ်ာက္ရင္ တရားနာတယ္။ ေမတၱာပို႔တယ္။
ဒါနဲ႔မွ မရရင္ေတာ့ တရားထိုင္ပါတယ္။
---
(Q) အားလပ္ခ်ိန္မွာ ဘာေတြ လုပ္ပါသလဲ။
(A) မ်ားေသာအားျဖင့္ အင္တာနက္မွာ အခ်ိန္ကုန္တာ မ်ားတယ္။ စာေတြလိုက္ဖတ္တာေပါ့။ ဒီထက္ အခ်ိန္ပိုရရင္ စာေရးတယ္။ တခါတေလေတာ့ စာလဲ မဖတ္၊ စာလဲမေရးဘဲ စိတ္အေျပာင္းအလဲ ျဖစ္ေအာင္ ႐ုပ္ရွင္ၾကည့္ပါတယ္။
---
(Q) ယေန႔ေခတ္လူငယ္ေတြကို ဘယ္လိုျမင္မိပါသလဲ။
---
(Q) ယေန႔ေခတ္လူငယ္ေတြကို ဘယ္လိုျမင္မိပါသလဲ။
(A) ကိုယ့္ထက္ပိုေတာ္ၾကပါတယ္။
---
(Q) စာဖတ္သူမ်ားကို ဘာမ်ားေျပာခ်င္တာ ရိွပါသလဲ။
---
(Q) စာဖတ္သူမ်ားကို ဘာမ်ားေျပာခ်င္တာ ရိွပါသလဲ။
(A) စာဖတ္သူေတြ စာဆက္ဖတ္ၾကပါလို႔ …
စာမဖတ္သူေတြကိုလည္း စာဖတ္ဖုိ႔ အားေပးတိုက္တြန္းၾကပါလို႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။
.
ခုလို တကူးတက အင္တာဗ်ဴးတဲ့ ေလာကအလွကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
***
(ေမးသူ - ဟနစံ။ ေျဖဆိုသူ - ေမဓာဝီ)
စာမဖတ္သူေတြကိုလည္း စာဖတ္ဖုိ႔ အားေပးတိုက္တြန္းၾကပါလို႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။
.
ခုလို တကူးတက အင္တာဗ်ဴးတဲ့ ေလာကအလွကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
***
(ေမးသူ - ဟနစံ။ ေျဖဆိုသူ - ေမဓာဝီ)
↧
စေနမနက္ ေစ်းဝယ္ထြက္ျခင္း
မေန႔က ကေလးေတြ စာေမးပြဲ ေနာက္ဆံုးဘာသာေျဖျပီးေတာ့ ဒီကေန႔ကစျပီး သီတင္းကြ်တ္ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ရွည္ စပါျပီ။ စေန တနဂၤေႏြ သင္တန္းေတြလည္း ဒီတပတ္ ပိတ္ထားေသးတာမို႔ အနားရတ့ဲ weekend ေပါ့။ ဒါနဲ႔ပဲ ဒီေန႔မနက္ အိမ္နားက ေက်ာက္ေျမာင္းေစ်းကို သြားျဖစ္တယ္။ ဟိုရက္ပိုင္းေတြက စာေမးပြဲေမးခြန္းေတြနဲ႔ အလုပ္႐ႈပ္ေနလို႔ ေက်ာက္ေျမာင္းေစ်းကို မေရာက္ျဖစ္ခ့ဲဘူး။ မနက္ ၇ နာရီ ေစ်းကိုေရာက္ေတာ့ ေစ်းကေလးက စည္ကားစျပဳေနပါျပီ။
.
အျမဲဝယ္ေနက် ငါးဆိုင္မွာ လူရွင္းေနတာနဲ႔ အရင္ဝင္လိုက္တယ္။ ပုစြန္အလတ္စားက တဆယ္သား တေထာင္၊ ေဘာ့ခ်ိတ္ေလးေတြက ရွစ္ရာေစ်း တ့ဲ။ တေထာင္တန္ထဲက သံုးဆယ္သား၊ ရွစ္ရာတန္ထဲက အစိတ္သား ယူလိုက္တယ္။ ငါးၾကင္းျဖဴ သံုးဆယ္သားနဲ႔ ကကတစ္ အရြယ္ေတာ္ တေကာင္ထပ္ယူေတာ့ ငါးၾကင္းျဖဴက တေထာင္ေစ်းနဲ႔ သံုးေထာင္ဖိုး၊ ကကတစ္က ရွစ္ရာေစ်းနဲ႔ ႏွစ္ေထာင့္ရွစ္ရာဖိုး။ စုစုေပါင္း တေသာင္းရွစ္ရာဖိုးေပါ့။ သံုးေလးရက္ စားမွာဆိုေတာ့ တန္တယ္ပဲ ဆိုပါေတာ့။
.
ဝက္သားဆိုင္မွာ ဝယ္ေနက်အတိုင္း ငါးေထာင္ဖိုးထည့္ခိုင္း လိုက္တယ္။ ျပီးခ့ဲတ့ဲအပတ္က မလာလို႕ ေမွ်ာ္ေနေၾကာင္း၊ မအားလို႔ မလာႏိုင္ရင္ တေယာက္ေယာက္ကို လႊတ္ျပီး ယူခိုင္းလို႔ရပါေၾကာင္း ရႊန္းရႊန္းေဝေအာင္ ေျပာရွာတယ္။ သူက ဝက္ ႏွလံုးေတြ ေက်ာက္ကပ္ေတြ ယူမလား ေမးေသးတယ္။ ခါတိုင္းဆို ဝက္သားတုတ္ထိုး လုပ္စားဖို႔ ယူျဖစ္ေပမ့ဲ ခုေတာ့ အစ္မႀကီးက ဝက္သားမစားရေတာ့တာမို႔ မယူျဖစ္ေတာ့ဘူး။ ဝက္သားကို တနဂၤေႏြ ဆြမ္းေလာင္းဖို႔ကလြဲရင္ မဝယ္ျဖစ္ေတာ့တာ ၾကာျပီ။
.
ဝက္သားဆိုင္နဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္က အပ်ဳိႀကီး ညီအစ္မ ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ဟင္းသီးဟင္းရြက္ ဆိုင္မွာေတာ့ ခ်ဥ္ေပါင္ႏွစ္စီး၊ ပဲျပား ႏွစ္တံုး၊ ကင္းပုံသီး အစိတ္သား၊ သံပုရာသီးႏွစ္လံုး၊ ၾကက္ဟင္းခါးသီး ႏွစ္လံုး၊ ခဝဲသီးတလံုး၊ တ႐ုတ္နံနံ၊ ဗမာနံနံ၊ င႐ုတ္သီးစိမ္း တရာဖိုးစီ စသျဖင့္ ဝယ္ခ့ဲတယ္။ အားလံုးေပါင္းမွ ႏွစ္ေထာင့္ သံုးရာဖိုးထဲရယ္။ သူတို႔က က်ဳိက္ထီး႐ိုးနားက ေဝပုလႅေတာင္မွာ ကထိန္အလွဴ သြားမွာမို႔ ဒီကေန႔ ဟင္းသီးဟင္းရြက္ေတြ သိပ္မတင္ပါဘူး။ ရွိတာေလးေတြကို ေလွ်ာ့ေစ်းနဲ႔ ေရာင္းေပးေနတာ။ ျမန္မာျပည္မွာ ေစ်းဝယ္ရတဲ့အထဲမွာ ဟင္းသီးဟင္းရြက္ ဝယ္ရတာ အတန္ဆံုးပါပဲ။ င႐ုတ္သီးစိမ္း နံနံပင္ ၁၀၀ ဖိုးေလာက္ ဝယ္လို႔ရတာ ဘယ္ေလာက္ ေပ်ာ္စရာ ေကာင္းလိုက္သလဲ ... ေနာ္။
.
ဟင္းရြက္ဆိုင္နဲ႔ မ်က္ေစာင္းထိုးက သစ္သီးဆိုင္မွာေတာ့ ၾသဇာသီး ငါးလံုး ႏွစ္ေထာင့္ငါးရာ၊ ေထာပတ္သီး တလံုး ၇၀၀ နဲ႔ သံုးလံုး ႏွစ္ေထာင့္တရာဖိုး ဝယ္ခ့ဲလိုက္တယ္။ ဆန္းကစ္တလံုး ၇၀၀ မို႔ မဝယ္ခ့ဲေတာ့ဘူး။ မားကက္ပေလ့စ္မွာေတာင္ တလံုး ၅၀၀ ပဲေလ။ နက္ျဖန္ လျပည့္ေန႔မို႔ ေစ်းတက္တာလို႔ ဆိုပါတယ္။ သူတို႔လည္း တက္ေစ်းနဲ႔ ဝယ္ရတာမို႔ ေစ်းတင္ေရာင္းရတာပါ ... တဲ့။ သူမ်ားႏိုင္ငံေတြ ပြဲေတာ္ခ်ိန္ ေလွ်ာ့ေစ်းနဲ႔ အျပိဳင္ ေရာင္းၾကေပမဲ့ ကိုယ့္ႏိုင္ငံမွာေတာ့ ပြဲေတာ္ခ်ိန္ ေစ်းတက္တာ ထံုးစံပဲ မဟုတ္လား။
.
ဘုရားပန္းကို မေန႔က ရံုးက ကေလးတေယာက္ သြားဝယ္တာ နည္းေနတာနဲ႔ ဒီေန႔ထပ္ဝယ္ရတယ္။ ဂႏၶမာ အျဖဴ အပြင့္ႀကီးက ဆယ္ပြင့္ကို ႏွစ္ေထာင္၊ အပြင့္ေသးေတြက အစည္း လွလွ တစည္းမွ တေထာင္ဆိုတာနဲ႔ အေသးႏွစ္စည္းသာ ဝယ္ခ့ဲလိုက္တယ္။ သေျပအငုတ္ေလးေတြက တငုတ္ သံုးရာနဲ႔ ႏွစ္ငုတ္ ငါးရာဖိုး။ တျခားပန္း ႏြမ္းရင္သာ ႏြမ္းမယ္၊ သေျပပန္းေလးေတြက အျမဲစိမ္းလန္းေနတာမို႔ သေျပကို မျပတ္တမ္း ဘုရားတင္ျဖစ္ပါတယ္။ ေစ်းသက္သာၿပီး က်က္သေရရွိတဲ့ ျမန္မာဆန္တဲ့ ပန္းသေျပေလးေတြကို ဘုရားကပ္လွဴရတာေလာက္ စိတ္ခ်မ္းသာတာ မရွိဘူး။ တျခားႏိုင္ငံေတြမွာေတာ့ ဘုရားတင္ဖို႔ ပန္းတခက္ တေလကိုေတာင္ အနည္းဆံုး ၅ ေဒၚလာေလာက္ ေပးရတာေလ။
.
ၾကက္သြန္ အာလူး နဲ႔ တိုလီမုတ္စ လိုအပ္သမွ်ေတြ ဝယ္ျပီး ေစ်းထဲက ျပန္မထြက္ခင္ ေဂၚရခါးသီးေတြ လတ္လို႔ သံုးလံုး ငါးရာနဲ႔ ဝယ္လိုက္ေသးတယ္။ ေစ်းဝယ္ျပီးခ်ိန္ လက္ထဲမွာ ငါးေထာင္တန္တရြက္နဲ႔ အေၾကြတခ်ဳိ႕သာ က်န္ပါေတာ့တယ္။ လာတုန္းက ငါးေထာင္တန္ ေျခာက္ရြက္ တေထာင္တန္ သံုးရြက္နဲ႔ ငါးဆယ္ တရာ ႏွစ္ရာတန္ တခ်ဳိ႕ပါခ့ဲတာ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ့္ျပည္ ကိုယ့္ရြာ ကိုယ့္ေဒသမွာ ေစ်းဝယ္ရတာ သက္သာတယ္လို႔ ထင္တာပါပဲ။ သားငါး အသီးအရြက္ ေစ်းသက္သာၿပီး ကိုယ္ႏွစ္သက္တာေတြ ဝယ္လို႔ရေနတာမဟုတ္လား။ တခုပဲ ... ေဆးမဆိုး ေရမထိုး အေလးမခိုးဘူးဆိုတာေတာ့ အာမ မခံႏိုင္ဘူးေလ။ :)
.
ေစ်းမဝယ္ခင္က ဆားဗစ္ဆင္လုပ္ဖို႔ အပ္ထားတ့ဲကားက ေစ်းဝယ္ျပီးခ်ိန္မွာ ျပီးေနပါျပီ။ အတြင္းအျပင္ သန္႔ရွင္းေရး ေလးေထာင္ တ့ဲ။ အရင္လုပ္ေနက် ဦးခ်စ္ေမာင္လမ္းက ဆိုင္ထက္ ငါးရာပိုမ်ားတယ္။ အတြင္းေတြ လယ္သာေပါလစ္ရွ္လုပ္ထားတာလဲ ခြ်ဲက်ိက်ိနဲ႔။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေစ်းဝယ္ရင္း တလက္စတည္း ျပီးသြားတာေပါ့လို႔ ေတြးရင္း ေစ်းစာရင္းကို စိတ္ထဲက တြက္လို႔သာ အိမ္ျပန္လာခ့ဲပါေတာ့တယ္ … ။
***
ေမဓာဝီ
၁၅. ၁၀. ၁၆
.
အျမဲဝယ္ေနက် ငါးဆိုင္မွာ လူရွင္းေနတာနဲ႔ အရင္ဝင္လိုက္တယ္။ ပုစြန္အလတ္စားက တဆယ္သား တေထာင္၊ ေဘာ့ခ်ိတ္ေလးေတြက ရွစ္ရာေစ်း တ့ဲ။ တေထာင္တန္ထဲက သံုးဆယ္သား၊ ရွစ္ရာတန္ထဲက အစိတ္သား ယူလိုက္တယ္။ ငါးၾကင္းျဖဴ သံုးဆယ္သားနဲ႔ ကကတစ္ အရြယ္ေတာ္ တေကာင္ထပ္ယူေတာ့ ငါးၾကင္းျဖဴက တေထာင္ေစ်းနဲ႔ သံုးေထာင္ဖိုး၊ ကကတစ္က ရွစ္ရာေစ်းနဲ႔ ႏွစ္ေထာင့္ရွစ္ရာဖိုး။ စုစုေပါင္း တေသာင္းရွစ္ရာဖိုးေပါ့။ သံုးေလးရက္ စားမွာဆိုေတာ့ တန္တယ္ပဲ ဆိုပါေတာ့။
.
ဝက္သားဆိုင္မွာ ဝယ္ေနက်အတိုင္း ငါးေထာင္ဖိုးထည့္ခိုင္း လိုက္တယ္။ ျပီးခ့ဲတ့ဲအပတ္က မလာလို႕ ေမွ်ာ္ေနေၾကာင္း၊ မအားလို႔ မလာႏိုင္ရင္ တေယာက္ေယာက္ကို လႊတ္ျပီး ယူခိုင္းလို႔ရပါေၾကာင္း ရႊန္းရႊန္းေဝေအာင္ ေျပာရွာတယ္။ သူက ဝက္ ႏွလံုးေတြ ေက်ာက္ကပ္ေတြ ယူမလား ေမးေသးတယ္။ ခါတိုင္းဆို ဝက္သားတုတ္ထိုး လုပ္စားဖို႔ ယူျဖစ္ေပမ့ဲ ခုေတာ့ အစ္မႀကီးက ဝက္သားမစားရေတာ့တာမို႔ မယူျဖစ္ေတာ့ဘူး။ ဝက္သားကို တနဂၤေႏြ ဆြမ္းေလာင္းဖို႔ကလြဲရင္ မဝယ္ျဖစ္ေတာ့တာ ၾကာျပီ။
.
ဝက္သားဆိုင္နဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္က အပ်ဳိႀကီး ညီအစ္မ ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ဟင္းသီးဟင္းရြက္ ဆိုင္မွာေတာ့ ခ်ဥ္ေပါင္ႏွစ္စီး၊ ပဲျပား ႏွစ္တံုး၊ ကင္းပုံသီး အစိတ္သား၊ သံပုရာသီးႏွစ္လံုး၊ ၾကက္ဟင္းခါးသီး ႏွစ္လံုး၊ ခဝဲသီးတလံုး၊ တ႐ုတ္နံနံ၊ ဗမာနံနံ၊ င႐ုတ္သီးစိမ္း တရာဖိုးစီ စသျဖင့္ ဝယ္ခ့ဲတယ္။ အားလံုးေပါင္းမွ ႏွစ္ေထာင့္ သံုးရာဖိုးထဲရယ္။ သူတို႔က က်ဳိက္ထီး႐ိုးနားက ေဝပုလႅေတာင္မွာ ကထိန္အလွဴ သြားမွာမို႔ ဒီကေန႔ ဟင္းသီးဟင္းရြက္ေတြ သိပ္မတင္ပါဘူး။ ရွိတာေလးေတြကို ေလွ်ာ့ေစ်းနဲ႔ ေရာင္းေပးေနတာ။ ျမန္မာျပည္မွာ ေစ်းဝယ္ရတဲ့အထဲမွာ ဟင္းသီးဟင္းရြက္ ဝယ္ရတာ အတန္ဆံုးပါပဲ။ င႐ုတ္သီးစိမ္း နံနံပင္ ၁၀၀ ဖိုးေလာက္ ဝယ္လို႔ရတာ ဘယ္ေလာက္ ေပ်ာ္စရာ ေကာင္းလိုက္သလဲ ... ေနာ္။
.
ဟင္းရြက္ဆိုင္နဲ႔ မ်က္ေစာင္းထိုးက သစ္သီးဆိုင္မွာေတာ့ ၾသဇာသီး ငါးလံုး ႏွစ္ေထာင့္ငါးရာ၊ ေထာပတ္သီး တလံုး ၇၀၀ နဲ႔ သံုးလံုး ႏွစ္ေထာင့္တရာဖိုး ဝယ္ခ့ဲလိုက္တယ္။ ဆန္းကစ္တလံုး ၇၀၀ မို႔ မဝယ္ခ့ဲေတာ့ဘူး။ မားကက္ပေလ့စ္မွာေတာင္ တလံုး ၅၀၀ ပဲေလ။ နက္ျဖန္ လျပည့္ေန႔မို႔ ေစ်းတက္တာလို႔ ဆိုပါတယ္။ သူတို႔လည္း တက္ေစ်းနဲ႔ ဝယ္ရတာမို႔ ေစ်းတင္ေရာင္းရတာပါ ... တဲ့။ သူမ်ားႏိုင္ငံေတြ ပြဲေတာ္ခ်ိန္ ေလွ်ာ့ေစ်းနဲ႔ အျပိဳင္ ေရာင္းၾကေပမဲ့ ကိုယ့္ႏိုင္ငံမွာေတာ့ ပြဲေတာ္ခ်ိန္ ေစ်းတက္တာ ထံုးစံပဲ မဟုတ္လား။
.
ဘုရားပန္းကို မေန႔က ရံုးက ကေလးတေယာက္ သြားဝယ္တာ နည္းေနတာနဲ႔ ဒီေန႔ထပ္ဝယ္ရတယ္။ ဂႏၶမာ အျဖဴ အပြင့္ႀကီးက ဆယ္ပြင့္ကို ႏွစ္ေထာင္၊ အပြင့္ေသးေတြက အစည္း လွလွ တစည္းမွ တေထာင္ဆိုတာနဲ႔ အေသးႏွစ္စည္းသာ ဝယ္ခ့ဲလိုက္တယ္။ သေျပအငုတ္ေလးေတြက တငုတ္ သံုးရာနဲ႔ ႏွစ္ငုတ္ ငါးရာဖိုး။ တျခားပန္း ႏြမ္းရင္သာ ႏြမ္းမယ္၊ သေျပပန္းေလးေတြက အျမဲစိမ္းလန္းေနတာမို႔ သေျပကို မျပတ္တမ္း ဘုရားတင္ျဖစ္ပါတယ္။ ေစ်းသက္သာၿပီး က်က္သေရရွိတဲ့ ျမန္မာဆန္တဲ့ ပန္းသေျပေလးေတြကို ဘုရားကပ္လွဴရတာေလာက္ စိတ္ခ်မ္းသာတာ မရွိဘူး။ တျခားႏိုင္ငံေတြမွာေတာ့ ဘုရားတင္ဖို႔ ပန္းတခက္ တေလကိုေတာင္ အနည္းဆံုး ၅ ေဒၚလာေလာက္ ေပးရတာေလ။
.
ၾကက္သြန္ အာလူး နဲ႔ တိုလီမုတ္စ လိုအပ္သမွ်ေတြ ဝယ္ျပီး ေစ်းထဲက ျပန္မထြက္ခင္ ေဂၚရခါးသီးေတြ လတ္လို႔ သံုးလံုး ငါးရာနဲ႔ ဝယ္လိုက္ေသးတယ္။ ေစ်းဝယ္ျပီးခ်ိန္ လက္ထဲမွာ ငါးေထာင္တန္တရြက္နဲ႔ အေၾကြတခ်ဳိ႕သာ က်န္ပါေတာ့တယ္။ လာတုန္းက ငါးေထာင္တန္ ေျခာက္ရြက္ တေထာင္တန္ သံုးရြက္နဲ႔ ငါးဆယ္ တရာ ႏွစ္ရာတန္ တခ်ဳိ႕ပါခ့ဲတာ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ့္ျပည္ ကိုယ့္ရြာ ကိုယ့္ေဒသမွာ ေစ်းဝယ္ရတာ သက္သာတယ္လို႔ ထင္တာပါပဲ။ သားငါး အသီးအရြက္ ေစ်းသက္သာၿပီး ကိုယ္ႏွစ္သက္တာေတြ ဝယ္လို႔ရေနတာမဟုတ္လား။ တခုပဲ ... ေဆးမဆိုး ေရမထိုး အေလးမခိုးဘူးဆိုတာေတာ့ အာမ မခံႏိုင္ဘူးေလ။ :)
.
ေစ်းမဝယ္ခင္က ဆားဗစ္ဆင္လုပ္ဖို႔ အပ္ထားတ့ဲကားက ေစ်းဝယ္ျပီးခ်ိန္မွာ ျပီးေနပါျပီ။ အတြင္းအျပင္ သန္႔ရွင္းေရး ေလးေထာင္ တ့ဲ။ အရင္လုပ္ေနက် ဦးခ်စ္ေမာင္လမ္းက ဆိုင္ထက္ ငါးရာပိုမ်ားတယ္။ အတြင္းေတြ လယ္သာေပါလစ္ရွ္လုပ္ထားတာလဲ ခြ်ဲက်ိက်ိနဲ႔။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေစ်းဝယ္ရင္း တလက္စတည္း ျပီးသြားတာေပါ့လို႔ ေတြးရင္း ေစ်းစာရင္းကို စိတ္ထဲက တြက္လို႔သာ အိမ္ျပန္လာခ့ဲပါေတာ့တယ္ … ။
***
ေမဓာဝီ
၁၅. ၁၀. ၁၆
↧
↧
ေမာင္ႀကီးသို႔ ေပးစာ
(၁)
…
သူက ဗိုလ္ေအာင္ဒင္
***
ေမာင္ႀကီးေရ ...
ဒီေန႔က တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေက်ာ္ တရက္ေန႔မို႔ ကထိန္ပြဲေတြ ၿပီးသြားၿပီေပါ့။ ဒီႏွစ္ကထိန္ရဲ႕ Theme song ကေတာ့ "ဗိုလ္ေအာင္ဒင္"သီခ်င္း ဆိုတာ ေမာင္ႀကီးလည္း ေဖ့စ္ဘြတ္ထဲကေန ေတြ႕ေန ၾကားေနရမွာပါပဲ။ ကထိန္ပြဲသာ ၿပီးသြားေရာ ေမာင္ႀကီး ရွင္မ အပါအဝင္ လူတိုင္းပါးစပ္ဖ်ားမွာ ဗိုလ္ေအာင္ဒင္ သီခ်င္းက စြဲက်န္ခဲ့ေတာ့တာ ... ။ ရွင္မ ဆို ... ဟင္းခ်က္ရင္းလည္း ဗိုလ္ေအာင္ဒင္ ... ပန္းကန္ေဆးရင္းလည္း ဗိုလ္ေအာင္ဒင္ ... ျဖစ္ေနတာ ေမာင္ႀကီးရဲ႕။
.
အဲဒီလို ဟိုးေလးတေက်ာ္ ျဖစ္ေနတဲ့ ဗိုလ္ေအာင္ဒင္ သီခ်င္းကို ဆိုတဲ့သူက မေနာ ... တဲ့။ မေနာဆိုတာ ဘယ္သူမွန္း ေသခ်ာ မသိေပမဲ့ ဗိုလ္ေအာင္ဒင္ ကေတာ့ ရွင္မ သိပ္ႀကိဳက္တဲ့ ႐ုပ္ရွင္ဇာတ္ကား တကားေပါ့။ အဲဒီဇာတ္ကားကို စာေရးဆရာ ဒါ႐ိုက္တာႀကီး ေရႊဒံုးဘီေအာင္ ႐ိုက္ကူးၿပီး ရွင္မတို႔ အဘိုးရဲ႕ ျဗိတိသွ်ဘားမား ႐ုပ္ရွင္ ကုမၸဏီက ထုတ္လုပ္တာေၾကာင့္လည္း ဗိုလ္ေအာင္ဒင္ကို ပိုၿပီး ႏွစ္သက္ စြဲလမ္းမိတာ ျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္ ေမာင္ႀကီးေရ ... ။
.
ဗိုလ္ေအာင္ဒင္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ရွင္မသိသေလာက္ ေမာင္ႀကီးကို ေျပာျပရအံုးမယ္။
.
စာေရးဆရာ ေရႊဒံုးဘီေအာင္ဟာ ဗိုလ္ေအာင္ဒင္ဇာတ္လမ္းကို ေရးျပီး အဘိုး (ဒါ႐ိုက္တာ ဦးခ်န္ထြန္း)က ႐ိုက္ကူးဖို႔ပဲ ... တဲ့။ ဒါေပမဲ့ အဘိုးက မ႐ိုက္ျဖစ္တာနဲ႔ ေရႊဒံုးဘီေအာင္ကိုယ္တိုင္ပဲ ႐ိုက္ကူးဖို႔ ျဖစ္လာခဲ့တယ္။ အဲဒီဇာတ္ကားဟာ ေရႊဒံုးဘီေအာင္ရဲ႕ ပထမဆံုး ပြဲဦးထြက္ ဇာတ္ကားတဲ့ ... ေမာင္ႀကီးရဲ႕။ သူက ဇာတ္ကားကို နာမည္ေပးဖို႔ စဥ္းစားေတာ့ မင္းသား ခင္ေမာင္ရင္ရဲ႕ နာမည္ရင္း ေအာင္ဒင္ ရဲ႕ အေရွ႕မွာ ဗိုလ္ တပ္ၿပီး ဗိုလ္ေအာင္ဒင္ လို႔ အမည္ေပးခဲ့တာ ဆိုပဲ။
.
.
 |
| ဗိုလ္ေအာင္ဒင္ဇာတ္ကားမွ မင္းသားႀကီး ခင္ေမာင္ရင္ |
ဗိုလ္ေအာင္ဒင္ရဲ႕ ဇာတ္လမ္းကေတာ့ ေမာင္ႀကီးလဲ သိတာပဲမို႔ ထပ္မေျပာေတာ့ပါဘူး။ ေမာင္ႀကီးေျပာတဲ့ သူခိုးငတက္ျပား ဇာတ္လမ္းလို ဗိုလ္ေအာင္ဒင္ကို သူေတာ္ေကာင္း ဓားျပဗိုလ္ႀကီးအျဖစ္ ဆရာေရႊဒံုးက ဖန္တီးခဲ့တယ္။ ႏွလံုးသား ေရးရာမွာကေတာ့ ရာမ၊ ဒႆနဲ႔ မယ္သီတာတို႔ ဇာတ္လမ္းလို ဦးဘခ်စ္၊ ဗိုလ္ေအာင္ဒင္နဲ႔ မျမဝင္းတို႔ သံုးပြင့္ဆိုင္ အခ်စ္ ဇာတ္လမ္းေပါ့ ... ။ လူၾကမ္းႀကီး ဗိုလ္ေအာင္ဒင္က ဒႆလို လူစားေနာ္ ... ။ ရာမထက္ ဒႆက မယ္သီတာကို ပိုခ်စ္တယ္လို႔ ေျပာၾကသလို ဗိုလ္ေအာင္ဒင္ မျမဝင္းကို ခ်စ္တဲ့ အခ်စ္ကေတာ့ ကိုကိုခ်စ္ထက္ သာတယ္လို႔ ရွင္မကေတာ့ ထင္တာပဲ ေမာင္ႀကီးေရ ... ။
.
ဗိုလ္ေအာင္ဒင္ကို ဘယ္ႏွစ္ခါ ျပန္ၾကည့္ၾကည့္ မျမဝင္း လက္ကိုင္ပုဝါေလး ေရြးတဲ့အခန္းမွာ တထိတ္ထိတ္ ျဖစ္ေနရတုန္းပဲ။ ရွင္မကေတာ့ မျမဝင္းကို ဗိုလ္ေအာင္ဒင့္ လက္ကိုင္ပုဝါကိုသာ ေရြးေစခ်င္ခဲ့တာ သိလား။ ဗိုလ္ေအာင္ဒင္က လူဆိုးေပမဲ့ သူ႔ဘက္မွာ ပရိသတ္က ရွိေနတာ။ လူဆိုးကို မင္းသားအျဖစ္ ပရိသတ္ကို ျမင္ေစခဲ့တာမွာ ဆရာေရႊဒံုးရဲ႕ ဗိုလ္ေအာင္ဒင္က ဆရာခ်စ္ဦးညိဳရဲ႕ လကၤာဒီပခ်စ္သူထက္ အမ်ားႀကီးေစာတာေပါ့။
.
မျမဝင္းက ကိုကိုခ်စ္ လက္ကိုင္ပုဝါကို ေရြးခ်ယ္မိလိုက္ေတာ့ စိတ္ထဲ ဟင္ခနဲ ျဖစ္မိတာ အမွန္ပဲ။ ဗိုလ္ေအာင္ဒင္ ဇာတ္ကားမွာ ကိုကိုခ်စ္ေနာက္ ျမက ပါသြားေပမဲ့ ဆရာေရႊဒံုးက ဗိုလ္ေအာင္ဒင္ျပန္လာၿပီ ဆိုၿပီး ဝတၳဳ ထပ္ေရးေသးတယ္တဲ့။ အဲဒီမွာ ဗိုလ္ေအာင္ဒင္က ျမကို ခ်စ္တဲ့စိတ္နဲ႔ မေနႏိုင္ မထိုင္ႏိုင္ျဖစ္ၿပီး ကိုကိုခ်စ္ဆီက ျပန္သြားခိုးခဲ့တာ ဆိုပဲ ေမာင္ႀကီးရဲ႕။ အဲဒီဇာတ္လမ္းက ဝတၳဳအျဖစ္နဲ႔သာ ရွိၿပီး ႐ုပ္ရွင္ ျဖစ္မလာခဲ့ဘူး။ ဂ်ပန္ေခတ္မွာ ခင္ေမာင္ရင္ ကြယ္လြန္သြားတဲ့အတြက္ ဇာတ္ကား ဆက္မ႐ိုက္ႏိုင္ေတာ့ဘူးေလ။
.
ဒါေပမဲ့ ... သားဗိုလ္ေအာင္ဒင္ဆိုၿပီး ေက်ာ္ေဆြ၊ ျမင့္ျမင့္ခင္၊ ခင္အံုးျမင့္ တို႔နဲ႔ ႐ိုက္ခဲ့တယ္။ ဗိုလ္ေအာင္ဒင္နဲ႔ ျမတို႔ရဲ႕ သားက ေက်ာ္ေဆြ ျဖစ္လာတာ ေပါ့။ အဲဒီဇာတ္ကားလည္းပဲ ေအာင္ျမင္ခဲ့ပါတယ္။ (ေဒၚ) ခင္အံုးျမင့္ဆို အဲဒီဇာတ္ကားနဲ႔ က်ားခင္စိန္ ျဖစ္လာတာပဲ မဟုတ္လား။
.
.
 |
| ဗိုလ္ေအာင္ဒင္ျပန္လာၿပီ ဝတၳဳ လက္ကမ္းေၾကာ္ျငာ |
တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ပဲ မေန႔က အလုပ္အားရက္ စာအုပ္ေတြ ရွင္းရာက အေဖ့ လြယ္အိတ္အေဟာင္းေလး ေမႊေတာ့ အဲဒီထဲမွာ ဓာတ္ပံုတပံုနဲ႔ ေၾကာ္ျငာစာရြက္ကေလးတခု ထြက္လာတယ္။ မင္းသားႀကီး ခင္ေမာင္ရင္ရဲ႕ ဓာတ္ပံုနဲ႔ ဗိုလ္ေအာင္ဒင္ ျပန္လာၿပီ ဝတၳဳ ေၾကာ္ျငာစာရြက္ကေလးပါ။ ေမာင္ႀကီးကေတာ့ သိၿပီးသားေပမဲ့ ... ခုေခတ္ မသိေသးတဲ့ ကေလးေတြအတြက္ သူဟာ ဗိုလ္ေအာင္ဒင္ ... ဆိုတာ သိရေအာင္ ေမာင္ႀကီးကတဆင့္ ေျပာျပလိုက္ပါအံုး ... ေနာ္။
***
ေမာင္ႀကီးရဲ႕
ရွင္မ
.
ေမဓာဝီ
၁၅၊ ၁၁၊ ၁၆
↧
ေမာင္ႀကီးသို႔ ေပးစာ ... (၂)
အမ်ဳိးသားေအာင္ပြဲ ... ေက်းဇူးေတာ္ေန႔
***
ေမာင္ႀကီးေရ …
.
ဒီကေန႔က ရွင္မတို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ၉၆ ႏွစ္ေျမာက္ အမ်ဳိးသားေအာင္ပြဲေန႔ေပါ့။ မေန႔က ေက်ာင္းမွာ စာသင္ေတာ့ Grade 4 က ေက်ာင္းသားေလးေတြကို နက္ျဖန္ေက်ာင္းပိတ္တယ္ … ဘာျဖစ္လို႔လဲ သိလားလို႔ ရွင္မက ေမးေတာ့ သူတို႔ေသခ်ာမသိဘူး၊ ဒါနဲ႔ … National day (အမ်ဳိးသားေန႔) လို႔ ေျပာျပၿပီး အမ်ဳိးသားေန႔ရဲ႕ သမိုင္းအက်ဥ္းခ်ဳပ္ကိုလည္း ရွင္းျပလိုက္ရတယ္။
.
Grade 4 ေက်ာင္းသားေလးေတြထဲမွာ ၾသစေတးလ်မွာေမြးဖြား ႀကီးျပင္းျပီး ဒီမွာ ေက်ာင္းလားတက္တဲ့ ေက်ာင္းသားေလး တေယာက္လည္း ပါတယ္ ေမာင္ႀကီးရဲ႕။ သူ႔နာမည္က ေရာ္ဘင္ တဲ့။ သူ႔မိဘႏွစ္ပါးက ျမန္မာေတြေပမဲ့ သူကေတာ့ ျမန္မာလို မေျပာတတ္ဘူး၊ သူ႔ကိုယ္သူလည္း ၾသစေတးလ်န္းလို႔သာ ခံယူထားတယ္။ I’m not Myanmar လို႔ မၾကာခဏ ေျပာတဲ့ ကေလးေပါ့။
.
အတန္းထဲမွာ သူရွိေနတဲ့အတြက္ သူနားလည္ေအာင္ အဂၤလိပ္လို ေျပာမွရတယ္။ အမ်ဳိးသားေန႔ရဲ႕ အစက လြန္ခဲ့တဲ့ ၉၆ ႏွစ္ျဖစ္တဲ့ ၁၉၂၀ ခုႏွစ္မွာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ အဲဒီႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ ၅ ရက္မွာ နယ္ခ်ဲ႕အဂၤလိပ္အစိုးရ ျပ႒ာန္းတဲ့ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ အက္ဥပေဒကို တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားေတြ မေက်နပ္လို႔ သပိတ္ေမွာက္ၾကေၾကာင္း … အမ်ဳိးသားေန႔လို႔ သတ္မွတ္ၾကမယ္ဆိုေတာ့ ေန႔အမ်ဳိးမ်ဳိးကို စဥ္းစားရာက အမ်ဳိးသားေတာ္လွန္ေရး စတင္တဲ့ေန႔ျဖစ္တဲ့ ေက်ာင္းသားေတြ သပိတ္ေမွာက္တဲ့ေန႔ကို သတ္မွတ္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္ၾကေၾကာင္း၊ အမ်ဳိးသားေန႔ အဓိပၸါယ္ပိုရွိဖို႔အတြက္ ဒီဇင္ဘာ ၅ ရက္လို႔ မသတ္မွတ္ဘဲ ျမန္မာျပကၡဒိန္ရဲ႕ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေက်ာ္ ဆယ္ရက္ေန႔ကို သတ္မွတ္တာ ျဖစ္ေၾကာင္း ... စသျဖင့္ ရွင္မလည္း တတ္သေရြ႕ မွတ္သေရြ႕ အဂၤလိပ္လို ရွင္းျပလိုက္ရတယ္။
.
ဒါတြင္မကေသးဘူး …
ျမန္မာျပည္သည္ ဒို႔ျပည္
ျမန္မာစာသည္ ဒို႔စာ
ျမန္မာစကားသည္ ဒို႔စကား… ဆိုတဲ့ ေၾကြးေၾကာ္သံေတြကိုပါ အဂၤလိပ္လို ဘာသာျပန္ၿပီး ဆိုျပ လိုက္ရေသးတာ။ ကိုယ့္စာ ကိုယ့္စကားကို ကေလးအရြယ္ကတည္းက တန္ဖိုးထားေစခ်င္လို႔ပါ ေမာင္ႀကီးရယ္။ ရွင္မတို႔တိုင္းျပည္ဟာ ကိုယ္ပိုင္စာေပနဲ႔ ဘာသာစကားရွိတယ္ဆိုတာကို သူတို႔ေလးေတြ ဂုဏ္ယူေစခ်င္လို႔ ပါ။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ႏိုင္ငံတကာ ေက်ာင္းေတြမွာ တက္ၾကတ့ဲ ကေလးအမ်ားစုဟာ ျမန္မာစာကို ဂရုမစိုက္တ့ဲအျပင္ အထင္ေတာင္ ေသးၾကတာကလား။ ရွင္မကေတာ့ ျမန္မာစာ မသင္ရေပမ့ဲ ၾကံဳရင္ၾကံဳသလို ျမန္မာစာကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးတတ္ဖို႔ သိမ္းသြင္းဆြဲေဆာင္ရတာပဲ။
.
အဲဒါနဲ႔ တဆက္တည္း အခြင့္သင့္လို႔ သူတို႔ေလးေတြကို လြတ္လပ္ေရးေန႔၊ ျပည္ေထာင္စုေန႔ စသျဖင့္ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ သမိုင္းဝင္ေန႔ေတြကို ေမးၾကည့္ေတာ့ ေသေသခ်ာခ်ာသိသူ တေယာက္မွကို မရွိဘူး ေမာင္ႀကီးေရ။ သူတို႔က မသင္ရသလိုလို ဘာလိုလို ေဝ့လည္ေၾကာင္ပတ္ လုပ္ေနေသးတာ။ ဒါနဲ႔ပဲ သူတို႔ရဲ႕ ျမန္မာစာ ဖတ္စာအုပ္ ထုတ္ခိုင္းၿပီး ရွာၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာ ဇန္နဝါရီလ ၄ ရက္ေန႔ဟာ လြတ္လပ္ေရးေအာင္ပြဲေန႔ ျဖစ္ေၾကာင္း ေရးထားတာ ေတြ႕ရတယ္။
.
ေက်ာင္းသားေတြဟာ သူတို႔ သင္ခန္းစာထဲမွာလည္း သင္ပါလ်က္နဲ႔ ဒီလိုေန႔ေတြကို စိတ္ဝင္စားမႈ အေတာ္ေလး အားနည္းသြားၿပီ ေမာင္ႀကီးရဲ႕။ ကိုယ့္တိုင္းျပည္အေၾကာင္း ကိုယ္ သိထားသင့္တာေပါ့ … လို႔ ရွင္မကေျပာေတာ့ ဟိုၾသစေတးလ်န္းေလး ေရာ္ဘင္က ဒါ ငါ့တိုင္းျပည္ မဟုတ္ဘူး။ ငါတိုင္းျပည္က ၾသစေတးလ် တဲ့။ အဲဒီလို ပါဆို … ။
***
တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ပါပဲ … ႏိုဝင္ဘာ ၂၄ ရက္ေန႔ဟာ အေမရိကန္ႏိုင္ငံရဲ႕ Thanksgiving day ေက်းဇူးေတာ္ေန႔ ျဖစ္သတဲ့ ေမာင္ႀကီးေရ။ သူတို႔ဆီမွာလည္း အစိုးရ ႐ံုးပိတ္ရက္ တရက္ေပါ့။ Thanksgiving day အေၾကာင္း ၾကံဳလို႔ ေမာင္ႀကီးကို ေျပာျပရအံုးမယ္။ ၁၆၂၀ ခုႏွစ္ မွာ Mayflower သေဘၤာႀကီးနဲ႔ အဂၤလန္ကေန အေမရိကကို ေရာက္လာတဲ့ ခရီးသြားေတြဟာ စစခ်င္း ၾကမ္းတမ္းတဲ့ ရာသီဥတုဒဏ္ကို အေတာ္ေလး ခံရစဥ္မွာေရာ ေကာက္ပဲသီးႏွံေတြ စိုက္ပ်ဳိးရာမွာပါ ေဒသခံ အေမရိကန္ လူနီေတြက ကူညီေပးခဲ့တာေၾကာင့္ သူတို႔ အဆင္ေျပခဲ့ရတယ္။ ေကာက္ပဲသီးႏွံေတြ ရိတ္သိမ္းခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ ေက်းဇူးျပဳခဲ့ဖူးသူေတြကို ေက်းဇူးတင္တဲ့အေနနဲ႔ အားလံုးဖိတ္ၾကားၿပီး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး စားေသာက္ၾကသတဲ့။
.
၁၇၈၉ ခုႏွစ္မွာေတာ့ အေမရိကန္သမၼတ ေဂ်ာ့ခ်္ဝါရွင္တန္က ႏိုဝင္ဘာ ၂၆ ရက္ကို National Thanksgiving ေန႔အျဖစ္ သတ္မွတ္ေပးခဲ့တယ္တဲ့ ေမာင္ႀကီးေရ ... ။ ဒီလိုနဲ႔ ေခတ္အဆက္ဆက္ သမၼတအဆက္ဆက္ Thanksgiving day ကို ေျပာင္းလဲသတ္မွတ္ရာက ၁၉၄၁ မွာေတာ့ ႏိုဝင္ဘာလ တတိယပတ္ရဲ႕ ၾကာသာပေတးေန႔ကို Thanksgiving day လို႔ သတ္မွတ္ၿပီး အမ်ားျပည္သူ အလုပ္ပိတ္ရက္ အျဖစ္ ေၾကျငာေပးခဲ့သတဲ့။
.
အခုေခတ္မွာေတာ့ Thanksgiving day က မိသားစုေတြ ျပန္လည္ ဆံုစည္းၾက ညစာအတူ စားၾကတဲ့ ေန႔ေပါ့ ေမာင္ႀကီးရယ္။ Thanksgiving ညစာရဲ႕ ထင္ရွားတဲ့ အစားအစာေတြကေတာ့ ေမာင္ႀကီး သိၿပီးျဖစ္တဲ့အတိုင္း ၾကက္ဆင္သားနဲ႔ ေရႊဖ႐ံုသီးမုန္႔ေပါ့။
.
ဆိုေတာ့ ေမာင္ႀကီးရယ္ … ရွင္မက ဒီရက္ႏွစ္ခု လာတိုက္ဆိုင္တာကို ေတြးေနမိတယ္။ ရွင္မတို႔ရဲ႕ အမ်ဳိးသားေန႔ဟာလည္း တကယ္ေတာ့ ေက်းဇူးေတာ္ ေန႔ပဲေလ။
.
ဘာလဲ … ေမာင္ႀကီးက ဘာဆိုင္လို႔လဲ ရွင္မရဲ႕ လို႔ ေတြးေနတာ မဟုတ္လား။ ဒီလိုေလ ေမာင္ႀကီးရဲ႕။ အမ်ဳိးသားေန႔က အစျပဳလို႔ ေက်ာင္းသားေတြဟာ အဂၤလိပ္အစိုးရကို ေတာ္လွန္ခဲ့တယ္၊ အဲဒီမွာပဲ အားလံုးရဲ႕ ရင္ထဲမွာ မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ေတြ ကိန္းေအာင္းခဲ့ၾကတယ္ေလ။ အမ်ဳိးသားစိတ္ဓာတ္ ဆိုတာ ရွင္မတို႔ တိုင္းျပည္ လြတ္လပ္ေရး ရရာ ရေၾကာင္းရဲ႕ အေျခခံ အုတ္ျမစ္ပဲ မဟုတ္လား။
.
ရွင္မတို႔တုိင္းျပည္ႀကီး လြတ္လပ္ေရးရခဲ့တာ အရင္းစစ္လိုက္ရင္ အမ်ဳိးသားေန႔က စခဲ့တာမို႔ အမ်ဳိးသားေန႔ကို ေက်းဇူးေတာ္ေန႔လို႔ ဆိုတာ ရွင္မ မလြန္ပါဘူးေနာ္ ... ။
.
ေတာ္ေသးျပီ ေမာင္ႀကီးေရ ... ရွင္မရဲ႕ စာ အဆံုးမသတ္ခင္မွာ ဆရာႀကီး မင္းသုဝဏ္ရဲ႕ အမ်ဳိးသားေအာင္ပြဲေန႔ မဂၤလာ ႏႈတ္ခြန္းဆက္ ကဗ်ာေလး ေမာင္ႀကီးဖတ္ဖို႔ မွ်ေဝလိုက္ပါရေစ။
.
အိုးေဝတဲ့ တညံညံ၊
ေရႊေဒါင္းပ်ဳိ ေတာင္ညိဳဦးမွာ
က်ဴးရင့္ေအာင္သံ။
.
ေအာင္ပြဲရယ္ခံ
ႏိုင္ငံတဲ့ သာေရး၊
မဂၤလာ စည္ေတာ္ရြမ္းခ်ိန္မို႔
ခြန္းခ်ဳိဆက္ေတး ။ ... ။ (မင္းသုဝဏ္)
***
ဒီကဗ်ာေလးက ၁၉၃၅ ခုႏွစ္ ႏိုဝင္ဘာလထုတ္ ႀကီးပြါးေရး မဂၢဇင္းမွာ ပါခဲ့တဲ့ ကဗ်ာေလးတဲ့ ေမာင္ႀကီးရဲ႕။ ဘယ့္ႏွယ့္လဲ ... ။ အခုခ်ိန္နဲ႔ ကြက္တိပဲ မဟုတ္လား။ အိုးေဝသံေတြ တညံညံနဲ႔ မဂၤလာစည္ေတာ္ ရြမ္းတဲ့အခ်ိန္ ... ေၾသာ္ ... ဆရာႀကီးသာ ခုေနရွိရင္ တိုင္းျပည္အတြက္ေရာ ဆရာႀကီးရဲ႕ သားအတြက္ပါ ဝမ္းသာဂုဏ္ယူစြာနဲ႔ ကဗ်ာေတြ ေရးဖြဲ႕ေနအံုးမွာလို႔ ရွင္မေတာ့ ထင္မိတာပါပဲ ေမာင္ႀကီးေရ ... ။
***
ေမာင္ႀကီးရဲ႕
ရွင္မ
ဒီကေန႔က ရွင္မတို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ၉၆ ႏွစ္ေျမာက္ အမ်ဳိးသားေအာင္ပြဲေန႔ေပါ့။ မေန႔က ေက်ာင္းမွာ စာသင္ေတာ့ Grade 4 က ေက်ာင္းသားေလးေတြကို နက္ျဖန္ေက်ာင္းပိတ္တယ္ … ဘာျဖစ္လို႔လဲ သိလားလို႔ ရွင္မက ေမးေတာ့ သူတို႔ေသခ်ာမသိဘူး၊ ဒါနဲ႔ … National day (အမ်ဳိးသားေန႔) လို႔ ေျပာျပၿပီး အမ်ဳိးသားေန႔ရဲ႕ သမိုင္းအက်ဥ္းခ်ဳပ္ကိုလည္း ရွင္းျပလိုက္ရတယ္။
.
Grade 4 ေက်ာင္းသားေလးေတြထဲမွာ ၾသစေတးလ်မွာေမြးဖြား ႀကီးျပင္းျပီး ဒီမွာ ေက်ာင္းလားတက္တဲ့ ေက်ာင္းသားေလး တေယာက္လည္း ပါတယ္ ေမာင္ႀကီးရဲ႕။ သူ႔နာမည္က ေရာ္ဘင္ တဲ့။ သူ႔မိဘႏွစ္ပါးက ျမန္မာေတြေပမဲ့ သူကေတာ့ ျမန္မာလို မေျပာတတ္ဘူး၊ သူ႔ကိုယ္သူလည္း ၾသစေတးလ်န္းလို႔သာ ခံယူထားတယ္။ I’m not Myanmar လို႔ မၾကာခဏ ေျပာတဲ့ ကေလးေပါ့။
.
အတန္းထဲမွာ သူရွိေနတဲ့အတြက္ သူနားလည္ေအာင္ အဂၤလိပ္လို ေျပာမွရတယ္။ အမ်ဳိးသားေန႔ရဲ႕ အစက လြန္ခဲ့တဲ့ ၉၆ ႏွစ္ျဖစ္တဲ့ ၁၉၂၀ ခုႏွစ္မွာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ အဲဒီႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ ၅ ရက္မွာ နယ္ခ်ဲ႕အဂၤလိပ္အစိုးရ ျပ႒ာန္းတဲ့ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ အက္ဥပေဒကို တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားေတြ မေက်နပ္လို႔ သပိတ္ေမွာက္ၾကေၾကာင္း … အမ်ဳိးသားေန႔လို႔ သတ္မွတ္ၾကမယ္ဆိုေတာ့ ေန႔အမ်ဳိးမ်ဳိးကို စဥ္းစားရာက အမ်ဳိးသားေတာ္လွန္ေရး စတင္တဲ့ေန႔ျဖစ္တဲ့ ေက်ာင္းသားေတြ သပိတ္ေမွာက္တဲ့ေန႔ကို သတ္မွတ္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္ၾကေၾကာင္း၊ အမ်ဳိးသားေန႔ အဓိပၸါယ္ပိုရွိဖို႔အတြက္ ဒီဇင္ဘာ ၅ ရက္လို႔ မသတ္မွတ္ဘဲ ျမန္မာျပကၡဒိန္ရဲ႕ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေက်ာ္ ဆယ္ရက္ေန႔ကို သတ္မွတ္တာ ျဖစ္ေၾကာင္း ... စသျဖင့္ ရွင္မလည္း တတ္သေရြ႕ မွတ္သေရြ႕ အဂၤလိပ္လို ရွင္းျပလိုက္ရတယ္။
.
ဒါတြင္မကေသးဘူး …
ျမန္မာျပည္သည္ ဒို႔ျပည္
ျမန္မာစာသည္ ဒို႔စာ
ျမန္မာစကားသည္ ဒို႔စကား… ဆိုတဲ့ ေၾကြးေၾကာ္သံေတြကိုပါ အဂၤလိပ္လို ဘာသာျပန္ၿပီး ဆိုျပ လိုက္ရေသးတာ။ ကိုယ့္စာ ကိုယ့္စကားကို ကေလးအရြယ္ကတည္းက တန္ဖိုးထားေစခ်င္လို႔ပါ ေမာင္ႀကီးရယ္။ ရွင္မတို႔တိုင္းျပည္ဟာ ကိုယ္ပိုင္စာေပနဲ႔ ဘာသာစကားရွိတယ္ဆိုတာကို သူတို႔ေလးေတြ ဂုဏ္ယူေစခ်င္လို႔ ပါ။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ႏိုင္ငံတကာ ေက်ာင္းေတြမွာ တက္ၾကတ့ဲ ကေလးအမ်ားစုဟာ ျမန္မာစာကို ဂရုမစိုက္တ့ဲအျပင္ အထင္ေတာင္ ေသးၾကတာကလား။ ရွင္မကေတာ့ ျမန္မာစာ မသင္ရေပမ့ဲ ၾကံဳရင္ၾကံဳသလို ျမန္မာစာကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးတတ္ဖို႔ သိမ္းသြင္းဆြဲေဆာင္ရတာပဲ။
.
အဲဒါနဲ႔ တဆက္တည္း အခြင့္သင့္လို႔ သူတို႔ေလးေတြကို လြတ္လပ္ေရးေန႔၊ ျပည္ေထာင္စုေန႔ စသျဖင့္ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ သမိုင္းဝင္ေန႔ေတြကို ေမးၾကည့္ေတာ့ ေသေသခ်ာခ်ာသိသူ တေယာက္မွကို မရွိဘူး ေမာင္ႀကီးေရ။ သူတို႔က မသင္ရသလိုလို ဘာလိုလို ေဝ့လည္ေၾကာင္ပတ္ လုပ္ေနေသးတာ။ ဒါနဲ႔ပဲ သူတို႔ရဲ႕ ျမန္မာစာ ဖတ္စာအုပ္ ထုတ္ခိုင္းၿပီး ရွာၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာ ဇန္နဝါရီလ ၄ ရက္ေန႔ဟာ လြတ္လပ္ေရးေအာင္ပြဲေန႔ ျဖစ္ေၾကာင္း ေရးထားတာ ေတြ႕ရတယ္။
.
ေက်ာင္းသားေတြဟာ သူတို႔ သင္ခန္းစာထဲမွာလည္း သင္ပါလ်က္နဲ႔ ဒီလိုေန႔ေတြကို စိတ္ဝင္စားမႈ အေတာ္ေလး အားနည္းသြားၿပီ ေမာင္ႀကီးရဲ႕။ ကိုယ့္တိုင္းျပည္အေၾကာင္း ကိုယ္ သိထားသင့္တာေပါ့ … လို႔ ရွင္မကေျပာေတာ့ ဟိုၾသစေတးလ်န္းေလး ေရာ္ဘင္က ဒါ ငါ့တိုင္းျပည္ မဟုတ္ဘူး။ ငါတိုင္းျပည္က ၾသစေတးလ် တဲ့။ အဲဒီလို ပါဆို … ။
***
တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ပါပဲ … ႏိုဝင္ဘာ ၂၄ ရက္ေန႔ဟာ အေမရိကန္ႏိုင္ငံရဲ႕ Thanksgiving day ေက်းဇူးေတာ္ေန႔ ျဖစ္သတဲ့ ေမာင္ႀကီးေရ။ သူတို႔ဆီမွာလည္း အစိုးရ ႐ံုးပိတ္ရက္ တရက္ေပါ့။ Thanksgiving day အေၾကာင္း ၾကံဳလို႔ ေမာင္ႀကီးကို ေျပာျပရအံုးမယ္။ ၁၆၂၀ ခုႏွစ္ မွာ Mayflower သေဘၤာႀကီးနဲ႔ အဂၤလန္ကေန အေမရိကကို ေရာက္လာတဲ့ ခရီးသြားေတြဟာ စစခ်င္း ၾကမ္းတမ္းတဲ့ ရာသီဥတုဒဏ္ကို အေတာ္ေလး ခံရစဥ္မွာေရာ ေကာက္ပဲသီးႏွံေတြ စိုက္ပ်ဳိးရာမွာပါ ေဒသခံ အေမရိကန္ လူနီေတြက ကူညီေပးခဲ့တာေၾကာင့္ သူတို႔ အဆင္ေျပခဲ့ရတယ္။ ေကာက္ပဲသီးႏွံေတြ ရိတ္သိမ္းခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ ေက်းဇူးျပဳခဲ့ဖူးသူေတြကို ေက်းဇူးတင္တဲ့အေနနဲ႔ အားလံုးဖိတ္ၾကားၿပီး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး စားေသာက္ၾကသတဲ့။
.
၁၇၈၉ ခုႏွစ္မွာေတာ့ အေမရိကန္သမၼတ ေဂ်ာ့ခ်္ဝါရွင္တန္က ႏိုဝင္ဘာ ၂၆ ရက္ကို National Thanksgiving ေန႔အျဖစ္ သတ္မွတ္ေပးခဲ့တယ္တဲ့ ေမာင္ႀကီးေရ ... ။ ဒီလိုနဲ႔ ေခတ္အဆက္ဆက္ သမၼတအဆက္ဆက္ Thanksgiving day ကို ေျပာင္းလဲသတ္မွတ္ရာက ၁၉၄၁ မွာေတာ့ ႏိုဝင္ဘာလ တတိယပတ္ရဲ႕ ၾကာသာပေတးေန႔ကို Thanksgiving day လို႔ သတ္မွတ္ၿပီး အမ်ားျပည္သူ အလုပ္ပိတ္ရက္ အျဖစ္ ေၾကျငာေပးခဲ့သတဲ့။
.
အခုေခတ္မွာေတာ့ Thanksgiving day က မိသားစုေတြ ျပန္လည္ ဆံုစည္းၾက ညစာအတူ စားၾကတဲ့ ေန႔ေပါ့ ေမာင္ႀကီးရယ္။ Thanksgiving ညစာရဲ႕ ထင္ရွားတဲ့ အစားအစာေတြကေတာ့ ေမာင္ႀကီး သိၿပီးျဖစ္တဲ့အတိုင္း ၾကက္ဆင္သားနဲ႔ ေရႊဖ႐ံုသီးမုန္႔ေပါ့။
.
ဆိုေတာ့ ေမာင္ႀကီးရယ္ … ရွင္မက ဒီရက္ႏွစ္ခု လာတိုက္ဆိုင္တာကို ေတြးေနမိတယ္။ ရွင္မတို႔ရဲ႕ အမ်ဳိးသားေန႔ဟာလည္း တကယ္ေတာ့ ေက်းဇူးေတာ္ ေန႔ပဲေလ။
.
ဘာလဲ … ေမာင္ႀကီးက ဘာဆိုင္လို႔လဲ ရွင္မရဲ႕ လို႔ ေတြးေနတာ မဟုတ္လား။ ဒီလိုေလ ေမာင္ႀကီးရဲ႕။ အမ်ဳိးသားေန႔က အစျပဳလို႔ ေက်ာင္းသားေတြဟာ အဂၤလိပ္အစိုးရကို ေတာ္လွန္ခဲ့တယ္၊ အဲဒီမွာပဲ အားလံုးရဲ႕ ရင္ထဲမွာ မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ေတြ ကိန္းေအာင္းခဲ့ၾကတယ္ေလ။ အမ်ဳိးသားစိတ္ဓာတ္ ဆိုတာ ရွင္မတို႔ တိုင္းျပည္ လြတ္လပ္ေရး ရရာ ရေၾကာင္းရဲ႕ အေျခခံ အုတ္ျမစ္ပဲ မဟုတ္လား။
.
ရွင္မတို႔တုိင္းျပည္ႀကီး လြတ္လပ္ေရးရခဲ့တာ အရင္းစစ္လိုက္ရင္ အမ်ဳိးသားေန႔က စခဲ့တာမို႔ အမ်ဳိးသားေန႔ကို ေက်းဇူးေတာ္ေန႔လို႔ ဆိုတာ ရွင္မ မလြန္ပါဘူးေနာ္ ... ။
.
ေတာ္ေသးျပီ ေမာင္ႀကီးေရ ... ရွင္မရဲ႕ စာ အဆံုးမသတ္ခင္မွာ ဆရာႀကီး မင္းသုဝဏ္ရဲ႕ အမ်ဳိးသားေအာင္ပြဲေန႔ မဂၤလာ ႏႈတ္ခြန္းဆက္ ကဗ်ာေလး ေမာင္ႀကီးဖတ္ဖို႔ မွ်ေဝလိုက္ပါရေစ။
.
အိုးေဝတဲ့ တညံညံ၊
ေရႊေဒါင္းပ်ဳိ ေတာင္ညိဳဦးမွာ
က်ဴးရင့္ေအာင္သံ။
.
ေအာင္ပြဲရယ္ခံ
ႏိုင္ငံတဲ့ သာေရး၊
မဂၤလာ စည္ေတာ္ရြမ္းခ်ိန္မို႔
ခြန္းခ်ဳိဆက္ေတး ။ ... ။ (မင္းသုဝဏ္)
***
ဒီကဗ်ာေလးက ၁၉၃၅ ခုႏွစ္ ႏိုဝင္ဘာလထုတ္ ႀကီးပြါးေရး မဂၢဇင္းမွာ ပါခဲ့တဲ့ ကဗ်ာေလးတဲ့ ေမာင္ႀကီးရဲ႕။ ဘယ့္ႏွယ့္လဲ ... ။ အခုခ်ိန္နဲ႔ ကြက္တိပဲ မဟုတ္လား။ အိုးေဝသံေတြ တညံညံနဲ႔ မဂၤလာစည္ေတာ္ ရြမ္းတဲ့အခ်ိန္ ... ေၾသာ္ ... ဆရာႀကီးသာ ခုေနရွိရင္ တိုင္းျပည္အတြက္ေရာ ဆရာႀကီးရဲ႕ သားအတြက္ပါ ဝမ္းသာဂုဏ္ယူစြာနဲ႔ ကဗ်ာေတြ ေရးဖြဲ႕ေနအံုးမွာလို႔ ရွင္မေတာ့ ထင္မိတာပါပဲ ေမာင္ႀကီးေရ ... ။
***
ေမာင္ႀကီးရဲ႕
ရွင္မ
ေမဓာဝီ
(၂၄၊ ႏိုဝင္ဘာ၊ ၂၀၁၆)
အမ်ဳိးသားေအာင္ပြဲေန႔
၂၂း၃၈ နာရီ
အမ်ဳိးသားေအာင္ပြဲေန႔
၂၂း၃၈ နာရီ
↧
ဆင္ရာတိမ္မိုးႏွင့္ အမ်ားပိုင္စကားလံုးမ်ား
စကားလံုးေတြ နာမည္ႀကီးေသာအခါ အမ်ားပိုင္သြားတတ္ေလသည္။
.
တဦးတေယာက္က စတင္တီထြင္ထားေသာ စကားလံုး ျဖစ္လင့္ကစား ထိုစကားလံုးကို အမ်ားက ႏွစ္ၿခိဳက္စြာ သံုးစြဲရင္း အမ်ားပိုင္ျဖစ္သြားေသာ စကားမ်ားရွိခဲ့ဖူးသည္။ ဥပမာ ဆိုၾကပါစို႔ ... ေရႊအိုေရာင္။ ဆရာႀကီးဒဂုန္တာရာ စတင္သံုးခဲ့သည့္ စကားလံုး။ ေရႊအိုေရာင္ အျပင္ ပန္းႏုေရာင္အို၊ ေလႏုေအး၊ ေဂၚဂင္နီ၊ ဝတ္လစ္စလစ္လမ္းမႀကီး ... စသျဖင့္ စကားလံုး အသစ္အဆန္းေတြ ဆရာႀကီးက တီထြင္ သံုးစြဲခဲ့သည္။ ထိုစကားမ်ားအနက္မွ ေရႊအိုေရာင္ ဆိုသည့္ စကားလံုးကေတာ့ျဖင့္ ယေန႔ေခတ္ လူအမ်ားသံုးစြဲေနၾကသည့္ အမ်ားပိုင္ စကားလံုး ျဖစ္၍ေနေခ်ၿပီ။
.
ငယ္စဥ္က ခင္ေမာင္တိုးသီခ်င္းေတြ စြဲစြဲလမ္းလမ္း နားေထာင္ေတာ့ “ဆင္ရာတိမ္မိုး”ဆိုသည့္ သီခ်င္းေလးကို သံစဥ္ စာသားႏွင့္တကြ ေပးထားသည့္ ေခါင္းစဥ္ေလးကိုလည္း အင္မတန္ သေဘာက်မိ၏။ ဆင္ရာတိမ္မိုး ... တဲ့ ... ။ သီခ်င္းေရးသူႏွယ္ ေပးတတ္လိုက္ပါဘိေတာ့ ... လို႔ ဆိုၿပီး ထိုေခါင္းစဥ္ေလးအား မွတ္မွတ္ရရ ရွိေနခဲ့သည္။
.
သို႔ႏွင့္ ေရွးကဗ်ာ စာေပေတြႏွင့္ ရင္းႏွီးလာစဥ္ ၁၂ လရာသီမိုး ကဗ်ာတြင္ “နတ္ေတာ္ေရာက္ျငား၊ မိုးသားမၿငိမ္၊ ဆင္ရာတိမ္” ဟု ဖတ္လိုက္ရသည့္အခါ ဆင္ရာတိမ္ ... ဆိုသည့္စကားလံုးက နဂိုကတည္းက ရွိေနႏွင့္ပါလားဟု ေတြးမိရင္း ဆင္ရာတိမ္မိုးကို ပို၍ စိတ္ဝင္စားခဲ့မိေလသည္။
လက္ဝဲသုႏၵရ ေရးသည့္ ရတုတြင္လည္း "နတ္ပန္းေ၀ၿမိဳင ္၊ သဇင္လိႈင္က၊ ၿဖိဳင္ၿဖိဳင္မၾကဲ၊ စြတ္႐ုံ ဖြဲ၏၊ သြန္းျမဲဟန္မွာ၊ ဆင္ရာတိမ္မိုး၊ ေခၚၾက႐ိုးတည့္ ... ”ဟူ၍ ဆင္ရာတိမ္မိုးက ပါခဲ့သည္။ ဒီလိုႏွင့္ ဆင္ရာတိမ္မိုးေတြ လိုက္ရွာရင္း ရာသီဖြဲ႕ကဗ်ာေတြထဲမွာ (အထူးသျဖင့္ နတ္ေတာ္လဖြဲ႕ေတြမွာ) ဆင္ရာတိမ္မိုး အသံုးကို အမ်ားအျပား ေတြ႕ရသည္။
.
ဆင္ရာတိမ္မိုး၏ အနက္က ကိုယ္ထင္သလို တိမ္ေတြဆင္ျပီး ရြာေသာမိုး မဟုတ္ခဲ့ျပန္။ နတ္ေတာ္လတြင္ ရြာေသာမိုးက ဆင္ေျခရာတိမ္သြားေအာင္ ရြာေသာမိုး ဟူ၍ လည္းေကာင္း၊ နတ္ေတာ္လမွာ မိုးမရြာဘဲ မိုးသားတိမ္လိပ္တို႔သာ ေကာင္းကင္မွာ ဆင္ယင္လႈပ္ရွားၾကသည္ဟူ၍ လည္းေကာင္း ဆိုၾကသလို ... ဆင္ေျခရာ ေပ်ာက္႐ံု ခပ္တိမ္တိမ္ရြာေသာမိုး၊ ဆင္ေျခရာ ျမင္းေျခရာ တိမ္ျမဳပ္ေအာင္ ရြာေသာမိုးဟုလည္း ဆိုၾကသည္ကို မွတ္သားခဲ့ရသည္။
.
ထိုအခါမွ ဆင္ရာတိမ္မိုး ဟူသည့္ စကားသည္ ခင္ေမာင္တုိး သီခ်င္းေရးသူ ကိုေမာင္ေမာင္ (အဥၹလီ) ထြင္ေသာ စကားလံုးမဟုတ္ဟု သိခဲ့ရေလေတာ့သည္။ သို႔တိုင္လ်က္ ထိုေတးေရးသူကို မခ်ီးက်ဴးဘဲ မေနႏိုင္။ ထိုေရွးေခတ္ အသံုးအႏႈန္းကို သီခ်င္းေခါင္းစဥ္တပ္ကာ စြဲမက္ဖြယ္ ေရးဖြဲ႕ႏိုင္ေပစြဟု ႀကိတ္၍ ခ်ီးက်ဴး အားက်မိပါသည္။
.
ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္ ဝတၳဳေတြဖတ္ေတာ့ အထူးသျဖင့္ ႏြမ္ဂ်ာသိုင္း ဝတၳဳမ်ား၏ ေခါင္းစဥ္ေတြသည္ ငယ္ငယ္က ေက်ာင္းသင္ခန္းစာ ဖတ္စာထဲက စာသားမ်ား ျဖစ္ေနသည္ကို သတိမူမိသည္။ “ဟိုဘက္ကမ္းက မီးထိန္ထိန္” “အလယ္ကလူ စကားဝဲ၏” စသျဖင့္ ... ။ ထိုသည္ကို အားက်၍ ကိုယ္တိုင္ ဘေလာ့ကေလးမွာ ေရးခဲ့သည့္ စာတခ်ဳိ႕၏ ေခါင္းစဥ္ေတြသည္ ဖတ္စာထဲက စာသားမ်ား ျဖစ္ေသာ ”ရာသီဥတု ပူသည္” ”ညအခါ လသာသာ” တို႔ကို သံုးစြဲခဲ့ဖူးသည္။
.
ႏြမ္ဂ်ာသိုင္းဆိုလို႔ သူ၏ ”ေဒါင္းယာဥ္ပ်ံ ဘံုနံေဘးမွာ စာေရးလို႔ထားခ်င္တယ္”ဝတၳဳေခါင္းစဥ္သည္လည္း ေရွး ကဗ်ာထဲမွ စာသားပင္ျဖစ္သည္။ တြံေတးသိန္းတန္၏ နာမည္ႀကီးသီခ်င္း "ႏွမလက္ေလွ်ာ့ ေနေလေတာ့"သည္ပင္ ရွင္မဟာရ႒သာရ၏ ပုေရနိသင္ အစခ်ီ ပိုဒ္စံုရတုတြင္ပါေသာ စာသားျဖစ္ေနသည္။ ရွင္မဟာရ႒သာရက ခုလိုေရးထားခ့ဲသည္။
…
"ဤဘဝတြင္ ႏွမလက္ေလွ်ာ့၊ ေနေလေတာ့ဟု၊ ခ်စ္ေပါ့မၾကံဳ၊ ညိွးငယ္ပံုမွ်၊ ရြက္ဟုန္ေၾကြၾကဳပ္၊ ခ်မင္းတုပ္သို႔၊ စိတ္ခ်ဳပ္မပြင့္၊ ပ်ံ႕လြင့္ေမတၱာ၊ ကရုဏာႏွင့္၊ တဏွာေလာဘ၊ ေဒါသေျမွးထူ၊ ရမၼက္ျမဴကို၊ ဘယ္သူႏႈိးရွာ ေလေတာ့မည္။
.
ထိုသို႔ ေရွးက အသံုးအႏႈန္းေတြ ကဗ်ာစာသားေတြ ေခတ္အဆက္ဆက္ ယူငင္သံုးစြဲခ့ဲၾကေသာ္ျငား မူရင္း မည္သူမည္ဝါဟု ခရက္ဒစ္လည္း မေပးၾက။ ၾကာေတာ့ မူရင္းေရးသူကိုပင္ ပရိသတ္က မသိၾကေတာ့။ ေနာက္လူေတြ ထြင္သည္ဟုသာ ထင္ၾကေပလိမ့္မည္။
.
မူရင္းေရးသူေတြသာ သက္ရွိထင္ရွား ရွိေနေသးလွ်င္ သူတို႔တီထြင္ ေရးဖြဲ႕ထားသည့္ စာသား ယူငင္သံုးစြဲၾကသည္ကို အျပစ္တင္ၾကေလမည္လား … ။ လားလားမွ် မထင္ပါ။ သူတို႔စကားလံုး အမ်ားသံုးကာ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ျဖစ္သြားသည့္အတြက္ ပို၍ပင္ ဝမ္းေျမာက္ၾကပါလိမ့္မည္။
.
စာတပုဒ္၊ စာတပိုဒ္ ႏွစ္ျခိဳက္၍ quote လုပ္ကာ ယူငင္သံုးစြဲလိုပါက မူရင္းပိုင္ရွင္ကို ညႊန္းရန္ လိုအပ္ပါေသာ္လည္း … စကားလံုးမ်ား နာမည္ႀကီးေသာအခါ အမ်ားပိုင္ ျဖစ္သြားၾကေလေတာ့သည္။
***
ေမဓာဝီ
၃ ဒီဇင္ဘာ ၂၀၁၆
.
(မႏွစ္က ေရးျပီး အဆံုးမသတျ္ဖစ္ဘဲ တပိုင္းတစ ျဖစ္ေနတ့ဲစာေလး ေဖ့စ္ဘြတ္မွာ only me လုပ္ထားတာ on this day memory မွာ ျပန္ေပၚလာလို႔ အဆံုးသတ္ျပီး တင္လိုက္ပါတယ္။)
.
တဦးတေယာက္က စတင္တီထြင္ထားေသာ စကားလံုး ျဖစ္လင့္ကစား ထိုစကားလံုးကို အမ်ားက ႏွစ္ၿခိဳက္စြာ သံုးစြဲရင္း အမ်ားပိုင္ျဖစ္သြားေသာ စကားမ်ားရွိခဲ့ဖူးသည္။ ဥပမာ ဆိုၾကပါစို႔ ... ေရႊအိုေရာင္။ ဆရာႀကီးဒဂုန္တာရာ စတင္သံုးခဲ့သည့္ စကားလံုး။ ေရႊအိုေရာင္ အျပင္ ပန္းႏုေရာင္အို၊ ေလႏုေအး၊ ေဂၚဂင္နီ၊ ဝတ္လစ္စလစ္လမ္းမႀကီး ... စသျဖင့္ စကားလံုး အသစ္အဆန္းေတြ ဆရာႀကီးက တီထြင္ သံုးစြဲခဲ့သည္။ ထိုစကားမ်ားအနက္မွ ေရႊအိုေရာင္ ဆိုသည့္ စကားလံုးကေတာ့ျဖင့္ ယေန႔ေခတ္ လူအမ်ားသံုးစြဲေနၾကသည့္ အမ်ားပိုင္ စကားလံုး ျဖစ္၍ေနေခ်ၿပီ။
.
ငယ္စဥ္က ခင္ေမာင္တိုးသီခ်င္းေတြ စြဲစြဲလမ္းလမ္း နားေထာင္ေတာ့ “ဆင္ရာတိမ္မိုး”ဆိုသည့္ သီခ်င္းေလးကို သံစဥ္ စာသားႏွင့္တကြ ေပးထားသည့္ ေခါင္းစဥ္ေလးကိုလည္း အင္မတန္ သေဘာက်မိ၏။ ဆင္ရာတိမ္မိုး ... တဲ့ ... ။ သီခ်င္းေရးသူႏွယ္ ေပးတတ္လိုက္ပါဘိေတာ့ ... လို႔ ဆိုၿပီး ထိုေခါင္းစဥ္ေလးအား မွတ္မွတ္ရရ ရွိေနခဲ့သည္။
.
သို႔ႏွင့္ ေရွးကဗ်ာ စာေပေတြႏွင့္ ရင္းႏွီးလာစဥ္ ၁၂ လရာသီမိုး ကဗ်ာတြင္ “နတ္ေတာ္ေရာက္ျငား၊ မိုးသားမၿငိမ္၊ ဆင္ရာတိမ္” ဟု ဖတ္လိုက္ရသည့္အခါ ဆင္ရာတိမ္ ... ဆိုသည့္စကားလံုးက နဂိုကတည္းက ရွိေနႏွင့္ပါလားဟု ေတြးမိရင္း ဆင္ရာတိမ္မိုးကို ပို၍ စိတ္ဝင္စားခဲ့မိေလသည္။
လက္ဝဲသုႏၵရ ေရးသည့္ ရတုတြင္လည္း "နတ္ပန္းေ၀ၿမိဳင ္၊ သဇင္လိႈင္က၊ ၿဖိဳင္ၿဖိဳင္မၾကဲ၊ စြတ္႐ုံ ဖြဲ၏၊ သြန္းျမဲဟန္မွာ၊ ဆင္ရာတိမ္မိုး၊ ေခၚၾက႐ိုးတည့္ ... ”ဟူ၍ ဆင္ရာတိမ္မိုးက ပါခဲ့သည္။ ဒီလိုႏွင့္ ဆင္ရာတိမ္မိုးေတြ လိုက္ရွာရင္း ရာသီဖြဲ႕ကဗ်ာေတြထဲမွာ (အထူးသျဖင့္ နတ္ေတာ္လဖြဲ႕ေတြမွာ) ဆင္ရာတိမ္မိုး အသံုးကို အမ်ားအျပား ေတြ႕ရသည္။
.
ဆင္ရာတိမ္မိုး၏ အနက္က ကိုယ္ထင္သလို တိမ္ေတြဆင္ျပီး ရြာေသာမိုး မဟုတ္ခဲ့ျပန္။ နတ္ေတာ္လတြင္ ရြာေသာမိုးက ဆင္ေျခရာတိမ္သြားေအာင္ ရြာေသာမိုး ဟူ၍ လည္းေကာင္း၊ နတ္ေတာ္လမွာ မိုးမရြာဘဲ မိုးသားတိမ္လိပ္တို႔သာ ေကာင္းကင္မွာ ဆင္ယင္လႈပ္ရွားၾကသည္ဟူ၍ လည္းေကာင္း ဆိုၾကသလို ... ဆင္ေျခရာ ေပ်ာက္႐ံု ခပ္တိမ္တိမ္ရြာေသာမိုး၊ ဆင္ေျခရာ ျမင္းေျခရာ တိမ္ျမဳပ္ေအာင္ ရြာေသာမိုးဟုလည္း ဆိုၾကသည္ကို မွတ္သားခဲ့ရသည္။
.
ထိုအခါမွ ဆင္ရာတိမ္မိုး ဟူသည့္ စကားသည္ ခင္ေမာင္တုိး သီခ်င္းေရးသူ ကိုေမာင္ေမာင္ (အဥၹလီ) ထြင္ေသာ စကားလံုးမဟုတ္ဟု သိခဲ့ရေလေတာ့သည္။ သို႔တိုင္လ်က္ ထိုေတးေရးသူကို မခ်ီးက်ဴးဘဲ မေနႏိုင္။ ထိုေရွးေခတ္ အသံုးအႏႈန္းကို သီခ်င္းေခါင္းစဥ္တပ္ကာ စြဲမက္ဖြယ္ ေရးဖြဲ႕ႏိုင္ေပစြဟု ႀကိတ္၍ ခ်ီးက်ဴး အားက်မိပါသည္။
.
ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္ ဝတၳဳေတြဖတ္ေတာ့ အထူးသျဖင့္ ႏြမ္ဂ်ာသိုင္း ဝတၳဳမ်ား၏ ေခါင္းစဥ္ေတြသည္ ငယ္ငယ္က ေက်ာင္းသင္ခန္းစာ ဖတ္စာထဲက စာသားမ်ား ျဖစ္ေနသည္ကို သတိမူမိသည္။ “ဟိုဘက္ကမ္းက မီးထိန္ထိန္” “အလယ္ကလူ စကားဝဲ၏” စသျဖင့္ ... ။ ထိုသည္ကို အားက်၍ ကိုယ္တိုင္ ဘေလာ့ကေလးမွာ ေရးခဲ့သည့္ စာတခ်ဳိ႕၏ ေခါင္းစဥ္ေတြသည္ ဖတ္စာထဲက စာသားမ်ား ျဖစ္ေသာ ”ရာသီဥတု ပူသည္” ”ညအခါ လသာသာ” တို႔ကို သံုးစြဲခဲ့ဖူးသည္။
.
ႏြမ္ဂ်ာသိုင္းဆိုလို႔ သူ၏ ”ေဒါင္းယာဥ္ပ်ံ ဘံုနံေဘးမွာ စာေရးလို႔ထားခ်င္တယ္”ဝတၳဳေခါင္းစဥ္သည္လည္း ေရွး ကဗ်ာထဲမွ စာသားပင္ျဖစ္သည္။ တြံေတးသိန္းတန္၏ နာမည္ႀကီးသီခ်င္း "ႏွမလက္ေလွ်ာ့ ေနေလေတာ့"သည္ပင္ ရွင္မဟာရ႒သာရ၏ ပုေရနိသင္ အစခ်ီ ပိုဒ္စံုရတုတြင္ပါေသာ စာသားျဖစ္ေနသည္။ ရွင္မဟာရ႒သာရက ခုလိုေရးထားခ့ဲသည္။
…
"ဤဘဝတြင္ ႏွမလက္ေလွ်ာ့၊ ေနေလေတာ့ဟု၊ ခ်စ္ေပါ့မၾကံဳ၊ ညိွးငယ္ပံုမွ်၊ ရြက္ဟုန္ေၾကြၾကဳပ္၊ ခ်မင္းတုပ္သို႔၊ စိတ္ခ်ဳပ္မပြင့္၊ ပ်ံ႕လြင့္ေမတၱာ၊ ကရုဏာႏွင့္၊ တဏွာေလာဘ၊ ေဒါသေျမွးထူ၊ ရမၼက္ျမဴကို၊ ဘယ္သူႏႈိးရွာ ေလေတာ့မည္။
.
ထိုသို႔ ေရွးက အသံုးအႏႈန္းေတြ ကဗ်ာစာသားေတြ ေခတ္အဆက္ဆက္ ယူငင္သံုးစြဲခ့ဲၾကေသာ္ျငား မူရင္း မည္သူမည္ဝါဟု ခရက္ဒစ္လည္း မေပးၾက။ ၾကာေတာ့ မူရင္းေရးသူကိုပင္ ပရိသတ္က မသိၾကေတာ့။ ေနာက္လူေတြ ထြင္သည္ဟုသာ ထင္ၾကေပလိမ့္မည္။
.
မူရင္းေရးသူေတြသာ သက္ရွိထင္ရွား ရွိေနေသးလွ်င္ သူတို႔တီထြင္ ေရးဖြဲ႕ထားသည့္ စာသား ယူငင္သံုးစြဲၾကသည္ကို အျပစ္တင္ၾကေလမည္လား … ။ လားလားမွ် မထင္ပါ။ သူတို႔စကားလံုး အမ်ားသံုးကာ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ျဖစ္သြားသည့္အတြက္ ပို၍ပင္ ဝမ္းေျမာက္ၾကပါလိမ့္မည္။
.
စာတပုဒ္၊ စာတပိုဒ္ ႏွစ္ျခိဳက္၍ quote လုပ္ကာ ယူငင္သံုးစြဲလိုပါက မူရင္းပိုင္ရွင္ကို ညႊန္းရန္ လိုအပ္ပါေသာ္လည္း … စကားလံုးမ်ား နာမည္ႀကီးေသာအခါ အမ်ားပိုင္ ျဖစ္သြားၾကေလေတာ့သည္။
***
ေမဓာဝီ
၃ ဒီဇင္ဘာ ၂၀၁၆
.
(မႏွစ္က ေရးျပီး အဆံုးမသတျ္ဖစ္ဘဲ တပိုင္းတစ ျဖစ္ေနတ့ဲစာေလး ေဖ့စ္ဘြတ္မွာ only me လုပ္ထားတာ on this day memory မွာ ျပန္ေပၚလာလို႔ အဆံုးသတ္ျပီး တင္လိုက္ပါတယ္။)
↧
ဆႏၵ
ဆႏၵ
***
***
ေရာင္စံုေဘာလံုး ကဗ်ာေလး
သီေၾကြးခ့ဲတ့ဲ ကေလးဘဝ
ျပန္ရခြင့္သာ ရွိခ့ဲရင္ …
...![]()
အေမ့ရင္ခြင္မွာ ေခါင္းတင္ေမွးရင္း
သားေခ်ာ့ေတးခ်င္းေတြ နားဆင္
အိပ္ရာဝင္ခ့ဲတ့ဲ ကေလးဘဝ
ျပန္ရခြင့္သာ ရွိခ့ဲရင္ …
သားေခ်ာ့ေတးခ်င္းေတြ နားဆင္
အိပ္ရာဝင္ခ့ဲတ့ဲ ကေလးဘဝ
ျပန္ရခြင့္သာ ရွိခ့ဲရင္ …
...
လိုရင္ ငို - ၾကည္ရင္ ျပံဳး
ဟန္ေဆာင္မ်က္ႏွာဖံုးေတြ မရွိ
ပကတိအျပစ္မ့ဲတ့ဲ ကေလးဘဝ
ျပန္ရခြင့္သာ ရွိခ့ဲရင္ …
… … … …
… … … …
… … … …
ဘဝကို အသစ္က ျပန္စ
ေသာကမွန္သမွ် လြတ္ကင္းလို႔
ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္းရခ်င္တယ္ … ။ …။
***
ဟန္ေဆာင္မ်က္ႏွာဖံုးေတြ မရွိ
ပကတိအျပစ္မ့ဲတ့ဲ ကေလးဘဝ
ျပန္ရခြင့္သာ ရွိခ့ဲရင္ …
… … … …
… … … …
… … … …
ဘဝကို အသစ္က ျပန္စ
ေသာကမွန္သမွ် လြတ္ကင္းလို႔
ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္းရခ်င္တယ္ … ။ …။
***
ေမဓာဝီ
4.12.16
22:44
4.12.16
22:44
↧
↧
ေမာင္ႀကီးသို႔ ေပးစာ (၃)
ေစ်းသြားတဲ့ေန႔ ...
***
ေမာင္ႀကီးေရ …
***
ေမာင္ႀကီးေရ …
ဒီေန႔ ဒီဇင္ဘာလ ၂၄ ရက္ ခရစ္စမတ္ အႀကိဳေန႔မို႔ ရွင္မတို႔ေက်ာင္းက စေန တနဂၤေႏြ သင္တန္းေတြ ပိတ္တာနဲ႔ ခါတိုင္းလို အိပ္ရာ ေစာေစာမထဘဲ ေျခာက္နာရီ ခြဲေလာက္မွ ထျဖစ္တယ္။ မ်က္ႏွာသစ္ အဝတ္လဲၿပီး တပတ္စာ ေစ်းဝယ္ဖို႔ အိမ္နားက ေစ်းကေလးဆီ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ခ့ဲေလရဲ႕။ မနက္ခင္း ေကာင္းကင္က တိမ္တဆုပ္ တအုပ္နဲ႔မို႔ ေနမပူဘူး၊ ေအးလည္း မေအးဘူး။ သာသာယာယာနဲ႔ ေနလို႔ေကာင္း႐ံုကေလး… ။
.
အိမ္ေရွ႕ကေန တဘက္လမ္းကို ကူးမယ္ဆိုေတာ့ လူကူးမ်ဥ္းၾကားမွာ ရွင္မနဲ႔ အတူေစ်းလိုက္တဲ့ တူမေလးရယ္၊ ဦးေလးႀကီး တေယာက္ရယ္ ကားအရွင္းကို ေစာင့္ေနၾကတာေပါ့။ အိမ္ေရွ႕က လမ္းမႀကီးကလည္း မနက္ေစာေစာေတာင္ ကားအသြားအလာ မျပတ္ဘူး ေမာင္ႀကီးရဲ႕။
.
ရွင္မတို႔လည္း လမ္းကူးဖို႔ ေစာင့္ေနရင္းနဲ႔ ကားႏွစ္စီး ေရွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္ ေမာင္းလာရာက တစီးက လူကူးမ်ဥ္းၾကား တည့္တည့္မွာ ကၽြိခနဲ ရပ္လိုက္တယ္။ ဘာလို႔ပါလိမ့္လို႔ လွမ္းၾကည့္ေတာ့ ခုနက ဦးေလးႀကီးက လမ္းကူးသြားတာ လမ္းလယ္ ပလက္ေဖာင္းတံုးဆီ ေရာက္ေနၿပီ။ အဲဒီကားေပၚကလူက လမ္းျဖတ္ကူးတဲ့ ဦးေလးႀကီးကို တခုခုလွမ္းေျပာတာ။ သူ႔ကားလာေနတာကို လမ္းျဖတ္ကူးရသလား ... ေပါ့။ ေၾသာ္ ... ျဖစ္မွ ျဖစ္ရေလ ... လူကူးမ်ဥ္းၾကားမွာ ကားက အရွိန္ေလွ်ာ့ရ ရပ္ေပးရမွာကို သူကပဲ လွမ္းေျပာရတယ္လို႔။ ရွင္မလည္း အျမင္ကပ္လို႔ လွမ္းေျပာလိုက္ေသးတယ္၊ ၾကားၾကား မၾကားၾကားေပါ့။ “ဒါ လူကူးမ်ဥ္းၾကားေလ” ... လို႔။
.
ဟုတ္တယ္ေလ ေမာင္ႀကီးရယ္ ... ။ ရွင္မတို႔ ျမန္မာျပည္သားေတြရဲ႕ ဘဝက လူကူးမ်ဥ္းၾကားမွာေတာင္ ေသေျပးရွင္ေျပးကူးလို ကူးရ၊ ကားအရွင္းကို တေမ့တေမာ ရပ္ေစာင့္လို ေစာင့္ရနဲ႔ ... ။ ကားေပၚက လူေတြဟာ ယာဥ္စည္းကမ္း လမ္းစည္းကမ္းကို နားမလည္တာလား တမင္လုပ္ေနၾကတာလား ... လို႔ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ေတြးမိတယ္။
.
ဦးေလးႀကီးကေတာ့ သူမွန္တာမို႔ ဘာမွခြန္းတံု႔မျပန္ဘဲ ပံုမွန္ပဲ လမ္းကူးသြားတယ္၊ ရွင္မလည္း ကမန္းကတန္း တဘက္လမ္းကူးၿပီး ေစ်းကို ဆက္သြားတာေပါ့။ ဟင္ ... ရွင္မ ပလက္ေဖာင္းေပၚက ေလွ်ာက္ရဲ႕လား ... ဟုတ္လား ... ေမာင္ႀကီးကေတာ့ လုပ္ၿပီ၊ လူသြား ပလက္ေဖာင္းဆိုတာ လူေတြေလွ်ာက္ဖို႔ လုပ္ေပးထားတာမွ မဟုတ္ဘဲ ေမာင္ႀကီးရဲ႕။ လမ္းကူးလိုက္တာနဲ႔ ပလက္ေဖာင္းေပၚမွာ ဘတ္စ္ကားမွတ္တိုင္၊ နံေစာ္ေ္နတဲ့ စည္ပင္အမႈိက္ပံုး၊ ဂ်ာနယ္သည္၊ အသုပ္သည္၊ အဲဒါေတြလြန္သြားရင္လည္း မညီမညာတဲ့ ပလက္ေဖာင္းေတြက အိမ္ေတြနဲ႔ ကပ္ေနတာေၾကာင့္ ေစ်းသြားတိုင္း ကားလမ္းေပၚကပဲ ဆင္းေလွ်ာက္ရတာေလ။
.
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕က ပလက္ေဖာင္းေတြ အေၾကာင္း ေမာင္ႀကီးလည္း အသိသားနဲ႔။ လမ္းေလွ်ာက္လို႔မရတဲ့ ပလက္ေဖာင္းေတြရဲ႕ ေဘးမွာလည္း ညအိပ္ညေန ရပ္ထားတဲ့ ကားေတြကရွိေတာ့ ကားလမ္းမေပၚကပဲ ဆင္းေလွ်ာက္ရတာ ထံုးစံျဖစ္ေနပါၿပီ။ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္က ကားႀကီးေတြ ဝီးခနဲ ျဖတ္သြားမွ ကမန္းကတန္း ေဘးကိုယို႔ၿပီး ေရွာင္ရတယ္။ လမ္းေပၚမွာ ဆင္းေလွ်ာက္ သြားျပန္ေတာ့ ကြမ္းတံေတြးကစၿပီး ေခြးေတြရဲ႕ အညစ္အေၾကး အဆံုး မနက္ခင္းရဲ႕ ႐ႈခ်င့္စဖြယ္ ျမင္ကြင္းအျဖစ္ ျမင္ရတာပါပဲ ေမာင္ႀကီးရယ္။ ေဘးဘီဝဲယာ မၾကည့္အားဘူး၊ ေရွ႕ၾကည့္ ေအာက္ၾကည့္နဲ႔ ကိုယ့္အႏၲရာယ္ကိုယ္ ၾကည့္ေရွာင္ေနရတာပ။
.
ဒီလိုနဲ႔ ေစ်းေရာက္ေရာ ... ။ ဒီေန႔ ေစ်းထဲမွာ ေစ်းသည္ေတြ အေတာ္ပါးေနတာ။ ဝယ္ေနက် ငါးသည္မထြက္လို႔ တျခားဆိုင္မွာ ဝယ္ရတယ္။ တျခားဆိုင္ ဆိုေပမဲ့ အဲဒီဆိုင္က အေမတို႔ အေဖတို႔ ဝယ္ေနက်ဆိုင္ပါပဲ။ ရွင္မလည္း ငါးေတြ ပုစြန္ေတြဝယ္ၿပီး ပိုက္ဆံေပးေတာ့ ဆိုင္ခံုေပၚက ငါးသည္ အေဒၚႀကီးက မယူဘူး သိလား၊ ငါးခုတ္ေပးတဲ့ ဦးေလးႀကီးကိုပဲ ေပးခိုင္းတယ္။ တခုခုဆို ဦးေလးႀကီးကို ေမးေငါ့ေငါ့ ျပေနေတာ့ ဘယ္လိုပါလိမ့္ေပါ့။
.
“အိမ္မွာေနရတာ ပ်င္းလို႔ ေစ်းထဲလိုက္လာတာ၊ အစ္မက အလုပ္မလုပ္ေတာ့ဘူးေလ ...”
လက္ဘက္ရည္ခြက္ထဲကို မုန္႔ေတြဗ်စ္ခနဲ ႏွစ္ရင္း သူက ေျပာတယ္ သိလား။ လက္ကို ျပန္အပင့္မွာ ေရႊလက္ေကာက္ႀကီးေတြက ခၽြင္ခနဲ။ ရွင္မလည္း အလိုက္အထိုက္ “ေၾသာ္ .. ဟုတ္ကဲ့” ေပါ့။
“စကၤာပူက သားက ဖုန္းဆက္ရင္ ေမးတာ၊ အေမ ဘယ္မွာလဲ၊ ဘာလုပ္ေနလဲ ... ဆိုၿပီးေလ၊ ကိုယ့္မွာ ညာရတယ္၊ အေမ အိမ္မွာပါ သားရယ္ ...လို႔ ... ဟင္းဟင္း”
ရွင္မလည္း သူ႔လိုပဲ ဟင္းဟင္း လို႔လိုက္ရယ္ရင္း ဆြဲျခင္းေလးမၿပီး အျမန္လစ္ရတယ္ ေမာင္ႀကီးေရ ... ။
.
ေနာက္ ဝယ္ေနက် အပ်ဳိႀကီးညီအစ္မ ေရာင္းတဲ့ ဟင္းရြက္ဆိုင္ကလည္း ပိတ္ထားတာနဲ႔ စေနသား အဘရဲ႕ ဟင္းရြက္ဆိုင္မွာ သြားဝယ္ရတယ္။ အဲဒီအဘကေတာ့ အာဝဇၨန္းေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ေဖာ္ေဖာ္ေရြေရြပါပဲ။ သူ႔ဆိုင္က ပစၥည္းလည္းစံုတယ္။
“လာေနာ္ စေနေန႔မွာ စေနသားေလးေရာင္းတဲ့ ဆိုင္က လာဝယ္ၾက၊ လတ္တယ္ စံုတယ္ ... အသက္ ဆယ္ႏွစ္သားကတည္းက ဒီမွာ ေရာင္းလာတာ”
“ဟင္ ... အဘက ဆယ္ႏွစ္သားကတည္းက ဒီေစ်းမွာ ေရာင္းတာလား”
“ဟုတ္ပါ့ တူမႀကီးေရ ... ေစ်းေရာင္းသက္ အႏွစ္ ၅၀ ေက်ာ္သြားၿပီ၊ အခု အဘအသက္ ၆၈ ႏွစ္၊ 74 မွာ ဘြဲ႕ရတယ္”
.
ရွင္မ တအံ့တၾသ သူ႔ကိုၾကည့္မိတယ္။ ရွင္မ ငယ္ငယ္ကတည္းက ဒီေစ်းကို အေမနဲ႔လိုက္ၿပီး ဝယ္ေနက်။ အဲဒီအဘကိုလည္း မွတ္မိပါတယ္။ သူ ဘြဲ႕ရၿပီးသားဆိုတာကေတာ့ အခုမွ သိေတာ့တယ္။ သူက ဆက္ေျပာေသးတယ္။
“အဘငယ္ငယ္က ေစ်းေရာင္းလိုက္ ေက်ာင္းေျပးတက္လိုက္ လုပ္ရတာေလ။ တကၠသိုလ္တက္ေတာ့လည္း ေစ်းေရာင္းရင္း တက္ခဲ့တာပဲ။ ဘြဲ႕ရေတာ့ ဝန္ထမ္းဝင္လုပ္လိုက္ေသးတယ္၊ ပိုက္ဆံမရလို႔ အလုပ္ကထြက္ၿပီး ေစ်းျပန္ေရာင္းတာ”
.
“အဘက ေတာ္လိုက္တာ”
ရွင္မ ဘာေျပာရမွန္းမသိေတာ့ဘူး ေမာင္ႀကီးေရ ... ။ အသားညိဳညိဳ ဂင္တိုတိုနဲ႔ စြပ္က်ယ္လက္ျပတ္၊ ခ်ည္ပုဆိုးခပ္တိုတို ဝတ္ၿပီး ေစ်းေခၚေကာင္းတဲ့ အဘဟာ ရွင္မအသက္ ၃ ႏွစ္သမီး အရြယ္ကတည္းက ဘြဲ႔ရၿပီးသား ... တဲ့ေလ။
.
ဘြဲ႔ရ ကြမ္းယာသည္၊ ဘြဲ႔ရ ဆိုက္ကားဆရာ၊ ဘြဲ႔ရ အေၾကာ္သည္၊ ဘြဲ႔ရ အသုတ္သည္ ... စသျဖင့္ ရွိတာ ရွင္မလည္း သိပါတယ္။ ဒါက ဒီဘက္ေခတ္မွလို႔ ထင္ခဲ့တာ။ ခု ဒီအဘကေတာ့ အရင္ေခတ္ကတည္းက ဘြဲ႔ရပညာတတ္ တေယာက္ ... ဒါေပမဲ့ ကုန္စိမ္းသည္ဘဝနဲ႔ ရပ္တည္ေနဆဲ။
.
ေစ်းကအျပန္လမ္းမွာေတာ့ ရွင္မအေတြးေတြနဲ႔ ႐ႈပ္ေထြးလို႔ေပါ့ ေမာင္ႀကီးရယ္။ လူကူးမ်ဥ္းၾကားမွာ မရပ္တဲ့ကား၊ ပလက္ေဖာင္းေပၚက ဆိုင္ကေလးေတြ၊ လမ္းမေပၚက ကြမ္းတံေတြးနဲ႔ ေခြးေခ်း၊ ငါးဆိုင္ေပၚက ငါးမေရာင္းတဲ့ ငါးသည္၊ ဘြဲ႔ရ ပညာတတ္ ကုန္စိမ္းသည္ ... စတဲ့ စတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြ ျပန္ေတြးရင္း အိမ္ျပန္လာခဲ့ပါေတာ့တယ္။
.
ေၾသာ္ ... ဒါနဲ႔ ... ေနာက္တခါ ေမာင္ႀကီး ရန္ကုန္ေရာက္လို႔ ေစ်းသြားရင္ အဲဒီဇာတ္ေကာင္ေလးေတြ ၾကည့္ခဲ့ဖို႔ မေမ့နဲ႔အံုး ... ေနာ္ ... ။
.
အိမ္ေရွ႕ကေန တဘက္လမ္းကို ကူးမယ္ဆိုေတာ့ လူကူးမ်ဥ္းၾကားမွာ ရွင္မနဲ႔ အတူေစ်းလိုက္တဲ့ တူမေလးရယ္၊ ဦးေလးႀကီး တေယာက္ရယ္ ကားအရွင္းကို ေစာင့္ေနၾကတာေပါ့။ အိမ္ေရွ႕က လမ္းမႀကီးကလည္း မနက္ေစာေစာေတာင္ ကားအသြားအလာ မျပတ္ဘူး ေမာင္ႀကီးရဲ႕။
.
ရွင္မတို႔လည္း လမ္းကူးဖို႔ ေစာင့္ေနရင္းနဲ႔ ကားႏွစ္စီး ေရွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္ ေမာင္းလာရာက တစီးက လူကူးမ်ဥ္းၾကား တည့္တည့္မွာ ကၽြိခနဲ ရပ္လိုက္တယ္။ ဘာလို႔ပါလိမ့္လို႔ လွမ္းၾကည့္ေတာ့ ခုနက ဦးေလးႀကီးက လမ္းကူးသြားတာ လမ္းလယ္ ပလက္ေဖာင္းတံုးဆီ ေရာက္ေနၿပီ။ အဲဒီကားေပၚကလူက လမ္းျဖတ္ကူးတဲ့ ဦးေလးႀကီးကို တခုခုလွမ္းေျပာတာ။ သူ႔ကားလာေနတာကို လမ္းျဖတ္ကူးရသလား ... ေပါ့။ ေၾသာ္ ... ျဖစ္မွ ျဖစ္ရေလ ... လူကူးမ်ဥ္းၾကားမွာ ကားက အရွိန္ေလွ်ာ့ရ ရပ္ေပးရမွာကို သူကပဲ လွမ္းေျပာရတယ္လို႔။ ရွင္မလည္း အျမင္ကပ္လို႔ လွမ္းေျပာလိုက္ေသးတယ္၊ ၾကားၾကား မၾကားၾကားေပါ့။ “ဒါ လူကူးမ်ဥ္းၾကားေလ” ... လို႔။
.
ဟုတ္တယ္ေလ ေမာင္ႀကီးရယ္ ... ။ ရွင္မတို႔ ျမန္မာျပည္သားေတြရဲ႕ ဘဝက လူကူးမ်ဥ္းၾကားမွာေတာင္ ေသေျပးရွင္ေျပးကူးလို ကူးရ၊ ကားအရွင္းကို တေမ့တေမာ ရပ္ေစာင့္လို ေစာင့္ရနဲ႔ ... ။ ကားေပၚက လူေတြဟာ ယာဥ္စည္းကမ္း လမ္းစည္းကမ္းကို နားမလည္တာလား တမင္လုပ္ေနၾကတာလား ... လို႔ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ေတြးမိတယ္။
.
ဦးေလးႀကီးကေတာ့ သူမွန္တာမို႔ ဘာမွခြန္းတံု႔မျပန္ဘဲ ပံုမွန္ပဲ လမ္းကူးသြားတယ္၊ ရွင္မလည္း ကမန္းကတန္း တဘက္လမ္းကူးၿပီး ေစ်းကို ဆက္သြားတာေပါ့။ ဟင္ ... ရွင္မ ပလက္ေဖာင္းေပၚက ေလွ်ာက္ရဲ႕လား ... ဟုတ္လား ... ေမာင္ႀကီးကေတာ့ လုပ္ၿပီ၊ လူသြား ပလက္ေဖာင္းဆိုတာ လူေတြေလွ်ာက္ဖို႔ လုပ္ေပးထားတာမွ မဟုတ္ဘဲ ေမာင္ႀကီးရဲ႕။ လမ္းကူးလိုက္တာနဲ႔ ပလက္ေဖာင္းေပၚမွာ ဘတ္စ္ကားမွတ္တိုင္၊ နံေစာ္ေ္နတဲ့ စည္ပင္အမႈိက္ပံုး၊ ဂ်ာနယ္သည္၊ အသုပ္သည္၊ အဲဒါေတြလြန္သြားရင္လည္း မညီမညာတဲ့ ပလက္ေဖာင္းေတြက အိမ္ေတြနဲ႔ ကပ္ေနတာေၾကာင့္ ေစ်းသြားတိုင္း ကားလမ္းေပၚကပဲ ဆင္းေလွ်ာက္ရတာေလ။
.
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕က ပလက္ေဖာင္းေတြ အေၾကာင္း ေမာင္ႀကီးလည္း အသိသားနဲ႔။ လမ္းေလွ်ာက္လို႔မရတဲ့ ပလက္ေဖာင္းေတြရဲ႕ ေဘးမွာလည္း ညအိပ္ညေန ရပ္ထားတဲ့ ကားေတြကရွိေတာ့ ကားလမ္းမေပၚကပဲ ဆင္းေလွ်ာက္ရတာ ထံုးစံျဖစ္ေနပါၿပီ။ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္က ကားႀကီးေတြ ဝီးခနဲ ျဖတ္သြားမွ ကမန္းကတန္း ေဘးကိုယို႔ၿပီး ေရွာင္ရတယ္။ လမ္းေပၚမွာ ဆင္းေလွ်ာက္ သြားျပန္ေတာ့ ကြမ္းတံေတြးကစၿပီး ေခြးေတြရဲ႕ အညစ္အေၾကး အဆံုး မနက္ခင္းရဲ႕ ႐ႈခ်င့္စဖြယ္ ျမင္ကြင္းအျဖစ္ ျမင္ရတာပါပဲ ေမာင္ႀကီးရယ္။ ေဘးဘီဝဲယာ မၾကည့္အားဘူး၊ ေရွ႕ၾကည့္ ေအာက္ၾကည့္နဲ႔ ကိုယ့္အႏၲရာယ္ကိုယ္ ၾကည့္ေရွာင္ေနရတာပ။
.
ဒီလိုနဲ႔ ေစ်းေရာက္ေရာ ... ။ ဒီေန႔ ေစ်းထဲမွာ ေစ်းသည္ေတြ အေတာ္ပါးေနတာ။ ဝယ္ေနက် ငါးသည္မထြက္လို႔ တျခားဆိုင္မွာ ဝယ္ရတယ္။ တျခားဆိုင္ ဆိုေပမဲ့ အဲဒီဆိုင္က အေမတို႔ အေဖတို႔ ဝယ္ေနက်ဆိုင္ပါပဲ။ ရွင္မလည္း ငါးေတြ ပုစြန္ေတြဝယ္ၿပီး ပိုက္ဆံေပးေတာ့ ဆိုင္ခံုေပၚက ငါးသည္ အေဒၚႀကီးက မယူဘူး သိလား၊ ငါးခုတ္ေပးတဲ့ ဦးေလးႀကီးကိုပဲ ေပးခိုင္းတယ္။ တခုခုဆို ဦးေလးႀကီးကို ေမးေငါ့ေငါ့ ျပေနေတာ့ ဘယ္လိုပါလိမ့္ေပါ့။
.
“အိမ္မွာေနရတာ ပ်င္းလို႔ ေစ်းထဲလိုက္လာတာ၊ အစ္မက အလုပ္မလုပ္ေတာ့ဘူးေလ ...”
လက္ဘက္ရည္ခြက္ထဲကို မုန္႔ေတြဗ်စ္ခနဲ ႏွစ္ရင္း သူက ေျပာတယ္ သိလား။ လက္ကို ျပန္အပင့္မွာ ေရႊလက္ေကာက္ႀကီးေတြက ခၽြင္ခနဲ။ ရွင္မလည္း အလိုက္အထိုက္ “ေၾသာ္ .. ဟုတ္ကဲ့” ေပါ့။
“စကၤာပူက သားက ဖုန္းဆက္ရင္ ေမးတာ၊ အေမ ဘယ္မွာလဲ၊ ဘာလုပ္ေနလဲ ... ဆိုၿပီးေလ၊ ကိုယ့္မွာ ညာရတယ္၊ အေမ အိမ္မွာပါ သားရယ္ ...လို႔ ... ဟင္းဟင္း”
ရွင္မလည္း သူ႔လိုပဲ ဟင္းဟင္း လို႔လိုက္ရယ္ရင္း ဆြဲျခင္းေလးမၿပီး အျမန္လစ္ရတယ္ ေမာင္ႀကီးေရ ... ။
.
ေနာက္ ဝယ္ေနက် အပ်ဳိႀကီးညီအစ္မ ေရာင္းတဲ့ ဟင္းရြက္ဆိုင္ကလည္း ပိတ္ထားတာနဲ႔ စေနသား အဘရဲ႕ ဟင္းရြက္ဆိုင္မွာ သြားဝယ္ရတယ္။ အဲဒီအဘကေတာ့ အာဝဇၨန္းေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ေဖာ္ေဖာ္ေရြေရြပါပဲ။ သူ႔ဆိုင္က ပစၥည္းလည္းစံုတယ္။
“လာေနာ္ စေနေန႔မွာ စေနသားေလးေရာင္းတဲ့ ဆိုင္က လာဝယ္ၾက၊ လတ္တယ္ စံုတယ္ ... အသက္ ဆယ္ႏွစ္သားကတည္းက ဒီမွာ ေရာင္းလာတာ”
“ဟင္ ... အဘက ဆယ္ႏွစ္သားကတည္းက ဒီေစ်းမွာ ေရာင္းတာလား”
“ဟုတ္ပါ့ တူမႀကီးေရ ... ေစ်းေရာင္းသက္ အႏွစ္ ၅၀ ေက်ာ္သြားၿပီ၊ အခု အဘအသက္ ၆၈ ႏွစ္၊ 74 မွာ ဘြဲ႕ရတယ္”
.
ရွင္မ တအံ့တၾသ သူ႔ကိုၾကည့္မိတယ္။ ရွင္မ ငယ္ငယ္ကတည္းက ဒီေစ်းကို အေမနဲ႔လိုက္ၿပီး ဝယ္ေနက်။ အဲဒီအဘကိုလည္း မွတ္မိပါတယ္။ သူ ဘြဲ႕ရၿပီးသားဆိုတာကေတာ့ အခုမွ သိေတာ့တယ္။ သူက ဆက္ေျပာေသးတယ္။
“အဘငယ္ငယ္က ေစ်းေရာင္းလိုက္ ေက်ာင္းေျပးတက္လိုက္ လုပ္ရတာေလ။ တကၠသိုလ္တက္ေတာ့လည္း ေစ်းေရာင္းရင္း တက္ခဲ့တာပဲ။ ဘြဲ႕ရေတာ့ ဝန္ထမ္းဝင္လုပ္လိုက္ေသးတယ္၊ ပိုက္ဆံမရလို႔ အလုပ္ကထြက္ၿပီး ေစ်းျပန္ေရာင္းတာ”
.
“အဘက ေတာ္လိုက္တာ”
ရွင္မ ဘာေျပာရမွန္းမသိေတာ့ဘူး ေမာင္ႀကီးေရ ... ။ အသားညိဳညိဳ ဂင္တိုတိုနဲ႔ စြပ္က်ယ္လက္ျပတ္၊ ခ်ည္ပုဆိုးခပ္တိုတို ဝတ္ၿပီး ေစ်းေခၚေကာင္းတဲ့ အဘဟာ ရွင္မအသက္ ၃ ႏွစ္သမီး အရြယ္ကတည္းက ဘြဲ႔ရၿပီးသား ... တဲ့ေလ။
.
ဘြဲ႔ရ ကြမ္းယာသည္၊ ဘြဲ႔ရ ဆိုက္ကားဆရာ၊ ဘြဲ႔ရ အေၾကာ္သည္၊ ဘြဲ႔ရ အသုတ္သည္ ... စသျဖင့္ ရွိတာ ရွင္မလည္း သိပါတယ္။ ဒါက ဒီဘက္ေခတ္မွလို႔ ထင္ခဲ့တာ။ ခု ဒီအဘကေတာ့ အရင္ေခတ္ကတည္းက ဘြဲ႔ရပညာတတ္ တေယာက္ ... ဒါေပမဲ့ ကုန္စိမ္းသည္ဘဝနဲ႔ ရပ္တည္ေနဆဲ။
.
ေစ်းကအျပန္လမ္းမွာေတာ့ ရွင္မအေတြးေတြနဲ႔ ႐ႈပ္ေထြးလို႔ေပါ့ ေမာင္ႀကီးရယ္။ လူကူးမ်ဥ္းၾကားမွာ မရပ္တဲ့ကား၊ ပလက္ေဖာင္းေပၚက ဆိုင္ကေလးေတြ၊ လမ္းမေပၚက ကြမ္းတံေတြးနဲ႔ ေခြးေခ်း၊ ငါးဆိုင္ေပၚက ငါးမေရာင္းတဲ့ ငါးသည္၊ ဘြဲ႔ရ ပညာတတ္ ကုန္စိမ္းသည္ ... စတဲ့ စတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြ ျပန္ေတြးရင္း အိမ္ျပန္လာခဲ့ပါေတာ့တယ္။
.
ေၾသာ္ ... ဒါနဲ႔ ... ေနာက္တခါ ေမာင္ႀကီး ရန္ကုန္ေရာက္လို႔ ေစ်းသြားရင္ အဲဒီဇာတ္ေကာင္ေလးေတြ ၾကည့္ခဲ့ဖို႔ မေမ့နဲ႔အံုး ... ေနာ္ ... ။
ေမာင္ႀကီးရဲ႕
ရွင္မ
ေမဓာဝီ
***
၂၄၊ ဒီဇင္ဘာ၊ ၂၀၁၆
၁၇း၁၄ နာရီ
ရွင္မ
ေမဓာဝီ
***
၂၄၊ ဒီဇင္ဘာ၊ ၂၀၁၆
၁၇း၁၄ နာရီ
↧
ခ်စ္ျခင္းထာဝစဥ္ တြင္ရစ္ေစ ...
ခ်စ္ျခင္းထာဝစဥ္ တြင္ရစ္ေစ ***
ပန္းခ်ီေရးတ့ဲအခါ
နံေဘးကေန ေဆးခြက္ကမ္း …
နံေဘးကေန ေဆးခြက္ကမ္း …
.
စႏၵယားတီးရင္
စည္းခ်က္လိုက္ …
.
ဂစ္တာတီးေတာ့
သီခ်င္းေလးညည္းျပီး လိုက္ဆို …
.
တို႔ အစ္ကိုႀကီးအနီးမွာ
ပါရမီျဖည့္ဘက္အျဖစ္
ခ်စ္ျခင္းထာဝစဥ္တြင္ရစ္ေစ … ။
***
တို႔ အစ္ကိုႀကီးအနီးမွာ
ပါရမီျဖည့္ဘက္အျဖစ္
ခ်စ္ျခင္းထာဝစဥ္တြင္ရစ္ေစ … ။
***
ကိုမင္းကိုႏိုင္နဲ႔ ေဒါက္တာသီရိလြင္သို႔
ခ်စ္ခင္စြာျဖင့္
ေမဓာဝီ
၂၊ ၀၁၊ ၁၇
↧
ခရီးသည္
ခရီးသည္
***
အေနာက္မွ အေရွ႕
ေရြ႕ခဲ့တယ္။
.
ေတာင္မွ ေျမာက္
ေရာက္ခဲ့တယ္။
.
တိမ္ေတြရဲ႕ေအာက္
ေတာင္ေတြရဲ႕အထက္
ခရီးလမ္းေတြ ျဖတ္သန္း
လမ္းဆံုးပန္းတိုင္ဆီ
ေလွ်ာက္လွမ္းေနတဲ့ ခရီးသည္။
***
ေမဓာဝီ
၀၁.၀၁.၂၀၁၇
(၁၁၅ မိုင္)
↧
တခါတုန္းက ... ျပာသိုလ ...
***
ျပာသိုလျပည့္ည … ။
ျပာသိုလျပည့္ည … ။
ျပာသိုလျပည့္ အေမေန႔ဟု ဆိုရွယ္ဝက္ဘ္ဆိုက္ စာမ်က္ႏွာမ်ားထက္ ေရပန္းစားေနခ်ိန္၌ သူကေတာ့ ျပာသိုလဘြဲ႕ေတြ ဖတ္ရင္း တခါတုန္းက ျပာသိုလကို သတိရေနမိ၏။
.
ျပာသိုခ်မ္းျပင္း၊
ဆီးႏွင္းေရာယွက္
ႏွမ္းပံုဖ်က္ …တဲ့။ အမည္မသိ ေရွးစာဆို ေရးသားခဲ့ေသာ ဆယ့္ႏွစ္လရာသီမိုး ကဗ်ာ၏ ျပာသိုလဖြဲ႕တြင္ အထက္ပါအတိုင္း ဖတ္ခဲ့ရသည္။
.
“ရာသီညြန္႔လမ္း၊ ႏြယ္ပန္းခြါညိဳ၊ ႏွင္းစို ခ်မ္းစိမ့္၊ လြမ္းလိမ့္ေလ … ”
ဆယ့္ႏွစ္ရာသီဘြဲ႕ လူးတားေရးစပ္ခဲ့သူ ဦးယာက ျပာသိုလကို ထိုသို႔ အစခ်ီ၍ လြမ္းစဖြယ္ ေရးဖြဲ႕ၿပီး ….
“ညြန္႔ဖူးစိုစို၊ ပန္းခြါညိဳလည္း၊ ျပာသိုမာသ၊ မကာရတြင္၊ ပြင့္ၾကႀကိဳင္သင္း၊ ေျမာက္ေလသြင္း၍၊ ရင္တြင္းခ်မ္းစိမ့္၊ လွမ်ဳိးၿငိမ့္ကို၊ ႏွစ္သိမ့္စရာ၊ ၾကင္ေဖာ္ကြာသား၊ ေခြကာစု႐ံုး၊ မဥၨဴအံုးမွာ၊ မျပံဳးညွဳိးငယ္၊ သနားဖြယ္ႏွင့္ …”
ခ်မ္းေအးလြန္းသည့္ ရာသီမွာ ၾကင္ေဖာ္ႏွင့္ ကြဲကြာေနရေသာ ဒုကၡကို ဦးယာက က႐ုဏာသက္စြာ စပ္ဆိုခဲ့ေလသည္။
.
မဟာအတုလမင္းႀကီး၏ ျပာသိုလဘြဲ႕ကေတာ့ ဤသို႔အစခ်ီခဲ့သည္။
“တိမ္ေျခငယ္ ရွင္းပါလို႔၊ ျမဴႏွင္းငယ္စိုစို၊ လ-ျပာသိုမွာ၊ ႏြယ္ခြါညိဳ ၿမိဳင္ၿမိဳင္ႏွင့္၊ လႈိင္လႈိင္သင္းတဲ့ လကိုေလး …။
.
နဝေဒးႀကီးကလည္း …
နတ္လကၽြန္း၍၊ ဆန္းတံုျပာသို၊ ပင္တိုင္းညိဳမွ်၊ ျမလို႔ပ်ံ႕မႊန္း၊ ထံုရည္သြန္းသို႔၊ နတ္ပန္းခြံျမ၊ ေပၚသည့္လဝယ္၊
“တရာ့တေဆာင္း၊ ႐ံုးလွာေပါင္းလည္း၊ တူေၾကာင္းမရွိ၊ ခ်မ္းလွဘိ၏”ဟု ျပာသိုလကို ဖြဲ႕ဆိုခဲ့သည္။
.
အမ်ဳိးသမီးစာဆို မယ္ေခြကေတာ့ …
“မီးပူပူ ကင္မဝသည့္၊ လျပာသိုေဆာင္း၊ ထည္ေပါင္းမွ ေထာင္ရာ၊ ျခံဳေလ-ေအးေလ၊ ၾကက္သီးေတြႏွင့္” … ဟု ႐ိုးရွင္းစြာ ေရးဖြဲ႕ခဲ့သည္။
.
စာဆိုေတြ အမ်ဳိးမ်ဳိးကြဲပါေစ ျပာသို၏ ခ်မ္းေအးျခင္းကို ဖြဲ႕ၾကသည္မွာ အတူတူပင္။
.
ျပာသိုက ခြါညိဳႏွင့္ ခြဲမရ၊ ရာသီက မကာရ၊ နကၡတ္က ဖုသွ်၊ ေရွးဘုရင္လက္ထက္ အခါကေတာ့ ျမင္းခင္းသဘင္ က်င္းပၾကသတဲ့။
.
“ေရာင္သိဂႌငယ္၊ ၾကယ္ညီဖုသွ်၊ မကာရမို႔၊ ေရႊဝဥကင္၊ နန္းရင္ျပင္မွာ၊ လွံလ်င္ ျမင္းခင္း၊ သဘင္က်င္းလို႔၊ ရာမင္းထြက္စံ၊ ဗိုလ္ညီလာ ခံေသာခါ ”ဟု မဟာအတုလမင္းႀကီးက ေရးခဲ့သည္။
.
ျမင္းခင္းသဘင္ဆုိသည္ကား ႏိုင္ငံ၏ ျမင္းတပ္အင္အားႏွင့္ အရည္အခ်င္းကို ျပေသာပြဲပင္။ ခုေခတ္မွာေတာ့ ျမင္းခင္းသဘင္က တိမ္ေကာေခ်ၿပီ။
***
.
ျပာသိုခ်မ္းျပင္း၊
ဆီးႏွင္းေရာယွက္
ႏွမ္းပံုဖ်က္ …တဲ့။ အမည္မသိ ေရွးစာဆို ေရးသားခဲ့ေသာ ဆယ့္ႏွစ္လရာသီမိုး ကဗ်ာ၏ ျပာသိုလဖြဲ႕တြင္ အထက္ပါအတိုင္း ဖတ္ခဲ့ရသည္။
.
“ရာသီညြန္႔လမ္း၊ ႏြယ္ပန္းခြါညိဳ၊ ႏွင္းစို ခ်မ္းစိမ့္၊ လြမ္းလိမ့္ေလ … ”
ဆယ့္ႏွစ္ရာသီဘြဲ႕ လူးတားေရးစပ္ခဲ့သူ ဦးယာက ျပာသိုလကို ထိုသို႔ အစခ်ီ၍ လြမ္းစဖြယ္ ေရးဖြဲ႕ၿပီး ….
“ညြန္႔ဖူးစိုစို၊ ပန္းခြါညိဳလည္း၊ ျပာသိုမာသ၊ မကာရတြင္၊ ပြင့္ၾကႀကိဳင္သင္း၊ ေျမာက္ေလသြင္း၍၊ ရင္တြင္းခ်မ္းစိမ့္၊ လွမ်ဳိးၿငိမ့္ကို၊ ႏွစ္သိမ့္စရာ၊ ၾကင္ေဖာ္ကြာသား၊ ေခြကာစု႐ံုး၊ မဥၨဴအံုးမွာ၊ မျပံဳးညွဳိးငယ္၊ သနားဖြယ္ႏွင့္ …”
ခ်မ္းေအးလြန္းသည့္ ရာသီမွာ ၾကင္ေဖာ္ႏွင့္ ကြဲကြာေနရေသာ ဒုကၡကို ဦးယာက က႐ုဏာသက္စြာ စပ္ဆိုခဲ့ေလသည္။
.
မဟာအတုလမင္းႀကီး၏ ျပာသိုလဘြဲ႕ကေတာ့ ဤသို႔အစခ်ီခဲ့သည္။
“တိမ္ေျခငယ္ ရွင္းပါလို႔၊ ျမဴႏွင္းငယ္စိုစို၊ လ-ျပာသိုမွာ၊ ႏြယ္ခြါညိဳ ၿမိဳင္ၿမိဳင္ႏွင့္၊ လႈိင္လႈိင္သင္းတဲ့ လကိုေလး …။
.
နဝေဒးႀကီးကလည္း …
နတ္လကၽြန္း၍၊ ဆန္းတံုျပာသို၊ ပင္တိုင္းညိဳမွ်၊ ျမလို႔ပ်ံ႕မႊန္း၊ ထံုရည္သြန္းသို႔၊ နတ္ပန္းခြံျမ၊ ေပၚသည့္လဝယ္၊
“တရာ့တေဆာင္း၊ ႐ံုးလွာေပါင္းလည္း၊ တူေၾကာင္းမရွိ၊ ခ်မ္းလွဘိ၏”ဟု ျပာသိုလကို ဖြဲ႕ဆိုခဲ့သည္။
.
အမ်ဳိးသမီးစာဆို မယ္ေခြကေတာ့ …
“မီးပူပူ ကင္မဝသည့္၊ လျပာသိုေဆာင္း၊ ထည္ေပါင္းမွ ေထာင္ရာ၊ ျခံဳေလ-ေအးေလ၊ ၾကက္သီးေတြႏွင့္” … ဟု ႐ိုးရွင္းစြာ ေရးဖြဲ႕ခဲ့သည္။
.
စာဆိုေတြ အမ်ဳိးမ်ဳိးကြဲပါေစ ျပာသို၏ ခ်မ္းေအးျခင္းကို ဖြဲ႕ၾကသည္မွာ အတူတူပင္။
.
ျပာသိုက ခြါညိဳႏွင့္ ခြဲမရ၊ ရာသီက မကာရ၊ နကၡတ္က ဖုသွ်၊ ေရွးဘုရင္လက္ထက္ အခါကေတာ့ ျမင္းခင္းသဘင္ က်င္းပၾကသတဲ့။
.
“ေရာင္သိဂႌငယ္၊ ၾကယ္ညီဖုသွ်၊ မကာရမို႔၊ ေရႊဝဥကင္၊ နန္းရင္ျပင္မွာ၊ လွံလ်င္ ျမင္းခင္း၊ သဘင္က်င္းလို႔၊ ရာမင္းထြက္စံ၊ ဗိုလ္ညီလာ ခံေသာခါ ”ဟု မဟာအတုလမင္းႀကီးက ေရးခဲ့သည္။
.
ျမင္းခင္းသဘင္ဆုိသည္ကား ႏိုင္ငံ၏ ျမင္းတပ္အင္အားႏွင့္ အရည္အခ်င္းကို ျပေသာပြဲပင္။ ခုေခတ္မွာေတာ့ ျမင္းခင္းသဘင္က တိမ္ေကာေခ်ၿပီ။
***
ထိုထို ရာသီဘြဲ႕ေတြကို ဖတ္ရင္း ျပတင္းေပါက္ကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေကာင္းကင္မွာ လမင္းႀကီးက ထြန္းလင္းလို႔ေနသည္။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၏ ျပာသိုလက အခ်မ္းမျပင္းလွ။ ေဆာင္းေငြ႕သက္ေသာ ေလျပည္ေလညင္းမွ လြဲ၍ အေအးဓာတ္က ခပ္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ ခပ္ေပ်ာ့ေပ်ာ့။ ဒီလိုညမွာ တခါတုန္းက ျပာသိုလျပည့္ညအေၾကာင္း ေခါင္းထဲ ေရာက္လာမိသည္။
တခါတုန္းက … ။
အတိအက်ဆိုရလွ်င္ မဟာသကၠရာဇ္ ၁၀၃ ခုႏွစ္ ျပာသိုလျပည့္က .. ။
.
မဇၥ်ိမေဒသ၏ လျပာသိုက ေအးခ်မ္းလြန္းလွသည္။ ဆီးႏွင္းတို႔ သည္းထန္စြာ က်ေနသျဖင့္ ဝန္းက်င္က စိုစြတ္အံု႔မႈိင္းလ်က္ … ။ ဥ႐ုေဝလေတာ ေနရဥၨရာျမစ္ကမ္း အနီးမွာေတာ့ ဆီးႏွင္းတို႔က တေဝေဝ။
.
ဥ႐ုေဝလေတာမွာ ေနထိုင္သီတင္းသံုးေနၾကသည့္ ဥ႐ုေဝလကႆပ၊ နဒီကႆပ၊ ဂယာကႆပ အမည္ရ ညီအစ္ကိုသံုးေဖာ္ ရေသ့သံုးပါးကား ကိေလသာ ေခါင္းပါးေစေရး ျပင္းထန္ေသာအက်င့္မ်ားကို က်င့္ေနၾက၏။ အစ္ကိုႀကီး ဥ႐ုေဝလကႆပက တပည့္ငါးရာ၊ အစ္ကိုလတ္ နဒီကႆပက တပည့္ သံုးရာ၊ ညီငယ္ ဂယာကႆပက တပည့္ ႏွစ္ရာကို ေခါင္းေဆာင္ၿပီး ေနရဥၨရာျမစ္တြင္း သက္ဆင္းကာ ေရငုပ္ၾကေလသည္။ ဒီေလာက္ ေအးတဲ့အခ်ိန္မွာ ေရငုပ္သည္ဆိုေတာ့ … သူတို႔ ဘယ္ေလာက္ ခ်မ္းေအးၾကရွာမလဲ … ဟု ေတြးလွ်င္ပင္ ေက်ာထဲက စိမ့္ခနဲ။
.
ေရငုပ္၊ မီးလႈံ … စသျဖင့္ အက်င့္မ်ား က်င့္ပါက ကိေလသာေလွ်ာ့ပါးမည္ဟူေသာ အယူစြဲျဖင့္ ခ်မ္းေအးေသာ ရာသီတြင္ ျပင္းထန္စြာ က်င့္ေနသူမ်ားထံ ျမတ္စြာဘုရားက သြားေရာက္ကာ ထိုသူတို႔၏ အခ်မ္းေဝဒနာမ်ား သက္သာေစေရးအတြက္ ေဆာင္ရြက္ေပးေတာ္မူခဲ့ပါသတဲ့ … ။
.
ျပာသိုလရဲ႕ အေအးဓာတ္က ဗုဒၶျမတ္စြာရဲ႕ ေမတၱာ က႐ုဏာေတာ္ကို ေက်ာ္လြန္ႏိုင္ရွာမည္ မဟုတ္ဟု သူ … ေတြးေနမိသည္။ ျမတ္စြာဘုရားက ရေသ့မ်ား ခြဲ၍မရေသာ ထင္းတံုးမ်ားကို တၿပိဳင္နက္ ကြဲေစျခင္း၊ ရေသ့မ်ား ေမႊး၍မရေသာ မီးကို တၿပိဳင္နက္ ေတာက္ေလာင္ေစျခင္း၊ ရေသ့မ်ား ၿငိမ္း၍ မရေသာ မီးကို တၿပိဳင္နက္ ၿငိမ္းေစျခင္း၊ မီးအိုးကင္း ငါးရာကို တၿပိဳင္နက္ ဖန္ဆင္းျခင္း … စသည့္စသည့္ တန္ခိုးျပာဋိဟာမ်ား ျပကာ ရေသ့မ်ားကို ဆြဲေဆာင္ေစခဲ့သည္။
.
ေနာက္လိုက္ ေနာက္ပါ တပည့္ေပါင္းမ်ားစြာကို ဦးေဆာင္ေနသူ ရေသ့မ်ားက ျမတ္စြာဘုရားေရွ႕ေမွာက္ ဒူးေထာက္ဖို႔ဆိုတာ လြယ္သည့္ကိစၥေတာ့မဟုတ္၊ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ျမတ္စြာဘုရားက တန္ခိုးေတာ္ေပါင္း ၃၅၁၆ မ်ဳိးကို ျပသခဲ့ျခင္း ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။
.
ထိုအခါမွ ရေသ့မ်ားက ေနရဥၨရာျမစ္ထဲသို႔ သူတို႔၏ အသံုးအေဆာင္မ်ားကို စြန္႔ပစ္ၿပီး ဘုရားထံမွာ ရဟန္းအျဖစ္ ေတာင္းခံခဲ့ၾက၏။ အသံုးအေဆာင္မ်ားႏွင့္အတူ သူတို႔၏မွားယြင္းေသာ အက်င့္ေတြကိုပါ ေနရဥၨရာျမစ္ထဲသို႔ စြန္႔ပစ္ခဲ့ၾကျခင္းေပပဲ။ သို႔ျဖင့္ ... ရေသ့တေထာင္ (ရွင္တေထာင္) လံုး ဧဟိဘိကၡဳ ရဟန္းမ်ား ျဖစ္လာၾက ေလေတာ့သည္။ ဗုဒၶျမတ္စြာက ရေသ့တေထာင္အား ေက်ာက္ဖ်ာထက္၌ ေန၍ “အာဒိတၱ ပရိယာယ” သုတၱန္ေဒသနာေတာ္ကို ေဟာၾကားေတာ္မူသည့္အခါ ရွင္တေထာင္လံုး အာသေဝါကုန္ခမ္းက ရဟႏၲာ ျဖစ္သြားခဲ့ၾကေလ၏။
.
ေနရဥၨရာျမစ္ကေတာ့ စီးဆင္းေနဆဲပင္ ... ။
.
ထိုေန႔ကား ျပာသိုလျပည့္ေန႔ပင္တည္း။
.
ထို႔ေၾကာင့္ အခါေတာ္ေန႔မ်ားကို စီစဥ္က်င္းပေလ့ရွိေသာ ဆရာေတာ္ မာဂဓီ (သာစည္)က ျပာသိုလျပည့္ကို ရွင္တေထာင္ေန႔ဟု သတ္မွတ္ခဲ့ေလသည္။
***
မဇၥ်ိမေဒသကဲ့သို႔ မေအးခ်မ္းလွေသာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၏ ျပာသိုလျပည့္ည၌ တခါက ျပာသိုလျပည့္ညဝယ္ ျမတ္စြာဘုရား ေက်ာက္ဖ်ာထက္မွာ စမၸါယ္ေတာ္မူကာ ရဟန္းတေထာင္အား တရားအျမိဳက္ေဆး တိုက္ေကၽြးေနပံုကို ျမင္ေယာင္ရင္း … ျပာသိုလ၏ အႏွစ္သာရကို ေတြးေတာ ခံစားေနမိပါေတာ့သည္။
***
ေမဓာဝီ
.
ထိုေန႔ကား ျပာသိုလျပည့္ေန႔ပင္တည္း။
.
ထို႔ေၾကာင့္ အခါေတာ္ေန႔မ်ားကို စီစဥ္က်င္းပေလ့ရွိေသာ ဆရာေတာ္ မာဂဓီ (သာစည္)က ျပာသိုလျပည့္ကို ရွင္တေထာင္ေန႔ဟု သတ္မွတ္ခဲ့ေလသည္။
***
မဇၥ်ိမေဒသကဲ့သို႔ မေအးခ်မ္းလွေသာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၏ ျပာသိုလျပည့္ည၌ တခါက ျပာသိုလျပည့္ညဝယ္ ျမတ္စြာဘုရား ေက်ာက္ဖ်ာထက္မွာ စမၸါယ္ေတာ္မူကာ ရဟန္းတေထာင္အား တရားအျမိဳက္ေဆး တိုက္ေကၽြးေနပံုကို ျမင္ေယာင္ရင္း … ျပာသိုလ၏ အႏွစ္သာရကို ေတြးေတာ ခံစားေနမိပါေတာ့သည္။
***
ေမဓာဝီ
၁၂၊ ဇန္နဝါရီ၊ ၂၀၁၇
ျပာသိုလျပည့္ည
၁၉း၁၈ နာရီ
.
ကိုးကား။ ။
ရာသီသဘင္ - ဦးေသာ္ဇင္
ဆယ့္ႏွစ္ရာသီဘြဲ႕ လူးတား - ဦးယာ
တဆယ့္ႏွစ္လမိုး - ဒဂုန္ဦးစန္းေငြ
အခါေတာ္ေန႔မ်ား - မာဂဓီ (သာစည္)
ျပာသိုလျပည့္ည
၁၉း၁၈ နာရီ
.
ကိုးကား။ ။
ရာသီသဘင္ - ဦးေသာ္ဇင္
ဆယ့္ႏွစ္ရာသီဘြဲ႕ လူးတား - ဦးယာ
တဆယ့္ႏွစ္လမိုး - ဒဂုန္ဦးစန္းေငြ
အခါေတာ္ေန႔မ်ား - မာဂဓီ (သာစည္)
↧
↧
ကၽြန္းကေလးမွာ တေန႔တာ (၂)
Mamam campsite ကေန ေရွ႕ဆက္သြားေတာ့ cold drinks sold here ဆိုတဲ့ လက္ေရးဆိုင္းဘုတ္ေလး တပ္ထားတဲ့ ေဒသခံအိမ္ေလးတလံုး ေရွ႕မွာ ပက...္လက္ ကုလားထိုင္နဲ႔ ထိုင္ေနသူဦးေလးႀကီးကို ေတြ႕ရတယ္။ သူက Cold drink လား လို႔ က်မကို လွမ္းေမးတယ္၊ ခုမွ ထြက္လာခါစ ဆိုေတာ့ အေအးလည္း မေသာက္ခ်င္ေသးဘူး၊ ေရဘူးထဲမွာ ေရလည္းက်န္ေသးတာနဲ႔ ႏိုး လို႔ ေခါင္းခါၿပီး ဒီမွာ လမ္းရွိလားလို႔ ေမးေတာ့ ရွိတယ္ ... တည့္တည့္သြား ... တဲ့။
.
.
ကၽြန္းေပၚက ေဒသခံအိမ္ေလးေတြဟာ တထပ္ကြန္ကရစ္ ေျမစိုက္ အိမ္ေလးေတြျဖစ္ၿပီး သြပ္မိုးထားပါတယ္။ တခ်ဳိ႕အိမ္ေတြရဲ႕ ျပတင္းေပါက္ေတြကို ခုေခတ္မွာ သိပ္မသံုးေတာ့တဲ့ မွန္တ႐ုပ္ကပ္ေတြ တပ္ထားတာလည္း ေတြ႕ရတယ္။
ဆက္သြားရတဲ့ လမ္းကေလးက ကတၱရာလမ္း မဟုတ္ပါဘူး။ တကယ့္ ေတာလမ္း စစ္စစ္ေလးပါ။ ေဘးတဖက္ တခ်က္မွာ သစ္ပင္ေတြနဲ႔ အုပ္ဆိုင္းေနၿပီး တခ်ဳိ႕ေနရာေတြမွာ ေနေျပာက္ေတာင္ မထိုးပါဘူး။ ရြက္ေၾကြေတြနဲ႔ ဖံုးလႊမ္းေနတဲ့ လမ္းကေလးေပၚမွာ က်မတို႔ႏွစ္ေယာက္ စက္ဘီးမစီးဘဲ ေျခက်င္ေလွ်ာက္လာခဲ့ၾကတယ္။ လွတဲ့ေနရာေလး ခဏရပ္လိုက္ ဓာတ္ပံု႐ိုက္လိုက္နဲ႔ တေနရာအေရာက္ စက္ဘီးနဲ႔ ဓာတ္ပံုအ႐ိုက္ခံၿပီး စမ္းစီးၾကည့္ဖို႔ ႀကိဳးစားေတာ့ စက္ဘီးက ေလးတာနဲ႔ မထိမ္းႏိုင္ဘဲ ယိုင္ထိုးသြားလို႔ စက္ဘီးနင္းမယ့္ အစီအစဥ္ကို လက္ေလွ်ာ့လိုက္ရတယ္။
.
ဒီလိုနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္သား ဆက္သြားရင္း အကိုက ...
"ဟာ ေျမြႀကီး ေျမြႀကီး"လို႔ အလန္႔တၾကား ေျပာတာနဲ႔ သတၱိခဲ က်မက ထြက္ေျပးဖို႔ ေျခလွမ္းျပင္တယ္။ က်မက အကို႔ရဲ႕ ဘယ္ဘက္ေဘးက ေလွ်ာက္ေနတာမို႔ ေတာ္ေသးတယ္။ ေျမြႀကီးက သူ႔ရဲ႕ ညာဘက္မွာ ... ။
"အေသႀကီးပါ ... ေသေနတာ ေခါင္းေတာင္ျပားေနျပီ"တဲ့။
ေသေနျပီဆိုလို႔ ေတာ္ပါေသးရဲ႕လို႔ စိတ္ထဲက ျဖစ္မိေပမဲ့ ေျမြကို ေစ့ေစ့ မၾကည့္ရဲပါဘူး။ ေျမြက ေသရင္ မ်က္စိဖြင့္ေသတာမို႔ သူ႔မ်က္စိထဲ ျမင္တဲ့လူဆီ သူ႔ေဆြမ်ဳိး က်န္ရစ္သူေျမြတစုက လာၿပီး အႏၲရာယ္ ေပးတတ္တယ္လို႔ ငယ္ငယ္က ၾကားဖူး ထားတာကိုး။ ေၾကာက္တာနဲ႔ လက္မကို လက္သီးထဲ ထည့္ဆုပ္ၿပီး သမၺဳေဒၶရြတ္ရင္း စစ္ခ်ီတက္သလို ေျခသံျပင္းျပင္းနဲ႔ ဘယ္ညာ ဘယ္ညာ ခပ္ေဆာင့္ေဆာင့္ ခပ္ျမန္ျမန္ ေရွ႕ကသြားလိုက္တယ္။
"ေျဖးေျဖးသြားေလ ေမရဲ႕ ... ေၾကာက္တယ္ဆိုျပီး ေရွ႕ကေန သြားေနတယ္"
"ေၾကာက္လို႔ ေရွ႕က သြားတာေလ အကိုလဲ ျမန္ျမန္လာ ဘုရားစာလဲ ရြတ္ေနာ္"
သူ႔ခမ်ာ စက္ဘီးလဲတြန္းရ ေက်ာပိုးအိတ္ႀကီးလဲ လြယ္ရေတာ့ ဘယ္ျမန္ျမန္လာလို႔ ရမွာလဲ။ ေတာကလည္း ပိုနက္လာသလိုပဲလို႔ စိတ္ထဲ ထင္မိတယ္။ ကတၱရာလမ္းဆီလဲ ေရာက္ခဲလိုက္ပါဘိေတာ့။ က်မ ေၾကာက္ေနမွာစိုးလို႔ လမ္းမေလွ်ာက္ေတာ့ဘဲ စက္ဘီးျပန္စီးၾကတယ္။ စက္ဘီးစီးလို႔မွ မၾကာေသးဘူး ရင္ဘတ္မွာ ခ်ိတ္ထားတဲ့ ေနကာမ်က္မွန္ မရွိေတာ့တာ သတိထားလိုက္မိပါေရာ။
.
"ေမ့ မ်က္မွန္ အကို႔ဆီမွာလား"
"မဟုတ္ပါဘူး"
"ဒါဆို ဘယ္နား ျပဳတ္က် က်န္ခဲ့လဲ မသိဘူး၊ ေမ့ဆီမွာ မရွိေတာ့ဘူး"
"ေသခ်ာရွာပါအံုး အိတ္ထဲေတြဘာေတြ ထည့္မိေသးလား"
"ေမ့အိတ္မွာေတာ့ မရွိဘူး၊ အကို႔ ေက်ာပိုးအိတ္ထဲေရာ"
ေနာက္ဆံုးေတာ့ ေနာက္ျပန္လွည့္ျပီး မ်က္မွန္ေပ်ာက္ရွာပံုေတာ္ ဖြင့္ရပါေတာ့တယ္။
(အကို) "ေျမြေတြ႕ရင္ ခရီးလမ္းဖင့္တယ္ဆိုတာ တကယ္ပဲ"
(က်မ) "ဒါေတာင္ အေသမို႔ေနာ္"
ျပန္လွည့္ရွာရင္း အလာတုန္းက အေအးဆိုင္ထိ ေရာက္သြားတယ္။ မ်က္မွန္က မေတြ႕ဘူး။ ဘယ္နားက်န္ခဲ့လဲ ျပန္စဥ္းစား ဆိုတာနဲ႔ ဖုန္းကင္မရာထဲက ဓာတ္ပံုေတြ ျပန္ၾကည့္ေတာ့မွ ေျမြမေတြ႕ခင္ေနရာမွာ ဓာတ္ပံု႐ိုက္တဲ့အထိ မ်က္မွန္က ရွိေသးတာပဲကိုး။ ဒါဆို စက္ဘီးတက္စီးရင္း ယိုင္သြားတုန္းက ျပဳတ္က်တာပဲေနမွာ ဆိုၿပီး ေတာလမ္းထဲ ျပန္သြားရျပန္ပါတယ္။
(အကို) "မေတြ႕ရင္လည္း ေနပါေစေတာ့ကြာ ... အသစ္ဝယ္ေပးပါမယ္"
(က်မ) "အင္းပါ ... ဒါေပမဲ့ ႏွေျမာစရာႀကီး"
.
အကိုက ညာဘက္ၾကည့္ ေမက ဘယ္ဘက္ၾကည့္မယ္ဆိုျပီး စက္ဘီးစီးရင္းနဲ႔ ၾကည့္လာလိုက္တာ တေနရာ ေရာက္ေတာ့ လမ္းကေလးရဲ႕ အလယ္ သစ္ရြက္ေျခာက္ေတြေပၚမွာ မ်က္မွန္ကေလးကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ စေတြ႕တာက အကိုပါပဲ။ မ်က္မွန္ျပန္ရၿပီး လမ္းမေလွ်ာက္ေတာ့ပဲ စက္ဘီးနဲ႔သာ ဆက္သြားၾကေတာ့တယ္။
(က်မ) "ေျမြေနရာ ေက်ာ္သြားၿပီလားဟင္"
(အကို) "အခုပဲ ေက်ာ္သြားတာေလ ဘီးႏွစ္ပတ္ လွိမ့္စာေလာက္ပဲ ရွိအံုးမွာ"
ေျမႊေၾကာက္ပါတယ္ဆိုမွ သူ႔ေရွ႕က ႏွစ္ခါ ျဖတ္မိတဲ့ အျဖစ္ေလ ... ။ ေျမြထပ္ေတြ႕မွာေၾကာက္လို႔ စက္ဘီးေနာက္မွာ ထိုင္လိုက္ရင္း ဘုရားစာ ဆိုေနရတာနဲ႔ ေတာထဲက အသံဗလံေတြကို အာ႐ံုေတာင္ မခံမိေတာ့ပါဘူး။
.
ေတာလမ္းကေလး အဆံုးမွာ လမ္းခြဲဆိုင္းဘုတ္ေလးနဲ႔ အတူ ကတၱရာလမ္းကို ဘြားခနဲ ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ လမ္းေပၚမွာ လူတအုပ္နဲ႔ ေမ်ာက္တအုပ္ ... ။ ေမ်ာက္ေတြကို ျမင္ေတာ့ ပုပၸါးက ေမ်ာက္ေတြလို ဟိုဟာဒီဟာ လုမွာစိုးလို႔ ဦးထုတ္ကို ျမဲျမဲေဆာင္း၊ မ်က္မွန္ကိုအိတ္ထဲထည့္ ဖုန္းကို ေသခ်ာကိုင္ၿပီး သတိ အေနအထားနဲ႔ ေစာင့္ၾကည့္ေတာ့ သူတို႔က ေအးေအးေဆးေဆးပါပဲ။ ကိုယ့္ကို သိပ္ေတာင္ဂ႐ုမစိုက္ဘူး။ ေမ်ာက္ေမာင္းမ ဝဝႀကီးက သစ္ပင္ေပၚမွာ ထိုင္လို႔။ ေမ်ာက္သားေလးေတြကေတာ့ ေအာက္ဆင္းလိုက္ အေပၚတက္လိုက္နဲ႔ ေဆာ့လို႔ ... ။ သူတို႔ ေဆာ့ေနတာကိုၾကည့္ၿပီး ေစာေစာက ေၾကာက္ခဲ့တာ ေမ့သြားခဲ့တယ္။
.
ကတၱရာလမ္းအတိုင္း သြားရင္းနဲ႔ ေလွ်ာခနဲ အသံၾကားလိုက္လို႔ အေနာက္လွည့္ၾကည့္ေတာ့ တြားသြားသတၱဝါႀကီး ႏွစ္ေကာင္ ေတာစပ္မွာ ေၾကြက်ေနတဲ့ သစ္ရြက္ေတြၾကား တရွဲရွဲ တိုးၿပီး ဝင္သြားတာ ျမင္လိုက္ရလို႔ လန္႔ေအာ္မိေသးတယ္။ မိေခ်ာင္းႀကီးေတြ မ်ားလားလို႔ ထင္တာ ... ေသခ်ာၾကည့္ေတာ့ ဖြတ္ႀကီးႏွစ္ေကာင္ပါ။ အရွည္က ေယာက္်ားႀကီး လက္တလံ ေလာက္ရွိမယ္။ အျမီးတုတ္တုတ္ႀကီးေတြနဲ ႔အသည္းယားစရာ။ ေနာက္ထပ္ေတာ့ ေတာၾကက္ ေလးတေကာင္ပဲ ထပ္ေတြ႕ေတာ့တယ္။ ၾကက္တိန္ညင္ကေလး လွမွလွ။ ေျမပံုထဲေရးထားတဲ့ ကၽြန္းေပၚက သဘာဝတိရစၦာန္ စာရင္းထဲမွာ ေတာဝက္နဲ႔ ဖားလဲ ပါေသးတယ္။ ေတာဝက္မေတြ႕ခဲ့တာ ေတာ္ေသးရဲ႕။ ေတာဝက္က ျမန္လည္းျမန္ အစြယ္နဲ႔လည္း ပက္တတ္တာ မဟုတ္လား။
.
တကယ့္ေတာနက္ႀကီး မဟုတ္တဲ့ ဒီကၽြန္းကေလးမွာ ေလွ်ာက္သြားရတာကို က်မအေနနဲ႔ စြန္႔စားခန္းႀကီး တခုလိုပါပဲ။ ၾကည္ႏူးလိုက္ ေၾကာက္လိုက္ ေပ်ာ္လုိက္ ရင္ေမာလိုက္နဲ႔ ခံစားခ်က္ အမ်ဳိးစံုလို႔ပဲ။
ေရွ႕ကို ခရီးဆက္ႏွင္ရင္း ေနက ပိုပူလာသလို ေရလည္း ဆာလာတယ္။ ေရဗူးထဲမွာလည္း ေရက ကုန္သြားၿပီ။ Cold drinks sold here ေတြလဲ လမ္းတေလွ်ာက္ ထပ္မေတြ႕ေတာ့ဘူး။ အဲဒါမွ ဒုကၡ ... ။
***
ကၽြန္းေလးေပၚက နားေနေဆာင္ သစ္သားတဲေလးေတြတိုင္းရဲ႕ အနားမွာ အမႈိက္ပံုးေလးေတြ ရွိေပမဲ့ ေရေသာက္စရာ ေရတိုင္ (drinking water tab)...ကေတာ့ျဖင့္ မရွိပါဘူး။ ဒါျဖင့္ ပိုက္ဆံနဲ႔ ဝယ္ေသာက္ရတဲ့ ေရ အေအး စသျဖင့္ ဝယ္လို႔ရတဲ့ စက္ေတြလည္း ရွိသလား ဆိုေတာ့ မရွိဘူး။ ေစာေစာက နားခဲ့တဲ့ mamam campsite က အိမ္သာရဲ႕ လက္ေဆးေၾကြခြက္ ဘံုဘိုင္က က်တဲ့ေရကလည္း သံေခ်းေရာင္ ဝါညစ္ညစ္နဲ႔ ... ။ အိမ္သာအျပင္က ေရတိုင္ေလးေတြကလည္း ေျခေဆး လက္ေဆးလို႔ပဲ ရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တကယ္လို႔ အုပ္စုလိုက္ camping သြားၾကမယ္ဆိုရင္ ခ်က္ျပဳတ္ဖို႔နဲ႔ ေသာက္သံုးဖို႔ အတြက္ ေရအလံုအေလာက္ သယ္သြားမွ အဆင္ေျပမယ္ ထင္ပါတယ္။
.
က်မတို႔ ႏွစ္ေယာက္ ေရဆာဆာနဲ႔ ဦးတည္သြားေနတာက Noordin Campsite ဆီကိုပါ။ ေျမပံုကို ၾကည့္လိုက္ သြားလိုက္နဲ႔ ေရာက္ပဲ မေရာက္ႏိုင္သလို။ ေရငတ္ပါတယ္ဆိုမွ ကုန္းတက္ေတြနဲ႔ တိုးလို႔ စက္ဘီးနင္းသူလဲ လွ်ာထြက္ၿပီး မနင္းႏိုင္တာနဲ႔ ဆင္းၿပီး လမ္းေလွ်ာက္ရတယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ကိုယ္သြားေနတဲ့ Noordin campsite က ပိတ္ထားတာနဲ႔ တိုးပါေလေရာ ... အေမာကို ဆို႔သြားတာပဲ။ မတတ္ႏိုင္ဘူး ေနာက္ျပန္လွည့္ရေတာ့တာေပါ့။
.
အဲဒီနားမွာက NPCC (National Police Cadet Corps) ဝင္းႀကီး လည္းရွိပါတယ္။ တံခါးႀကီး ပိတ္ထားၿပီး ျဖတ္သန္းသြားလာခြင့္ မျပဳပါ။ လမ္းညႊန္ဆိုင္းဘုတ္မွာ ေတြ႕ရတဲ့ NPCC Campsite ဆိုတာ အဲဒါကို ေျပာတာလို႔ ေနာက္မွ သိရတယ္။ သူ႔ကို Camp Resilience လို႔လည္း ေခၚပါတယ္။ secondary 2 နဲ႔ 3 တက္ေနတဲ့ NPCC ဗိုလ္ေလာင္းေလးေတြဟာ ဒီ camp မွာ ၂ ညအိပ္ ၃ ရက္ ထရိန္နင္ လာဆင္းရတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ဒီ campsite ကို ၂၀၀၄ ခုႏွစ္မွာ ဖြင့္လွစ္ခဲ့ပါသတဲ့။
.
ပိတ္ထားတာေတြနဲ႔ တိုးေနတာမို႔ public jetty ဆီ ျပန္သြားၾကပါစို႔ ဆိုၿပီး ျပန္လွည့္ရင္း တေနရာေရာက္ေတာ့ cold drinks sold here ကို ေတြ႕လိုက္ရလို႔ အလြန္ ဝမ္းသာသြားပါတယ္။ က်မတို႔အတြက္ အိုေအစစ္ေလး ေတြ႕လိုက္ရသလိုပါပဲ။ ဆိုင္ရွင္ဦးေလးႀကီးက အက်ႌမပါ ေဘာင္းဘီတိုနဲ႔ ေအးေအးလူလူ ပိုက္ဆံေတြ ထိုင္ေရတြက္ေနတယ္။ ဆိုင္ေလးက ျမန္မာျပည္ နယ္ဘက္က အိမ္ဆိုင္ေလးေတြနဲ႔ ခပ္ဆင္ဆင္ပါ။ အေမႊးတိုင္ေတြနဲ႔ ေရေႏြးတအိုး ကပ္ထားတဲ့ ဘုရားစင္လို နတ္စင္ကေလး လည္းရွိတယ္။ စားပြဲခံု တလံုးရဲ႕ ေအာက္မွာေတာ့ တဂြက္ဂြက္နဲ႔ သူ႔ကိုယ္သူ ပါးစပ္နဲ႔ ကိုက္ျပီး သန္းတုတ္ေနတဲ့ ေခြးတေကာင္ ... ။ အိမ္ဆိုင္ေလးရဲ႕ ေဘးဘက္မွာ cactus ပင္ေတြ စိုက္ထားတာ ေတြ႕ရတယ္။
.
အုန္းရည္ရတယ္လို႔ ေရးထားတာ ေတြ႕လို႔ အုန္းရည္မွာလိုက္တယ္။ တလံုးကို ၄ ေဒၚလာခြဲ ... ၊ အုန္းသီး ႏွစ္လံုး 100 puls တဗူး မွာလိုက္တယ္။ အုန္းရည္က အရသာရွိေတာ့ 100 plus က အရသာ မရွိေတာ့ဘူး။ ေရဆာေနခ်ိန္မွာ ေသာက္ရတဲ့ အုန္းရည္မို႔လား မသိ အလြန္ေကာင္းၿပီး အေမာအပမ္း ေျပသြားတယ္။ အုန္းသီးဇြန္းျခစ္ကလဲ ခ်ဳိေမႊးၿပီး သိပ္ေကာင္းတာပဲ။ က်မတို႔ မေရာက္ခင္ လူငယ္စက္ဘီးသမား အုပ္စုရယ္ ႏိုင္ငံျခားသားႏွစ္ေယာက္ရယ္ ရွိေနခဲ့တယ္။ က်မတို႔ မျပန္ခင္မွာပဲ van ကားေလးနဲ႔ အုပ္စုတစု ထပ္ေရာက္လာၾကတယ္။ သူတို႔ကေတာ့ ႐ိုက္ကူးေရး အဖြဲ႕က ထင္ပါရဲ႕၊ ကင္မရာေတြ အသံဖမ္းမိုက္ေတြနဲ႔။
.
ဆက္သြားေတာ့ ဒီကၽြန္းမွာ အျမင့္ဆံုးဆိုတဲ့ Puaka Hill ကို ေရာက္ပါတယ္။ ေတာင္တက္ လမ္းမွာ ေရးထားတဲ့ သတိေပး ဆိုင္းဘုတ္ ေတြေၾကာင့္ ေတာင္ေပၚ မတက္ခဲ့ေတာ့ဘူး။ No bicycle beyond this point တဲ့။ ျပီးေတာ့ trees and branches may fall TAKE CARE တဲ့။ မလြယ္ပါလား ... ။ အခ်ိန္ကလည္း ညေန ၄ နာရီ သာသာ ျဖစ္လာေတာ့ ဇက္ဆိပ္ဆီပဲ ျပန္ေတာ့မယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္ၾကတယ္။ လမ္းမွာ သိပ္လွတဲ့ ႐ႈခင္းေလးေတြ ဓာတ္ပံု႐ိုက္ရင္းေပါ့။ အဲဒီေနာက္ Butterfly Hill ကို ေရာက္တယ္။ ေမာေနၾကတာေၾကာင့္ ဆိုင္းဘုတ္နဲ႔သာ ဓာတ္ပံု႐ိုက္ျပီး အေပၚမတက္ခဲ့ေတာ့ဘူး။
.
Butterfly Hill နားက ေတာင္ကုန္းေလးေပၚမွာ temple ေလး တခုရွိတယ္။ ဆိုင္းဘုတ္မွာ Shan ဆိုတဲ့ စာလံုးပါလို႔ တို႔ရွမ္းလူမ်ဳိးမ်ားလားလို႔ စိတ္ဝင္စား မိေသးရဲ႕။ အဲဒီေနရာေတြ ေက်ာ္သြားေတာ့ Jelutong campsite ဆိုတာ ထပ္ေတြ႕ျပန္တယ္။ jetty က မေရာက္ႏိုင္ေသးဘူး။ အဲဒီဘက္ကို အသြား ေခြးေဟာင္သံေတြၾကားေတာ့ ေခြးလိုက္ဆြဲမွာ ေၾကာက္ၿပီး စက္ဘီး ျပန္ေကြ႕ၾကတယ္။ လမ္းမ်ား မွားသလားလို႔ ေနာက္ျပန္လွည့္လိုက္ ၾကတာ ေစာေစာက အုန္းရည္ေသာက္တဲ့ ဆိုင္ ေက်ာ္သည္အထိပဲ။ လမ္းညႊန္ဆိုင္းဘုတ္ ျပန္ၾကည့္၊ ေျမပံုကို ျပန္ဖတ္ေတာ့ အဲဒီေနရာေတြက မွန္ေနသားပဲ။ ကိုင္း ျပန္သြားေပအံုးေတာ့ ... ။ အကိုေတာ့ ေမာျပီေလ။
.
တကယ္ေတာ့ ေခြးေဟာင္တဲ့ေနရာ ေက်ာ္ရင္ ရြာထဲ ျပန္ေရာက္ေတာ့မွာ ... ကိုယ္ေတြက ေခြးေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ ျပန္လွည့္ေတာ့ ႏွစ္ခါပင္ပန္းတာေပါ့။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ အဲဒီလို ... ။ စက္ဘီးဆိုင္မွာ စက္ဘီးအပ္ေတာ့ ၅ နာရီထိုးေနပါျပီ။ ဇက္ဆိပ္မဆင္းေသးဘဲ ဟိုနားဒီနား ဓာတ္ပံုေလွ်ာက္႐ိုက္လိုက္ေသးတယ္။ ဇက္ဆိပ္ဆင္းတဲ့ တံတားေလး မုခ္ဦးမွာေတာ့ Have a nice day ... လို႔ ႏႈတ္ခြန္းဆက္ ထားေလရဲ႕။
.
ဒီလိုနဲ႔ ကၽြန္းကေလးက ျပန္ခဲ့ပါတယ္။ ေပ်ာ္စရာ ရင္ခုန္စရာ ၾကည္ႏူးစရာ ရင္ေမာစရာ ခံစားခ်က္ေပါင္းစံု အေတြးေပါင္းစံုနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္သား အိမ္ျပန္ခဲ့ၾကတယ္။
.
စကၤာပူ အစိုးရဟာ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္အနည္းငယ္က ဒီကၽြန္းကေလးဖြံ႕ျဖိဳး တိုးတက္ေရးအတြက္ စီမံကိန္းေတြ ေရးဆြဲခဲ့ၾကတယ္။ စကၤာပူ ျမိဳ႕တြင္းက MRT လိုင္းေတြ တိုးခ်ဲ႕ဖို႔အပါအဝင္ေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ဒီစီမံကိန္းဟာ အျငင္းပြါးဖြယ္ ကိစၥတရပ္ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဆိုင္းငံ့ထားခဲ့ပါတယ္။ ဒီကၽြန္းကေလးဟာ ေခတ္မီ တိုက္တာ အေဆာက္အအံုေတြ ကင္းမဲ့ၿပီး ကားအသြားအလာ မရွိတဲ့ေနရာ ... တကယ့္သဘာဝ ေတာေကာင္ေတြ သစ္ပင္ ပန္းပင္ေတြနဲ႔ ရႊံ႕ႏြံေတြ ပင္လယ္ေရလႈိင္းေတြကို တေနရာထဲမွာ ျမင္ေတြ႕ႏိုင္တဲ့ ေနရာ ... ၿမိဳ႕ျပကို ျငီးေငြ႕ေနသူေတြအတြက္ အေဝးႀကီးသြားစရာမလို ပိုက္ဆံမကုန္ဘဲ အေကာင္းဆံုး ႐ုန္းထြက္ႏိုင္တဲ့ ေနရာ ... ခရီးသြားဧည့္သည္ေတြကို ဆြဲေဆာင္ေစတဲ့ ဒီ ေနရာ ... အဲဒီကၽြန္းငယ္ကေလးရဲ႕ အနာဂတ္ဟာ စကၤာပူ အစိုးရ လက္ထဲမွာ ... တဲ့။
.
ဒီလို ရွားေတာင့္ရွားပါး ေက်းလက္ ေဒသတခုကို ေခတ္မီ ဖြံ႕ျဖဳိးတိုးတက္ခ်င္သလား ... သဘာဝ ပတ္ဝန္းက်င္ကို ထိမ္းသိမ္း ထားမလား ဆိုရင္ က်မကေတာ့ ... ေခတ္မီစြာ သဘာဝ ပတ္ဝန္းက်င္ကို ထိမ္းသိမ္းထားခ်င္တာပါပဲ။ (သားေရႊအိုး ထမ္းလာသလိုေပါ့) အစားထိုးမရတဲ့ ဆံုး႐ႈံးမႈေတြထဲမွာ သဘာဝ ပတ္ဝန္းက်င္ေတြ မပါေစခ်င္ပါဘူး။ က်မတို႔ ကမၻာႀကီး စိမ္းလန္းစိုေျပ လွပဖို႔ ေဂဟ စနစ္ေတြ မပ်က္ယြင္းဖို႔ ကမၻာႀကီးရဲ႕ အနာဂတ္ဟာ က်မတို႔ အားလံုးရဲ႕ လက္ထဲမွာ မဟုတ္လား ... ။
***
ၿပီးပါၿပီ။
***
ေမဓာဝီ
၂၂ ဧၿပီ ၂၀၁၆
၂၂း၅၉ နာရီ
(ကမၻာေျမေန႔ အမွတ္တရ)
↧
Sexy နဲ႔ တဏွာ
***
ဇန္နဝါရီလ ၃၁ ရက္ေန႔ ထုတ္ ျမန္မာတိုင္းမ္ သတင္းစာမွာ “ႏႈတ္ထြက္စကား ဝတ္စားဆင္ယင္” ဆိုတ့ဲ ေဆာင္းပါးတပုဒ္ ဖတ္လိုက္ရပါတယ္။ ေဆာင္းပါးမွာ စာေရးသူက ခုေခတ္ မိန္းကေလးေတြ ကိုယ္အမူအရာ ႏႈတ္အမူအရာ နဲ႔ ဝတ္စားဆင္ယင္မႈကို သတိထားသင့္ေၾကာင္း ေရးသားထားတာေၾကာင့္ ရည္ရြယ္ခ်က္က အင္မတန္ ေကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေဆာင္းပါးမွာပါတဲ့ sexy ဆိုတဲ့ အဂၤလိပ္စကားလံုးကို ဖြင့္ဆိုခ်က္ကိုေတာ့ျဖင့္ ဘဝင္မက်မိဘူး။
.
ေဆာင္းပါးေရးသူက “ျမန္မာမိန္းကေလးမ်ား sexy ဆိုေသာ စကားလံုးကို သံုးစြဲေနၾကသည္ ဆိုျခင္းမွာ ထိတ္လန္႔ဖြယ္ ေကာင္းေလစြ” လို႔ ေရးထားတာ ေတြ႕ရတယ္။ sexy ကို ျမန္မာအဘိဓာန္မွာ တဏွာရာဂ ကိစၥ၊ ညွိဳ႕ဓာတ္ေကာင္းေသာ၊ ရမၼက္ၾကြေစေသာ၊ လိင္စိတ္ ျဖစ္ေပၚေစေသာ” လို႔ အဓိပၸါယ္ ဖြင့္ဆိုထားပါတယ္ လို႔လည္း ဆိုပါတယ္။
.
ေနာက္တေနရာမွာ ေဆာင္းပါးရွင္က … ၁၉၉၂ ခုႏွစ္က စကၤာပူမွာ စကၤာပူႏိုင္ငံသူ တေယာက္က သူ႔မိတ္ေဆြ အမ်ဳိးသမီးကို sexy ျဖစ္တယ္လို႔ ေျပာလိုက္တာကို ၾကားလိုက္ရလို႔ မဆီမဆိုင္ မ်က္နွာပူမိပါေသးသတဲ့။ ေျပာခံရတဲ့ မိန္းကေလးက ေက်နပ္သြားေပမဲ့ ေဆာင္းပါးရွင္ကေတာ့ ဒီစကားလံုးကို ၾကားရတာ နားမသက္သာသလို ေရးထားတာေတြ ဖတ္လိုက္ရပါတယ္။
.
တကယ္ေတာ့ sexy ဆိုတာ အထက္မွာ ေဖာ္ျပထားတဲ့ ျမန္မာ အဘိဓာန္က ဖြင့္သလိုအျပင္ ေနာက္ထပ္ အဓိပၸါယ္ေတြလည္း ရွိပါေသးတယ္။
.
ေဆာင္းပါးေရးသူက “ျမန္မာမိန္းကေလးမ်ား sexy ဆိုေသာ စကားလံုးကို သံုးစြဲေနၾကသည္ ဆိုျခင္းမွာ ထိတ္လန္႔ဖြယ္ ေကာင္းေလစြ” လို႔ ေရးထားတာ ေတြ႕ရတယ္။ sexy ကို ျမန္မာအဘိဓာန္မွာ တဏွာရာဂ ကိစၥ၊ ညွိဳ႕ဓာတ္ေကာင္းေသာ၊ ရမၼက္ၾကြေစေသာ၊ လိင္စိတ္ ျဖစ္ေပၚေစေသာ” လို႔ အဓိပၸါယ္ ဖြင့္ဆိုထားပါတယ္ လို႔လည္း ဆိုပါတယ္။
.
ေနာက္တေနရာမွာ ေဆာင္းပါးရွင္က … ၁၉၉၂ ခုႏွစ္က စကၤာပူမွာ စကၤာပူႏိုင္ငံသူ တေယာက္က သူ႔မိတ္ေဆြ အမ်ဳိးသမီးကို sexy ျဖစ္တယ္လို႔ ေျပာလိုက္တာကို ၾကားလိုက္ရလို႔ မဆီမဆိုင္ မ်က္နွာပူမိပါေသးသတဲ့။ ေျပာခံရတဲ့ မိန္းကေလးက ေက်နပ္သြားေပမဲ့ ေဆာင္းပါးရွင္ကေတာ့ ဒီစကားလံုးကို ၾကားရတာ နားမသက္သာသလို ေရးထားတာေတြ ဖတ္လိုက္ရပါတယ္။
.
တကယ္ေတာ့ sexy ဆိုတာ အထက္မွာ ေဖာ္ျပထားတဲ့ ျမန္မာ အဘိဓာန္က ဖြင့္သလိုအျပင္ ေနာက္ထပ္ အဓိပၸါယ္ေတြလည္း ရွိပါေသးတယ္။
Oxford အဘိဓာန္မွာေတာ့ ခုလို ေတြ႕ရပါတယ္။
1. sexually attractive
2. sexually exciting
3. sexually excited
4. exciting and interesting
1. sexually attractive
2. sexually exciting
3. sexually excited
4. exciting and interesting
စသျဖင့္ ဖြင့္ဆိုထားတာျဖစ္ျပီး နံပါတ္ ၄ အတြက္ ဥပမာေတြကိုေတာ့ ခုလို ေရးထားပါတယ္။
- a sexy new range of software
- Accountancy just isn't sexy. ... တဲ့။
- Accountancy just isn't sexy. ... တဲ့။
ဥပမာ ႏွစ္ခုလံုးဟာ လူကို ရည္ညႊန္းထားတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ sexy ဆိုတိုင္း တဏွာ ရာဂ ရမၼက္နဲ႔ လိင္ကိစၥေတြခ်ည္းလို႔ သတ္မွတ္ လို႔မရပါဘူး။ လူကို ညႊန္းသည့္တိုင္ေအာင္လည္း ဒီေန႔ေခတ္မွာ sexy ဆိုတဲ့ စကားလံုးကို သံုးစြဲတာဟာ စိတ္မလံုျခံဳစရာ မဟုတ္သလို ရွက္ဖြယ္လိလိ လည္း မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။
.
ေခတ္ဆန္ဆန္ ဝတ္စား ျပင္ဆင္ထားတဲ့ မိန္းကေလး တေယာက္ ကိုလည္း sexy ျဖစ္တယ္ ေျပာလို႔ရသလို ပါးကြက္ၾကားနဲ႔ ျမန္မာအက်ႌ လံုခ်ည္ ဆင္ယင္ၿပီး ဆံရစ္ဝိုင္း ထံုးဖြဲ႕ထားတဲ့ မိန္းကေလး တေယာက္ကိုလည္း sexy ျဖစ္တယ္လို႔ သံုးစြဲလိုက သံုးစြဲ ႏိုင္ပါတယ္။ ဆိုလိုတာကေတာ့ မလံုမျခံဳဝတ္မွ လိင္စိတ္ ႏႈိးဆြမွ sexy လို႔သံုးၾကတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ေခ်ာတယ္ လွတယ္ ဆြဲေဆာင္မႈရွိတယ္ စိတ္ဝင္စားဖို႔ ေကာင္းတယ္ ... ဆိုတဲ့ အသံုးေတြကို sexy လို႔ သံုးေနၾကပါၿပီ။ attractive person ကို ဘန္းစကားအေနနဲ႔ sexy beast လို႔ သံုးစြဲပါေသးတယ္။
.
ဒါေၾကာင့္ စကၤာပူက အမ်ဳိးသမီးဟာ သူ႔ကို sexy ျဖစ္တယ္ ေျပာခံရေတာ့ ေက်နပ္တယ္ဆိုတာ ေက်နပ္သင့္တာပါပဲ။ ဒါ မ်က္ႏွာပူစရာမွ မဟုတ္တာ။ သူတို႔က ယဥ္ေက်းမႈ မရွိလို႔ ဘိုဆန္လို႔ ဆိုၿပီး ေဆာင္းပါးရွင္က ေျပာထားပါေသးတယ္။ ျမန္မာမိန္းကေလးေတြ ပါးစပ္ဖ်ား ဒီစကားလံုး ေရာက္လာတာလဲ အံ့ၾသမိပါသတဲ့။ တကယ္ေတာ့ အံ့ၾသစရာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီ့ထက္မက အဓိပၸါယ္ဆိုးတဲ့ f**king စကားလံုး ေတာင္ very အေနနဲ႔ သံုးစြဲေနၾကၿပီပဲ။ ျမန္မာလို ေ--ာက္ရမ္း မိုက္တယ္ ဆိုတာကို လူအမ်ားစု ႏႈတ္ဖ်ားက အလြယ္တကူ သံုးစြဲေနၾကတာမ်ဳိးပါပဲ။
.
ယဥ္ေက်းမႈအရ လံုးဝ မသံုးဘဲေနရင္ေတာ့ အေကာင္းဆံုးေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ေခတ္ေရစီးေၾကာင္းအရ ဒီလို သံုးေနတာကိုလည္း နားလည္ထားသင့္ပါတယ္။
.
sexy အသံုးအေၾကာင္း ေရးရင္းနဲ႔ ခုနက ျမန္မာအဘိဓာန္ထဲက တဏွာ ရာဂ ကိစၥ ဆိုတာေလး ဖတ္ရေတာ့ တဏွာအေၾကာင္း ထပ္ေျပာခ်င္ မိပါေသးတယ္။
.
ေခတ္ဆန္ဆန္ ဝတ္စား ျပင္ဆင္ထားတဲ့ မိန္းကေလး တေယာက္ ကိုလည္း sexy ျဖစ္တယ္ ေျပာလို႔ရသလို ပါးကြက္ၾကားနဲ႔ ျမန္မာအက်ႌ လံုခ်ည္ ဆင္ယင္ၿပီး ဆံရစ္ဝိုင္း ထံုးဖြဲ႕ထားတဲ့ မိန္းကေလး တေယာက္ကိုလည္း sexy ျဖစ္တယ္လို႔ သံုးစြဲလိုက သံုးစြဲ ႏိုင္ပါတယ္။ ဆိုလိုတာကေတာ့ မလံုမျခံဳဝတ္မွ လိင္စိတ္ ႏႈိးဆြမွ sexy လို႔သံုးၾကတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ေခ်ာတယ္ လွတယ္ ဆြဲေဆာင္မႈရွိတယ္ စိတ္ဝင္စားဖို႔ ေကာင္းတယ္ ... ဆိုတဲ့ အသံုးေတြကို sexy လို႔ သံုးေနၾကပါၿပီ။ attractive person ကို ဘန္းစကားအေနနဲ႔ sexy beast လို႔ သံုးစြဲပါေသးတယ္။
.
ဒါေၾကာင့္ စကၤာပူက အမ်ဳိးသမီးဟာ သူ႔ကို sexy ျဖစ္တယ္ ေျပာခံရေတာ့ ေက်နပ္တယ္ဆိုတာ ေက်နပ္သင့္တာပါပဲ။ ဒါ မ်က္ႏွာပူစရာမွ မဟုတ္တာ။ သူတို႔က ယဥ္ေက်းမႈ မရွိလို႔ ဘိုဆန္လို႔ ဆိုၿပီး ေဆာင္းပါးရွင္က ေျပာထားပါေသးတယ္။ ျမန္မာမိန္းကေလးေတြ ပါးစပ္ဖ်ား ဒီစကားလံုး ေရာက္လာတာလဲ အံ့ၾသမိပါသတဲ့။ တကယ္ေတာ့ အံ့ၾသစရာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီ့ထက္မက အဓိပၸါယ္ဆိုးတဲ့ f**king စကားလံုး ေတာင္ very အေနနဲ႔ သံုးစြဲေနၾကၿပီပဲ။ ျမန္မာလို ေ--ာက္ရမ္း မိုက္တယ္ ဆိုတာကို လူအမ်ားစု ႏႈတ္ဖ်ားက အလြယ္တကူ သံုးစြဲေနၾကတာမ်ဳိးပါပဲ။
.
ယဥ္ေက်းမႈအရ လံုးဝ မသံုးဘဲေနရင္ေတာ့ အေကာင္းဆံုးေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ေခတ္ေရစီးေၾကာင္းအရ ဒီလို သံုးေနတာကိုလည္း နားလည္ထားသင့္ပါတယ္။
.
sexy အသံုးအေၾကာင္း ေရးရင္းနဲ႔ ခုနက ျမန္မာအဘိဓာန္ထဲက တဏွာ ရာဂ ကိစၥ ဆိုတာေလး ဖတ္ရေတာ့ တဏွာအေၾကာင္း ထပ္ေျပာခ်င္ မိပါေသးတယ္။
.
တဏွာ ဆိုတာ ပါဠိစကားလံုး၊ တရားကိုယ္ေကာက္ေတာ့ ေလာဘ၊ ျမန္မာလို ဆိုရင္ လိုခ်င္ တပ္မက္တာ ေပါ့။ အဆင္းလွလွေလးကို ၾကည့္ခ်င္တာလည္း တဏွာ၊ သာယာသံေလး နားေထာင္ ခ်င္တာလည္း တဏွာ၊ အနံ႔ေမႊးေမႊးေလး ရွဴခ်င္တာလည္း တဏွာ၊ အရသာ ေကာင္းေကာင္းေလး စားခ်င္တာလည္း တဏွာ၊ ႏူးညံ့တဲ့ အထိအေတြ႕မ်ဳိး ထိေတြ႕ခံစားခ်င္တာလဲ တဏွာ ... ပါပဲ။ တိုတိုေျပာရရင္ေတာ့ အာ႐ံု ငါးပါးေပၚမွာ တြယ္တာ တပ္မက္မႈကို တဏွာလို႔ ေခၚတာပါပဲ။ (ဒီေနရာမွာ ေျပာတဲ့ တဏွာက ကာမတဏွာကို ေျပာတာပါ။ ဘဝတဏွာ ဝိဘဝတဏွာေတြ ရွိပါေသးတယ္။)
.
ဒါေၾကာင့္ တဏွာဆိုတိုင္းလည္း ေယာက္်ားမိန္းမ ထိေတြ႕ၾက သာယာၾကတဲ့စိတ္ကို ေျပာတာ မဟုတ္သလို sexy ဆိုတိုင္းလည္း လိင္စိတ္ႏိုးၾကြေစတာကို ေျပာတာ မဟုတ္ပါဘူး ဆိုတဲ့အေၾကာင္း ... ျမင္သေလာက္ သိသေလာက္ေလး ေျပာလိုက္ရပါတယ္ ... ။
***
ေမဓာဝီ
၁၊ ေဖေဖာ္ဝါရီ၊ ၂၀၁၇
.
ဒါေၾကာင့္ တဏွာဆိုတိုင္းလည္း ေယာက္်ားမိန္းမ ထိေတြ႕ၾက သာယာၾကတဲ့စိတ္ကို ေျပာတာ မဟုတ္သလို sexy ဆိုတိုင္းလည္း လိင္စိတ္ႏိုးၾကြေစတာကို ေျပာတာ မဟုတ္ပါဘူး ဆိုတဲ့အေၾကာင္း ... ျမင္သေလာက္ သိသေလာက္ေလး ေျပာလိုက္ရပါတယ္ ... ။
***
ေမဓာဝီ
၁၊ ေဖေဖာ္ဝါရီ၊ ၂၀၁၇
↧
လက္ကမ္းအေမြ ... ေပးပါ အေမ ...
“လက္ကမ္းအေမြ ... ေပးပါအေမ”
***
အေမ့ေကသာ
ျဖဴေဖ်ာ့ပါလည္း
ေကသာဆံထက္...
ပန္းတခက္ျဖင့္
ရင့္က်က္အိေျႏၵ
အို ... အေမ ... ။
အေမ့ေကသာ
ျဖဴေဖ်ာ့ပါလည္း
ေကသာဆံထက္...
ပန္းတခက္ျဖင့္
ရင့္က်က္အိေျႏၵ
အို ... အေမ ... ။
.
အေမ့ခြန္အား
ေလ်ာ့နည္းပါးလည္း
ဇြဲကားမေရာ့
မာန္မေလွ်ာ့သည့္
တိုင္းျပည့္ဂုဏ္ရည္
အို … အေမ … ။
ေလ်ာ့နည္းပါးလည္း
ဇြဲကားမေရာ့
မာန္မေလွ်ာ့သည့္
တိုင္းျပည့္ဂုဏ္ရည္
အို … အေမ … ။
.
.
အေမ့လက္ေတြ
အေရတြန္႔လည္း
ခိုင္မာျမဲလ်က္
ကမ္းလက္ဆက္ကာ
ေနာင္လာ သားေျမး
တို႔ေရွ႕ေရးတြက္
လက္ကမ္း အေမြ ... ေပးပါ အေမ ... ။
အေရတြန္႔လည္း
ခိုင္မာျမဲလ်က္
ကမ္းလက္ဆက္ကာ
ေနာင္လာ သားေျမး
တို႔ေရွ႕ေရးတြက္
လက္ကမ္း အေမြ ... ေပးပါ အေမ ... ။
.
***
ေမဓာဝီ
၂၁ မတ္ ၂၀၁၇
၂၁း၅၃
၂၁း၅၃
(မူရင္းဓာတ္ပံု ပိုင္ရွင္အား ခရက္ဒစ္ေပးပါသည္)
↧
သိမ္းျမစ္ထဲမွ ေသြးစက္မ်ား
“သိမ္းျမစ္ထဲမွ ေသြးစက္မ်ား”
***
လူရမ္းကားရဲ႕ ကား
ျပည္သူထဲကို တိုက္ -
လူရမ္းကားရဲ႕ ဓား...
ျပည္သူ႔ရဲကို စိုက္ -
.
လူရမ္းကားရဲ႕ ဓား...
ျပည္သူ႔ရဲကို စိုက္ -
.
ရူးမိုက္လို႔ပဲလား
ရူးသြပ္လို႔ပဲလား
အၾကမ္းဖက္ျခင္းမ်ား
ရက္စက္ျခင္းမ်ား
တံတားေပၚမွာ ျပန္႔က်ဲ
ပန္းေတြလည္းေၾကြခ့ဲေပါ့။
ရူးသြပ္လို႔ပဲလား
အၾကမ္းဖက္ျခင္းမ်ား
ရက္စက္ျခင္းမ်ား
တံတားေပၚမွာ ျပန္႔က်ဲ
ပန္းေတြလည္းေၾကြခ့ဲေပါ့။
.
ႏိုင္ငံေရး ဘာသာေရး
လူမ်ဳိးေရး မတူညီမႈေတြၾကား
အမုန္းတရားေတြ ႀကီးစိုး
အညွဳိးအေတးေတြ လႊမ္းျခံဳ
ဘယ္မွာလည္း သုခဘံုရယ္။
လူမ်ဳိးေရး မတူညီမႈေတြၾကား
အမုန္းတရားေတြ ႀကီးစိုး
အညွဳိးအေတးေတြ လႊမ္းျခံဳ
ဘယ္မွာလည္း သုခဘံုရယ္။
.
လံုျခံဳမႈရွိတ့ဲေနရာ
ကမၻာမွာ ေပ်ာက္ဆံုးသြား
အမွန္တရားဟာ သိမ္းျမစ္ထဲမွာ စီးဆင္း
လြတ္လပ္ျခင္းဟာ သိမ္းျမစ္ထဲမွာ စီးဆင္း
ျငိမ္းခ်မ္းျခင္းဟာ သိမ္းျမစ္ထဲမွာ စီးဆင္း
… … …
… … …
… … …
အျပစ္မ့ဲ သူေတြရဲ႕ ေသြးစက္မ်ားနဲ႔အတူ
စီးဆင္းရင္း စီးဆင္းခ့ဲၾကတယ္။
ကမၻာမွာ ေပ်ာက္ဆံုးသြား
အမွန္တရားဟာ သိမ္းျမစ္ထဲမွာ စီးဆင္း
လြတ္လပ္ျခင္းဟာ သိမ္းျမစ္ထဲမွာ စီးဆင္း
ျငိမ္းခ်မ္းျခင္းဟာ သိမ္းျမစ္ထဲမွာ စီးဆင္း
… … …
… … …
… … …
အျပစ္မ့ဲ သူေတြရဲ႕ ေသြးစက္မ်ားနဲ႔အတူ
စီးဆင္းရင္း စီးဆင္းခ့ဲၾကတယ္။
***
ေမဓာဝီ
၂၃၊ မတ္၊ ၂၀၁၇
(မတ္လ ၂၂ ရက္ေန႔က လန္ဒန္ျမိဳ႕ပါလီမန္ အေဆာက္အအံုအနီး အၾကမ္းဖက္တိုက္ခိုက္ျခင္း ခံရ၍ ေသဆံုး ဒဏ္ရာရသူမ်ားအတြက္ ဝမ္းနည္းစြာျဖင့္)
(photo credit - original uploader)
(photo credit - original uploader)
↧
↧
လာဗင္ဒါအရပ္က ကမ္းေျခလမ္း ... (၁)
(၁)
လြန္ခ့ဲတ့ဲ ၂ ႏွစ္ ဒီလိုေန႔မွာ သူရွိရာ စကၤာပူကြ်န္းငယ္ကေလးဆီ ခရီးထြက္ခ့ဲတယ္။ ဧျပီလ တရက္ေန႔ မနက္ေစာေစာ ထြက္တ့ဲ ပိုးသားေလေၾကာင္းလိုင္းက ေလယာဥ္ႀကီးေပၚမွာ ၿငိမ္သက္စြာ စီးလာရင္း ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဧပရယ္ဖူးလ္ လုပ္မိေလသလား စဥ္းစားလို႔ေပါ့။ ေကာင္းကင္ေပၚက တိမ္တိုက္ေတြလိုပဲ အေတြးေတြ ေမ်ာလြင့္ေနတယ္။ ရင္ခုန္လႈပ္ရွားရမယ့္ အရြယ္ မဟုတ္တ့ဲအတြက္ ရင္ထဲမွာ ဗလာသက္သက္ ျဖစ္ေနသလိုပဲ။
.
နာရီေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာေအာင္စီးရတ့ဲ ေလယာဥ္ခရီးစဥ္ေတြမွာေတာင္ ျပတင္းေပါက္ဖက္ကိုသာ ေရြးခ့ဲတာမို႔ သံုးနာရီေလာက္သာ စီးရမယ့္ ဒီခရီးမွာလည္း ထံုးစံအတိုင္း ျပတင္းေပါက္ေဘးမွာ ထိုင္ခ့ဲတယ္။ ေလယာဥ္ ျပတင္းေပါက္ကေန အဆံုးအစမ့ဲ ေကာင္းကင္ႀကီးကို ေငးရင္း တိမ္တိုက္ေတြနဲ႔ အနာဂတ္ကို ပံုေဖာ္ၾကည့္ေနမိတယ္။
တိမ္ေတြက ပံုသဏၭာန္အမ်ဳိးမ်ဳိးပဲ။ ဘယ္လိုပံုစံနဲ႔ ျမင္ရမယ္ဆိုတာ မခန္႔မွန္းႏိုင္ဘူး။ တခါတေလ တိမ္မွ်င္မွ်င္ … တခါတေလ တိမ္အုပ္အုပ္ ပံု႔ပံု႔၊ တခါတေလေတာ့ ေကာင္းကင္ႀကီးက ျပာလြင္ျပီး တိမ္ကင္းမ့ဲေနျပန္ေရာ။ တခါတေလ တိမ္တိုက္ထူထူ ထုထဲ ေလယာဥ္တိုးဝင္သြားတ့ဲအခါ သိမ့္ခနဲ ၿငိမ့္ခနဲ။ ေနေရာင္ အနားကြပ္ထားတ့ဲ တိမ္ေလးေတြလည္း ေတြ႕ရေသးတယ္။ တိမ္ရဲ႕ အတိမ္အနက္ကို တိမ္ေတြထဲ လိုက္ရွာေနမိေသးတာေလ။
တိမ္ေတြကို ၾကည့္လို႔အားရမွ ဘုရားစာရြတ္၊ ေလယာဥ္မယ္ေလးေတြ လာေကြ်းသမွ် စား၊ ႐ုပ္ရွင္တကား ၾကည့္ျပီးခ်ိန္မွာေတာ့ စကၤာပူေလဆိပ္ကို ေရာက္ေတာ့တာပါပဲ။ ေလယာဥ္ကြင္းမွာ သူလာႀကိဳပါတယ္။ ညဂ်ဴတီေတြ ဆက္တိုက္ဝင္ခ့ဲရတဲ့သူက ႏြမ္းလ်ေနတဲ့ မ်က္ႏွာနဲ႔ ဝမ္းသာအားရ ဆီးႀကိဳခ့ဲတယ္။ စကၤာပူႏိုင္ငံရဲ႕ ခ်န္ဂီေလဆိပ္ဟာ ေအးစိမ့္ ေနေပမယ့္ ကမ္းလာတ့ဲ သူ႔ရဲ႕လက္ေတြကေတာ့ ေႏြးေထြးလို႔။
အတူေနၾကမယ့္ အိမ္ခန္းေလးဆီသြားဖို႔ အငွားယာဥ္တစီး ငွားရတယ္။ ယာဥ္ေမာင္းက ဘယ္သြားမလဲ ေမးေတာ့ … သူက ျပန္ေျဖတယ္။
"လာဗင္ဒါ အရပ္က ကမ္းေျခလမ္း"… တ့ဲ။
***
(၂)
လာဗင္ဒါ ဆိုတ့ဲနာမည္ေလးကို ေရရြတ္ရင္း လြန္ခ့ဲတ့ဲ ႏွစ္တခ်ဳိ႕တုန္းက လာဗင္ဒါပန္းကေလးနဲ႔ အျပင္မွာ စသိခ့ဲတ့ဲ ေန႔ကေလးတေန႔ကို အမွတ္ရမိတယ္။ မွတ္မွတ္ရရ အဂၤလန္ကို စေရာက္တ့ဲႏွစ္ ပထမဆံုး ၾကံဳရတ့ဲ ေဆာင္းဦးရာသီ မွာေပါ့။
ေႏြဦးမွာ ဖူးပြင့္တ့ဲ လာဗင္ဒါပန္းဟာ ေဆာင္းဦးထိ ဘယ္လန္းဆန္းႏိုင္မွာလဲ။ အပင္ေပၚမွာတြင္ ေျခာက္ေသြ႕ေနတ့ဲ ဒီပန္းေျခာက္ေလးေတြကို လာဗင္ဒါမွန္းလည္း မသိခ့ဲပါဘူး။ တညေနခင္း ဦးရီးေတာ္နဲ႔အတူ ျခံထဲမွာ ျမက္ရိတ္ေပါင္းႏႈတ္ လုပ္ေနတုန္း ဦးရီးေတာ္က ျမက္ခင္းေဘးမွာ စိုက္ထားတ့ဲ အပင္ေလးကေန ပန္းေျခာက္ကေလးတခု ခူးျပီးေပးတယ္။ …
"သမီး အဲဒီပန္းေျခာက္ကေလး ေခ်ျပီး နမ္းၾကည့္"
လက္ထဲေရာက္လာတ့ဲ အေရာင္အဆင္းခပ္မြဲမြဲ ပန္းေျခာက္ေလးကို ရုတ္တရက္ မနမ္းဝံ့ဘူး။ ဦးရီးေတာ္ရဲ႕ တိုက္တြန္းခ်က္ ေၾကာင့္သာ လက္ထဲ ပြတ္ေခ်ၿပီး မရဲတရဲ ေမႊးလိုက္ရတယ္၊ အနံ႔သင္းသင္းေလး နမ္း႐ွဴမိေပမယ့္ ဘာပန္းမွန္းမသိခ့ဲတာ အမွန္ပါပဲ။
"ဘာလဲ သိလား"
"ဟင့္အင္း"
"ေသခ်ာ ေမႊးၾကည့္ပါဦး ေရေမႊးတို႔ ဆပ္ျပာတို႔ လုပ္တဲ့ ပန္းေလ"
ဦးရီးေတာ္ေပးတ့ဲ သဲလြန္စေၾကာင့္ ေခါင္းထဲမွာ လင္းခနဲ ျဖစ္သြားျပီး မရဲတရဲ ေမးလိုက္မိတယ္။
"လာဗင္ဒါလား"
"ေအး … ဟုတ္တယ္"
အေျဖမွန္သြားလို႔ ဦးရီးေတာ္က သေဘာက်သြားျပီး ဆက္ေျပာတယ္။
"ေျခာက္သြားတ့ဲထိ ေမႊးတုန္းပဲ မဟုတ္လား … သူက spring နဲ႔ summer မွာ ပြင့္တာေလ၊ အခု autumn ဆိုေတာ့ ေျခာက္ျပီေပါ့"
လာဗင္ဒါနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ဗဟုသုတ မရွိသူတေယာက္မို႔ ဦးရီးေတာ္က ကေလးတေယာက္ကို ရွင္းျပသလို ေျပာျပတယ္။ ျမက္ရိတ္ျပီး အိမ္ထဲျပန္ေရာက္ေတာ့ ေဘစင္ေပၚက လက္ေဆးဆပ္ျပာ ဗူးကေလးကို ဦးရီးေတာ္က ျပျပီး ဒီဆပ္ျပာက လာဗင္ဒါနဲ႔ လုပ္ထားတာ လို႔ေျပာတယ္။ ဗူးကေလးေပၚမွာေတာ့ ခရမ္းေရာင္ လာဗင္ဒါ ပန္းကေလးေတြက လန္းဆန္း လွပလို႔။
လာဗင္ဒါပန္းကေလးနဲ႔ စျပီးမိတ္ဆက္ခ့ဲရတ့ဲ အဲဒီ ေဆာင္းဦးရာသီ ေန႔ကေလးကို ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ခ့ဲပါဘူး။
***
(၃)
တရိပ္ရိပ္ေျပးေနတ့ဲ အငွားကားေလးရဲ႕ ျပတင္းကေန အျပင္ကို လွမ္းၾကည့္ေတာ့ လမ္းနံေဘးမွာ ကုကၠိဳပင္ ပိေတာက္ပင္ လို အပင္ႀကီးေတြ ညီညီညာညာ စိုက္ထားတာ ေတြ႕ရတယ္။ အပင္ေတြက ကိုင္းေတြတိ ထားတာမို႔ သိပ္ျပီး ျဖာထြက္ မေနဘူး။ ဆံပင္ညွပ္ထားတ့ဲ သူလို သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ျဖစ္ေနတယ္။ မိုးရြာျပီးခါစမို႔ ထင္ပါရဲ႕ အပင္ေတြက စိမ္းစိုလန္းဆန္း လို႔၊ မိုးေရဖ်န္းထားတ့ဲ ကတၱရာလမ္းကလည္း ေခ်ာေမြ႕ ရွင္းလင္းလို႔၊ ေလဆိပ္ကအထြက္တုန္းက ျပင္ပေလနဲ႔ ထိထိခ်င္း ပူစပ္စပ္ ျဖစ္ေနေပမ့ဲ အငွားကားထဲမွာေတာ့ ေအးစက္ ေမႊးပ်ံ႕လို႔။
လမ္းညႊန္ဆိုင္းဘုတ္ေတြကို ဖတ္ရင္း … အခ်က္ေပး မီးပြိဳင့္ေတြကို ျဖတ္ရင္း သူ႔ရဲ႕ ေမးခြန္းေတြကို ေျဖရင္း လမ္းမ်ားစြာ ျဖတ္သန္းျပီးတ့ဲေနာက္ စီးလာတ့ဲ အငွားကားေလးဟာ လာဗင္ဒါအရပ္က ကမ္းေျခလမ္း ကေလးဆီ ေရာက္လာခ့ဲတယ္။
"အဲဒီထဲ ဝင္ရမွာ …"
အိမ္ခန္းေလးရွိရာ တိုက္တန္းေတြကိုဝင္ဖို႔ ကားတန္းရွည္ႀကီးက တန္းစီေနတယ္။
"ဒီနားမွာပဲ ဆင္းလိုက္ပါ အထဲဝင္ရင္ queue တန္းရွည္ႀကီး ေစာင့္ေနရမွာ"ယာဥ္ေမာင္းက လွမ္းေျပာေတာ့ သူက ကားမီတာနဲ႔ က်သင့္ေငြ ျပေနတ့ဲ ေနရာကို တခ်က္လွမ္းၾကည့္ျပီး "အိုေက"လို႔ေျပာတယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ ယာဥ္ေမာင္းလည္း ကားရပ္ႏိုင္တ့ဲ လမ္းေဘး တေနရာမွာ ထိုးရပ္လိုက္တယ္။
ဒီလိုနဲ႔ ခရီးေဆာင္အိတ္ အထုတ္အပိုးေတြကို ႏွစ္ေယာက္သား တိုက္ေရွ႕ထိ ေရာက္ေအာင္ တြန္းသြားၾကရတယ္။ ခရီးေရာက္မဆိုက္ အထုတ္ေတြ တြန္းရတာ ... ကားက အိမ္ေရွ႕တန္းမေရာက္တာကို စိတ္ထဲ ဖုတုတုနဲ႔။ သူမ်ားႏိုင္ငံမွာ ကိုယ့္ဆီကလို ကူညီမယ့္သူ ခိုင္းရမယ့္သူ ရွိတာမဟုတ္ဘူးေလ ... လို႔ စိတ္ကိုေလွ်ာ့ရတယ္။ ေတာ္ေသးတာက တြန္းသြားတ့ဲ လမ္းတေလွ်ာက္က ညီညာပ်ံ႕ပ်ဴးတ့ဲအျပင္ မိုးရြာရင္ မစိုႏိုင္တ့ဲ ေကာ္ရစ္ဒါ အမိုးေလး ရွိေနေပလိို႔။ ဘီးတပ္အိတ္ေတြကို တြန္းရင္း ေခါင္းေမာ့ၾကည့္ေတာ့ ခရမ္းျပာေရာင္ တိုက္ျမင့္ႀကီးေတြက ပတ္ပတ္လည္မွာ။
.
ဓာတ္ေလွခါးဆီသြားဖို႔ ႏွစ္လမ္းရွိတယ္။ ေလွခါးထစ္နဲ႔ တက္ရတ့ဲ လမ္းနဲ႔ ဝွီးခ်ဲသမားေတြ အထုတ္အပိုး ထေရာ္လီေတြ သြားတ့ဲ ဆင္ေျခေလွ်ာလမ္း။ ခရီးေဆာင္အိတ္ေတြနဲ႔မို႔ ဆင္ေျခေလွ်ာ လမ္းကို ေရြးၾကတယ္။ ဓာတ္ေလွခါးထဲ ေရာက္ေတာ့ သူက နံပါတ္ 4 ခလုတ္ကို ႏွိပ္လိုက္တယ္။
ျငိမ့္ခနဲတက္သြားတ့ဲ ဓာတ္ေလွခါးေလးထဲမွာ သူ႔လက္ကို ဆုပ္ကိုင္ထားရင္း ေမာ့ၾကည့္မိတယ္။ အားကိုးတႀကီး ပံုစံ ျဖစ္ေနမလားပဲ။ သူက ငံု႔ၾကည့္ျပီး ျပံဳးျပတယ္။ အားေပးတ့ဲ အျပံဳး၊ စိတ္မပူနဲ႔ ကိုယ္ရွိတယ္ ဆိုတ့ဲ အျပံဳး။ ခဏေနေတာ့ တင္းေတာင္ ဆိုျပီး ဓာတ္ေလွခါးတံခါးေလးက ပြင့္သြားတယ္။ ဓာတ္ေလွခါးထဲက အထြက္ သူ႔လက္ကို တင္းတင္းဆုပ္ျပီး ဘဝတခုကိုစတင္ဖို႔ လာဗင္ဒါ အရပ္ ကမ္းေျခလမ္းက အိမ္ကေလးဆီ ... ပထမေျခလွမ္း … လွမ္းခ့ဲရပါတယ္။
***
ေမဓာဝီ
၂ ဧၿပီ ၂၀၁၇
↧
လာဗင္ဒါအရပ္က ကမ္းေျခလမ္း ... (၂)
(၄)
ဓာတ္ေလွခါးကထြက္ျပီး ညာဘက္ခ်ဳိးေတာ့ အိမ္ခန္းေလးဆီ ေရာက္ပါတယ္။ အခန္းေလးက သစ္သားတံခါးေရာ သံတခါးပါ ေသာ့ေတြ ခတ္ထားတယ္။ သူကိုယ္တိုင္လည္း ဒီေန႔မွ ဒီအခန္းေလးကို ေျပာင္းေနရမွာမို႔ သူ႔မွာ အခန္းေသာ့ မရွိပါဘူး။ သူ႔ပစၥည္းတခ်ဳိ႕က ႀကိဳေရာက္ေနေပမ့ဲ အရင္လူေတြ မထြက္ေသးလို႔ ဝင္မရခ့ဲတာပါ။ အိမ္ခန္း အားလံုးကို တာဝန္ယူ စီမံငွားရမ္းရတ့ဲ (စကၤာပူအေခၚ အိမ္သူႀကီး) မိန္းကေလးက ျမန္မာျပည္ ခဏျပန္ေနလို႔ သူ႔အခန္းေဖာ္ကို တာဝန္လႊဲေပးထားခ်ိန္ေပါ့။
.
သူ ဖုန္းဆက္လိုက္ေတာ့ တာဝန္ရွိတ့ဲ မိန္းကေလး ေရာက္လာျပီး ေသာ့ဖြင့္ေပးပါတယ္။ ဝင္ဝင္ခ်င္း ဧည့္ခန္းရဲ႕ ဘယ္ဘက္က ဘုရားစင္ေလးကို ျမင္လိုက္ရတ့ဲ အခိုက္ အလြန္ေက်နပ္သြားတယ္။ ဘုရားစင္မွာ ပန္း ေရခ်မ္း ေရာင္ျခည္ေတာ္ လွ်ပ္စစ္မီးေတြ အျပည့္အစံု ရွိေနတယ္။ ႏွစ္ေယာက္အတူ စာမူခရတ့ဲ ေငြေလးနဲ႔ ျမန္မာျပည္က ဝယ္လာတ့ဲ ေၾကးဆင္းတု ဘုရားကို ဒီဘုရားစင္ေလး ထက္မွာ ပူေဇာ္ထားရမယ္ လို႔ေတြးရင္း ၾကည္ႏူးေနမိတယ္။
.
 |
| ႏွစ္ေယာက္သားရဲ႕ စာမူခေငြေလးေတြနဲ႔ ဝယ္လာတဲ့ ဗုဒၶ႐ုပ္ပြါးေတာ္ |
.
ညာဘက္မွာ ထမင္းစားပြဲနဲ႔ ကုလားထိုင္ေလးေတြ ခ်ထားတယ္။ အဲဒီေနာက္က မီးဖိုခန္း။ ဧည့္ခန္းကေန ေကာ္ရစ္ဒါေလးအတိုင္း တည့္တည့္ဝင္သြားရင္ ဘယ္ဘက္မွာ အိပ္ခန္းတစ္ခန္း ညာဘက္မွာတစ္ခန္း တည့္တည့္မွာ တခန္းရွိတယ္။ သူက ညာဘက္ အခန္းတံခါးေရွ႕မွာ ရပ္ျပီး "ဒီ အခန္းပဲ"လို႔ ေျပာေျပာဆိုဆို ေသာ့ေလး လွည့္ဖြင့္လိုက္တယ္။
.
တံခါးေလး အလွပ္မွာ ဘာမွမရွိတ့ဲ အခန္းေလးက ႀကိဳဆိုတယ္။ ဘာမွမရွိဘူး ဆိုေပမ့ဲ အံဆြဲပါတ့ဲ အဝတ္ဘီ႐ို သံုးလံုး (အရင္က လူ သံုးေယာက္ေနသြားလို႔)၊ ႏွစ္ေယာက္အိပ္ ခုတင္တလံုး၊ ေခါက္စားပြဲငယ္ေလး တလံုးနဲ႔ ေခါက္ကုလားထိုင္တလံုးရွိပါတယ္။ စားပြဲေလးေပၚမွာ လွ်ပ္စစ္ မီးအိမ္ငယ္ေလး တခုတင္ထားတယ္။ ေျခရင္းဘက္က်က် ေထာင့္မွာရွိတ့ဲ ျပတင္းေပါက္တျခမ္းက ေလေအးေပးစက္ အေထာင္ေလးတပ္ထားလို႔ တဝက္ပိတ္ေနတယ္။ မ်က္ႏွာက်က္မွာ မီးေခ်ာင္းတေခ်ာင္းနဲ႔ တြဲေလာင္းက်ေနတ့ဲ ပန္ကာအိုေလးတခု။
.
ေလဝင္ေလထြက္မရွိေတာ့ အခန္းထဲမွာ မြန္းက်ပ္လာတယ္။ ေလေအးေပးစက္ကို ဖြင့္ေတာ့ မလည္ဘူး။
.
"အဲကြန္းက ည ၇ နာရီမွ လာမွာ ပန္ကာဖြင့္လို႔ရတယ္ေနာ္"လို႔ ေသာ့လာေပးတ့ဲ မိန္းကေလးက ေျပာျပီး ပန္ကာခလုတ္ေလး ဖြင့္ေပးသြားတယ္။ အခန္းက်ဥ္းေလးထဲမွာ မ်က္ႏွာက်က္ပန္ကာ တဝီဝီအသံေၾကာင့္ မူးေနာက္ျပီး ေခြ်းေစးေတြ ထြက္လာတယ္။ တဝက္ပဲ ဖြင့္လို႔ရတ့ဲ ျပတင္းေပါက္မွန္ကို ဖြင့္ၾကည့္တယ္။ ျပတင္းေပါက္က ေနာက္ေဖးဘက္ တိုက္ၾကားျဖစ္ေနေတာ့ ေလမဝင္ဘူး။
.
သူက ေလေအးေပးစက္ခလုတ္ကို သြားၾကည့္ျပီး
"timer လုပ္ထားတာ ကိစၥမရွိဘူး by pass လုပ္လိုက္မယ္"
.
ဟိုလုပ္ဒီလုပ္နဲ႔ ခဏေနေတာ့ ေလေအးေပးစက္ ထလည္လို႔ ေပ်ာ္သြားတာပဲ။ သူ႔ကိုလည္း အထင္ေတြ ႀကီးသြားလိုက္တာ။ ေလေအးေပးစက္ ဖြင့္လို႔ရေပမ့ဲ ႏွစ္ေယာက္သား ေအးေအးလူလူ မနားႏိုင္ပါဘူး။ ပစၥည္း ပစၥယေတြ သိမ္းဆည္း ေနရာတက် ထားရေသးတယ္။ ဘီ႐ိုသံုးလံုးရွိလို႔ ေတာ္ပါေသးတယ္။ သူတလံုး ကိုယ္တလံုး၊ ႏွစ္ေယာက္ပစၥည္းေတြ စုထည့္ဖို႔က တလံုး။
.
"စားပြဲေလးက ေသးလိုက္တာ …"လို႔ ညည္းေျပာေလး ေျပာမိေတာ့ သူက
"တခ်ဳိ႕အိမ္ေတြဆို စားပြဲေတာင္ မေပးဘူး၊ လက္ပ္ေတာ့ကို အဝတ္ေသတၱာေပၚ တင္ျပီးသံုးရတာ"တ့ဲ။ ျဖစ္မွျဖစ္ရေလ … ။
.
"အင္း … … "လို႔ သံရွည္ သက္ျပင္းခ်ရင္း ထံုးစံအတိုင္း ... အဂၤလန္မွာဆိုရင္ လို႔ အစခ်ီ ႏိႈင္းယွဥ္ေျပာဆို ကြန္ပလိန္႔ လုပ္ေနမိတယ္။ သူကေတာ့ "ေအးပါကြာ ဒီီမွာေတာ့ ဒီလိုပဲေလ သည္းခံျပီးေနပါ ေမရယ္…"လို႔ သနားစဖြယ္ ေျပာရွာတယ္။
.
စကၤာပူရဲ႕ လူေနမႈစနစ္ ပံုစံအေၾကာင္း ဘာမွမသိဘဲ လိုက္လာမိတာမို႔ ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ႀကံဳရတ့ဲ အခ်ိန္ဇယားနဲ႔ ေလေအးေပးစနစ္ရယ္၊ စားပြဲေသးေသးေလးနဲ႔ ပန္ကာအိုႀကီးရယ္၊ တဝက္ပိတ္ေနတ့ဲ လမ္းၾကားျပတင္းေပါက္ရယ္ဟာ အင္မတန္ စိတ္ပ်က္စရာလို႔ ထင္ေနမိတာေပါ့။ ေရွ႕ေလွ်ာက္ ဒီ့ထက္ဆိုးတာေတြ ၾကံဳရဦးမယ္ဆိုတာ ေယာင္လို႔ေတာင္ မေတြးခ့ဲမိဘူး။
***
(၅)
တကယ္ေတာ့ စကၤာပူမွာ ေလေအးေပးစက္ အခ်ိန္ဇယားနဲ႔ သံုးရသလိုမ်ဳိး အပူေပးစက္ အခ်ိန္ဇယားနဲ႔ေပးတာကို အဂၤလန္မွာတုန္းကလည္း ၾကံဳခ့ဲဖူးပါတယ္။ ေရာက္ခါစ ပထမဆုံး တက္တဲ့ ေက်ာင္းမွာ ေက်ာင္းအိပ္ေက်ာင္းစား ေနခဲ့ရတုန္းကပါ။ အဲဒီေက်ာင္းက Hull City အနီး Winestead Hall က CICD (College for International Cooperation and Development) ဆိုတဲ့ ေက်ာင္းေပါ့။ ေက်ာင္းမွာ ႏိုင္ငံတကာက ေက်ာင္းသားေတြ ခ်ည္းပါပဲ။ ပံုမွာ ျမင္ရတ့ဲအတိုင္း ေက်ာင္းပရဝုဏ္ႀကီးက အက်ယ္ႀကီးပါ။ ေက်ာင္းက တခ်ဳိ႕ အေဆာက္အဦေတြဟာ ၁၉ ရာစုက ေဆာက္ထားတာလို႔ ဆိုတယ္၊ ဒီေက်ာင္းႀကီးဟာ အရင္က စိတ္ေရာဂါကု ေဆးရံုတဲ့။
.
ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ေနရတဲ့ အခန္းက တေယာက္ထဲ အတြက္ေတာ့ အေတာ္ကို က်ယ္ပါတယ္။ တခါတေလ စံုညီပြဲရွိလို႔ တျခားၿမိဳ႕ရဲ႕ ေက်ာင္းခြဲေတြက ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြ ေရာက္လာတဲ့အခါ အခန္းထဲကို လူေတြ စုျပံဳထည့္လိုက္ရင္ေတာ့ က်ဥ္းက်ပ္သြားတာေပါ့။
.
ေက်ာင္းစတက္တဲ့အခ်ိန္က ႏိုဝင္ဘာလႀကီး။ ေတာ္ေတာ္ေအးေနၿပီ။ ေျပာခ့ဲျပီးသလိုပါပဲ … အခန္းထဲမွာရွိတဲ့ အပူေပးစက္ကို အခ်ိန္နဲ႔ေပးပါတယ္။ ညဦးပိုင္း တခါေပးျပီး အိပ္ေပ်ာ္ေနခ်ိန္ဆို ျပန္ပိတ္သြားေရာ၊ ႏိုးခါနီး တခါျပန္ေပးတယ္။ ေအးလြန္းလို႔ ညအိပ္ရင္ ေခါင္းစြပ္ ဦးထုတ္ သာမယ္လ္ အက်ႌ ေဘာင္းဘီ၊ ေျခအိတ္ စသျဖင့္ ဝတ္စံုျပည့္ ဝတ္အိပ္ရတယ္။ ဒါေတာင္ တေရးႏိုးရင္ ေအးစက္ ခ်မ္းစိမ့္ေနတာပဲ။
.
အဲဒီေက်ာင္းရဲ႕ အပူေပးစနစ္က အေတာ္ေလး ေရွးက်ပါတယ္။ ဂက္စ္လည္း မဟုတ္၊ လွ်ပ္စစ္လည္း မဟုတ္၊ ေက်ာက္မီးေသြးက ရတ့ဲအေငြ႕နဲ႔ ေပးတာပါ။ ေက်ာင္းဝင္းတေနရာမွာ ေက်ာက္မီးေသြး ရံုကေလး ရွိပါတယ္။ အဲဒီမွာ ေက်ာက္မီးေသြးေတြကို ေဂၚျပားနဲ႔ေကာ္ျပီး မီးဖိုအႀကီးႀကီးထဲ ထည့္ရတယ္။ အဲဒီက အေငြ႕ေတြကိုမွ ပိုက္လိုင္းနဲ႔ သြယ္ျပီး အခန္းေတြဆီ ေပးတာပါ။ ေခတ္ေဟာင္း ရုပ္ရွင္ဇာတ္ကားေတြထဲမွာ ၾကည့္ဖူးတ့ဲ ေက်ာက္မီးေသြးနဲ႔ ေမာင္းတ့ဲ မီးရထားေတြ မီးသေဘၤာေတြ မွာလိုေပါ့။
.
ပိုဆိုးတာက မ်က္ႏွာသစ္တဲ့ ေဘစင္မွာ ေရပူ ေရေအး ႏွစ္လိုင္း တပ္မထားဘူး၊ ေရေအးပဲ ရွိပါတယ္။ ေရခ်ဳိးကန္နဲ႔ ေရပန္းမွာေတာ့ ေရပူရလို႔ ေတာ္ေသးရဲ႕။ မနက္ မနက္ မ်က္ႏွာသစ္တဲ့အခါ ေရက ေအးလြန္းလို႔ က်ဥ္ေနတာပဲ။ ဒါနဲ႔ ကိုယ္တေယာက္ထဲလား ဆိုၿပီး သူငယ္ခ်င္း ဂ်ပန္မေလးကို ေမးၾကည့္ေတာ့ ...
“ေအးေတာ့ ေအးတာေပါ့၊ အဲဒီလိုေအးေတာ့ ငါ အိပ္ရာက ႏိုးသြားတယ္ေလ” တဲ့။ အေကာင္းျမင္တဲ့ သူမ်ားက်ေတာ့ အဲဒီလိုပါ။
.
ေနာက္ေတာ့ အမလတ္က ေရေႏြးဓာတ္ဗူးေလး လာပို႔ေပးလို႔ ညဘက္ကတည္းက ေရေႏြးယူထားၿပီး မနက္က်ေတာ့ ေရေအးနဲ႔စပ္ မ်က္ႏွာသစ္ခဲ့ရတယ္။ အဲဒီတုန္းကလည္း အဂၤလန္လို ေနရာမ်ဳိးမွာ ဖြင့္ထားတ့ဲ ေက်ာင္းတေက်ာင္းလုပ္ေနၿပီး ေဘစင္မွာ ေရပူ ေရေအး မရရေကာင္းလားလို႔ မေက်မနပ္နဲ႔ ကြန္ပလိန္႔ လုပ္ခဲ့တာ မွတ္မိပါေသးတယ္။
.
ခုခ်ိန္မွာ ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ အရာရာကို အျပစ္ျမင္စိတ္ ေဝဖန္ခ်င္စိတ္ မ်ားေနတာပဲလို႔ ကိုယ့္ကိုယ့္ကိုယ္ သံုးသပ္ေနမိတယ္။
***
ေမဓာဝီ
၃၊ ဧၿပီ ၂၀၁၇
↧
လာဗင္ဒါအရပ္က ကမ္းေျခလမ္း ... (၃)
(၆)
လန္းခဲ့တဲ့ ကံ့ေကာ္ပန္းေလး
ႏြမ္းလို႔ သြားတ့ဲအခါ …
လြမ္း မလား
ပန္း … တရားနဲ႔သာ ေျဖ … ။
***အဲဒီတုန္းက အိမ္ကကံ့ေကာ္ပင္ႀကီးမွာ ပန္းေတြပြင့္ေနခဲ့တယ္။ စကၤာပူကိုသြားဖို႔ ေလဆိပ္ဆင္းမယ့္မနက္ ကံ့ေကာ္ပင္ႀကီး ေအာက္မွာ ထိုင္ေနတုန္း … အိမ္က မိန္းကေလးတေယာက္က ကံ့ေကာ္ပန္းေလးတပြင့္ ခူးျပီးလာေပးတယ္။ အစိမ္းရင့္ေရာင္ အရြက္ေလး ႏွစ္ရြက္၊ ျဖဴလြေနတဲ့ ပြင့္ဖတ္ေလးေတြ ျခံရံထားတဲ့ အလယ္မွာ အဝါေရာင္ ဝတ္ဆံမြမြေလးေတြနဲ႔ ကံ့ေကာ္ပန္းပြင့္ေလးဟာ မထိရက္ မကိုင္ရက္ မနမ္းရက္စရာ ေကာင္းေလာက္ေအာင္ ႏုပ်ဳိ လွပ လန္းဆန္းလို႔ … ။
.
ၾကည့္ေလ … ကံ့ေကာ္ပန္းေလးဟာ သနပ္ခါး ပါးကြက္က်ားေလး လူးထားတဲ့ အျဖဴအစိမ္းဝတ္ ေက်ာင္းသူေလး တေယာက္နဲ႔ မတူဘူးလား။ ပ်ဳိျမစ္ျခင္း၊ လတ္ဆတ္ျခင္း၊ ျဖဴစင္ျခင္းေတြ ထံုသင္းေနတဲ့ ပန္းကေလး … ။ ပန္းေလးေတြကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးေပမဲ့ ပန္းမပန္တတ္သူမို႔ ပန္းကေလးကို အက်ႌရင္ဘတ္မွာ ဖြဖြထိုးၿပီး ခရီးစဥ္တေလွ်ာက္ တပါတည္း ေခၚလာခဲ့ပါတယ္။
.
ဘယ္ေလာက္ လန္းဆန္းတဲ့ ပန္းေလးပဲျဖစ္ပါေစ … တခ်ိန္ခ်ိန္မွာေတာ့ ႏြမ္းရမွာ သဘာဝပါပဲ။ မနက္ခင္းတုန္းက လန္းဆန္းလွပပါတယ္ ဆိုတဲ့ ကံ့ေကာ္ပန္းပြင့္ေလးဟာ အခ်ိန္ေတြၾကာလာတာနဲ႔ အမွ် တစတစ ညွဳိးႏြမ္း သြားေတာ့တယ္။ ႏြမ္းေနေပမဲ့ ရနံ႔ေလး သင္းပ်ံ႕ေနဆဲ ကံ့ေကာ္ပန္းေလးကို လႊင့္မပစ္ရက္လို႔ အခန္းထဲက စားပြဲေလးေပၚ တင္ထားလိုက္တယ္။
.
ဒီလိုနဲ႔ တျဖည္းျဖည္း ပန္းကေလးဟာ ညွဳိးရာက ေရာ္၊ ေရာ္ရာက ႏြမ္း၊ ႏြမ္းရာက ေျခာက္သြားပါေတာ့တယ္။ ညွဳိးေရာ္ ႏြမ္းေျခာက္ေနတဲ့ ပန္းေျခာက္ကေလးကို ၾကည့္ၿပီး ဟိုအရင္ စိုေျပလန္းဆန္းခဲ့တဲ့ ဘဝကို ပန္းကေလးမ်ား တမ္းတ လြမ္းဆြတ္ေနမလားရယ္လို႔ စိတ္ကူးယဥ္ ေတြးေနမိေသးတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ဟိုအစမွာပါတဲ့ ကဗ်ာေလး ေရးမိသြားတာပါ။
.
ပန္းေလးကို တရားနဲ႔သာ ေျဖ ... လို႔ ေရးခဲ့သူ ကိုယ္တိုင္က တရားနဲ႔သာ ေျဖခဲ့ရတဲ့ ေန႔ေတြကို ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် ၾကံဳခဲ့ရတဲ့အခါ … ေျခာက္ႏြမ္းသြားတဲ့ အဲဒီကံ့ေကာ္ပန္းေလးကို သတိရမိပါတယ္။ ဘဝမွာ ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရတဲ့ ကံ့ေကာ္ပြင့္ေတြထဲ … အဲဒီကံ့ေကာ္တပြင့္ကိုေတာ့ အျမဲမွတ္မွတ္ရရ ရွိေနဦးမွာပဲ။
***
(၇)
စကၤာပူႏိုင္ငံ စေရာက္တ့ဲ ပထမဆံုးညဟာ ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ႏိုင္စရာပါ။ ေခါင္းအံုးေလး တလံုးကို ႏွစ္ေယာက္အတူ အံုးခ့ဲရတယ္လို႔ ဆိုရင္ ရိုမန္တစ္ ျဖစ္ေအာင္ ဒါမွမဟုတ္ ဇာတ္နာေအာင္ ေျပာတယ္လို႔ ထင္ၾကပါလိမ့္မယ္။ တကယ့္ဘဝက အဲဒီလိုပါပဲ။ ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ေခါင္းအံုးအသစ္ မဝယ္ျဖစ္လို႔ ေခါင္းအံုးေလးတလံုးကို တေယာက္တဝက္ မွ်ျပီး အံုးခ့ဲရတယ္။
.
ေရာက္ေရာက္ခ်င္း အခန္းထဲမွာ အဲကြန္းဖြင့္လို႔ရေအာင္ by pass လုပ္မယ္ဆိုျပီး သူ ေျပာခ့ဲတာဟာ တကယ္က timer ဆီ အဝင္ၾကိဳးကို ျဖဳတ္ျပီး ပလပ္မွာ တိုက္႐ိုက္ ထိုးလိုက္တာပဲ။ အဲဒီရဲ႕ အက်ဳိးဆက္ကေတာ့ သူႀကီးမိန္းကေလးဟာ အဲကြန္း ပလပ္တအံုလံုးကို အျဖဳတ္ အတပ္ မလုပ္ႏိုင္ေအာင္ တိပ္နဲ႔ ပိတ္လိုက္ပါေတာ့တယ္။
.
စိတ္မြန္းက်ပ္ခဲ့ရတဲ့ ေန႔ေတြဟာ ဒိုင္ယာရီထဲ မွတ္တမ္းတင္ထားစရာ မလိုဘဲ ဦးေႏွာက္ထဲ စြဲျမဲေနေအာင္ မွတ္မိေနပါတယ္။ တိုက္ခန္းေလးထဲမွာ တစိမ္းတရံစာေတြနဲ႔အတူ စုေပါင္းေနရတဲ့ ဘဝကို ဒုကၡလို႔ဆိုရင္ ေနေရးထိုင္ေရး ဒီထက္ ခက္ခဲသူေတြက ရယ္ၾကမွာေပါ့။ ကိုယ္လိုလူေတြ စကၤာပူမွာ အမ်ားႀကီးေလ။ ဒီအခန္းေလး ငွားခက တလကို စင္းေဒၚလာ တစ္ေထာင့္တစ္ရာ ဆိုေတာ့ ရင္ဘတ္ဖိရျပန္တယ္။ ျမန္မာျပည္မွာဆိုရင္ .... ဒီေငြနဲ႔ တအိမ္လံုး ငွားလို႔ရတယ္လို႔ ႏႈိင္းယွဥ္မိျပန္ေရာ။
.
ေရခ်ဳိးခန္း အိမ္သာ မီးဖို ေရခဲေသတၱာ အဝတ္ေလွ်ာ္စက္ စတဲ့ ပစၥည္းေတြကို အမ်ားနဲ႔ အတူ တြဲသံုးရတာလည္း စစခ်င္း အထာမက်ပါဘူး။ စိတ္ပ်က္စရာ ေကာင္းလိုက္ေလျခင္း၊ အေနရ ခက္ပါဘိ ေလျခင္းလို႔ မၾကာခဏ ညည္းညဴေနမိတယ္။ ဒီလိုေတြ ညည္းညဴေနေတာ့ သူလည္း စိတ္ပင္ပန္းမွာပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ ဇနီးျဖစ္သူကို တတ္ႏိုင္သေလာက္ေတာ့ ေပ်ာ္ေအာင္ ထားရွာပါတယ္။ ဟိုဟိုဒီဒီ လိုက္ပို႔ေပး၊ စားခ်င္မယ္ ထင္တာေလးေတြ ဝယ္ေကၽြးနဲ႔ေပါ့။
.
အိမ္မွာ စိတ္က်ဥ္းက်ပ္တာက လြဲလို႔ သူနဲ႔အတူ ရွိခ်ိန္ေတြဟာ ၾကည္ႏူးစရာပါ။ သူ အလုပ္နားတဲ့ ေန႔ေတြမွာ လိုအပ္တဲ့ အသံုးအေဆာင္ ပစၥည္းေလးေတြ အတူတူထြက္ဝယ္ၾက၊ ေစ်းသြား ခ်က္ျပဳတ္ စားေသာက္ၾက၊ ညေနခင္းေလးေတြ အပ်င္းေျပ လမ္းေလွ်ာက္ၾကေပါ့။ သူက လာဗင္ဒါအရပ္ကို ခုမွေရာက္ဖူးသူမို႔ ဘယ္ဆိုင္ ဘယ္ေနရာမွာ ရွိတယ္ဆိုတာ စစခ်င္း မသိေသးပါဘူး။ အိမ္ကေန လာဗင္ဒါဘူတာကို သြားရင္ေတာင္ ခဏခဏ လမ္းမွားေန တတ္ေသးတာ။ ဟိုဘက္ သြားမလို ဒီဘက္သြားမလိုနဲ႔ လုပ္ေတာ့ အစက သူေနာက္ေနတယ္ ထင္ျပီး စိတ္တိုရေသးတယ္၊ ေနာက္မွ သူတကယ္မသိတာပဲ ဆိုျပီး ႏွစ္ေယာက္သား ရယ္ၾကရတယ္။
.
က်ဥ္းက်ပ္တဲ့ အခန္းေလးမွာ တခုတည္းေသာ စိတ္ေအးခ်မ္းရာ ေနရာေလးကေတာ့ ဧည့္ခန္းက ဘုရားစင္ေလးေရွ႕မွာပါပဲ။ အတူေနသူေတြ အားလံုး အလုပ္သြားၾကျပီဆိုရင္ ဘုရား ေဝယ်ာဝစၥေတြ လုပ္ရင္း … ဘုရားရွိခိုးရင္း … တရားနာရင္း ျငိမ္းခ်မ္းမႈကို ရွာခ့ဲရတယ္။
.
ေလာကဓံဆိုတာ အေကာင္း အဆိုး ႏွစ္မ်ဳိးလံုး ရွိတာပဲေလ။ ဒါေပမ့ဲ အေကာင္းေတြနဲ႕ ေတြ႕ဆံုခ်ိန္မွာ ေလာကဓံ ခံေနရပါလားလို႔ မေတြးမိတ့ဲသူ မ်ားပါတယ္။ အဆိုးနဲ႔ၾကံဳမွ ေလာကဓံလို႔ ထင္ေနၾကတယ္။
.
ဒီလိုေတြးလိုက္ေတာ့ အေတာ္ေလး ေနသာ ေျဖသာ သြားပါတယ္။ လန္းခ့ဲစဥ္ကဘဝကို မလြမ္းဘဲ တရားနဲ႔ေျဖခ့ဲရတ့ဲ ေန႔ေလးေတြ တေန႔ျပီးတေန႔ ကုန္ဆံုးသြားတ့ဲ အခါ လာဗင္ဒါအရပ္ ကမ္းေျခလမ္းက အိမ္ကေလးဟာ တျဖည္းျဖည္း ေနေပ်ာ္လာပါေတာ့တယ္။
***
ေမဓာဝီ4/4/2017
23:34
↧